Stap 6: Lezersbrief voor Klasse

Beste lezers van klasse,

Mijn naam is Ruben Casseau, een tweedejaarstudent professionele bachelor kleuteronderwijs aan de KHLeuven. Met andere woorden kleuterleider in spé. Voor het vak Religie, Zingeving en Levensbeschouwing kregen we de opdracht om een bepaald thema uit te werken dat te maken heeft met religie en onderwijs. Mijn voorkeur ging uit naar ‘nu jij er niet meer bent’ (rouwen in de kleuterklas). Als toekomstig kleuterleider vind ik dit toch een thema dat mij aanspreekt in het onderwijs. Na de busramp in Sierre ben ik mij meer en meer gaan verdiepen hoe kinderen van de kleuterklas rouwen en hoe het schoolteam deze situaties het best aanpakt.

Hiervoor heb ik gebruik gemaakt van volgende leervragen.

Ik begon met ‘hoe verloopt het rouwproces bij kleuter?’. Het is heel belangrijk om te weten hoe het rouwproces verloopt bij jonge kinderen. Om vervolgens een antwoord te kunnen formuleren op de 2 andere leervragen. Je vertrekt altijd vanuit een basis. Mij is opgevallen dat kinderen nog niet echt goed weten wat het woord ‘dood’ betekend. Wanneer het kind geen verdriet toont, is het soms moeilijk om het rouwproces herkenbaar te maken. Kinderen verwerken elk op hun eigen manier de dood. Sommige kinderen zijn teruggetrokken, andere zijn meer openhartig. Wat je als volwassene moet onthouden is dat kinderen heel vlug van emotie veranderen. Van het ene op het andere moment kunnen ze huilen, lachen, boos zijn, … Wat normaal is tijdens hun ontwikkeling. Wanneer je als kind een rouwproces moet verwerken, vraagt dit veel tijd en ruimte. Dit wil niet zeggen dat ze geen ondersteuning, begeleiding nodig hebben van een volwassenen of vertrouwenspersoon.

Vervolgens ben ik gaan opzoeken hoe verschillende culturen omgaan met rouwen. Het is als leerkracht heel belangrijk dat je op de hoogte bent van de rituelen en gebruiken van andere culturen, godsdiensten. Vandaag de dag leven we in een multiculturele maatschappij. Als kleuterleider moet je de kleuters veiligheid en geborgenheid aanbieden. Je ziet dat elk van deze godsdiensten, een eigen manier heeft om het rouwen en de dood te verwerken. Een leerkracht mag ook geen vooroordeel uiten over een bepaalde godsdienst. Het is van groot belang dat je de nodige uitleg kan geven aan een kind, wanneer het rouwt. Zodat je het verdriet, de angst voor een deel kan verlichten. Want wanneer we geen weet hebben van andere godsdiensten kunnen we onze taak in verband met diversiteit niet goed uitoefenen als leerkracht.

Tot slot ben ik opzoek gegaan naar ‘mogelijke hulpmiddelen die in een kleuterklas gebruikt worden, om het rouwen van de kleuters te verzachten?’ Het is heel belangrijk dat we als leerkracht een krachtige omgeving opbouwen waar vertrouwen en verbondenheid centraal staat. De kleuter moet zich veilig kunnen voelen om zijn of haar verdriet te verwerken, anders word het rouwen door hen uitgesteld. Een goede communicatie om informatie uit te wisselen met de ouders mag zeker niet ontbreken tijdens het rouwproces. Het kind krijgt dan het gevoel dat je op de hoogte bent van zijn of haar probleem. Het is van belang dat je eerlijk bent tegen hen en openstaat voor hun verdriet. Je gaat proberen hen te ondersteunen, begeleiden wanneer ze hier behoefte aan hebben. Voor tips, activiteiten, belangstellingcentra verwijs ik u graag door naar mijn blog ‘nujijernietmeerbent’.

Wanneer ik terugblik op mijn onderzoek van Religie, Zingeving en Levensbeschouwing heb ik een positief gevoel over het onderwerp dat ik heb gekozen nl. ‘nu jij er niet meer bent’ (rouwen in de kleuterklas). Mijn beeld is verrijkt en verdiept hoe kleuters omgaan met een rouwproces. Mijn inzet was 100 procent om informatie op te doen over dit onderwerp. Ik vond dit op zich een leerrijk proces. Met alle informatie die ik heb gevonden, ben ik weer een ervaring rijker.

Wat ik graag wil opdragen aan de onderwijzers is, ga nooit het subject ‘overlijden’ uit de weg. Het is een onderwerp dat zowel voor leerkracht als voor kleuters niet gemakkelijk is om aan te pakken. Wees eerlijk en oprecht tegenover de kleuters. Dit zal de kleuters meer op hun gemak stellen om hun verdriet een plaats te kunnen geven. Wat je als leerkracht ook moet weten is, dat je het rouwproces van een kleuter niet alleen hoeft te dragen. Er staan heel wat mensen om hulp te bieden, raad te geven. Denk maar mede-collega’s, schooldirectie, … Rouwen gebeurt bij elke kleuter op een verschillende manier. Maar het staat vast, rouwen neemt veel tijd en aandacht in beslag. Het bittere gevoel van verlies kan men doorstaan na verloop van tijd, maar vergeten doet men de overledene niet.

Alvast bedankt om mijn brief te lezen.

Ruben Casseau

Kleuterleider in spé

15-04-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

Stap 5: Leervraag 3

Welke hulpmiddelen worden erin in de kleuterklassen gebruikt, om het rouwen van de kleuters te verzachten?

Rond het ‘verlies omgaan bij jonge kinderen’ bestaat er een beperkt aanbod van materiaal, activiteiten, tips en ideeën. Wat ik persoonlijk zelf veel te weinig vind. Meestal denkt men aan het maken van een rouwkoffer, prentenboeken die niet meer in de handel verkrijgbaar zijn of in de bibliotheek uitgeleend worden voor een lange periode.

We moeten als leerkracht een krachtige omgeving opbouwen waar vertrouwen en verbondenheid centraal staat. De kleuter moet zich veilig kunnen voelen om zijn of haar verdriet te verwerken, anders wordt het rouwen door hen uitgesteld. Het is ook belangrijk als leerkracht om informatie uit te wisselen met de ouders. Het kind krijgt dan het gevoel dat je op de hoogte bent van zijn of haar probleem. Bij het maken van deze opdracht biedt het me de kans om op zoek te gaan naar bruikbare bronnen, informatie over hoe rouwen bij kleuters verloopt. Uit alles wat ik zelf gevonden heb, staat in onderstaande lijst samengevat voor zowel de jongste als oudste kleuters en anderstalige kleuters.

Hiervoor is mijn opleiding een groot pluspunt en een grote verrijking. Mijn creativiteit wordt op proef gesteld en kan ik activiteiten op kleuterniveau samenstellen. Creatief zijn is een sterke troef dat je als kleuteronderwijzer moet kunnen toepassen om te werken met zowel jonge kinderen en kinderen met een andere moedertaal. Je kan hen eventueel helpen om een tekening te maken, iets te laten schilderen, muziek componeren, ... Dit is eenvoudig voor zowel de kleuteronderwijzer als kleuter om te communiceren over zijn of haar emoties, gedachten.

Wat nog meestal moeilijk is voor hen, om hun eigen gevoel te kunnen uiten naar volwassenen personen toe. Wat voor keuteronderwijzers niet altijd even gemakkelijk maakt om kinderen te begeleiden, ondersteunen in hun proces van rouw. Op dat moment ondergaan peuters, kleuters een soort van rouwproces op eigen niveau.

Het bestaande materiaal dat op dit moment reeds aanwezig is, is soms ook nadelig. Waarom? Een rouwkoffer is soms moeilijk om in eigen bezit te hebben en vaak ook niet uitleenbaar op het moment dat men het nodige materiaal zou moeten gebruiken. Het product is soms ook vrij duur. Tijdens een interview met juf Greet van het katholiek onderwijs, had zij een rouwkoffer gekocht over de €150 bij een educatieve speelgoedwinkel in haar buurt. Ook heb ik sterk mijn twijfels wanneer je gebruik maakt van zo een rouwkoffer, er niet voldoende materiaal aanwezig is om te gebruiken met kinderen. Daarom ben ik van plan een eigen rouwkoffer op maat te maken. Deze kan ik ook later gebruiken in mijn eigen klaspraktijk.

