Rit 29 : Kerpen - Sittard. Afzien. 

Onze fietsen moesten vannacht buiten slapen, dat is de eerste keer deze reis. Tot hiertoe was er steeds wel een plaats, hoe klein of rommelig ook, waar ze beschut stonden, deze keer bleven ze op het terras vastgebonden aan een paal. Ze staan er nog, we zullen dus thuis geraken. Nog 200 km, dus nog 2 à 3 ritten voor de boeg. 

Net buiten Kerpen krijgen we al een omleiding af te werken, dat begint goed vandaag. We zijn er vlug door, en fietsen dan over landwegen door de velden, op en neer, veel meer klimmen dan gedacht. Het wordt zwoegen vandaag, want de wind blaast ongenadig hard. En net nu rijden we door grote vlaktes waar geen bescherming te vinden is. We volgen een grote baan, de B56, die we verschillende keren over en onder moeten. Soms rijden we over zandwegen die nu modderwegen zijn, en zelfs een heel eind door de weiden, over wat eens een weg was maar nu gras. We denken eerst dat we hier compleet fout zitten maar na een volgende bocht zijn we weer op normale weg. De lokale fietsroutes tussen de dorpen komen er trouwens ook door. Deze kleine dorpjes  zien er allemaal doods uit, geen mens op straat te zien. 

Op het middaguur proberen we rond Kirchberg een taverne te vinden, maar het is weer maandag, de weinige zaken zijn er potdicht. En in die grote velden is er nergens een beschut plekje om even te pauzeren. Als we uiteindelijk aan de rand van een dorp, boven op een heuveltje, 2 afgedankte banken onder een boom zien staan, kunnen we toch even zitten om een appel en een koek te eten. Lang doen we dat niet, de zon schijnt wel maar de harde wind koelt ons af. 

Veel fietsers zien we niet vandaag, het is hier dan ook geen toeristische streek, en zeker geen fietsweer. Wel veel wandelaars die hun hond uitlaten. Duitsers lijken me grote hondenvrienden, vaak zijn ze op stap met meerdere dieren. 

Rond 3u naderen we Geilenkirchen, de eerste grote stad waar we eventueel logies kunnen zoeken. Nog wat vroeg, en niet ver genoeg, de volgende stad is Gangelt. We wijken daar van de route af en rijden door de stadspoorten het centrum in. Slechts 1 hotel, met kamers ver boven ons budget. Het is een wellness-hotel, dat betaal je er natuurlijk bij. Pensions zouden hier ook moeten zijn, ze zijn goed verstopt want onvindbaar. 

Dus moeten we verder naar Sittard. We zijn nu in de grensregio met Nederland. Om de fietsroutes aan te duiden gebruiken zij de ons bekende knooppunten, met groene bordjes aangegeven. De Duitsers hanteren een combinatie van wegwijzers en nrs, in het rood aangegeven hier. Beide systemen overlappen elkaar, zodat we twee nrs voor eenzelfde plaats moeten onthouden om in Sittard te geraken. Makkelijker gezegd dan gedaan, de track gaat wel dezelfde kant uit, maar we moeten in het centrum zijn, en dat kan enkel met die nrs. 

Het lukt ons, en we vinden nog een kamer in het 'hotel de Prins'. Joviale ontvangst op zijn Hollands, een stortvloed van woorden, na weken alleen maar Duits gehoord te hebben is dat wel even wennen. 

Op weg naar dit hotel zag ik in een glimp een Grieks restaurant. We wandelen er naartoe, en eten er een grote visschotel. Het is duidelijk diepvriesvis met weinig smaak. We krijgen er weer zowel frieten  als getomateerde rijst bij, voor ons toch wel een rare combinatie. 

Terug op de kamer bekijken we de route van morgen, en komen dan tot de conclusie dat we met een veer de Maas over moeten. Dat vaart dagelijks tot 30 september, vanaf 1 oktober is er enkel weekenddienst. Een serieuze streep door onze rekening, want dat betekent kilometers omrijden. Richting Maaseik, of Maastricht, daar is een brug over de Maas, maar totaal uit de richting van de uitgestippelde route. Ik hoopte stiekem na een weliswaar lange rit morgen al thuis te zijn, dat zal nu zeker niet lukken. 

Trip : 89 km   366 hm

Totaal : 2149.5 km   13807 hm 

30-09-2019, 00:00 Geschreven door Nora D.B.  
Reageren (0)

Rit 30 : Sittard - Keerbergen. Home, sweet home.

