Mijn naam is Ruben Casseau. Ik ben tweedejaarsstudent aan de KHLeuven te Heverlee. Vanuit onze opleiding kleuteronderwijs mogen wij bij het vak ‘Religie, zingeving en levensbeschouwing’ een interview afnemen, over uw persoonlijke ervaring bij het rouwen van kleuters. Hiervoor stel ik enkele interviewvragen. Om mij zo een beter beeld te kunnen vormen, hoe u denkt over rouwen in de klas.

Vraag 1: Hebt u al het rouwen van een kleuter meegemaakt in de klas, die een dierbaar persoon of een huisdier verloren is?

Ja, dit heb ik al een paar keer meegemaakt. Gewoonlijk ging dit over een grootouder, dier of ander familielid, maar één keer ook een instappertje dat een paar maanden ervoor zijn papa verloren was.

Vraag 2: Hoe wordt het slechte nieuws vertelt aan de kleuters?

            Hoe het thuis verteld wordt weet ik niet echt.

Vorige maand vroeg een mama aan de directie of ik haar dochtertje wou vertellen dat haar opa gestorven was. Ik vond dit eigenlijk niet zo gemakkelijk maar de mama drong aan omdat ze het zelf niet wist aan te brengen. Ik heb gewacht tot alle kleuters naar huis waren en haar dan even apart genomen. Ik vertelde dan dat haar opa onverwachts was overleden en dat mama ook verdriet had en het daarom niet kon vertellen. De kleuter reageerde met ongeloof, stelde vele vragen: of het wel die opa was, hoe was zijn naam, hoe was hij gestorven? M.a.w. ze hoopte dat ik me vergist had en iemand anders bedoelde.  Ze weende niet en je zag dat mijn informatie niet voldoende was over het hoe en waar en wie … Toen mama ze dan kwam halen bleef ze kalm en stelde de hele tijd vragen. Later hoorde ik van de mama dat ze het ganse weekend wel vragen had blijven stellen, en ook geweend had, maar het nu wel aanvaarde. Ze had ook een ketting gekregen die van haar opa was en dit hielp wel met de verwerking.

Vraag 3: Hoe reageren de kleuters hierop?

Dit zal van kind tot kind afhangen en ook van de persoon die het vertelt. Eerst, denk ik, met wat ongeloof en pas een tijd daarna dringt het tot hun door. Als ze het gemis echt gaan voelen, als bepaalde dingen die ze met die persoon, of dier deden, weg vallen.

Vraag 4: Wat zou u vertellen aan kinderen over de dood?

Ik vertel dat dit kan gebeuren, door ouderdom, ziekte of door een ongeluk. Hierbij let ik wel op dat ik er bij vertel dat het alleen gebeurt als je héél erg ziek bent en als je echt oud bent. Over de dood zelf geef ik niet zo veel uitleg, dit ook omdat er verschillende geloofsovertuigingen zijn bij onze schoolpopulatie en dus is dat wat moeilijk.

Vraag 5: Welke vragen kun je van kinderen verwachten?

Wat is dat dood?

Waarom ga je dood?

Wat gebeurt er als je doodgaat?

Kan ik er iets aan doen?

Ga ik ook dood?

Waarom moet dit juist met die persoon gebeuren?

Vraag 6: Hoe kan je het verschil tussen cremeren en begraven uitleggen aan het kind?

Daar heb ik het nog niet expliciet over gehad. Toen er een kip op school gestorven was, hebben ik ze samen met de kleuters begraven. Wat raar was is dat er sommige kinderen nog iets tegen de kip wilde zeggen. Was echt wel ontroerend. Ze hebben toen zelfs een gedenkplaatje gemaakt. We hebben toen nog geregeld gepraat over dood gaan en het waarom, zonder dat dit te geladen was omdat het over een dier ging.

Vraag 7: Moeten kinderen na het overlijden van een familielid, zo snel mogelijk weer naar school komen?

