Rit 4 : Hoogereind - Middelburg. Eindelijk op de ronde. 

Ontbijt tussen 6 en 8, dat is ontiegelijk vroeg voor ons. En zeker als we in vakantie zijn. Gisteravond kregen we veel eten voor weinig geld en Paul vreest nu het omgekeerde, maar niets is minder waar : er staat een uitgebreid buffet op ons te wachten, met zelfs vers fruit en er wordt een roereitje vers klaargemaakt ook. Genoeg energie opgeladen voor de komende tocht langs de Westerschelde. 

Tijdens het ontbijt rijden hele hordes scholieren op de fiets voorbij. Nederland is duidelijk fietsland, en toch was hier geen mogelijkheid de fietsen goed te stallen, ze moesten buiten slapen op de parking. Maar ze staan er nog, dus wij al voor 9u de baan op. En na 3 km knopen we eindelijk, met 48u vertraging, aan met de eigenlijke route. 

LF staat voor 'landelijke fietsroute', en dat is hier letterlijk te nemen. We rijden tussen de velden en de boerderijen. En zijn al zeer snel blij dat we teruggekeerd zijn om de gps in orde te brengen, want zo duidelijk is de route niet aangegeven. De Nederlanders zijn namelijk zuinig in het plaatsen van bordjes. Zeer zuinig zelfs. En de schaarse bordjes zijn vaak goed verstopt : tegen de grond of 3m hoog aan een lantarenpaal. En er ontbreken er veel. Héél veel. 

Maar het is wel zeer rustig en mooi rijden. En er valt veel te zien. Na de bocht van Bath rijden we langs de Schelde. Het is laag tij en op de schorre spotten we witte reigers, lepelaars, scholeksters en een enkele wulp. Een torenvalk scheert rakelings over ons hoofd. En op een veld zien we honderden Canadese ganzen samen troepen. 

Landelijk fietsen is zalig, tot je honger of dorst krijgt (of het water tot aan je lippen staat). En in de dorpjes vinden we nog minder eetgelegenheden dan op onze tocht door Frankrijk. Hansweert, nochtans niet zo klein, doorkruisen we helemaal, maar niets te vinden. Pas in 's Gravenpolder vinden we een terrasje. En als je dorst hebt, drink je alles, zelfs Heineken. Maar de boerenomelet smaakte heerlijk. 

We rijden nu op de binnendijken, door de vele fruitgaarden. Appelen en peren in overvloed, we fietsten tot hiertoe altijd langs de Schelde, en kenden dit stuk totaal niet. 

Middelburg binnenrijden is andere koek. Weg rust en stilte, uitkijken of je wordt van je sokken gereden. Ons hotel ligt in het oude centrum, de eerste aanblik is niet overweldigend. 

'Braai tapperij' is gevestigd in een heel oud pand, vroeger een brouwerij. De kamers zijn echter dik in orde en zeer charmant ingericht. Maar weer geen fietsenstalling, ze staan nu gewoon op straat 😳. Als dat maar goed komt! 

Het boeken van de volgende slaapplaatsen is een echte lijdensweg. Wat is er deze week in Renesse te doen? Geen kamer meer vrij, tenzij we ruim 200 euro voor één nacht willen betalen, en dan nog zonder ontbijt. Na lang zoeken toch een B&B gevonden iets van de route af. Weer een herverdeling van de trajecten, een mens moet flexibel zijn op vakantie. 

En dan nog op zoek naar eten. De horeca op het centrale plein staat ons niet aan : druk, fantasieloze menu's, allemaal hetzelfde. We wandelen het centrum uit en komen in een oud statig gebouw terecht : 'De Kloveniersdoelen', een mix van cinema-zaal, galerij en restaurant. Op het terras in een zeer rustige tuin genieten we van een uitermate lekker en origineel menu van 5 kleine schotels voor slechts 30 euro. Nooit gedacht dat we dat hier zouden meemaken! Een aanrader als u hier ooit verzeild geraakt. 

Trip : 84 km  147 hm   Totaal : 299 km  457 hm 

Rit 3 : Keerbergen - Hoogereind. Een nieuwe start. 

