|
DE EERSTE STAPPEN ALS...
PARA - COMMANDO
EERSTE STAP IN DE OPLEIDING
DE VOLGENDE STAP
Wanneer je, als tiener, rondloopt met de gedachten om ooit eens Para te kunnen worden is dit een prima idee. Maar... je moet dan wel eerst even kennis maken met de doelstellingen die samenhoren bij het beroep van Para-Commando. Misschien is het uw bedoeling om "stoer" te kunnen overkomen naar de mensen in de straat of om u boven uw leeftijdsgenoten te verheffen, dan ben je voorzeker in principe niet geschikt om deel uit te maken van deze elite groepering van het Belgische leger. Vele leken (ook meestal de jongeren) denken dat de Para-eenheid in het leven is geroepen om sprongen te maken met de valscherm, enkel voor hun plezier. Dit beeld is echter totaal foutief ingeschat. Het beroep van Para-Commando heeft heel wat diepere gronden. Het parachute springen is één van de onderdelen van een zware opleiding, in het vooruitzicht van de humanitaire opdrachten die zullen volbracht moeten worden tijdens de verdere carrière als Para. In de eerste plaats is het streefdoel van het regiment Para's, humanitaire opdrachten uitvoeren en hulp bieden aan de bevolking, daar waar nodig is. Het verleden maakt overigens duidelijk dat er al heel wat mensenlevens werden gered door de vastberaden tussenkomsten van deze elite eenheid. Bij dit laatste denken wij vooral aan de opstanden in Belgisch Congo destijds en andere nare toestanden. Niet alleen bij militaire conflicten maar ook bij rampen zoals de watersnood in 1953 in België en Nederland en tal van andere hulpverlenende tussenkomsten. Wanneer je deze "Intro" kan bijtreden en u zich vastberaden wil kandidaat-Para wil stellen, dan mag je u zeker verwachten aan een keiharde opleiding. Zoals reeds eerder gezegd is deze opleiding niet enkel gericht op het springen uit een "Helium-ballon" of uit een "Hercules". Het springen is slechts één facet van het geheel om de manschappen snel en doelgericht ter plaatse van het onheil te brengen. Na de landing moet hun werkin feite pas echt beginnen; "Hulp bieden". Laten we het even hebben over het " Trainingscentrum" voor parachutisten in Schaffen.
Tijdens de oolog werden de trainingen uitsluitend gehouden in het Engelse Ringway, in hoofdzaak uit veiligheidsoverwegingen. Na de oorlog, mei 1946 kreeg Kapitein Vanderheyden de taak om een centrum voor parachutisten op te richten in België. De keuze viel op Schaffen als basis en onmiddellijk werd de aanvraag ingediend en verkreeg men de toelating om het plan ten uitvoer te brengen. Aanvankelijk was er in Schaffen een klein vliegveldje dat in gebruik werd genomen door Belgische escaders, later ook door de Duitsers, zowel tijdens de eerste als de tweede WO. Vlak na de oorlog werd de Lagere Luchtvaartschool (LLD) ondergebracht in de locaties te Schaffen. In 1947 wordt de trainingsschool voor Parachutisten geopend en op 11 september van datzelfde jaar hebben de eerste vliegtuigsprongen plaats op de DZ te Schaffen. Enkele maanden nadien was de Heliumballon klaar en werden ook de eerste sprongen uit het "Varken" uitgevoerd. Het Trg C - Para kreeg in 1949 eindelijk zijn officiële benaming mee: Het zou voortaan "Kwartier Onderluitenant Devignez" noemen. Schaffen is, net als Marche -Les-Dames, één van de opleidingscentra waar elke kandidaat Para zal moeten passeren voor het behalen van het A-brevet van Militair Parachutist.