Ik ben zelf mijn mama verloren toen ik 6,5 jaar was en wij zijn toen 14 dagen thuis gebleven. Dit moet je van geval tot geval bekijken. De meeste kinderen beseffen het in het begin niet zo goed en kunnen na een paar dagen misschien best hun gewone leven hervatten. Dit is ook deel van het verwerkingsproces, dat je er met iemand anders over kan praten die niet in een rouwproces zit. Wanneer het echt een lid is van je eigen gezin ,die is komen te overlijden,is er thuis een donkere, sombere sfeer en dat kan zwaar zijn voor een jong kind.

Vraag 8: Hoe reageer je het best als een kind na een verliessituatie, voor het eerst weer naar school komt?

Ik denk dat je het best laat merken dat ze altijd bij je terecht kunnen en dat je ze laat weten dat je het aan de klas verteld hebt. Zo moeten zij zelf niet telkens de gebeurtenis vertellen maar kunnen ze wel op steun en begrip rekenen van de klasgenootjes.

Vraag 9: Hoe zou u rouwende kinderen het best kunnen ondersteunen?

Ik heb een paar verhaaltjes die ik gebruik, maar dat doe ik pas als ik merk dat de kinderen er al een beetje “over” zijn. (Als je dood bent word je dan nooit meer beter? Vaarwel Rune, en Moet dat nou, over een vogeltje dat dood gaat).

Vraag 10: Hoe zou u de klas inrichten om het rouwen tot stand te laten komen?

Ik zou aan de inrichting niet te veel veranderen. Ik zou de kleuter de kans geven om zijn verwerkingsproces door te maken op zijn manier. Wel mogelijkheid geven om er over te tekenen, boekjes te bekijken, praten met het kind…. Zo’n kind heeft ook nood, om even uit die situatie te ontsnappen, want thuis zal dit voorval al erg voelbaar zijn.

Vraag 11: Welk advies geef je als ervaren kleuterjuf mee, aan toekomstige kleuteronderwijzers?

Bekijk het van geval tot geval. Het is een zeer persoonlijk iets; sommige kinderen zullen nood hebben om erover te praten, andere ontwijken iedere vorm van communicatie over het onderwerp.

Vraag 12: Hoe worden de ouders via de school opgevangen?

Enkele jaren geleden is er een jongetje op school omgekomen in een brand. De directie heeft toen de ganse begrafenisplechtigheid uitgeschreven en de ouders heel veel ondersteuning geboden. We hebben toen voor de kinderen op school ook een rouwplechtigheid op school gedaan ter nagedachtenis van het kindje en als verwerking voor de leerlingen.

Vraag 13: Hebt u rond het thema rouwen gewerkt in de kleuterklas?

Neen echt een BC uitgewerkt rond dit thema niet. Wel probeer ik iedere keer, als het zich voordoet er met de kleuters over te praten, te duiden, en hun eventuele vragen te beantwoorden. Ook een verhaal erover vertellen kan dit onderwerp ter sprake brengen zonder dat iemand zich in de kijker gezet voelt; Momenteel is er een kleuter in mijn klas die met de zelfmoord van zijn oma in de knoop zit. Heb aan de ouders verteld dat ze in dit geval beter een psychologe kunnen raadplegen (CGG). Dit kind kan geen uiting geven aan zijn gevoelens en is erg agressief of vertoont ongepast sociaal gedrag. Soms moeten wij, als leerkrachten, ook beseffen dat we geen therapeuten zijn en mensen door verwijzen als de problemen te ingewikkeld worden.

12-04-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

Stap 4: Bron bespreken

4.1 Artikel: Troostkoffer en koestertas helpen kinderen en jongeren bij verdriet

‘Troostkoffer’ en ‘koestertas’ helpen kinderen en jongeren bij verdriet

22 oktober 2013 - Diksmuide - Bron: Het huis van de mens

Lancering project ‘De sokken van de olifant’

De 5 huizenvandeMens in West-Vlaanderen lanceren het project ‘De sokken van de olifant’, een begeleidingspakket voor kinderen en jongeren in rouw. Dit initiatief wil kinderen en jongeren in een verliessituatie ondersteuning bieden. In de eerste plaats door de volwassenen in hun omgeving hulpmiddelen aan te reiken om op een goede manier om te gaan met de situatie.