Is het nu rit 1, of toch rit 3? We zijn de derde dag op weg, maar eigenlijk opnieuw aan de start. Ik hou het op rit 3, anders wordt het veel te ingewikkeld. 

Gisteren nog 2u de route bestudeerd om te weten wat de beste oplossing is om die twee dagen in te halen. Een stukje overslaan, trajecten langer maken, rustdag annuleren. Het wordt een combinatie van de drie, want langer wegblijven is geen optie. Daarom vertrekken we nu niet opnieuw richting Baarle, maar wel naar Hoogereind (omgeving Woensdrecht). Zo zitten we maar 1 dag achter op het schema. En dat stuk tussen Baarle en Hoogereind kunnen we misschien toch nog rijden op het einde als we goed opschieten. 

We volgen de beste combinatie van korte weg en aangenaam rijden naar Antwerpen. En dat is eerst via de fietsstraat tussen Putte en Mechelen, een toonbeeld van fietsvriendelijke verbinding. Daar kunnen veel gemeenten een voorbeeld aan nemen! Auto's worden er enkel geduld, zij moeten rekening houden met fietsers en wandelaars die steeds voorrang hebben, zodat het ruim 10 km echt zalig fietsen is. 

In Mechelen rijden we dan de fiets-o-strade naar Antwerpen  op. Ook zo'n prachtig uitgewerkte verbinding tussen 2 steden, 20 km langs de spoorlijn, voornamelijk op een eigen breed fietspad. Kritikasters zeggen wel dat het een gemiste kans is want er moeten nog wel wat wegen gekruist worden, maar als je vergelijkt met wat er vroeger was, is dit een hele vooruitgang. 

Na 2u zijn we zo al in Antwerpen, en rijden dan recht het centrum in. Tot onze grote verbazing loopt dat heel vlotjes. Eerst nog een mooi fietspad tot het centraal station, waarop we niet alleen rijden : Antwerpenaren verplaatsen zich meer per fiets dan we denken. Dan langs kleinere, minder drukke straatjes via onder meer de ossenmarkt en de stadswaag naar het 'Eilandje' waar we met zicht op het Mas een hamburger eten bij 'Ellis gourmet burger'. Geloof ons maar, een pak lekkerder dan een Mc Donalds. 

We passeren nog het 'pomphuis', het 'red star museum' en het loodswezen met de boot erbovenop (de boot is mooi, maar de combinatie niet) allemaal plaatsen die we als gewezen Antwerpenaar wel kennen. Maar het is daar wel levensgevaarlijk om te fietsen. En je hebt een engelengeduld nodig (niet direct ons sterkste eigenschap) om de straat over te steken, want je verliest hier massa's tijd bij elk verkeerslicht. 

Maar eens de drukte van de stad voorbij wordt het weer aangenaam fietsen. Nog wel door enkele dorpskernen en dan eindelijk in Nederland. Dat merken we onmiddellijk aan de wegindeling : zeer ruim fietspad langs beide zijden van de weg, en tussen rijweg en fietspad een strook groen. Rustig fietsen dus, en driewerf hoera : de gps weet ook waar we zijn! 

Het hotel in Hoogereind is snel gevonden, en 's avonds kunnen we er ook lekker en kwalitatief goed eten in een 'all you can eat' buffet. De problemen met de gps liggen al ver achter ons. 

Trip : 77 km 137 hm.   Totaal : 215 km  310 hm 

Rit 2 : Baarle - Keerbergen (even terug naar huis)

Ja, u leest goed. Neen, dit is geen grap. We zijn terug bij de start.

De nacht bracht immers raad voor het gps-probleem. Paul meent te weten wat er fout liep bij de overdracht van de route-tracks. Dat uitleggen vereist een hele technische uiteenzetting, maar samengevat komt het er ongeveer op neer dat hij ergens iets is vergeten aan te vinken. Het lieve aanbod van dochter Inge en vriendin  Zabeth om met de laptop en kabels ons tegemoet te komen, slaat hij af. Want als er toch wat anders mis is, kunnen we toch niet verder, en dan hebben zij voor niets hun vrije zondagmiddag opgeofferd om zijn flater recht te zetten. 

