Een eerste kennismaking met het verleden van
Edouard BLONDEEL
Stichter van het 1ste PARA-Bataljon - DIEST
" THE RIGHT MAN ON THE RIGHT PLACE "
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Deze KOLONEL - STICHTER der PARA-eenheid heeft een bewogen carrière doorlopen
Gedenksteen voor Kolonel BLONDEEL - CITADEL - DIEST
Panoramisch zicht op DIEST, vanop de CITADEL
===================================
Kolonel Edouard B L O N D E E L,
STICHTER van het Regiment PARACHUTISTEN
Deel - 1:
Eduard Blondeel was de eerste telg in het gezin Oscar, Henri Blondeel en Mathilde De Roo en is ter wereld gekomen op de 2de verdieping van het ouderlijk huis in Gent. Op 25 januari 1906 liet hij zich voor het eerst horen aan de wereld maar hij zou het daar niet bij laten want er schuilde nog heel wat meer in deze baby.
Als oudste der Blondeelkes begon Edouard (Eddy voor de vrienden) aan zijn studies en wordt hij ingeschreven in de "Deutsche Schule" te Gent. Op 13-jarige leeftijd besluit Eddy, samen met zijn broer Bob om deel te gaan uitmaken van de 24ste troep "Boy Scouts". Deze stap, zo beweerde Eddy nadien, zou aan de basis hebben gelegen van de vorming van zijn staalharde karakter. Zijn grote voorbeeld bij deze scouts-beweging was dan ook "Lord Baden Powel". Naar alle waarschijnlijkheid heeft zijn Scoutsopleiding en ondervinding, er hem toe gebracht om een groot Militair leider te worden. in eerste instantie Had Eddy echter het voornemen om geneesheer te worden om zich later, na zijn studies, verdienstelijk te kunnen maken in Belgisch Congo. Een vriend van Eddy's vader, dhr Lippens, die later Gouverneur van Congo zou worden, vertelde hem echter dat men het in Belgisch Congo het best aan bod kon komen wanneer menhet diploma van Ingenieur op zak had. Deze raad viel bij Eddy natuurlijk niet in dovemansoren en hij stapte meteen naar de "Speciale School voor Ingenieurs" alwaar hij in 1929 zijn diploma behaalde van Burgelijk Ingenieur. Onmiddellijk hierop moest hij zijn legerdienst gaan vervullen (van1929 tot 1930) waar hij werd ingedeeld in het 1ste regiment Artillerie te Gent. Dit was een eenheid van bereden paarden met zowat 48 kanonnen. Leergierig als hij was nam hij deze kans te beurt om zijn tweede ingenieurstitel binnen te halen, n.l. deze van Electriciteitsingenieur. Binnen de tijdspanne van datzelfde jaar slaagde hij er overigens ook nog in om te slagen in het examen van "Wachtmeester". Na zijn legerdienst keerde hij dan terug naar het Burgerleven, al bleef hij toch ook sterk verbonden aan het leger doordat hij werd opgenomen als officier in het reservekader. Om aan de kost te komen begon hij te werken als ingenieur bij de electriciteitscentrale van Langerbrugge. In december 1926, tijdens de kerstvacantie in de Vogezen leerde hij Elza Van Gorp kennen. Op 9 maart 1932 werden zij dan in den echt verbonden op het gemeentehuis van Elsene. Uit hun huwelijk werden uiteindelijk 2 dochters geboren, Denise (1933) en Françine (1935)
Na al die jaren bleef Eddy echter toch ook nog gepassioneerd door de geneeskunde. Zijn vader had trouwens graag dat één van zijn zonen in de geneeskunde zou stappen en stelde Eddy voor om toch maar de studies van geneesheer aan te vatten aan de ULB (Université Libre de Bruxelles). In slechts één jaar tijd (1935) maakte hij zijn eerste èn tweede kandidatuur af. Op aanraden van zijn oversten kreeg hij de goede raad mee om de licentie tandheelkunde te gaan volgen. Zijn derde jaar geneeskunde, mede ook zijn licentie tandheelkunde behaalde hij dan ook met de grootste onderscheiding en in een minimum van tijd. Via een studiebeurs vertrekt Eddy dan in 1939 naar de Verenigde Staten om er aan de Northwestern University Dental School van Chicago tot doctor in de tandheelkunde te promoveren. Al die tijd bleef hij echter naarstig verder werken aan zijn Militaire carrière als Reserve officier. In 1940 vallen de Duitsers dan ons land binnen en België capituleert. Een regering in ballingschap werkt vanuit Engeland en de staatssecretaris voor defentie doet een dringende oproep tot