Even situeren. De Canigou is een bekende bergtop in de Pyreneeën. We waren er op vakantie met een bevriend koppel. Op een dag besluiten we om deze Canigou te beklimmen. Het is, volgens de Michelin-gids, een trip van 5 uur langs prachtige wegen naar boven. Helaas opteren wij voor de verkeerde parking, zodat we onbewust kiezen voor de langere versie van 8 uur klimmen heen en 8 uur afdalen terug. We beginnen vol goede moed aan de beklimming, terwijl de vrouwen wijselijk hebben besloten om deze uitstap aan hen voorbij te laten gaan. Iedereen die we tegenkomen begroet ons met een welgemeende bonjour, die we in het begin met een even enthousiaste bonjour beantwoorden. Stilaan neemt melkzuur bezit van mijn spieren en klimmen vergt steeds meer inspanning. Ik begin de bonjour van de tegenliggers wat nors te beantwoorden met de uitspraak: c'etait un bon jour se matin. En zo ontstond volgende tekst op het ritme van een toen populair deuntje van een Franse zanger die naar ik me meen te herinneren luistert naar de naam Renaud. Lees het maar eens en laat mij weten wat jullie vinden.