Nu al terug naar huis is een domper op de vakantievreugde, en die wordt nog wat groter als er tijdens het ontbijt heel donkere, regenzwangere wolken boven ons hoofd samentroepen. En net als we rond halftien willen vertrekken, bevallen deze van een stevig onweer. Even wachten, de boreling aanschouwen en een extra tas koffie drinken, en een vestimentaire wissel uitvoeren : sandalen en korte broek worden vervangen door schoenen met kousen en een lange broek. Een drie kwartier later blijkt dat een zeer verstandige beslissing te zijn, want het is flink afgekoeld. Nog een leuke babbel met de eigenaar, en wij eindelijk weg.

Terug langs dezelfde weg tot Herentals. We krijgen nog wat uitlopers van het onweer over ons hoofd, maar houden het voor de rest redelijk droog. In Herentals missen we opnieuw de afslag door de kermis op de markt, maar Paul's duiveninstinct brengt ons toch weer op de goede weg. De gps mag het dan wel laten afweten, maar als Paul ergens geweest is, vindt hij zijn weg terug. Hij is spijtig genoeg nog niet overal in Nederland op onze route geweest, anders konden we wel verder trekken zonder gps. En ik weet wel dat er vroeger zonder gps werd gereisd, maar nu niet meer, en wij leven in het nu, niet in het verleden. Taverne 'het genoegen' is tot ons groot genoegen ook vandaag open, zodat we ons daar weer tegoed doen aan een heerlijke lasagne. 

Nu langs de oude spoorweg tot in Ramsel, en met duif Paul op kop naar huis, zonder omwegen. Direct de computer opgezet, en een klein half uur later staan de kaarten en de route op de gps. Oef! Driemaal oef! Morgen kunnen we er opnieuw aan beginnen. 

Rit : 68 km  63 hm   Totaal : 138 km  173 hm 

Rit 1 : Keerbergen - Baarle(nassau/hertog) 

Miezerregen bij de start, als dat maar geen voorbode is voor het weer van de komende 3 weken. 

We hebben geopteerd voor een rustige start : vandaag via de knooppunten slechts 70 km tot een B&B in Baarle-Nassau. Dat ligt vlak bij de eigenlijke route, ideaal als aanloop dus. Wel een probleempje bij het ingeven van het adres : de gps vindt dit niet, dat wordt dus zoeken straks. 

Na slechts 6 km fietsen hebben we al prijs : wegomlegging, ook voor fietsers. En naar goede Belgische gewoonte kunnen we na hooguit 2 wegwijzers het zelf uitzoeken. Daar staan we dan aan het station van Heist-op-den-Berg, niet één bordje meer te zien. Gelukkig kennen we de omgeving en dankzij Paul's duiveninstinct vinden we snel opnieuw aansluiting. Maar wij die dachten niet te moeten klimmen deze vakantie, krijgen even later de hoogste berg van de provincie Antwerpen voorgeschoteld : recht omhoog naar de kerk van Heist-op-den-Berg. Nou ja, berg, die molshoop is maar 45 m hoog, maar weeral langs kasseien, en ik haat zo stilaan kasseien! 

De route wordt pas aangenaam als we op het traject van de oude spoorlijn tussen Aarschot en Herentals komen. Daarvoor is het maar saai en eentonig langs de grote baan. We reden al eens langs die spoorweg, en zo weten we dat er in Herentals een goede taverne, 'het genoegen',  is. Net op het middaguur daar, goed uitgerekend dus! 

Nadien komen we op onbekend terrein. Eerst nog door het geharrewar van de kermis in Herentals, dan rijden we door een klein poortje, en komen zowaar in het begijnhof van Herentals terecht. Mooi, en een pittoresk kerkje, we wisten zelfs niet dat  hier een begijnhof was. Verder komen we nog een 'vistrap' op de Nete tegen, we leren weer enorm veel bij over onze streek vandaag. 

Zo saai het traject deze morgen, zo mooi en afwisselend vanmiddag. Door bossen, langs velden, even een riviertje. Heerlijk! In Turnhout volgen we het 'Bels lijntje', ook een oude spoorweg, volgens mij ongeveer de eerste die omgevormd werd tot fietspad. 28 jaar geleden reden we hier ook al eens, met ons eerste set fietsen, dochter Karen nog in het fietsstoeltje. Net voor de Nederlandse grens is er een houten uitkijktoren gebouwd. Paul offert zich op om over de fietsen te waken (of is blij dat hij niet mee naar boven moet 😉) terwijl ik naar boven klim om het natuurreservaat te bewonderen. 

