Een grote tuin is prachtig, maar vraagt veel onderhoud. Net dat is hier de laatste jaren niet gebeurd. Er stond een eucalyptusboom te dicht bij het zwembad. Zijn blaadjes en stukken schors belandden in het water en we moesten ze er steeds uitvissen. Ja, natuurlijk hebben we een filter, maar wat je er zo uithaalt, is al weg en kan geen vlekken meer maken op de steentjes. Beneden staan er ook 3 grote eucalyptussen. Die mogen blijven staan, maar hun onderste takken moesten verwijderd worden. Mijn Patrick heeft veel gerief mee verhuisd, heel veel! Maar wat blijkt dat nu allemaal van pas te komen. Samen hebben we enkele dagen gezaagd, geknipt, gesleurd. Uiteindelijk belandde alles beneden aan de stallen op een grote hoop. Ook enkele dode struiken werden opgeruimd. Dankzij de milde temperaturen ’s winters, hebben de meeste huizen hier geen centrale verwarming. Ook wij niet. We hebben wel airco en 2 grote kachels om de winteravonden wat op te warmen. Ons hout mocht dus niet verloren gaan. Stammen werden ontdaan van hun takken. Patrick haalde zijn kettingzaag boven (met dank aan onze Stijn!). Hij toverde van wat hout en schroeven een degelijke standaard in elkaar om de dikke stammen op te leggen, zodat we die op een veilige manier konden in rollen zagen. Van de kleinere takken maakten we aanmaakhout. Alles werd gesorteerd in houten bakken op paletten volgens formaat en vochtigheidsgraad. Het oude droge hout hebben we naast het huis gelegd, in de voorziene bergingen. Moesten we niet toekomen, je vindt hier overal verkopers van stookhout. Dat is meestal olijfhout of eik.

Net op tijd waren we klaar met zagen en sorteren toen er een regendag aankwam. Zaterdag was de natuur bijzonder blij. Ons kon het ook niet echt deren, tot Patrick beneden eens poolshoogte ging nemen. Als het hier regent, valt de hemel precies naar beneden en krijg je er ook gratis een klank- en lichtspel bij. De weg door onze olijfgaard was aan het uitspoelen. Zoals er veel de laatste jaren niet goed onderhouden werd, was de goot die het naar beneden lopende water moest opvangen kompleet verstopt. Water zoekt zijn eigen weg met het daarnet vermelde gevolg. Er was geen andere mogelijkheid dan samen de goot leeg te maken. We hebben er acht kruiwagens met aarde, steentjes, planten… uitgehaald. De buis was gelukkig alleen bovenaan dichtgeslibd en na wat koteren met een ijzeren staaf, liet ze het water weer probleemloos door. Dat varkentje hebben we ook weer gewassen.

 Na regen komt zonneschijn en … massa’s duizendpoten. Ik houd van dieren, van allemaal, of toch bijna. Van die duizendpoten moet ik niets weten. Ik weet het, ze zijn onschuldig, maar ik moet ze niet. Ze zien er zo prehistorisch uit. Ze zijn gewoon vies. Als je ze plat mept of trapt, heb je gele moes. Bah. Ik vang ze dus met keukenrol, vouw dat grondig dicht en deponeer ze in de vuilbak. Ik moet ze niet!

OPGEPAST,

Alle duizendpoten zijn niet zo onschuldig hoor!

17-11-2017 om 17:38 geschreven door Donné - Vandeput