OK, beslissen om mee te doen aan de Oetztaler is gemakkelijk te doen. Als ik echter ooit eens kans wil maken om de rit uit te rijden (want uitrijden is mijn uitdaging) dan moet er ook getraind worden. Het probleem met fietsen is wel dat veel tijd nodig is om te gaan rijden. Zeker als je niet echt snel rijdt zoals ik. Een rit van 100 km daar ga ik toch meestal een uur of vier voor nodig hebben, dus daarvoor moet ik al een halve dag vrijmaken. Bovendien, met slechts 100 km per week te trainen, denk ik niet dat ik een kans maak om de Oetztaler uit te rijden. Ik denk dat ik meer nodig heb. Als je dan spreekt over twee dergelijke ritten per week, dan is dat al één dag per week die ik moet kunnen vrijmaken voor het fietsen, en daar wringt precies het schoentje, want zoveel tijd kan ik niet vrijmaken.
De oplossing voor mij is woon-werkverkeer met de fiets. Ik woon nu wel 50 km van mijn werk. Normaal ga ik met de wagen en ben ik per dag zo'n 2,5 uur onderweg. Als ik echter 1 dag met de fiets naar het werk ga, dan ben ik vier uur onderweg. Ik verlies dus anderhalf uur. Maar ik heb dan wel 100 km getraind en ik ben maar anderhalf uur "kwijt" in plaats van 4 uur. Dus dat is echt de ideale oplossing voor mij. Ik tracht dit de komende weken en maanden 1 keer per week te doen, soms 2 keer per week. Dit zijn echt wel goeie trainingen. Ik probeer op dit moment de hartslag wel nog onder de overslagpols te houden. Ik wil immers op dit moment vooral nog werken aan de basisuithouding. Ik train dus meestal wel met een hartslagmeter. Ik vind de hartslagmeter belangrijker dan een kilometerteller. Want ik vind het belangrijker hoeveel uren ik train en aan welke hartslag dan hoeveel kilometer ik train en aan welke snelheid.
Met de fiets naar het werk komen vereist wel wat karakter. Want in het spitsuur vertrekken is geen optie, de weg die ik volg naar Brussel is dan zo druk dat het voor een fietser levensgevaarlijk wordt. Buiten de spitsuren is het wel doenbaar, maar dat betekent wel dat ik om 4u15 uit de veren moet, zodat ik om 4u30 al aan het fietsen ben. Om 6u30 ben ik dan op het werk. Af en toe doe ik in het weekend (ofwel op woensdag, want dan ben ik thuis) ook nog eens een ander ritje. Zo wordt het toch niet te eentonig.
De eerste keren dat ik deze woon-werkafstand deed met de fiets was het toch wel best lastig als ik 's avonds thuiskwam. Maar naarmate ik dit meer gedaan heb, voel ik echt dat het makkelijker wordt. Ik voel dus vooruitgang in uithouding, en uithouding is volgens mij echt de basis waarover je moet beschikken voor de Oetztaler, dus ik blijf nog even zo bezig.