Hieronder vind u 4 grote rubrieken terug uit de geraadpleegde bronnen van kleuterbloggen, ideeën van juffen, bronnenboeken, … Die ik als kleuteronderwijzer zeker zou gebruiken om het overlijden van een huisdier, familielid of kennis een plaats te geven in de kleuterklas.

1.Belangstellingscentrum

Je mag het niet formuleren op deze manier, maar je hoeft niet te wachten tot er een plots overlijden plaats vindt bij de kleuter. Je kan de kinderen hier al op voorbereiden, kennis laten maken met het rouwen van een dierbaar persoon of huisdier. Je kan dan kiezen voor een belangstellingscentrum zoals ‘mijn gevoelens’ of ‘het verlies’, waar je dan bepaalde activiteiten kan bedenken die daarop aansluiten.

                        1.1 BC: Het verlies

Op 1 november ‘Allerheiligen’ kan je de kinderen rond het verlies van iets of iemand laten werken door te knutselen, tekenen, een kringgesprek waar volgende onderwerpen centraal staat ‘wat betekend voor jou het woord doodgaan, wanneer je dood bent/ waar ga je naartoe?’ Je gaat op deze manier filosoferen met kleuters. Als leerkracht is het dan heel belangrijk dat je het kind laat antwoorden op bovenstaande vraag, een eigen mening laat vormen. Laat de fantasie maar de vrije loop, speel als leerkracht hierop in. Het antwoord kan toch nooit fout zijn.

                        1.2 BC: Hoe gaat het? (gevoelens)

Bij de jongste kleuters kan je werken rond de 4 basisgevoelens (boos, blij, bang, verdrietig) en bij de oudste kleuters kan je al meer werken rond de genuanceerde gevoelens (jaloezie, angst, frustratie, …). Zelf zou ik de hele week niet rond verdriet werken. Dit kan te emotioneel worden voor de kleuters. Het kenmerkend aan deze leeftijd is dat het wisselen van gevoelens veel vlugger gebeurt bij een kind dan bij een adolescent. Blij en verdrietig zijn liggen heel dicht bij mekaar. Een voorbeeld is dat kleuter X verdrietig is om een stuk speelgoed dat kapot is, hij ziet daarna een ander stuk speelgoed en het verdriet maakt plaats voor blijdschap. Tijdens een kringgesprek kun je de kleuters vragen wat boos, blij, bang, verdrietig zou kunnen zijn en wanneer je te maken hebt met één van deze gevoelens.

2.Klasomgeving

Bij het uitwerken van specifieke activiteiten, geeft dit al een enorme invloed op de kleuter. Hier volgen een aantal activiteiten die gebruikt worden in de klasomgeving naar gelang de kleuterleeftijd en de klas waarin ze vertoeven.

                        2.1 Een memoriemuur

Je kan altijd een stukje muur vrij maken in de klas om eventueel een foto, persoonlijk voorwerp (symboolgevoeligheid = voorwerp dat een betekenis heeft van de overledene voor de kleuter) plaatsen aan de muur. Dit is van toepassing vanaf instapklas tot derde kleuterklas.

                        2.2 Een ontspanningshoek

Wanneer de kleuters nood hebben aan ontspanning, kunnen deze zich terugtrekken in de ontspanningshoek. Deze kan je voorzien van knuffels, kussens, leeslampje, leesboek, een zetel, … Wat zeker niet mag ontbreken is rustgevende, klassieke, relaxatie muziek. De bedoeling is dat deze hoek enkel gebruikt word, wanneer de kinderen echt nood hebben aan ontspanning. Dit is ook toepasbaar in alle kleuterklassen.

                        2.3 Een kwade/ bozehoek

Wanneer de kleuters boos zijn ten gevolge van verdriet tijdens hun rouwproces en zich afwenden van andere kleuters. Kun je de kinderen gebruik laten maken van de kwade/ bozehoek die ingericht word in de beweging, muziek en beeldhoek. Zo heeft de kleuter een uitlaatklep om zijn of haar boosheid kwijt te geraken. Ik dacht aan een boksbal, oud papier stuk scheuren, kleien (boosheid verknepen), schudkokertjes, … Dit zou ik meer toepassen in de 2^de en 3^de kleuterklas.

                        2.4 Aandachtkaartjes

Wanneer de kleuter nood heeft aan een knuffel of gesprek, kan je gebruik maken van een aandachtkaartje. Samen met de kleuter maak je een afspraak dat hij of zij 4 aandachtkaartjes over heel de dag mag gebruiken. De kleuter kan dan voor zichzelf, zelfstandig een keuze maken wanneer hij nood heeft aan affectie. Dit zou ik meer gebruiken in de 2^de en 3^de kleuterklas.

                        2.5 Klaspop of zorgenvriendje

Als de kleuter een verlegen iemand is of het moeilijk heeft om zijn gevoelens onder woorden te brengen. Kan je de klaspop of zorgenvriendje aanbieden als alternatief. Het zorgenvriendje houdt in dat de kleuter een tekening maakt over een bepaalde situatie. De kleuteronderwijzer stelt hier enkele vragen over en noteert het antwoord van de kleuter erbij. Nadien worden de zorgen van de kleuter in de mond van het zorgenvriendje gestopt. Deze eet dan alles op. Je kan ook een koffertje meegeven, dat het huisje van de pop voorstelt. De kleuter mag deze ook mee naar huis nemen. Deze activiteit biedt vertrouwen, veiligheid aan de kleuter en kan gebruikt worden vanaf de 2^de kleuterklas.

3.Activiteitenaanbod

Sterren aan de hemel, TOV, Tuin van heden zijn zeer goede, kwalitatieve handleidingen als bronnenbroeken. Die je kan gebruiken voor een mogelijke activiteitenaanbod in de kleuterklas. Deze zijn afhankelijk van de behoeften en noden van een kleuter tijdens het verwerken van een verlies (rouwproces). Hieronder vind u een onderverdeling terug van enkele van de muzische vakdomeinen.

                        3.1 Beeld

Laat de kleuters een herinneringsdoosje of koffertje maken. Hij of zij mag kiezen hoe ze het koffertje versieren. Als kleuteronderwijzer kan je dan het kenteken van het kind op het doosje plakken. De kleuter kan dan voorwerpen, dingen in het doosje bewaren. Wat een betekenis heeft voor hem of haar. (symboolgevoeligheid) Dit kan variëren van een schelpje tot een kledingstuk. Je kan ook werken met het maken van een tekening met daarop een boodschap voor de overledene persoon. Je laat deze dan samen met een ballon op, in de lucht. (lampion)

                        3.2 Muziek

Bepaalde muziektonen kunnen ook emoties teweeg brengen bij kleuters. Denk maar aan zachte muziek (word je rustig van), harde muziek (word je boos van). De gevoelens worden geuit in bepaalde gelaatsuitdrukkingen, bewegingen, … Dit is goed voor anderstaligen kleuters, deze worden niet belemmert in hun taalontwikkeling. De kleuteronderwijzer kan dit observeren en kijken welk beeld de kleuter zich vormt bij bepaalde muziek.

                        3.3 Taal

Werken met prentenboeken kan ook bevrijdend zijn voor kleuters. De personage in het verhaal heeft een soort van probleem dat gelijk gesteld word aan die van de kleuter. Het inlevingsvermogen wordt geprikkeld. Het verhaal kan soms ook bepaalde gevoelens oproepen, de kleuter krijgt het besef dat er ook iemand is met dat gelijkaardig probleem. Maar wat zijn nu goede prentenboeken om voor te lezen aan kleuters. In de volgende rubriek ‘prentenboeken’ vind u een opsomming terug, van een aantal prentenboeken die u kan gebruiken bij de jongste en de oudste kleuters.