Kinderen en jongeren worstelen vaak met verdriet om een verlies. Zij hebben het moeilijk om dit te uiten en te verwerken. De volwassenen in hun omgeving weten niet goed hoe hier mee om te gaan. De huizenvandeMens kunnen hier ondersteuning bieden. Dit met een begeleidingspakket op maat waarbij in de eerste plaats hun begeleiders ((groot)ouders, leerkrachten,…) handvaten, tips en werkmaterialen aangereikt worden. Kinderen en jongeren rouwen immers best in hun vertrouwde omgeving maar tegelijk weten volwassenen niet altijd hoe ze het nieuws moeten brengen, welke reacties ze kunnen verwachten en hoe ze het kind/de jongere gepast kunnen betrekken.

Na een verkennend gesprek tussen consulent en diegene die begeleiding zoekt, stelt de consulent van het huisvandeMens een troostkoffer en een koestertas samen, aangepast aan de situatie. De troostkoffer bevat informatie over rouw, (voor)leesboeken, spelletjes, (hand)poppen, muziek en/of films. Hiermee heb je als volwassene enkele handvaten om kinderen en jongeren bij te staan in hun verdriet. De koestertas steekt vol doemateriaal waarmee kinderen en jongeren rond hun gevoelens kunnen werken. Daarnaast kunnen ze de tas aanvullen met persoonlijke spullen. De troostkoffer met inhoud wordt uitgeleend. De koestertas met inhoud is om te houden en te koesteren. Het terugbrengen van de troostkoffer vormt de gelegenheid voor nazorg. Tussentijdse gesprekken en verdere begeleiding zijn ook mogelijk. Indien nodig kunnen de kinderen of jongeren ook zelf terecht voor ondersteuning bij het huisvandeMens. Daarbij aansluitend is er een aanbod voor leerkrachten en scholen. De gehele dienstverlening is kosteloos.

Op vrijdag 25 en zaterdag 26 oktober 2013 houden de huizenvandeMens opendeur om mensen kennis te laten maken met de dienstverlening, in het bijzonder met het project ‘De sokken van de olifant’.

4.2 Bespreking artikel

Samenvatting artikel: HuizenvandeMens is een organisatie die ondersteuning bied aan kinderen in rouw. Vanaf 2013 hebben zijn ze van start gegaan met een heel nieuw project nl. ‘de sokken van de olifant’. Dit is een rouwkoffer met koestertas op maat gemaakt naar de noden en behoeften van het kind. Deze omvat handleidingen, tips, materialen die je kan gebruiken om een vorm te geven aan het gemis en verdriet van een dierbare of huisdier.

Mening: In mijn vorige leervraag hebt u kunnen lezen, dat ik geen voorstaander was om een rouwkoffer aan te kopen of uit te lenen. Ik zou heel graag vorm willen geven aan een eigen ontwerp. Bij het lezen van dit artikel, vind ik deze rouwkoffer een aanrader om zeker te gebruiken. Het spreekt een beetje mijn mening tegen, maar omwille van volgende argumentatie vind ik deze koffer heel goed opgebouwd op maat van het kind.

• Het is een rouwkoffer die bestaat uit een troost en een koestertas samen, afhankelijk van de situatie. Dit kan gaan over het verlies van een dierbare, huisdier en of voorwerp.

• Wat ook een pluspunt is, is dat de koffer wordt stapsgewijs opgebouwd.

• Ze gaan van start met een verkennend gesprek, afhankelijk van de situatie of het probleem wordt de troostkoffer en koestertas samengesteld door een kinderpsychiater. Deze sluit zich in de leefwereld van het kind.  Ook is deze koffer toegankelijk voor tieners, hij wordt dan aangepast aan hun noden en behoeften.

• De koffer bestaat uit 2 delen ‘een troostkoffer en koestertas’. In de troostkoffer vind men een brochure over rouw, prentenboeken met voorkeur naar Max Velthuys, spellen, livingpuppet, kikker, films, muziek, … Hier kan je als adolescent kinderen, tieners tegemoet komen in hun verdriet. De koestertas daarentegen is opgebouwd uit doe-materiaal. Hiermee wordt er vooral gewerkt rond de gevoelens. Ze mogen ook zelf een herinneringsdoosje knutselen. Men gebruikt het doosje dan om een foto, persoonlijk voorwerp van de overledene (symboolgevoeligheid = voorwerp dat een betekenis heeft voor de kleuter) op te bergen.

