Het leven gaat hier precies in omgekeerde volgorde. In België begint de natuur aan zijn winterslaap, hier begint alles in recordtempo te groeien. De schroeiende hitte van de zomer is voorbij en eens om de 14 dagen hebben we een ferme regenbui. De planten genieten ervan! Helaas het onkruid ook, want terwijl we in de zomer pogen om de planten in de tuin in leven te houden door regelmatig te sproeien, moeten we nu, midden november, harken om het onkruid niet te laten groeien. De bomen verliezen hun bladeren nauwelijks. Platanen geraken in herfsttooi, de amandelboompjes zien er dood uit sinds in augustus de noten geklopt werden, maar verder is de natuur hier nu groener dan ooit. Er groeit waarempel gras onder onze olijfbomen.

Patrick is goed in form met zijn mountainbike. Hij rijdt de berg af en weer op en doet het telkens sneller tot … hij zijn banden niet meer kon oppompen. In Malaga is een grote Decathlon. Wij daar naartoe. We hadden maar één klein stukje nodig en de behulpzame verkoper verzekerde ons dat hij het juiste meegaf. Wij blij weer naar huis. Helaas, de band werd alleen platter, niet harder. Terug naar de Decathlon ’s zaterdags. Dat bleek  niet het meest spetterende idee geweest  te zijn. De hele parking en die van de Leroy Merlin ernaast, stonden propvol. Nadat we met een ander, volgens de andere verkoper, beter onderdeel van de fietspomp buitenkwamen, stond het verkeer in en om de parkings potdicht. Spanjaarden zijn geduldige, heel geduldige mensen, maar hier werd zelfs de meest doorwinterde abuela gek van. De oude dame sprong tussen de toeterende auto’s haar auto uit en begon met veel lawaai het verkeer te regelen.  Het baatte niets. Achteraan de parking zag ik beweging in de auto’s. Ik stuurde Patrick daarheen. “Ja, volg maar, je bent hier vlak bij de grote baan die we nodig hebben.” Klopte helemaal, alleen waren we, samen met anderen, tegen de richting in, naar buiten aan het rijden. Ik denk dat we er anders nog stonden.

Gisterenavond reed ik in het donker naar huis. Vlakbij ons begint er een wandeling naar een grot. Ik merkte in het licht van de auto dat er een wit A4-blad op de paal geplakt was. Toen we daarstraks onze vuilnis wegbrachten (in Spanje rijden er geen vuilniswagens, iedereen brengt zijn vuilnis zelf weg), stopten we aan dat blad. Blijkbaar wordt er zaterdag 18 november aan het electriciteitsnetwerk gewerkt en kunnen er storingen zijn tussen 8 u en 17 u.  Dat wordt gecommuniceerd op een gewoon wit papierenblad met tape op een paal gekleefd. Een beetje verder zag ik er nog zo één. Gelukkig dat we gestopt zijn om het te gaan lezen. Welkom in Spanje!