4.Prentenboeken

Hieronder vind u een opsomming terug van de mogelijke prentenboeken die je kan gebruiken tijdens het belangstellingscentrum ‘het verlies’ en ‘hoe gaat het’. Je kan deze verhalen ook eens vertellen in de kring of boekenhoek. Ik wil hier wel op nadrukken dat dit niet de ideale, perfecte prentenboeken zijn om voor te lezen bij het verlies van een dierbare. Deze prentenboeken zijn gemaakt op basis van persoonlijke interesse, voorkeuren, … Het kan zijn dat jij misschien een boek niet leuk vind om voor te lezen maar een ander prentenboek in gedachte hebt. Deze kan ook heel goed zijn om te gebruiken in de kleuterklas. Dit zijn de prentenboeken die ik zou gebruiken bij volgende leeftijden, elk bestaat uit een korte samenvatting en mijn mening.

                      4.1 Prentenboeken voor de jongste kleuters

Prentenboek 1: Bruna D. (2001), Lieve oma Pluis. Merci uitgeverij

Samenvatting (achterkant harde kaft): Nijntje is heel verdrietig als zijn oma dood gaat. Hij zet bloemen op het graf omdat oma daar zo van hield.

Mening: Dit boekje is heel toegankelijk voor de peuterleeftijd. Je kan praten over de dood van een grootouder. Wat ik er ook nog goed aan vind is dat het overlijden in stappen word beschreven zoals overlijden van oma pluis, de begrafenis en het kerkhof waar Nijntje een bezoek brengt aan het graf van oma Pluis. Dit biedt toch structuur aan de kleuter, hoe het overlijden in de rooms katholieke godsdienst in zijn werking gaat.

Prentenboek 2: Verrept P. (2010) Ik mis je. Epo uitgeverij

Samenvatting (achterkant harde kaft): Op een dag verhuist Anja. Haar vriendje mist haar. Hij vindt dat een raar gevoel. Opa kent dat ook, want oma is dood. Samen praten ze erover en ’s avonds denken ze allebei aan de persoon die ze nu zo erg missen.

Mening: Dit boekje is bedoeld voor de 5-jarigen kleuters. Ik vind persoonlijk zelf dat je dit verhaaltje ook kan voorlezen aan de jongste kleuters. Omwille van de manier waarop het verhaal word vertelt wat ’missen van iemand’ betekend en hoe je deze persoon terug blij kan maken, door troost aan te bieden.

Prentenboek 3: Harris R. H. (2002), Dag muisje. Vries uitgeverij

Samenvatting (achterkant harde kaft): Toen ik vanmorgen wakker werd, kietelde ik het buikje van Muisje. Maar Muisje werd niet wakker.

Mening: Dit boek kan je gebruiken bij het overlijden van een huisdier. De prenten sluiten aan bij de leefwereld van de kleuter

                      4.2 Prentenboeken voor de oudste kleuters

Prentenboek 1: Velthuys M. (2014), Kikker en het vogeltje. Leopold uitgeverij

Samenvatting (achterkant harde kaft): Bij de rand van het bos ligt een vogeltje. 'Kijk,' zegt Kikker, 'kapot. Hij doet het niet meer.' 'Hij slaapt,' zegt Varkentje. Maar Haas zegt: 'Hij is dood.' 'Dood?' vraagt Kikker. 'Wat is dat?'

Mening: Soms is het moeilijk om een duidelijk beeld te scheppen tussen leven en dood. Aangezien de fantasiewereld van de kleuters nog een heel belangrijke rol speelt. Soms is het moeilijk voor hen om het onderscheid te maken tussen fantasie en realiteit. Dit boekje bevat duidelijke prenten dat de kleuters kennis laat maken met de dood en het leven. Ook de andere boeken van Max velthuys zijn een aanrader om voor te lezen aan de kleuters. Deze boeken bevatten elk een mooie boodschap.

Prentenboek 2: Nijssen Elfi. (2009), Benjamin. Clavis uitgevrij

Samenvatting (achterkant harde kaft): Robin krijgt een broertje; iedereen is in de wolken. Maar al snel wordt het prille geluk verstoord, Benjamin is ziek, zo ziek dat hij doodgaat. In een heel eenvoudige taal wordt het verdriet dat in Robins huis hangt, uitgedrukt. Papa is niet langer de sterke vader die met Robin stoeit, mama niet langer de moeder is die met hem 'knutselt en kookt'. Hun verdriet is zo groot dat Robin niet altijd bij hen geraakt. Maar gelukkig zijn er oma, opa en de juf, die hem verder helpen. Zij helpen hem zijn eigen verdriet een plaatsje te geven. Wat het boekje heel duidelijk maakt, is: het leven gaat verder, ook na zo’n ingrijpende gebeurtenis. Na een tijd wordt papa weer papa en mama weer mama en kondigt zich nieuw leven aan …

Mening: Dit is een mooi prentenboek wat verdriet van een kind met zich mee kan brengen. De emoties, gevoelens komen hier iets minder aanbod. Wat ook goed aangetoond word in het prentenboek, is dat hoe mensen op korte tijd na een bepaalde gebeurtenis kunnen veranderen. Verdriet krijgt een plaats in hun hart, dat wil niet zeggen als iemand overlijd je deze persoon voor altijd kwijt bent. Je kunt het gemis van die persoon een plaats geven in je hart.

Prentenboek 3: Nilsson U. (2006). De mooiste begrafenis van de wereld, Lemniscaat uitgeverij

Samenvatting (achterkant harde kaft): Op een dag verveelden we ons. Maar toen vond Ester een dode hommel en we besloten hem te begraven. Met kruis en bloemen, en een gedicht, want dat hoort erbij. Ik kan erg goed dichten, al zeg ik het zelf. En Pietertje, het broertje van Ester, kan goed huilen. We richtten een Begrafenis op voor alle dode dieren. Haringen uit de vriezer, muizen uit de muizenval en een platgereden haas: elke begrafenis wordt even serieus genomen. Maar als ze aan het einde van de dag moe en tevreden naar huis gaan, vliegt er een vogel tegen het raam. Het sterven grijpt de kinderen aan; plotseling is het spel werkelijkheid geworden. En de volgende dag? Toen gingen we iets heel anders doen!

Mening: Dit is een prachtig boekje dat meer vertelt over de begrippen doodgaan en het begraven van een dierbare. De kleuter krijgt een beter beeld, aangezien de fantasie of het rollenspel mooi aan bod komt in het verhaal. De kleuters imiteren vaak de volwassenen in hun spel. Hun mening, algemeen beeld over de dood verandert na verloop van tijd. Denk maar aan Pieter die angst vertoonde bij een dood dier, Ester die alles durft laat een traantje. Het zijn ook zeer mooie poëtische gedichten die aanbod komen tijdens het verhaal. Het verhaal heeft ook een mooie chronologische lijn met veel herhaling van bepaalde rituelen. Het maakt duidelijk dat het leven na de dood ook verder gaat.

Bij het raadplegen van allerlei bronnenboeken, handleidingen, prentenboeken, … kan je als kleuteronderwijzer kleuters goed begeleiden tijdens hun verdriet en rouw. Het is van belang dat je eerlijk bent tegen hen en openstaat voor hun verdriet. Je gaat proberen hen te ondersteunen, begeleiden wanneer ze hier behoefte aan hebben.

15-04-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

Stap 5: Leervraag 2

Hoe gaan verschillende culturen om met het rouwen? Hoe kijken deze naar het rouwproces?

Wanneer je als kleuteronderwijzer geconfronteerd wordt met een overlijden, van iemand in de klas met een andere godsdienst. Is het heel belangrijk dat je heel wat informatie opdoet, hoe je dit het best gaat aanpakken. Het omgaan met de dood verschilt van gezin, cultuur en geloof. Een ideaal moment mag je het niet noemen, maar je kan de andere kinderen op een juiste manier informatie bijbrengen over kleuters met een andere godsdienst. (hoe deze omgaan met het verlies van een dierbare). Zo vermijd je onaangename verassingen zowel voor de betrokken persoon als voor de andere kinderen in de klas.

Om deze vraag zo goed mogelijk te kunnen beantwoorden, ga ik eerst een onderverdeling maken van de voornaamste culturen in België. Zo krijgt u een beter beeld over het rouwen, afscheid nemen, gebruiken en rituelen in verschillende culturen.

            Rooms-katholieken †

Voor een uitvaartplechtigheid of crematie van een christenen is de keuze soms persoonlijk. Beide rituelen van de uitvaart zijn ingeburgerd. Er kan een keuze gemaakt worden tussen een afscheidsdienst in een kerk of een lezing in de aula van het crematorium. Beide worden voorbereid door een priester.

