Rit 30 : Sittard - Keerbergen. Home, sweet home.
Regen, regen, en nog eens regen. Sittard associeer ik voortaan met regen : 2 jaar geleden fietsten we hier ook in de gietende regen door, vandaag is het niets beter. Van de stad zien we daardoor weer niets, behalve aan de veelvuldige verkeerslichten, waar je ellendig lang moet wachten vooraleer je de baan over kan.
Paul is ervan overtuigd dat het veer nog wel vaart, dus rijden we toch maar in die richting. Na 10 km zijn we bij de Maas, het bootje ligt er wel, maar geen veerman te zien natuurlijk. Dat betekent dus omrijden via Maaseik langs knooppunten, niet de kortste weg maar wel de rustigste en mooiste. In Limburg ontstond het fietsknooppunten-netwerk, en de bordjes zijn er duidelijk en talrijk aanwezig. Toch slagen wij er in er eentje te missen en in een totaal foutieve richting te rijden. Na een km hebben we dat door, terug draaien en even over de weg naar Dilsem-Stokkem rijden. We vinden snel het juiste bordje en rijden opnieuw langs de Maas naar deze plaats. Na een omweg van 20 km zijn we terug op de juiste weg huiswaarts beland.
In Limburg fietsen is een waar genot : goed aangegeven, mooie fietspaden, meestal autovrij, afwisselend door bossen, velden en heide. Een oud spoortraject brengt ons zo tot de rand van Genk, kilometers lang fietsplezier, maar dan wel in de gietende regen. We rijden hier moederziel alleen, komen echt niemand tegen, het is dan ook geen weer om een hond uit te laten, alleen wij twee zijn zo zot om daar door te fietsen. Op een zonnige zomerdag zal het hier wel een pak drukker zijn.
Net voor Genk is het fietspad afgesloten, er wordt een brug geschilderd. Wij mogen stapvoets passeren. Aan de andere kant van de stad vinden we een eethuis open. Een zeer speciale inrichting, het lijkt een oude showroom te zijn die nu volstaat met brocanterie en snuisterijen, best gezellig om er even te vertoeven. En de tomatensoep (met ballekes!) is heerlijk.
We overlopen de mogelijkheden voor vandaag. Het is al 3u, de combinatie van regen, perikelen met het veer en het verloren rijden in Maaseik vergden veel tijd en energie. Gisteren dacht ik dat we een rit van minimum 90 km zouden hebben, nu gaat dat zeker 110 worden, en we zijn nog maar halfweg. We besluiten toch verder te rijden, Paul vreest dat het morgen weer een regendag wordt, en eens ik op weg naar huis ben, wil ik daar ook zijn. We bekijken wel rond 5u hoe ver het nog is.
Het is ondertussen gestopt met regenen, dat fietst toch aangenamer. Het gaat goed vooruit nu, hele trajecten door velden en over de heide.
Rond Lummen heb ik door dat de berekening niet klopt : we zouden hier nog 30 km van huis zijn, dat lijkt me onmogelijk, het zijn er veel meer. Hier een hotel vinden is niet simpel : ofwel kilometers omrijden, ofwel kilometers dichter bij huis, zodat we al bijna beter ineens doorrijden. We rapen alle moed bijeen, en beginnen er aan. Ter hoogte van Halen weer een omleiding, deze keer geen doorkomen aan, we moeten langs een drukke weg net op het spitsuur over een ellendig fietspad. Ik krijg er al even spijt van dat we door gereden zijn. Maar dan komt er een mooi stuk langs de Demer.
Rond 7u passeren we in Langdorp het 'Wolfcafé'. De tomatensoep is al lang verteerd, en thuis is er geen eten in de kast. Maar hier even stoppen betekent wel dat we verder moeten in het donker, over een onverlicht jaagpad. De honger en dorst zijn groot, we hebben echt wel wat rust en brandstof nodig om nog verder te kunnen. We eten heerlijk stoofvlees (met Wolf 8° bereid) en kunnen er weer tegen. Het is wel pikkedonker nu, de jonge gast die ons bediende raadt ons af langs de Demer verder te rijden want totaal geen verlichting daar. Het eerste stuk tot Aarschot doen we dat wel, en na de stad kiezen we voor de normale verkeerswegen, het is niet druk meer op de baan, en er is een redelijk goed fietspad.
Rond 9u30 zijn we thuis, net voor een nieuwe regenbui. Moe, verkleumd en nat, maar tevreden en heel gelukkig!
Trip : 135.6 km 430 hm
Totaal : 2285.1 km 14237 hm
Ps : een terugblik volgt nog, eerst alles wat laten bezinken.
|