• Deze koffers met inhoud worden uitgeleend. Enkel alleen de koestertas met het materiaal mag men houden om nadien te koesteren als herinnering.

• Men moet enkel en alleen de troostkoffer terug bezorgen maar nadien komt er nog een gesprek aan te pas. Om de evolutie te bespreken.

• Je kan ook aanvraag doen voor een tussentijds gesprek en begeleiding op maat

• Heel de dienstverlening kosteloos, zowel de begeleiding als het uitlenen van het materiaal

Met bovenstaande tips, ideeën kan ik mijn derde leervraag verder aanvullen ‘hoe je kan omgaan met rouwende kinderen in de klas?’.

12-04-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

Stap 4: Bronnen raadplegen

In onderstaande link vind u mijn geraadpleegde bronnen terug, deze zijn elk voorzien van een korte inhoud en eigen mening.

Ik heb dit  bestand niet kunnen verwerken in bloggen.be omwille van de bestandsgrootte.

https://docs.google.com/document/d/1rgiwPwAhsc-ZgwilDa5-Zd-o6FYFliLbq7bsxkShBQo/edit?usp=sharing

12-04-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

Stap 4: Geloof volgens Obama

In deze video merk je dat Obama zich optrekt aan zijn geloof in moeilijke tijden. Dit brengt hem tot rust en kalmte. Obama houdt een toespraak voor 300 mensen ter ere van de Martin Luther kingsdag aan Vermont Avenue Baptist Church in Washington. De eerste Afro-Amerikaanse president noemt Marter Luther king en zijn volgelingen de ‘mozes generatie’. Hij moedigde aan om altijd optimistisch te zijn, te blijven geloven in moeilijke tijden en om te leren uit het geloof van Marter Luther King. Deze dominee geloofde dat God de vader voor een uitweg zou zorgen. Het Amerikaanse volk stelt hem soms de vraag ‘hoe het komt dat hij alles zo rustig observeert’. De president antwoordt hier op dat hij ook soms rusteloze momenten heeft en niet zo kalm is. Maar dat laat hij niet blijken doordat hij dan terugblikt op het geloof en dit hem kalmte bijbrengt. Van geloof is Obama christen, bij hem staan harmonie en genadigheid centraal. Elke ziel heeft een geloof. De VS is een land van verschillende nationaliteiten waar de mensen het geloof moeten aanvaarden en waarderen.

Hieronder vind u de link terug van Obama: https://www.youtube.com/watch?v=Kf0x_TpDris

24-03-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

Stap 4: Geloof/ religie in het onderwijs

Het standpunt van de politieke partij ‘Groen!’

Deze partij is van mening dat de ouders het recht hebben om hun kinderen de religieuze waarden mee te geven via de schoolkeuze. Groen! streeft naar een multiculturele maatschappij. Wat Groen! belangrijk vindt is dat de school een plaats biedt waar ontmoeting en dialoog centraal staan en in praktijk worden gebracht. Er is een grote erkenning aan veelvormigheid, geloofsbelevenis en cultuur. Van jongs af aan moet de jeugd tijdens hun schooljaren erkenning krijgen voor hun geloof en zijn ze op zoek naar hun eigen persoonlijkheid.

Standpunt Vlaams Belang

Het Vlaams Belang doet ons nadenken hoe er in Vlaanderen wordt omgegaan met levensbeschouwing. Het vrij onderwijs beklemtoont dat er niet geraakt wordt aan de vrijheid die ze bezitten om de inhoud van de lessen godsdienst (rooms-katholiek) te bepalen. Wat niet van belang is dat tijdens de les godsdienst plaats gemaakt wordt voor een andere levensbeschouwing. Een ander probleem dat zich voordoet in het onderwijs en door de openbare besturen wordt ingericht is dat het onderwijs zich strikt gebonden moet houden aan de grondwettelijke regel en dat iedere leerling tot het einde van het onderwijs een erkende vorm van godsdienst of niet-confessionele zedenleer moet kunnen aanbieden. Deze partij stelt zich ook de vraag over de inhoud, kwaliteit van de lessen Islamitische godsdienst en de bekwaamheid van de leerkrachten.