Naaste familieleden, vrienden en kennissen worden betrokken bij de herdenkingsdienst waar ze dan een tekst lezen of een liedje laten spelen ter herinnering van de overledene persoon. Er heerst een ingetogen sfeer en er wordt verdriet getoond.

Tijdens de ceremonie wordt de kist gezegend met wijwater door de priester. Wanneer de plechtigheid ten einde loopt krijgen de aanwezigen een bidprentje mee, dat nadien nog doet denken aan de overledene. Afhankelijk van de afstand van de kerk naar de begraafplaats, wordt de kist verplaatst met een lijkwagen. De familie volgt dan te voet of met de auto. Hangt af van de afstand tussen kerk en het kerkhof.

Wanneer de kist toekomt op het kerkhof wordt deze dan bewierookt en bezegend. Nadien begraaft men de kist of komt de urne bij in het columbarium. De as kan naar de wil van de overledene ook gewoon uitgestrooid worden op een strooi weide.

Nadien is er ook meestal een koffietafel voorzien. Hier wordt er nog nagepraat over de overledene.

In het christendom worden eigen accenten gelegd.  Bijna elke gelovige van het christendom, ziet de dood als een raadsel. Sommige geloven dat er eeuwig leven na de dood bestaat.

1 maal per jaar worden de overleden herdacht op Allerzielen (2 november). Er worden dan bloemen, kaarsen geplaatst bij het graf van de overledenen.

Joden ✡

Binnen de 36 uur na het overlijden vinden Joodse uitvaarten plaats. De begrafenis wordt geregeld en verzorgd door de nabestaanden. Tijdens het laatste gebed is er ook een geestelijke (rabbijn) ter plaatste. Wanneer de persoon overleden is steekt men boven het hoofd een licht dat symbolisch staat voor de ziel.

Er wordt een rituele reiniging uitgevoerd door de Joodse gemeenschap. (taharah, zonden weg wassen) De overleden persoon wordt in lakens gewikkeld en nadien met water overgoten. Achteraf word het lichaam in witte kledij aangekleed. Daarna legt men de overledenen in de kist. In de kist legt men een zakje met aarde van Israël of strooit men dit uit op de kist. Hier komen geen bloemen of bloemenkrans aanbod.

Tijdens de plechtigheid wordt een tekst uit de Hebreeuwse Bijbel gelezen en ook een toespraak gehouden. De kist wordt door de nabestaanden naar de begraafplaats gedragen. Er wordt 3 keer gestopt, zo laten de Joden zien dat er geen haast bij is. Tot 3 maal toe wordt er zand over de kist geschept. Om de rouw aan te kondigen word er een scheur in de kledij gemaakt. Na het verlaten van de begraafplaats wassen ze hun handen. Voor de naaste familieleden wordt er een rouw voorzien van zeven dagen (aweloet).

Cremeren is eerder zeldzaam bij Joden. De rouwperiode onder het Joodse volk wordt in 5 fasen onderverdeeld (Aninoet, Aweloet, Niwoel, Treurjaar, Jaartijd). Tijdens het herdenkingsgebed worden gestorven personen herdacht.

Moslims ☪

Wanneer er bij de Moslims iemand overlijdt worden de ogen gesloten en wordt er een gebed gehouden. Wanneer een man of vrouw overlijdt, worden deze door hetzelfde geslacht verzorgd. In kringen waar het geloof zeer sterk is, mogen enkel mannen de begrafenis bijwonen. Een moslim mag niet gecremeerd worden.

Wanneer het lichaam opgebaard is in de moskee, wordt er een toespraak gehouden door het leiderschap (imam genoemd). Het einde van het leven wordt door de moslims geaccepteerd.

Deze mogen enkel begraven worden op een islamitische begraafplaats.

Na de begrafenis zijn de eerste drie dagen voorzien voor rouwbetuigingen. Familie en buren voorzien eten. Deze periode van rouw duurt 40 dagen en eindigt met een gebed. Hierna wordt er een groot feest gehouden. De nabestaanden zijn blij, dat de gestorvene begint aan een beter leven na de dood.

            Hindoeïsme㊪

Bij de Hindoes wordt er voor crematie gekozen. Op deze manier wordt het lichaam het snelt gereïncarneerd. Het is een ritueel dat nauw gevolgd moet worden, om de tocht van de ziel te laten overgaan naar een ander lichaam.

Wanneer je als hindoe overlijdt word je onmiddellijk naar een mortuarium gebracht. Daar word de overledene gewassen in het bijzijn van zijn of haar familie. Vroeger werd de dode gewikkeld in een doek, maar nu in de tegenwoordige tijd maakt men gebruik van een kostuum.

Volgens de traditie wordt er water in een kom gegoten en legt men boter zonder zout in een schaal. Dit is voor de ziel van de gestorvene. In de woning van de overledene wordt dit ritueel nog eens overgedaan door de familieleden.

Om offeraar te zijn tijdens de crematie wordt het haar van een familielid dat een nauwe band had met de overledenen afgeschoren. Er worden balletjes van rijstmeel klaargemaakt tijdens de afscheidsdienst door de priester. (In hun moedertaal wordt dit vijf ‘pindhs’ genoemd.) De priester legt dit bij het lichaam van de overledene.

Bij het einde van de afscheidsdienst wordt de kist naar buiten gedragen door de mannen van de familie. Op weg naar het crematorium wordt de kist onderweg 5 keer op de grond gezet. Voor het cremeren word de kist kleurrijk versierd met bloemenkransen, bloemenblaadjes en rijstkorrels. Daarna word er 5 maal rond de kist gelopen. Naaste familieleden gaan mee naar de ruimte waar de verbranding plaats vindt. Na het cremeren word de as van de overledene uitgestrooid.

Nadien volgt de rouwperiode. Deze bestaat uit een sober leven, geen vlees eten (vegetarisch) en drinkt men ook geen alcohol. De kledij bestaat uit zwart-wit of volledig zwart. Het rouwen op zich duurt 13 dagen, hierna komen familieleden, vrienden samen in het huis van de overledene persoon voor een rouwplechtigheid bij te wonen. Dan word de periode van rouw afgesloten maar er wordt een jaar gewacht om in familiekring feesten te organiseren. 

Voor een Hindoes is het uiten van verdriet heel gewoon. Iedereen toont zijn emoties zowel de mannen als vrouwen. Stereotiep gedrag is hier niet van toepassing zoals de mannen huilen niet.

Bij  Hindoeïsme is een familieband van groot belang. De persoon dat overleden is krijgt een eervolle uitvaart met gans de familie. De emoties worden door iedereen gedeeld.

            Boeddhisme ☸

In het boeddhisme wordt er dikwijls gekozen voor crematie. Dit is een van de redenen dat zij geen angst, verdriet of andere negatieve emoties tonen wanneer er iemand overlijdt. Dit is een uiting dat een beeld geeft van een verkeerde gehechtheid.

49 dagen na de plechtigheid wordt er door de nabestaanden gebeden om de gestorvene te helpen aan een beter leven na de dood. (reïncarnatie)

Deze geloven in reïncarnatie, waarbij de overleden persoon opnieuw wordt geboren. Een boeddhist doet aan voor-rouw en is ervan bewust dat alles van korte duur is. Ze zijn al een stukje voorbereid op de dood.

Algemeen besluit: Je ziet dat elk van deze godsdiensten, een eigen manier heeft om het rouwen en de dood te verwerken. Ik denk dat het belangrijk is als kleuteronderwijzer, een overzicht te hebben over de soorten rituelen en gebruiken bij elke godsdienst. Een leerkracht mag ook geen vooroordeel uiten over een bepaalde godsdienst. Het is van groot belang dat je de nodige uitleg kan geven aan een kind wanneer het rouwt zodat je het verdriet, de angst voor een deel kan verlichten. Een kleuter proberen bij te brengen wat er gebeurt wanneer er iemand overlijdt. Wat belangrijk voor ons als kleuteronderwijzers is, dat men toch op de hoogte is van een andere cultuur. Want wanneer we geen weet hebben van andere godsdiensten kunnen we onze taak in verband met diversiteit niet goed uitoefenen als leerkracht. 

