Het kerstgevoel bij warm weer is toch iets raar. We kunnen ons precies nog niet goed voorstellen dat het ondertussen midden december is. De kerstversiering zowel thuis als in de straten en de winkels drukken ons er met onze neus nochtans op. 

Verder is het dagelijkse leven hier echt wel veel goedkoper.  Voor 20 mesheften (couteaux) betaalden we 3,5 euro en voor 300 gr langoustines en 200 gr sardines betaalden we 4 euro. Gisteren stuurde ik Patrick inkopen doen met een hele waslijst aan groenten, fruit, kip, vlees… enfin alles wat nodig is voor een hele week aan proviand. Hij betaalde 74 euro. Ten tijde van de Colruyt kwamen we de winkel niet buiten onder de 200 euro. We merken wel dat ze hier meer of minder aanbod hebben in de winkels volgens  het versaanbod op de markt. Men leeft hier nog volgens de seizoenen. Nu zijn er erg veel en sappige citrusvruchten en mango’s. De chyrimoya’s die er in de herfst lagen, zijn nu zelden te vinden.  Maar daar kunnen we gerust mee leven, het is een gewoonte. Het aanbod verse vis, zeevruchten en inktvis is blijkbaar constant en onuitputtelijk. Ik was vroeger eerder een vleeseter. Ondertussen kan ik zelfs kleine sardientjes kuisen en fileren en komen er hier meermaals per week vis en aanverwanten uit de zee op ons bord.

De honden zijn het hier gewend en hebben het hier erg naar hun zin. Dankzij het milde klimaat zitten ze overdag buiten en ’s avonds binnen. De deur staat hier overdag wijd open en in het deurgat hangen sliertjes om de insecten buiten te houden. Ze weten allebei opperbest dat ze niet binnen mogen en doen dat meestal ook niet. Alleen onze overlieve Ouzo hoor je soms op kousenvoeten de keuken binnengeslopen komen. Wanneer je hem dan aankijkt, druipt hij onverrichterzake weer af. Als je dan in de keuken bezig bent, gaat hij aan de buitenkant op het terras liggen met zijn kop door de sliertjes op de keukenvloer. Struisvogelpolitiek?

Zoals al zeker eerder vermeld zijn Spanjaarden erg warme, hartelijke en behulpzame mensen, zeker als je hen benadert in hun eigen taal. Na enkele maanden hier te wonen sta je dan plots erg versteld van een Belgische reactie. Wie Patrick een beetje kent, weet dat hij steeds zeer beminnelijk en voorzichtig is aan de telefoon. Wanneer hij deze week naar het stadhuis in Tienen belde, gooide de dame aan de andere kant van de lijn de hoorn op de haak. Ik luisterde mee en begreep niets van deze reactie, helemaal niets. We zullen maar geloven dat het druilerige weer er voor iets tussen zit. Een mens zou van minder chagrijnig worden.

Voor mijn Spaanse les moest ik studieboeken aanschaffen via Amazon.es. Op zich stelt dat geen probleem, alleen hebben we thuis geen postadres. De firma die de boeken levert, heb ik nu naar het postkantoor van ons dorp gestuurd. Ze hebben laten weten dat maandag of dinsdag de bestelling geleverd wordt tussen 8u en 22u. Helaas is het kantoor hier maar 1,5 uur per dag geopend, tussen 8.30u en 10u. Het lokaaltje waar al de búzons staan van de mensen die op de campo wonen is wel de hele dag geopend. Ik ben benieuwd of en hoe we onze boeken gaan ontvangen.  Ook dit is Spanje, niet steeds ideaal hoor.

Voor woningen in deze regio moet normaal gezien een DAFO aangevraagd worden, noem het een extra soort vergunning. Wanneer je deze zelf niet aanvraagt, kan het soms wel 10 jaar duren eer je dorp je verplicht om die aan te vragen. Aangezien deze DAFO in ons dorp veel geld kost, dachten we gewoon stilzwijgend af te wachten. Helaas zijn ze wakker geschud geweest door de vergunning van de paardenstallen in orde te brengen. Gevolg: we kregen bericht dat ze komen controleren om de DAFO toe te kennen. Ook hiervoor zit je in “Spanje”. De prijs varieert van het ene dorp tegen het andere tussen 500 euro en 15 000 euro. Je leest het goed, ik heb me niet vergist met de nullen. Waarom? Onduidelijke regelgeving, men doet maar wat.

En dan heb je de burgemeester in het naburige dorp. In deze regio mag niets meer gebouwd of bijgebouwd worden in steen, wel eventueel in hout, zodat het snel weer kan afgebroken worden. Deze man besloot een kippenhok in steen te bouwen van 4m op 4m. Toch niet zo erg zal je zeggen? De oppositie kreeg hier lucht van en de kippen lopen ondertussen in open lucht en ze slapen in een houten kippenhok. Van een burgemeester verwacht je dat hij daar toch niet mee uitgepakt zou hebben.

Aan iedereen die meeleest de allerbeste wensen voor de feestdagen en voor het nieuwe jaar! Ik kijk uit naar het bezoek van mijn kleinkind en aanverwanten!