 Het standpunt van de politieke partij ‘SP.A’

 Als politieke partij heeft de SP.A respect voor diversiteit en verdraagzaamheid. Deze partij denkt dat er een gesprek moet gevoerd worden, om als leerkracht vooral een filosoof, geschiedenisleerkracht het levensbeschouwelijk onderwijs op een deftige manier te kunnen uitoefenen. Deze persoon mag geen vooroordelen hebben over een bepaalde religie. Men kan dit gesprek onderverdelen in 2 standpunten nl. onderwijs ‘in’ en ‘over’ een bepaalde godsdienst of levensbeschouwing. Om met de medemens te kunnen samenleven, moet men kennis opdoen over de verschillende geloofsovertuigingen die in ons land aanwezig zijn. Iedereen moet zich toch een beeld kunnen vormen over de oorsprong, levensbeschouwing van het vrij denken. Het keuzeproces ligt in de handen van de ouders. Als eerste plaats kiezen zij in welke levensbeschouwing hun kind wordt opgevoed. Iedereen heeft het recht om hun kind in een bepaald geloof op te voeden.

Het standpunt van de politieke partij ‘CD&V’

De partij CD&V vindt het onderwijs een belangrijke bouwsteen in onze maatschappij. Het vak levensbeschouwing is volgens deze partij een belangrijke tak in de vorming van jonge mensen. De begeleiding over levens- en zinvragen is van groot belang. Vooral omdat de scholen leerlingen heeft met verschillende cultuur, achtergrond, de bevolking in de school is op de hoogte van een diversiteit waarin levensbeschouwing op verschillende manieren wordt benaderd.

24-03-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

25-02-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

Stap 3: Leervragen

Dit zijn de leervragen, die ik graag verder zou willen onderzoeken:

1.Hoe verloopt het rouwproces bij kleuters?

2.Hoe gaan verschillende culturen om met het rouwen? Welk is een belangrijk standpunt in deze culturen?/ Welke kijk hebben deze op het rouwproces? 

3.Welke hulpmiddelen wordt in de kleuterklassen gebruikt om het rouwen van een kleuter te verzachten?

24-02-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

Stap 2: Mijn voorlopig standpunt

Wat weet ik ervan

Mijn voorlopig standpunt over ‘hoe omgaan met rouwende kleuters’ is eerder beknopt. Wanneer dit zich voordoet in de kleuterklas, zal ik automatisch altijd eerst hulp vragen aan medecollega’s. Hoe zij omgaan, met een rouwende kleuter in de kleuterklas.

Ook de manier waarop dit wordt verwerkt is verschillend van persoon tot persoon. De ene persoon heeft graag bij het verwerkingsproces heel wat mensen rondom zich en de andere persoon zondert zich af. Hij of zij verwerkt het verdriet alleen zonder medemens. Iedereen wordt er wel eens mee geconfronteerd.

Een tip die je kan gebruiken als kleuteronderwijzer is ‘veel praten met kind over de persoon die er niet meer is’. Om herinneringen op te roepen en de kleuter duidelijk te maken dat ze niet altijd hoeven te treuren, maar ook de blije momenten erbij mogen nemen. Als ik denk aan de lessen godsdienst kan je eventueel gebruik maken van een levensboom. Dit houdt in dat de kleuter iets meebrengt, wat voor hem of haar belangrijk is van de overleden persoon zoals een foto, knuffel, tekening, … Om dit daarna een plaats te geven in de boom. Af en toe bij gemis kan de kleuter naar deze boom gaan en zo zijn verdriet verwerken door ernaar te kijken, bij zich te nemen, ... Ook als is de gestorven persoon er niet meer, hij of zij blijft zo in het hart van de kleuter verder bestaan.

Wat van groot belang is, is dat je de keuze van het kind respecteert. En zeker geen verplichtingen oplegt om iets te doen. Dit is allemaal nieuw voor hem of haar en vraagt tijd om alles op een rijtje te zetten. Je hoeft het kind niet altijd cadeautjes te geven om het gelukkig te maken. Een knuffel kan ook een troostend gebaar zijn voor een kleuter.