15-04-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

Stap 5: Leervraag 1

Hoe verloopt het rouwproces bij kleuters?

Kinderen weten nog niet echt goed wat het woord ‘dood’ betekent. Wanneer het kind geen verdriet toont, is het soms moeilijk om het rouwproces herkenbaar te maken. Wel is de angst aanwezig om van de ouders gescheiden te worden. Het is moeilijk als kind om het onderscheid te maken tussen echt en niet echt dood zijn.

Wanneer er iemand is die niet beweegt en waarvan de ogen gesloten zijn, kan dit door een kleuter of kind beschouwd worden als iets of iemand zonder leven. (levenloos) Het wil daarom niet zeggen dat peuters, kleuters en kinderen minder lijden om het verlies van een huisdier of iemand uit hun familiekring.

Als kleuterleider moet je er vooral opletten dat je de angst die je als volwassenen hebt, niet overbrengt naar de peuter, kleuter toe. Het woord dood voorbrengen is op dat moment heel vaag. Een kleuter stelt zich de dood eerder voor als iemand die op dat moment slaapt.

Kinderen verwerken elk op hun eigen manier de dood. Sommige kinderen zijn teruggetrokken, andere zijn meer openhartig. Wat je als volwassene moet onthouden is dat kinderen heel vlug van emotie veranderen. Van het ene op het andere moment kunnen ze huilen, lachen, boos zijn, stil zijn, … Wat heel normaal is tijdens hun ontwikkeling. Verdriet en rouw zijn voor een kind 2 totaal verschillende begrippen. Wanneer een kind verdrietig is, wil dat niet zeggen dat het te maken heeft met een rouwproces te verwerken. Wanneer je als kind een rouwproces moet verwerken, vraagt dit veel tijd en ruimte. 

Naargelang de leeftijd vordert worden ze ook zelfstandiger om het verdriet dat zich voordoet te verwerken, dit op hun eigen manier. Dit wil niet zeggen dat ze geen ondersteuning, begeleiding nodig hebben van een volwassenen of vertrouwenspersoon. Hieronder vind u de verschillende leeftijdscategorieën van kinderen die rouwen. Het lijkt interessant om vooraf kennis op te doen hoe het rouwproces op jonge leeftijd verloopt en hoe deze achteraf evalueert.

Baby (0-1 jaar)

Rouw en verdriet is nog geen belevenis voor een pasgeboren baby. Toch wordt er gevoeld dat er iets gaande is. De gevoeligheid, sfeer en emoties spelen in hun omgeving een belangrijke rol tijdens het huilen. Wanneer een standvastige relatie uiteen valt, kunnen ze na verlies vlug een andere band vormen met een nieuw persoon.

            Peuter (1-3 jaar)

Ook bij peuters wordt de dood nog niet beleefd. Ze kunnen al wel omgaan met verlies en afscheid nemen. De sfeer in hun omgeving speelt hiervoor een belangrijke rol nl. gevoelig zijn is één van de belangrijkste factor. Een kind van deze leeftijd bevindt zich in een experimenteerfase waar ze de omgeving gaan verkennen en exploreren. Ze staan er nog niet bij stil wat ze voelen, het gaat hier nog over wat ze ons tonen.

            Kleuter (3-6jaar)

Als je dit vanuit de cognitieve ontwikkeling bekijkt, bevind deze leeftijdsgroep zich in de fase van het magisch denken. Ze hebben het nog moeilijk om de realiteit en fantasie van elkaar te onderscheiden. Het dood zijn wordt geassocieerd met sprookjes. De slechte in het verhaal blijft dood, de helden in het verhaal worden terug tot leven geroepen of gewekt met een simpele kus. De kleuters beleven de dood als verdwijnen en op één of andere moment er weer terug zijn ‘Voor eeuwig’ is een woord dat zij nog niet begrijpen zoals een volwassenen. Zij gaan modelleren, de volwassenen imiteren tijdens het rouwproces. Wat ze juist voelen, kan moeilijk onder woorden worden gebracht.

15-04-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

Mijn naam is Ruben Casseau. Ik ben tweedejaarsstudent aan de KHLeuven te Heverlee. Vanuit onze opleiding kleuteronderwijs mogen wij bij het vak ‘Religie, zingeving en levensbeschouwing’ een interview afnemen, over uw persoonlijke ervaring bij het rouwen van kleuters. Hiervoor stel ik enkele interviewvragen. Om mij zo een beter beeld te kunnen vormen, hoe u denkt over rouwen in de klas.

Vraag 1: Hebt u al het rouwen van een kleuter meegemaakt in de klas, die een dierbaar persoon of een huisdier verloren is?

Ja, dit heb ik al een paar keer meegemaakt. Gewoonlijk ging dit over een grootouder, dier of ander familielid, maar één keer ook een instappertje dat een paar maanden ervoor zijn papa verloren was.

Vraag 2: Hoe wordt het slechte nieuws vertelt aan de kleuters?

            Hoe het thuis verteld wordt weet ik niet echt.

Vorige maand vroeg een mama aan de directie of ik haar dochtertje wou vertellen dat haar opa gestorven was. Ik vond dit eigenlijk niet zo gemakkelijk maar de mama drong aan omdat ze het zelf niet wist aan te brengen. Ik heb gewacht tot alle kleuters naar huis waren en haar dan even apart genomen. Ik vertelde dan dat haar opa onverwachts was overleden en dat mama ook verdriet had en het daarom niet kon vertellen. De kleuter reageerde met ongeloof, stelde vele vragen: of het wel die opa was, hoe was zijn naam, hoe was hij gestorven? M.a.w. ze hoopte dat ik me vergist had en iemand anders bedoelde.  Ze weende niet en je zag dat mijn informatie niet voldoende was over het hoe en waar en wie … Toen mama ze dan kwam halen bleef ze kalm en stelde de hele tijd vragen. Later hoorde ik van de mama dat ze het ganse weekend wel vragen had blijven stellen, en ook geweend had, maar het nu wel aanvaarde. Ze had ook een ketting gekregen die van haar opa was en dit hielp wel met de verwerking.

Vraag 3: Hoe reageren de kleuters hierop?

Dit zal van kind tot kind afhangen en ook van de persoon die het vertelt. Eerst, denk ik, met wat ongeloof en pas een tijd daarna dringt het tot hun door. Als ze het gemis echt gaan voelen, als bepaalde dingen die ze met die persoon, of dier deden, weg vallen.

Vraag 4: Wat zou u vertellen aan kinderen over de dood?

Ik vertel dat dit kan gebeuren, door ouderdom, ziekte of door een ongeluk. Hierbij let ik wel op dat ik er bij vertel dat het alleen gebeurt als je héél erg ziek bent en als je echt oud bent. Over de dood zelf geef ik niet zo veel uitleg, dit ook omdat er verschillende geloofsovertuigingen zijn bij onze schoolpopulatie en dus is dat wat moeilijk.

Vraag 5: Welke vragen kun je van kinderen verwachten?

Wat is dat dood?

Waarom ga je dood?

Wat gebeurt er als je doodgaat?

Kan ik er iets aan doen?

Ga ik ook dood?

Waarom moet dit juist met die persoon gebeuren?

Vraag 6: Hoe kan je het verschil tussen cremeren en begraven uitleggen aan het kind?

Daar heb ik het nog niet expliciet over gehad. Toen er een kip op school gestorven was, hebben ik ze samen met de kleuters begraven. Wat raar was is dat er sommige kinderen nog iets tegen de kip wilde zeggen. Was echt wel ontroerend. Ze hebben toen zelfs een gedenkplaatje gemaakt. We hebben toen nog geregeld gepraat over dood gaan en het waarom, zonder dat dit te geladen was omdat het over een dier ging.

Vraag 7: Moeten kinderen na het overlijden van een familielid, zo snel mogelijk weer naar school komen?

Ik ben zelf mijn mama verloren toen ik 6,5 jaar was en wij zijn toen 14 dagen thuis gebleven. Dit moet je van geval tot geval bekijken. De meeste kinderen beseffen het in het begin niet zo goed en kunnen na een paar dagen misschien best hun gewone leven hervatten. Dit is ook deel van het verwerkingsproces, dat je er met iemand anders over kan praten die niet in een rouwproces zit. Wanneer het echt een lid is van je eigen gezin ,die is komen te overlijden,is er thuis een donkere, sombere sfeer en dat kan zwaar zijn voor een jong kind.