Even later zijn we al in Baarle-Hertog, te ver, wat zoekwerk, gelukkig vindt mijn iPhone wel het juiste adres. De B&B Baarle is ronduit prachtig : eigenlijk hebben we een eigen studio in een prachtig domein. Zeer kunstzinnig ingericht, en alles voor ons ontbijt staat al klaar in de ijskast. Aangename eigenaars ook, we hebben een leuke babbel. 

Installeren, en de route voor morgen kontroleren. Maar de gps wil niet meewerken. Het duurt even, en dan hebben we het door : de juiste kaartenset is niet opgeladen 😳. We hebben wel de track die we kunnen volgen, maar geen wegen of straten, en die details heb je wel nodig. Paul kan en wil niet begrijpen dat hij dit vergeten aan te passen is. Iedereen die hem kent zal het met me eens zijn dat zoiets kwasi onmogelijk is. En we beginnen te vrezen dat de gps stuk is, dat de laatste overdracht van kaarten mislukt is. Tijdens het eten in hotel 'Den Engel' overlopen we de mogelijkheden. Terugkeren? no way! Dus voort met de papieren kaartenset die we op het laatste moment toch maar mee genomen hebben. Het avontuur wordt zo wat spannender. De route hebben we, de logies vinden wordt een hele klus. 

Rit : 70 km  110 hm 

Westvlaanderens mooiste

De fiets-4-daagse van Roeselare (25 tot 28 augustus) was ook dit jaar weer een fantastisch evenement. Zeer mooie tochten naar de 4 windstreken die ons weer langs nieuwe plaatsen brachten.

Dag 1 ging via Wervik en Menen tot in Frankrijk, waar we zeer landelijk reden door de streek van de 'chti'. Via oude smokkelaarspaden ging het terug naar Wervik en Roeselare. Maar wat was het warm donderdag! We zagen vele mensen onderweg een extra stop inlassen in de schaarse schaduwplekken. En na 95 km moest ik ook van de fiets, duizelig, warm en koud tegelijk, waarschijnlijk te weinig gedronken. Even rusten tegen een muurtje, toch maar het warm geworden water opdrinken, en heel rustig de laatste 10 km afgelegd. Ik hoef u niet te vertellen dat de brugse tripel overheerlijk smaakte bij aankomst. 

Dag 2 ging richting Oostende. Iets minder warm (oef) maar wat meer wind. Bij elke stop hebben we de drinkbussen bijgevuld, zodat we zeker 2 liter water onderweg opdronken naast de sportdrank bij de bevoorrading. En nog dorst hebben bij aankomst! 

De derde dag is traditioneel richting heuvelland. Weer een prachtige rit, maar de Kemmelberg blijft voor mij een onoverbrugbaar monument. Niet alleen zeer steil, maar vooral die kasseien spelen mij parten. Ook nu schoof mijn wiel na een 30-tal m weg, en ben ik maar afgestapt. Ik trouwens niet alleen, veel wielertoeristen volgden mijn voorbeeld. Het tweede stuk is iets minder steil dus dat kon ik wel de baas. Maar de laatste 30 m waren er weer teveel aan, dus afstappen.  En mijn Paul weer zonder problemen boven en maar foto's trekken van een sukkelende Nora! Op de terugweg zonder problemen de 'monteberg' (flank van de Kemmelberg ) opgeraakt, dat is dus tweemaal berg in één woord, klinkt super moeilijk, maar wel een zacht asfalt wegdek, dat bolt dus echt wel beter. Op het einde van de 107 km hebben we 787 hm overwonnen, niet slecht bij deze tropische temperaturen. 

Dag 4 was vooral zeer winderig, en we reden vooral door open veld. We besloten daarom ons te beperken tot het traject van 75 km. Maar goed ook, want de opmeter was hier en daar wat vergeten, en als we terug op de camping aankwamen, hadden we er alweer 86 km opzitten. 

Het was weer een fantastische ervaring, de conditie is goed, en de fietsen bollen goed. We zijn dus klaar voor onze volgende fietsreis.