Hoe denk ik erover

Naarmate ik meer informatie vind tijdens mijn onderzoek, kan mijn standpunt altijd veranderen. Bij kleuters kun je moeilijk nagaan wat er zich juist afspeelt in zijn of haar belevingswereld, tijdens het rouwproces. Persoonlijk heb ik nog geen ervaring opgedaan om met kinderen te werken die een dierbare persoon of een huisdier hebben verloren. Het verwerken van het verlies en de rouw die ermee gepaard gaat, kan je toch op verschillende manieren verzachten.

Eigen mening

Mijn gedacht en mening blijven nog altijd steeds hetzelfde dat er een verschil is tussen het rouwproces van een volwassen persoon en dat van het kind. Denk maar aan het inlevingsvermogen, het besef bij een volwassene is groter wanneer er iets of iemand sterft dan bij een kind. Deze realiseert zich dat de gestorven persoon nooit meer terugkomt.

We kunnen als kleuteronderwijzer de kleuter wel duidelijk maken bij het verlies van iemand of iets, dat deze dan fonkelt als een ster aan de hemel. Op deze manier komt dit minder hard aan voor de kleuter, dan anders op een volwassen manier te vertellen dat de persoon dood is en nooit meer terugkomt. Kinderen beleven en hebben een heel andere kijk op de wereld. (belevingswereld)

24-02-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

Stap 1: Motivering keuze

Bij het zoeken naar een onderwerp en het lezen van dit artikel, heb ik meteen mijn keuze kunnen maken wat ik graag wil onderzoeken. Laten we beginnen met volgende zin uit het artikel ‘De school kan verdriet bij leerlingen niet wegnemen. Ze kan haar leerlingen er wel mee helpen en er leren mee omgaan. Maar hoe dan?’. Dit is misschien breed gezien, maar ik wil er mee aantonen dat er geen ideaal draaiboek bestaat, hoe je het best kan reageren op zulke gebeurtenissen.

Aangezien ik voor kleuteronderwijs studeer, wil ik mijn onderwerp, afbakenen naar het kleuteronderwijs toe. Het is heel erg wat er zich heeft voor gedaan, de maatschappij trekt opdat moment alle aandacht naar zich toe (wat ook heel normaal is). Maar wat voor kinderen die op andere dagen een dierbare verliezen, hoe wordt er dan gereageerd, wat is het verwerkingsproces van het kind, …?

De maatschappij schenkt veel te weinig aandacht aan het rouwen en verdriet bij jonge kinderen. Het zijn eerder cliché onderwerpen, dat liever worden vermeden. Ik het persoonlijk zelf belangrijk dat er tijdens de lerarenopleidingen lessen moeten voorzien worden (bij godsdienst, opvoedkunde eventueel), hoe een kleuteronderwijzer(es) hieraan kan werken. Als je geconfronteerd wordt met een kind in de kleuterklas dat rouwt om verlies van een dierbare zoals oma, opa, broer, zus, vriend/ vriendinnetje, huisdier, ... Zo bent je in de toekomst al een beetje voorbereid, wanneer dit zich voordoet in je eigen klaspraktijk. Deze gebeurtenis heeft iets te maken met levensbeschouwing. Hoe kijken wij op dat moment als leerkracht, individu naar het leven. Welke vragen stellen wij ons hierbij? Hoe beeld je als volwassene persoon, de belevingswereld in van het kind?

Tijdens dit onderzoek ‘Nu jij er niet meer bent’ voor RZL ga ik proberen mijn leervragen verder uit de diepen en op zoek te gaan naar antwoorden. Om zo mijn blog te kunnen vervolledigen. Het kan heel nuttig zijn, wat je tijdens dit onderzoek allemaal gaat lezen van verhalen, bruikbare methodes, theorieën rond het rouwen, … Dit kan ik dan eventueel overnemen om later in mijn eigen klaspraktijk te gebruiken.