Vraag 8: Hoe reageer je het best als een kind na een verliessituatie, voor het eerst weer naar school komt?

Ik denk dat je het best laat merken dat ze altijd bij je terecht kunnen en dat je ze laat weten dat je het aan de klas verteld hebt. Zo moeten zij zelf niet telkens de gebeurtenis vertellen maar kunnen ze wel op steun en begrip rekenen van de klasgenootjes.

Vraag 9: Hoe zou u rouwende kinderen het best kunnen ondersteunen?

Ik heb een paar verhaaltjes die ik gebruik, maar dat doe ik pas als ik merk dat de kinderen er al een beetje “over” zijn. (Als je dood bent word je dan nooit meer beter? Vaarwel Rune, en Moet dat nou, over een vogeltje dat dood gaat).

Vraag 10: Hoe zou u de klas inrichten om het rouwen tot stand te laten komen?

Ik zou aan de inrichting niet te veel veranderen. Ik zou de kleuter de kans geven om zijn verwerkingsproces door te maken op zijn manier. Wel mogelijkheid geven om er over te tekenen, boekjes te bekijken, praten met het kind…. Zo’n kind heeft ook nood, om even uit die situatie te ontsnappen, want thuis zal dit voorval al erg voelbaar zijn.

Vraag 11: Welk advies geef je als ervaren kleuterjuf mee, aan toekomstige kleuteronderwijzers?

Bekijk het van geval tot geval. Het is een zeer persoonlijk iets; sommige kinderen zullen nood hebben om erover te praten, andere ontwijken iedere vorm van communicatie over het onderwerp.

Vraag 12: Hoe worden de ouders via de school opgevangen?

Enkele jaren geleden is er een jongetje op school omgekomen in een brand. De directie heeft toen de ganse begrafenisplechtigheid uitgeschreven en de ouders heel veel ondersteuning geboden. We hebben toen voor de kinderen op school ook een rouwplechtigheid op school gedaan ter nagedachtenis van het kindje en als verwerking voor de leerlingen.

Vraag 13: Hebt u rond het thema rouwen gewerkt in de kleuterklas?

Neen echt een BC uitgewerkt rond dit thema niet. Wel probeer ik iedere keer, als het zich voordoet er met de kleuters over te praten, te duiden, en hun eventuele vragen te beantwoorden. Ook een verhaal erover vertellen kan dit onderwerp ter sprake brengen zonder dat iemand zich in de kijker gezet voelt; Momenteel is er een kleuter in mijn klas die met de zelfmoord van zijn oma in de knoop zit. Heb aan de ouders verteld dat ze in dit geval beter een psychologe kunnen raadplegen (CGG). Dit kind kan geen uiting geven aan zijn gevoelens en is erg agressief of vertoont ongepast sociaal gedrag. Soms moeten wij, als leerkrachten, ook beseffen dat we geen therapeuten zijn en mensen door verwijzen als de problemen te ingewikkeld worden.

12-04-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

Stap 4: Bron bespreken

4.1 Artikel: Troostkoffer en koestertas helpen kinderen en jongeren bij verdriet

‘Troostkoffer’ en ‘koestertas’ helpen kinderen en jongeren bij verdriet

22 oktober 2013 - Diksmuide - Bron: Het huis van de mens

Lancering project ‘De sokken van de olifant’

De 5 huizenvandeMens in West-Vlaanderen lanceren het project ‘De sokken van de olifant’, een begeleidingspakket voor kinderen en jongeren in rouw. Dit initiatief wil kinderen en jongeren in een verliessituatie ondersteuning bieden. In de eerste plaats door de volwassenen in hun omgeving hulpmiddelen aan te reiken om op een goede manier om te gaan met de situatie.

Kinderen en jongeren worstelen vaak met verdriet om een verlies. Zij hebben het moeilijk om dit te uiten en te verwerken. De volwassenen in hun omgeving weten niet goed hoe hier mee om te gaan. De huizenvandeMens kunnen hier ondersteuning bieden. Dit met een begeleidingspakket op maat waarbij in de eerste plaats hun begeleiders ((groot)ouders, leerkrachten,…) handvaten, tips en werkmaterialen aangereikt worden. Kinderen en jongeren rouwen immers best in hun vertrouwde omgeving maar tegelijk weten volwassenen niet altijd hoe ze het nieuws moeten brengen, welke reacties ze kunnen verwachten en hoe ze het kind/de jongere gepast kunnen betrekken.

Na een verkennend gesprek tussen consulent en diegene die begeleiding zoekt, stelt de consulent van het huisvandeMens een troostkoffer en een koestertas samen, aangepast aan de situatie. De troostkoffer bevat informatie over rouw, (voor)leesboeken, spelletjes, (hand)poppen, muziek en/of films. Hiermee heb je als volwassene enkele handvaten om kinderen en jongeren bij te staan in hun verdriet. De koestertas steekt vol doemateriaal waarmee kinderen en jongeren rond hun gevoelens kunnen werken. Daarnaast kunnen ze de tas aanvullen met persoonlijke spullen. De troostkoffer met inhoud wordt uitgeleend. De koestertas met inhoud is om te houden en te koesteren. Het terugbrengen van de troostkoffer vormt de gelegenheid voor nazorg. Tussentijdse gesprekken en verdere begeleiding zijn ook mogelijk. Indien nodig kunnen de kinderen of jongeren ook zelf terecht voor ondersteuning bij het huisvandeMens. Daarbij aansluitend is er een aanbod voor leerkrachten en scholen. De gehele dienstverlening is kosteloos.

Op vrijdag 25 en zaterdag 26 oktober 2013 houden de huizenvandeMens opendeur om mensen kennis te laten maken met de dienstverlening, in het bijzonder met het project ‘De sokken van de olifant’.

4.2 Bespreking artikel

Samenvatting artikel: HuizenvandeMens is een organisatie die ondersteuning bied aan kinderen in rouw. Vanaf 2013 hebben zijn ze van start gegaan met een heel nieuw project nl. ‘de sokken van de olifant’. Dit is een rouwkoffer met koestertas op maat gemaakt naar de noden en behoeften van het kind. Deze omvat handleidingen, tips, materialen die je kan gebruiken om een vorm te geven aan het gemis en verdriet van een dierbare of huisdier.

Mening: In mijn vorige leervraag hebt u kunnen lezen, dat ik geen voorstaander was om een rouwkoffer aan te kopen of uit te lenen. Ik zou heel graag vorm willen geven aan een eigen ontwerp. Bij het lezen van dit artikel, vind ik deze rouwkoffer een aanrader om zeker te gebruiken. Het spreekt een beetje mijn mening tegen, maar omwille van volgende argumentatie vind ik deze koffer heel goed opgebouwd op maat van het kind.

• Het is een rouwkoffer die bestaat uit een troost en een koestertas samen, afhankelijk van de situatie. Dit kan gaan over het verlies van een dierbare, huisdier en of voorwerp.

• Wat ook een pluspunt is, is dat de koffer wordt stapsgewijs opgebouwd.

• Ze gaan van start met een verkennend gesprek, afhankelijk van de situatie of het probleem wordt de troostkoffer en koestertas samengesteld door een kinderpsychiater. Deze sluit zich in de leefwereld van het kind.  Ook is deze koffer toegankelijk voor tieners, hij wordt dan aangepast aan hun noden en behoeften.

• De koffer bestaat uit 2 delen ‘een troostkoffer en koestertas’. In de troostkoffer vind men een brochure over rouw, prentenboeken met voorkeur naar Max Velthuys, spellen, livingpuppet, kikker, films, muziek, … Hier kan je als adolescent kinderen, tieners tegemoet komen in hun verdriet. De koestertas daarentegen is opgebouwd uit doe-materiaal. Hiermee wordt er vooral gewerkt rond de gevoelens. Ze mogen ook zelf een herinneringsdoosje knutselen. Men gebruikt het doosje dan om een foto, persoonlijk voorwerp van de overledene (symboolgevoeligheid = voorwerp dat een betekenis heeft voor de kleuter) op te bergen.