Regen, regen, en nog eens regen. Sittard associeer ik voortaan met regen : 2 jaar geleden fietsten we hier ook in de gietende regen door, vandaag is het niets beter. Van de stad zien we daardoor weer niets, behalve aan de veelvuldige verkeerslichten, waar je ellendig lang moet wachten vooraleer je de baan over kan. 

Paul is ervan overtuigd dat het veer nog wel vaart, dus rijden we toch maar in die richting. Na 10 km zijn we bij de Maas, het bootje ligt er wel, maar geen veerman te zien natuurlijk. Dat betekent dus omrijden via Maaseik langs knooppunten, niet de kortste weg maar wel de rustigste en mooiste. In Limburg ontstond het fietsknooppunten-netwerk, en de bordjes zijn er duidelijk en talrijk aanwezig. Toch slagen wij er in er eentje te missen en in een totaal foutieve richting te rijden. Na een km hebben we dat door, terug draaien en even over de weg naar Dilsem-Stokkem rijden. We vinden snel het juiste bordje en rijden opnieuw langs de Maas naar deze plaats. Na een omweg van 20 km zijn we terug op de juiste weg huiswaarts beland. 

In Limburg fietsen is een waar genot : goed aangegeven, mooie fietspaden, meestal autovrij, afwisselend door bossen, velden en heide. Een oud spoortraject brengt ons zo tot de rand van Genk, kilometers lang fietsplezier, maar dan wel in de gietende regen. We rijden hier moederziel alleen, komen echt niemand tegen, het is dan ook geen weer om een hond uit te laten, alleen wij twee zijn zo zot om daar door te fietsen. Op een zonnige zomerdag zal het hier wel een pak drukker zijn.

Net voor Genk is het fietspad afgesloten, er wordt een brug geschilderd. Wij mogen stapvoets passeren. Aan de andere kant van de stad vinden we een eethuis open. Een zeer speciale inrichting, het lijkt een oude showroom te zijn die nu volstaat met brocanterie en snuisterijen, best gezellig om er even te vertoeven. En de tomatensoep (met ballekes!) is heerlijk. 

We overlopen de mogelijkheden voor vandaag. Het is al 3u, de combinatie van regen, perikelen met het veer en het verloren rijden in Maaseik vergden veel tijd en energie. Gisteren dacht ik dat we een rit van minimum 90 km zouden hebben, nu gaat dat zeker 110 worden, en we zijn nog maar halfweg. We besluiten toch verder te rijden, Paul vreest dat het morgen weer een regendag wordt, en eens ik op weg naar huis ben, wil ik daar ook zijn. We bekijken wel rond 5u hoe ver het nog is. 

Het is ondertussen gestopt met regenen, dat fietst toch aangenamer. Het gaat goed vooruit nu, hele trajecten door velden en over de heide. 

Rond Lummen heb ik door dat de berekening niet klopt : we zouden hier nog 30 km van huis zijn, dat lijkt me onmogelijk, het zijn er veel meer. Hier een hotel vinden is niet simpel : ofwel kilometers omrijden, ofwel kilometers dichter bij huis, zodat we al bijna beter ineens doorrijden. We rapen alle moed bijeen, en beginnen er aan. Ter hoogte van Halen weer een omleiding, deze keer geen doorkomen aan, we moeten langs een drukke weg net op het spitsuur over een ellendig fietspad. Ik krijg er al even spijt van dat we door gereden zijn. Maar dan komt er een mooi stuk langs de Demer. 

Rond 7u passeren we in Langdorp het 'Wolfcafé'. De tomatensoep is al lang verteerd, en thuis is er geen eten in de kast. Maar hier even stoppen betekent wel dat we verder moeten in het donker, over een onverlicht jaagpad. De honger en dorst zijn groot, we hebben echt wel wat rust en brandstof nodig om nog verder te kunnen. We eten heerlijk stoofvlees (met Wolf 8° bereid) en kunnen er weer tegen. Het is wel pikkedonker nu, de jonge gast die ons bediende raadt ons af langs de Demer verder te rijden want totaal geen verlichting daar. Het eerste stuk tot Aarschot doen we dat wel, en na de stad kiezen we voor de normale verkeerswegen, het is niet druk meer op de baan, en er is een redelijk goed fietspad. 

Rond 9u30 zijn we thuis, net voor een nieuwe regenbui. Moe, verkleumd en nat, maar tevreden en heel gelukkig! 

Trip : 135.6 km   430 hm

Totaal : 2285.1 km   14237 hm

Ps : een terugblik volgt nog, eerst alles wat laten bezinken. 

02-10-2019, 00:00 Geschreven door Nora D.B.  
Reageren (0)