24-02-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

Stap 1: Voorstelling startartikel

Ongeval na skiklas: Minstens 28 doden

In Sierre in Zwitserland is gisteravond een Belgische autobus met kinderen verongelukt. Reddingswerkers onderzoeken de bus na de fatale crash in Sierre. De bus was op de terugweg naar ons land en bracht leerlingen van de Sint-Lambertusschool in Heverlee en Basisschool ‘t Stekske uit Lommel naar huis. Ze hadden net een skivakantie achter de rug in Val d’Anniviers. De dodentol is volgens de autoriteiten van het kanton Wallis opgelopen tot minstens 28, onder wie 22 kinderen rond de twaalf jaar. Het ongeluk gebeurde gisteravond rond 21.15 uur op de A9 richting Sion, in het zuiden van het land. De bus reed er met volle snelheid tegen een veiligheidsnis in de linkerflank van een tunnel.

“Het ongeval zorgt voor veel verdriet op de scholen”, zegt psycholoog Marjan Gerarts. “Erover praten en het verdriet ruimte geven, dat is de opdracht nu. Niet enkel op de betrokken scholen, maar in alle scholen van Vlaanderen. Kinderen hebben het nieuwsbericht vanmorgen opgepikt en komen met hun gevoelens naar school. Daar moeten leraren voor open staan. Praten is een eerste belangrijkste stap.” De school kan verdriet bij leerlingen niet wegnemen. Ze kan haar leerlingen er wel mee helpen en er leren mee omgaan. Maar hoe dan?

Bron:

Klasse (2012). Ongeval na skiklas: Minstens 28 doden (Online).

Beschikbaar: http://www.klasse.be/leraren/26368/ongeval-na-skiklas-minstens-28-doden/

Tijdens het zoeken naar een startartikel in Klasse, heb ik gekozen voor de volgende recensie ‘Ongeval na skiklas: Minstens 28 doden’. U zult het misschien nog weten, 3 jaar geleden op 13 maart 2012 kwamen de kinderen van het zesde leerjaar uit de basisscholen ’t Stekske in Lommel en Sint-Lambertusschool in Heverlee terug van de sneeuwklasse. Later op die avond gebeurde tijdens de terugweg iets schokkend en onverwachts, de bus week van het tracject af en knalde tegen de muur in de tunnel.

Het is een gebeurtenis die me sterk is bijgebleven. Op dat moment liep ik stage in het GO! Onderwijs in Tienen, tijdens mijn technische studierichting in het secundair onderwijs. Het was woensdag 14 maart 2012, een halve dag stage waarop ik dan in de namiddag wat tijd had om naar tv te kijken. Toen zag ik op allerlei zenders ‘kinderen verongelukt na sneeuwklasse op weg naar huis’.

Wanneer de nieuwsanker begon te praten over een bus ongeval in Sierre waarbij kinderen van de terugreis van een sneeuwklassen omkwamen, stond de wereld heel even stil Ik kreeg er gewoon weg kippenvel van. Het idee dat deze kinderen elkaar nooit meer zullen zien, met elkaar spelen, de overstap maken naar het middelbaar, hun ouders/ broers/ zussen dat achterblijven met vele vragen, … Ik dacht meteen aan de school waar ik stage liep, deze leerlingen van het middelbaar vertrokken de week daarop ook op sneeuwklasse naar Grimentz-Zinal. Vandaar het artikel van het bus ongeval, dat ik gebruik als startpunt om mijn onderzoek ‘nu jij er niet meer bent’ uit te werken. Hiermee wil ik aantonen ‘hoe moet je dan als leerkracht reageren, omgaan met het verlies van een dierbare op dat moment, … ’

24-02-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

Hallo, iedereen.

Mag ik mij even voorstellen:

Mijn naam is Ruben Casseau, ik ben een tweedejaarstudent kleuteronderwijs aan de KHLeuven. Voor het vak RZL heb ik als opdracht gekregen een blog samen te stellen, over een bepaald onderwerp dat te maken heeft met ‘rouwen bij kleuters’. Van harte welkom op mijn blog ‘Nu jij er niet meer bent’.

Graag wil ik onderzoeken hoe kleuters het verlies van een persoon of een dier verwerken, op welke manieren verschillende culturen rouwen en welke methodes de school gebruikt om het rouwproces van een kleuter te verwerken.

Regelmatig zal ik de groei van mijn gekozen onderwerp posten, zodat jullie op de hoogte blijven over de laatste weetjes dat ik heb ontdekt.

Veel leesplezier!

Ruben

23-02-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

22-02-2015 om 00:00 geschreven door Ruben (kleuterleider in spé)