• Deze koffers met inhoud worden uitgeleend. Enkel alleen de koestertas met het materiaal mag men houden om nadien te koesteren als herinnering.

• Men moet enkel en alleen de troostkoffer terug bezorgen maar nadien komt er nog een gesprek aan te pas. Om de evolutie te bespreken.

• Je kan ook aanvraag doen voor een tussentijds gesprek en begeleiding op maat

• Heel de dienstverlening kosteloos, zowel de begeleiding als het uitlenen van het materiaal

Met bovenstaande tips, ideeën kan ik mijn derde leervraag verder aanvullen ‘hoe je kan omgaan met rouwende kinderen in de klas?’.

12-04-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

Stap 4: Bronnen raadplegen

In onderstaande link vind u mijn geraadpleegde bronnen terug, deze zijn elk voorzien van een korte inhoud en eigen mening.

Ik heb dit  bestand niet kunnen verwerken in bloggen.be omwille van de bestandsgrootte.

https://docs.google.com/document/d/1rgiwPwAhsc-ZgwilDa5-Zd-o6FYFliLbq7bsxkShBQo/edit?usp=sharing

12-04-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

Stap 4: Geloof volgens Obama

In deze video merk je dat Obama zich optrekt aan zijn geloof in moeilijke tijden. Dit brengt hem tot rust en kalmte. Obama houdt een toespraak voor 300 mensen ter ere van de Martin Luther kingsdag aan Vermont Avenue Baptist Church in Washington. De eerste Afro-Amerikaanse president noemt Marter Luther king en zijn volgelingen de ‘mozes generatie’. Hij moedigde aan om altijd optimistisch te zijn, te blijven geloven in moeilijke tijden en om te leren uit het geloof van Marter Luther King. Deze dominee geloofde dat God de vader voor een uitweg zou zorgen. Het Amerikaanse volk stelt hem soms de vraag ‘hoe het komt dat hij alles zo rustig observeert’. De president antwoordt hier op dat hij ook soms rusteloze momenten heeft en niet zo kalm is. Maar dat laat hij niet blijken doordat hij dan terugblikt op het geloof en dit hem kalmte bijbrengt. Van geloof is Obama christen, bij hem staan harmonie en genadigheid centraal. Elke ziel heeft een geloof. De VS is een land van verschillende nationaliteiten waar de mensen het geloof moeten aanvaarden en waarderen.

Hieronder vind u de link terug van Obama: https://www.youtube.com/watch?v=Kf0x_TpDris

24-03-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

Stap 4: Geloof/ religie in het onderwijs

Het standpunt van de politieke partij ‘Groen!’

Deze partij is van mening dat de ouders het recht hebben om hun kinderen de religieuze waarden mee te geven via de schoolkeuze. Groen! streeft naar een multiculturele maatschappij. Wat Groen! belangrijk vindt is dat de school een plaats biedt waar ontmoeting en dialoog centraal staan en in praktijk worden gebracht. Er is een grote erkenning aan veelvormigheid, geloofsbelevenis en cultuur. Van jongs af aan moet de jeugd tijdens hun schooljaren erkenning krijgen voor hun geloof en zijn ze op zoek naar hun eigen persoonlijkheid.

Standpunt Vlaams Belang

Het Vlaams Belang doet ons nadenken hoe er in Vlaanderen wordt omgegaan met levensbeschouwing. Het vrij onderwijs beklemtoont dat er niet geraakt wordt aan de vrijheid die ze bezitten om de inhoud van de lessen godsdienst (rooms-katholiek) te bepalen. Wat niet van belang is dat tijdens de les godsdienst plaats gemaakt wordt voor een andere levensbeschouwing. Een ander probleem dat zich voordoet in het onderwijs en door de openbare besturen wordt ingericht is dat het onderwijs zich strikt gebonden moet houden aan de grondwettelijke regel en dat iedere leerling tot het einde van het onderwijs een erkende vorm van godsdienst of niet-confessionele zedenleer moet kunnen aanbieden. Deze partij stelt zich ook de vraag over de inhoud, kwaliteit van de lessen Islamitische godsdienst en de bekwaamheid van de leerkrachten.

 Het standpunt van de politieke partij ‘SP.A’

 Als politieke partij heeft de SP.A respect voor diversiteit en verdraagzaamheid. Deze partij denkt dat er een gesprek moet gevoerd worden, om als leerkracht vooral een filosoof, geschiedenisleerkracht het levensbeschouwelijk onderwijs op een deftige manier te kunnen uitoefenen. Deze persoon mag geen vooroordelen hebben over een bepaalde religie. Men kan dit gesprek onderverdelen in 2 standpunten nl. onderwijs ‘in’ en ‘over’ een bepaalde godsdienst of levensbeschouwing. Om met de medemens te kunnen samenleven, moet men kennis opdoen over de verschillende geloofsovertuigingen die in ons land aanwezig zijn. Iedereen moet zich toch een beeld kunnen vormen over de oorsprong, levensbeschouwing van het vrij denken. Het keuzeproces ligt in de handen van de ouders. Als eerste plaats kiezen zij in welke levensbeschouwing hun kind wordt opgevoed. Iedereen heeft het recht om hun kind in een bepaald geloof op te voeden.

Het standpunt van de politieke partij ‘CD&V’

De partij CD&V vindt het onderwijs een belangrijke bouwsteen in onze maatschappij. Het vak levensbeschouwing is volgens deze partij een belangrijke tak in de vorming van jonge mensen. De begeleiding over levens- en zinvragen is van groot belang. Vooral omdat de scholen leerlingen heeft met verschillende cultuur, achtergrond, de bevolking in de school is op de hoogte van een diversiteit waarin levensbeschouwing op verschillende manieren wordt benaderd.

24-03-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

25-02-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

Stap 3: Leervragen

Dit zijn de leervragen, die ik graag verder zou willen onderzoeken:

1.Hoe verloopt het rouwproces bij kleuters?

2.Hoe gaan verschillende culturen om met het rouwen? Welk is een belangrijk standpunt in deze culturen?/ Welke kijk hebben deze op het rouwproces? 

3.Welke hulpmiddelen wordt in de kleuterklassen gebruikt om het rouwen van een kleuter te verzachten?

24-02-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

Stap 2: Mijn voorlopig standpunt

Wat weet ik ervan

Mijn voorlopig standpunt over ‘hoe omgaan met rouwende kleuters’ is eerder beknopt. Wanneer dit zich voordoet in de kleuterklas, zal ik automatisch altijd eerst hulp vragen aan medecollega’s. Hoe zij omgaan, met een rouwende kleuter in de kleuterklas.

Ook de manier waarop dit wordt verwerkt is verschillend van persoon tot persoon. De ene persoon heeft graag bij het verwerkingsproces heel wat mensen rondom zich en de andere persoon zondert zich af. Hij of zij verwerkt het verdriet alleen zonder medemens. Iedereen wordt er wel eens mee geconfronteerd.

Een tip die je kan gebruiken als kleuteronderwijzer is ‘veel praten met kind over de persoon die er niet meer is’. Om herinneringen op te roepen en de kleuter duidelijk te maken dat ze niet altijd hoeven te treuren, maar ook de blije momenten erbij mogen nemen. Als ik denk aan de lessen godsdienst kan je eventueel gebruik maken van een levensboom. Dit houdt in dat de kleuter iets meebrengt, wat voor hem of haar belangrijk is van de overleden persoon zoals een foto, knuffel, tekening, … Om dit daarna een plaats te geven in de boom. Af en toe bij gemis kan de kleuter naar deze boom gaan en zo zijn verdriet verwerken door ernaar te kijken, bij zich te nemen, ... Ook als is de gestorven persoon er niet meer, hij of zij blijft zo in het hart van de kleuter verder bestaan.

Wat van groot belang is, is dat je de keuze van het kind respecteert. En zeker geen verplichtingen oplegt om iets te doen. Dit is allemaal nieuw voor hem of haar en vraagt tijd om alles op een rijtje te zetten. Je hoeft het kind niet altijd cadeautjes te geven om het gelukkig te maken. Een knuffel kan ook een troostend gebaar zijn voor een kleuter.

