Rit 4 : Hoogereind - Middelburg. Eindelijk op de ronde. 

Ontbijt tussen 6 en 8, dat is ontiegelijk vroeg voor ons. En zeker als we in vakantie zijn. Gisteravond kregen we veel eten voor weinig geld en Paul vreest nu het omgekeerde, maar niets is minder waar : er staat een uitgebreid buffet op ons te wachten, met zelfs vers fruit en er wordt een roereitje vers klaargemaakt ook. Genoeg energie opgeladen voor de komende tocht langs de Westerschelde. 

Tijdens het ontbijt rijden hele hordes scholieren op de fiets voorbij. Nederland is duidelijk fietsland, en toch was hier geen mogelijkheid de fietsen goed te stallen, ze moesten buiten slapen op de parking. Maar ze staan er nog, dus wij al voor 9u de baan op. En na 3 km knopen we eindelijk, met 48u vertraging, aan met de eigenlijke route. 

LF staat voor 'landelijke fietsroute', en dat is hier letterlijk te nemen. We rijden tussen de velden en de boerderijen. En zijn al zeer snel blij dat we teruggekeerd zijn om de gps in orde te brengen, want zo duidelijk is de route niet aangegeven. De Nederlanders zijn namelijk zuinig in het plaatsen van bordjes. Zeer zuinig zelfs. En de schaarse bordjes zijn vaak goed verstopt : tegen de grond of 3m hoog aan een lantarenpaal. En er ontbreken er veel. Héél veel. 

Maar het is wel zeer rustig en mooi rijden. En er valt veel te zien. Na de bocht van Bath rijden we langs de Schelde. Het is laag tij en op de schorre spotten we witte reigers, lepelaars, scholeksters en een enkele wulp. Een torenvalk scheert rakelings over ons hoofd. En op een veld zien we honderden Canadese ganzen samen troepen. 

Landelijk fietsen is zalig, tot je honger of dorst krijgt (of het water tot aan je lippen staat). En in de dorpjes vinden we nog minder eetgelegenheden dan op onze tocht door Frankrijk. Hansweert, nochtans niet zo klein, doorkruisen we helemaal, maar niets te vinden. Pas in 's Gravenpolder vinden we een terrasje. En als je dorst hebt, drink je alles, zelfs Heineken. Maar de boerenomelet smaakte heerlijk. 

We rijden nu op de binnendijken, door de vele fruitgaarden. Appelen en peren in overvloed, we fietsten tot hiertoe altijd langs de Schelde, en kenden dit stuk totaal niet. 

Middelburg binnenrijden is andere koek. Weg rust en stilte, uitkijken of je wordt van je sokken gereden. Ons hotel ligt in het oude centrum, de eerste aanblik is niet overweldigend. 

'Braai tapperij' is gevestigd in een heel oud pand, vroeger een brouwerij. De kamers zijn echter dik in orde en zeer charmant ingericht. Maar weer geen fietsenstalling, ze staan nu gewoon op straat 😳. Als dat maar goed komt! 

Het boeken van de volgende slaapplaatsen is een echte lijdensweg. Wat is er deze week in Renesse te doen? Geen kamer meer vrij, tenzij we ruim 200 euro voor één nacht willen betalen, en dan nog zonder ontbijt. Na lang zoeken toch een B&B gevonden iets van de route af. Weer een herverdeling van de trajecten, een mens moet flexibel zijn op vakantie. 

En dan nog op zoek naar eten. De horeca op het centrale plein staat ons niet aan : druk, fantasieloze menu's, allemaal hetzelfde. We wandelen het centrum uit en komen in een oud statig gebouw terecht : 'De Kloveniersdoelen', een mix van cinema-zaal, galerij en restaurant. Op het terras in een zeer rustige tuin genieten we van een uitermate lekker en origineel menu van 5 kleine schotels voor slechts 30 euro. Nooit gedacht dat we dat hier zouden meemaken! Een aanrader als u hier ooit verzeild geraakt. 

Trip : 84 km  147 hm   Totaal : 299 km  457 hm 

Rit 3 : Keerbergen - Hoogereind. Een nieuwe start. 

Is het nu rit 1, of toch rit 3? We zijn de derde dag op weg, maar eigenlijk opnieuw aan de start. Ik hou het op rit 3, anders wordt het veel te ingewikkeld. 

Gisteren nog 2u de route bestudeerd om te weten wat de beste oplossing is om die twee dagen in te halen. Een stukje overslaan, trajecten langer maken, rustdag annuleren. Het wordt een combinatie van de drie, want langer wegblijven is geen optie. Daarom vertrekken we nu niet opnieuw richting Baarle, maar wel naar Hoogereind (omgeving Woensdrecht). Zo zitten we maar 1 dag achter op het schema. En dat stuk tussen Baarle en Hoogereind kunnen we misschien toch nog rijden op het einde als we goed opschieten. 

We volgen de beste combinatie van korte weg en aangenaam rijden naar Antwerpen. En dat is eerst via de fietsstraat tussen Putte en Mechelen, een toonbeeld van fietsvriendelijke verbinding. Daar kunnen veel gemeenten een voorbeeld aan nemen! Auto's worden er enkel geduld, zij moeten rekening houden met fietsers en wandelaars die steeds voorrang hebben, zodat het ruim 10 km echt zalig fietsen is. 

In Mechelen rijden we dan de fiets-o-strade naar Antwerpen  op. Ook zo'n prachtig uitgewerkte verbinding tussen 2 steden, 20 km langs de spoorlijn, voornamelijk op een eigen breed fietspad. Kritikasters zeggen wel dat het een gemiste kans is want er moeten nog wel wat wegen gekruist worden, maar als je vergelijkt met wat er vroeger was, is dit een hele vooruitgang. 

Na 2u zijn we zo al in Antwerpen, en rijden dan recht het centrum in. Tot onze grote verbazing loopt dat heel vlotjes. Eerst nog een mooi fietspad tot het centraal station, waarop we niet alleen rijden : Antwerpenaren verplaatsen zich meer per fiets dan we denken. Dan langs kleinere, minder drukke straatjes via onder meer de ossenmarkt en de stadswaag naar het 'Eilandje' waar we met zicht op het Mas een hamburger eten bij 'Ellis gourmet burger'. Geloof ons maar, een pak lekkerder dan een Mc Donalds. 

We passeren nog het 'pomphuis', het 'red star museum' en het loodswezen met de boot erbovenop (de boot is mooi, maar de combinatie niet) allemaal plaatsen die we als gewezen Antwerpenaar wel kennen. Maar het is daar wel levensgevaarlijk om te fietsen. En je hebt een engelengeduld nodig (niet direct ons sterkste eigenschap) om de straat over te steken, want je verliest hier massa's tijd bij elk verkeerslicht. 

Maar eens de drukte van de stad voorbij wordt het weer aangenaam fietsen. Nog wel door enkele dorpskernen en dan eindelijk in Nederland. Dat merken we onmiddellijk aan de wegindeling : zeer ruim fietspad langs beide zijden van de weg, en tussen rijweg en fietspad een strook groen. Rustig fietsen dus, en driewerf hoera : de gps weet ook waar we zijn! 

Het hotel in Hoogereind is snel gevonden, en 's avonds kunnen we er ook lekker en kwalitatief goed eten in een 'all you can eat' buffet. De problemen met de gps liggen al ver achter ons. 

Trip : 77 km 137 hm.   Totaal : 215 km  310 hm