Voor de kandidaten betekende Schaffen het laatste deel van hun opleiding naar het Para statuut. De "sprong" is voor ieder van hen dan ook de beloning na het behalen van de "muts" en het Commandobrevet. Vooraleer de eerste sprong wordt gedaan besteden de instructeurs (despatchers) de nodige aandacht om de kandidaten te leren omgaan met de valscherm. De eerste sprongen zullen wel meer lijken op amusementssprongen, nadien komt er wel wat meer bij kijken. Eenmaal in hun vaste eenheid, zullen ze te maken krijgen met sprongen waarbij de para met pak en zak plus bewapening zal moeten springen en dan is het lachen wel ver weg. Nadien komt het orgelpunt door de operationele sprongen met alles en iedereen. Nu zijn we aan 't vooruit lopen op de realistische opleiding want voor ze zo ver zijn moet er nog heel wat kennis opgedaan worden in verband met de dicipline in de ballon of het vliegtuig, ook de parahouding komt uitvoerig aan bod. Kortom, ze moeten nog leren om te gaan met hun lichaam in alle mogelijke omstandigheden. Zo zullen ze de juiste houding moeten aanleren bij het springen, het inschatten van de dropsituatie en uiteraard het veilig landen. Van levensbelang is ook dat ze leren om te gaan met hun valscherm na de landing. Overigens, een valscherm is geen "Wegwerpspul". Na het verlaten van de ballon of het vliegtuig is het de zwaartekracht en het materiaal dat door de parachutist moet onder controle gehouden worden om geen ongevallen te veroorzaken en om de landingsplaats juist in te schatten. Een goede landing is erg belangrijk om geen kwetsuren op te lopen, daarom is het inschattingsvermogen van de para van groot belang. Bij de traditionele bolvormige valschermen zal de daalsnelheid afhankelijk zijn van het gewicht van de persoon. De valschermen zijn allemaal even groot en dat maakt dat de zwaarste springer ook als eerste de grond zal bereiken. Bij een springer van 80 kg zal de daalsnelheid ongeveer 5 à 6 meter per seconde bedragen, bij het gewicht moeten we tevens rekening houden met de eventuele bagage en/of de bewapening. De eerste sprongen bij de kandidaten gebeuren steeds vanuit de ballon of "het varken" zoals de omwonenden hem plegen te noemen. Wereldwijd zijn er slechts 2 landen die nog gebruik maken van de heliumballon voor oefendroppingen. Dit heeft voordelen in de zin van goedkoper te zijn dan een vliegtuig hiervoor te gebruiken en vooral voor de beginnende springers, zij kunnen tijdens hun sprong, instructies krijgen van op de grond door de despatchers via speakers.
Om de ene of andere rede vinden de meeste kandidaten toch dat de sprong uit de ballon meer indruk maakt dan deze uit het vliegtuig. Nochtans zijn de vliegtuigsprongen veel spectaculairder. Voor het behalen van het A-brevet dienen 8 sprongen gedaan te worden. Zowel uit de ballon als uit het vliegtuig, met en zonder materiaal, bij dag en bij nacht. Voor de sprongen uit het vliegtuig is er een nauwe samenwerking met de 15de Wing te Melsbroek, deze leveren dan het werkpaard van dienst, zijnde de Lockheed C-130 Hercules. Eens boven de dropzone gekomen en de nodige instructies zijn doorgegeven is het Green On... en GO ! ! !
Na het succesvol beeindigen van de opleiding en de opgelegde sprongen gedaan te hebben ontvangt de kandidaat zijn A-brevet van Militair parachutist en is hij een volledig gebrevetteerd Para-Commando. De toeristische sprongen voor de lol zijn dan wel verleden tijd. De vliegtuigsprongen zullen vanaf nu steeds een operationeel karakter hebben. Meestal zijn het dan meer landingsoperaties met hergroeperingen en de daarop volgende maneuvers.
Aan de potentiële kandidaat Para's zouden we dan ook ten stelligste willen aanraden om tijdig en zonder aarzelen de nodige informatie in te winnen bij de Militaire overheid of op de militiedienst van het stadhuis.
Dat het een gezond beroep is, hebben we vorige week nog kunnen vaststellen bij het Paracentrum - Vlaanderen. Je kan het misschien blaaskaak vinden maar wij hebben daar een ex para ontmoet van 73 jaar oud die elk weekend meerdere sprongen komt maken en we moeten zeggen dat in blakende gezondheid verkeert. Bezie het beroep van Para dus gewoon als een "levensverlenger"
26-05-2009 om 00:00
geschreven door TJip 
|