de dienstplichtige Belgen om een legereenheid die in wording was te komen vervoegen in GB. Velen vonden dit onnodig omdat België capituleerde. Anderen hoopten echter toch op een zege uiteindelijk. Onder deze laatsten vonden we een doordrijver van formaat met name: Luitenant Eddy Blondeel. De volgende dagen komen er heel wat vrijwilligers opdagen uit alle hoeken van het Amerikaanse continent en vervoegden meteen het Belgische Opleidingscentrum in Canada. Eddy vindt er zelfs vrienden terug vanuit zijn scoutsperiode, niemand minder dan Freddy Limbosch, een Landbouwingenieur die in Canada verbleef als ondernemingsuitbater. (Eddy zou spijtig genoeg, enkele jaren later moeten treuren bij het verlies van Freddy die werd neergeschoten tijdens een missie in het Belgische Limburg)
Na een bewogen zeereis over de Noord Atlantische Oceaan komen de vrijwilligers aan in Schotland en worden er ingelijfd bij de Belgische strijdkrachten om het 2de Fuseliers Bataljon te vormen. De "Koninklijke Legers" van Georges VI bieden hier de mogelijkheid om valschermspringers op te leiden. Dit zou tot stand komen onder druk van Freddy Limbosch, geholpen en met de steun van enkele ervaringrijke mannen met o.m. Eddy Blondeel. Op 8 mei 1942, onder bevel van Commandant Thise, een oud-strijder van WO I, wordt de "Onafhankelijke Belgische Parachutisten Compagnie" boven de doopvont gehouden. Luitenant Eddy Blondeel kreeg hier de functie van Adjunkt-Bevelhebber. Commandant Bevelhebber Thise breekt echter zijn ruggegraat bij een oefensprong en wordt onbevoegd verklaard voor het parachutisme. Kapitein Blondeel neemt dan de fakkel van bevelhebber over en krijgt de titel van "Interim-Commander" Door hun acties groeide de eenheid snel uit tot een doeltreffend geheel. Nu moet er nog een "job" gevonden worden voor die 1ste compagnie. Na bijna 2 jaar intensieve trainingen en gezien de Belgen in principe Frans, Nederlands of Engels spreken vervoegden ze zich met de Fransen van Kolonel Bourgoin, de SAS-Brigade of de specialisten in loense opdrachten. Zij zullen ingezet worden op het vasteland in Frankrijk, België en Nederland.
Commandant Thise zag dat het goed was en droeg het bevel over aan Kapitein Blondeel. Van 1942 tot 1944 worden de troepen zwaar getraind om een moeilijke oorlog heelhuids te doorstaan. Door zweet, bloed en tranen blijven zij operationeel. Heel wat nieuwe vrijwilligers kwamen zich melden. Uit alle lagen der bevolking kwamen ze zich melden, zelfs mensen uit het "Vreemdelingen Legioen", kolonialisten en Migranten uit alle werelddelen. De eerst volgende opdracht van de nieuwe bevelhebber gaf hij zichzelf. Hij wilde een echte waardering voor ieder lid van de compagnie, een "eigen opdracht" waar hij wonderwel in slaagde ook. In juni 1944 ontschepen de geallieerde troepen in Normandië en dat maakte de Belgen wel wat zenuwachtig, was men hen dan vergeten? Uit deze fase van WO II onthouden wij vooral dat Kapitein Blondeel, samen met een deel van zijn manschappen, gewapend en in Britse uniformen gestoken, in de Ardennen werden gedropt. Dit gebeurde enkele dagen voordat de geallieerden de Belgische bodem zouden bereiken. Geholpen door weerstanders brachten ze een ravage teweeg bij de vijandelijke troepen. De Duitsers verloren hier heel wat materiaal en een massa aan manschappen. Kapitein Blondeel had het ook hier weer bij het rechte eind en wist de juiste man op de juiste plaats te zetten. Na deze sucsesvolle actie wordt Kapitein Blondeel tot Major benoemd. Hij kreeg meteen ook de opdracht mee om zijn verkenningsgroep, aangevuld met nieuwe manschappen, als een zelfstandig regiment te organiseren en zo was meteen ook het 1ste Regiment S. A. S. - Parachutisten geboren.
Tot hier een korte eerste levensbeschouwing van de figuur Edouardo Blondeel. In het tweede deel gaan we het nog uitvoerig hebben over zijn militaire daden en ondernemingen in het welzijn van zijn ideaal: Het Parachutisme. Zulke personen zouden in de Rooms-katholieke kerk meteen Heilig verklaard worden.
22-05-2009 om 00:00
geschreven door TJip 
|