Hoe denk ik erover

Naarmate ik meer informatie vind tijdens mijn onderzoek, kan mijn standpunt altijd veranderen. Bij kleuters kun je moeilijk nagaan wat er zich juist afspeelt in zijn of haar belevingswereld, tijdens het rouwproces. Persoonlijk heb ik nog geen ervaring opgedaan om met kinderen te werken die een dierbare persoon of een huisdier hebben verloren. Het verwerken van het verlies en de rouw die ermee gepaard gaat, kan je toch op verschillende manieren verzachten.

Eigen mening

Mijn gedacht en mening blijven nog altijd steeds hetzelfde dat er een verschil is tussen het rouwproces van een volwassen persoon en dat van het kind. Denk maar aan het inlevingsvermogen, het besef bij een volwassene is groter wanneer er iets of iemand sterft dan bij een kind. Deze realiseert zich dat de gestorven persoon nooit meer terugkomt.

We kunnen als kleuteronderwijzer de kleuter wel duidelijk maken bij het verlies van iemand of iets, dat deze dan fonkelt als een ster aan de hemel. Op deze manier komt dit minder hard aan voor de kleuter, dan anders op een volwassen manier te vertellen dat de persoon dood is en nooit meer terugkomt. Kinderen beleven en hebben een heel andere kijk op de wereld. (belevingswereld)

24-02-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

Stap 1: Motivering keuze

Bij het zoeken naar een onderwerp en het lezen van dit artikel, heb ik meteen mijn keuze kunnen maken wat ik graag wil onderzoeken. Laten we beginnen met volgende zin uit het artikel ‘De school kan verdriet bij leerlingen niet wegnemen. Ze kan haar leerlingen er wel mee helpen en er leren mee omgaan. Maar hoe dan?’. Dit is misschien breed gezien, maar ik wil er mee aantonen dat er geen ideaal draaiboek bestaat, hoe je het best kan reageren op zulke gebeurtenissen.

Aangezien ik voor kleuteronderwijs studeer, wil ik mijn onderwerp, afbakenen naar het kleuteronderwijs toe. Het is heel erg wat er zich heeft voor gedaan, de maatschappij trekt opdat moment alle aandacht naar zich toe (wat ook heel normaal is). Maar wat voor kinderen die op andere dagen een dierbare verliezen, hoe wordt er dan gereageerd, wat is het verwerkingsproces van het kind, …?

De maatschappij schenkt veel te weinig aandacht aan het rouwen en verdriet bij jonge kinderen. Het zijn eerder cliché onderwerpen, dat liever worden vermeden. Ik het persoonlijk zelf belangrijk dat er tijdens de lerarenopleidingen lessen moeten voorzien worden (bij godsdienst, opvoedkunde eventueel), hoe een kleuteronderwijzer(es) hieraan kan werken. Als je geconfronteerd wordt met een kind in de kleuterklas dat rouwt om verlies van een dierbare zoals oma, opa, broer, zus, vriend/ vriendinnetje, huisdier, ... Zo bent je in de toekomst al een beetje voorbereid, wanneer dit zich voordoet in je eigen klaspraktijk. Deze gebeurtenis heeft iets te maken met levensbeschouwing. Hoe kijken wij op dat moment als leerkracht, individu naar het leven. Welke vragen stellen wij ons hierbij? Hoe beeld je als volwassene persoon, de belevingswereld in van het kind?

Tijdens dit onderzoek ‘Nu jij er niet meer bent’ voor RZL ga ik proberen mijn leervragen verder uit de diepen en op zoek te gaan naar antwoorden. Om zo mijn blog te kunnen vervolledigen. Het kan heel nuttig zijn, wat je tijdens dit onderzoek allemaal gaat lezen van verhalen, bruikbare methodes, theorieën rond het rouwen, … Dit kan ik dan eventueel overnemen om later in mijn eigen klaspraktijk te gebruiken.

24-02-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

Stap 1: Voorstelling startartikel

Ongeval na skiklas: Minstens 28 doden

In Sierre in Zwitserland is gisteravond een Belgische autobus met kinderen verongelukt. Reddingswerkers onderzoeken de bus na de fatale crash in Sierre. De bus was op de terugweg naar ons land en bracht leerlingen van de Sint-Lambertusschool in Heverlee en Basisschool ‘t Stekske uit Lommel naar huis. Ze hadden net een skivakantie achter de rug in Val d’Anniviers. De dodentol is volgens de autoriteiten van het kanton Wallis opgelopen tot minstens 28, onder wie 22 kinderen rond de twaalf jaar. Het ongeluk gebeurde gisteravond rond 21.15 uur op de A9 richting Sion, in het zuiden van het land. De bus reed er met volle snelheid tegen een veiligheidsnis in de linkerflank van een tunnel.

“Het ongeval zorgt voor veel verdriet op de scholen”, zegt psycholoog Marjan Gerarts. “Erover praten en het verdriet ruimte geven, dat is de opdracht nu. Niet enkel op de betrokken scholen, maar in alle scholen van Vlaanderen. Kinderen hebben het nieuwsbericht vanmorgen opgepikt en komen met hun gevoelens naar school. Daar moeten leraren voor open staan. Praten is een eerste belangrijkste stap.” De school kan verdriet bij leerlingen niet wegnemen. Ze kan haar leerlingen er wel mee helpen en er leren mee omgaan. Maar hoe dan?

Bron:

Klasse (2012). Ongeval na skiklas: Minstens 28 doden (Online).

Beschikbaar: http://www.klasse.be/leraren/26368/ongeval-na-skiklas-minstens-28-doden/

Tijdens het zoeken naar een startartikel in Klasse, heb ik gekozen voor de volgende recensie ‘Ongeval na skiklas: Minstens 28 doden’. U zult het misschien nog weten, 3 jaar geleden op 13 maart 2012 kwamen de kinderen van het zesde leerjaar uit de basisscholen ’t Stekske in Lommel en Sint-Lambertusschool in Heverlee terug van de sneeuwklasse. Later op die avond gebeurde tijdens de terugweg iets schokkend en onverwachts, de bus week van het tracject af en knalde tegen de muur in de tunnel.

Het is een gebeurtenis die me sterk is bijgebleven. Op dat moment liep ik stage in het GO! Onderwijs in Tienen, tijdens mijn technische studierichting in het secundair onderwijs. Het was woensdag 14 maart 2012, een halve dag stage waarop ik dan in de namiddag wat tijd had om naar tv te kijken. Toen zag ik op allerlei zenders ‘kinderen verongelukt na sneeuwklasse op weg naar huis’.

Wanneer de nieuwsanker begon te praten over een bus ongeval in Sierre waarbij kinderen van de terugreis van een sneeuwklassen omkwamen, stond de wereld heel even stil Ik kreeg er gewoon weg kippenvel van. Het idee dat deze kinderen elkaar nooit meer zullen zien, met elkaar spelen, de overstap maken naar het middelbaar, hun ouders/ broers/ zussen dat achterblijven met vele vragen, … Ik dacht meteen aan de school waar ik stage liep, deze leerlingen van het middelbaar vertrokken de week daarop ook op sneeuwklasse naar Grimentz-Zinal. Vandaar het artikel van het bus ongeval, dat ik gebruik als startpunt om mijn onderzoek ‘nu jij er niet meer bent’ uit te werken. Hiermee wil ik aantonen ‘hoe moet je dan als leerkracht reageren, omgaan met het verlies van een dierbare op dat moment, … ’

24-02-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

Hallo, iedereen.

Mag ik mij even voorstellen:

Mijn naam is Ruben Casseau, ik ben een tweedejaarstudent kleuteronderwijs aan de KHLeuven. Voor het vak RZL heb ik als opdracht gekregen een blog samen te stellen, over een bepaald onderwerp dat te maken heeft met ‘rouwen bij kleuters’. Van harte welkom op mijn blog ‘Nu jij er niet meer bent’.

Graag wil ik onderzoeken hoe kleuters het verlies van een persoon of een dier verwerken, op welke manieren verschillende culturen rouwen en welke methodes de school gebruikt om het rouwproces van een kleuter te verwerken.

Regelmatig zal ik de groei van mijn gekozen onderwerp posten, zodat jullie op de hoogte blijven over de laatste weetjes dat ik heb ontdekt.

Veel leesplezier!

Ruben

23-02-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

22-02-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)