Het is hier lang heel stil geweest en het raakte niet meer op gang. Op aanvraag van mijn moeder en volgens haar van nog anderen, ga ik maar weer van start.

Eerst was er de trip naar België. Het was hier een slechtere winter dan anders, maar toekomen in sneeuw en koude, was wel een opdoffer. Je went snel aan het warmere weer. Het verblijf was leuk, maar erg druk. Overal word je verwacht, wil je naartoe. Mijn agenda stond barstensvol. Het was leuk, heel leuk, op een moment van grote heimwee na. Een belletje naar manlief deed wel deugd, samen met mijn bed in het ouderlijke huis. Het blijft daar toch “thuis” uiteindelijk. Verrassend hoe snel je weer meegezogen wordt in het Belgische ritme. Ik betrapte mezelf erop door Leuven te stappen in plaats van te wandelen. Na veel impressies weer het vliegtuig in richting Màlaga. Ik landde over “onze” Ikea, zag het vertrouwde landschap weer en overal hoorde ik weer Spaans. Bovenal was ik weer bij Patrick, onderweg naar huis. Daar wachtten mijn twee grote harige vrienden me op. Ze waren blij, dat zeker, maar ze hadden het duidelijk naar hun zin gehad alleen bij de baas. De baas zelf die had gewerkt, veel te hard gewerkt. Nu ben ik er weer om voor wat evenwicht te zorgen.

 Op korte tijd is er veel veranderd. We zijn al zo lang alles aan het opfrissen, maar nu zien we eindelijk veel veranderen. Het huis is een thuis en de restanten van de vorige eigenaars zijn weg. Het wordt echt van ons, zo voelt het toch. Hier is een hele poos geleefd, maar zonder onderhoud te doen. Overal ontdekken we steeds iets anders dat aan reparatie of verandering toe is.

De lange winter is eindelijk voorbij en anders dan in België is het terras hier eigenlijk de living, salon en keuken samen. Het terras is het dus waard om er fris uit te zien en om comfortabel te zijn. Het heeft ons wel bloed, zweet en tranen gekost, zeker van Patrick. We wilden ook hier de bruine balken witten, maar die waren aan een stevig onderhoud toe. Na enkele weken zwoegen is het plafond spic en span, de BBQ hebben we getegeld aan de achterzijde, de muren zijn hersteld en wit geverfd. De deuren van de kasten werden opnieuw behandeld en de knoppen vernieuwd of gelakt. De vloer wordt pas grondig onder handen genomen wanneer het andere terras en de keuken gerenoveerd zijn. Nu het terras in orde was, werden er nieuwe meubelen gekocht. Het werd een grote tafel met 8 stoelen. Niet in hout, want dat gaat kapot van de zon. Toch heel mooi. De BBQ werd op maat gemaakt voor een Weber BBQ. De eigenaars hadden daarom beloofd die te laten staan. Vermoedelijk konden ze er nog een vriend mee plezieren, want hij stond er niet meer. Gelukkig past het nieuwe model van Weber er perfect in. Aan het plafond hing een zware lamp met van die vreselijke wieken om wind te maken. Nu hangt er een elegant Marrokaans lampje. Ook de lampen van de buitenkeuken werden veiliger gemaakt en vernieuwd. Enfin, ’s avonds zitten we weer op ons terras met uitzicht. De zwaluwen zijn tijdelijk gerust nu wij verhuisd zijn, maar nu gaan we wel aan hun terras beginnen.

Het is hier wel veel, maar niet alleen werken. We zijn met vriende koppels de tapa’s tour in Velez-Malaga gaan doen. In een aantal deelnemende horecazaken kon je voor 2,50 euro een tapa en een drankje naar keuze krijgen. Ik was BOB (ja hier is ook controle en strenger dan in België), maar de niet BOB’s lieten de cerveza en de vino rijkelijk vloeien. Het ene hapje smaakte al wat beter dan het andere, maar het was een hele gezellige, fijne avond met veel plezier.

Ik heb een Marokkaans winkeltje ontdekt in een dorp in de buurt. Daar hebben we ook tafeltjes en verlichting gekocht. In Frigiliana wilde ik bij een kunstenares op bezoek gaan, die leuke schilderijtjes en mandala’s maakt. Gelukkig belde ik haar even op om me te bevragen naar de openingsuren. Ze is verhuisd en woont nu 300 km verder. Jammer, maar zover gaan we op dit moment niet rijden voor decoratie.

Zoals je hoort, we zitten niet stil, nooit. Maar daar moeten we nu even door. En tussen het werken door wordt er genoten. We kijken trouwens uit naar het bezoek van mijn jongste broer en zijn gezin in juli. Dat is een hele goeie reden om eens een weekje echt niets te doen!