Met een jaar vertraging (door familiale omstandigheden) vertrekken we morgen 30 augustus naar Praag. Het wordt een fietstocht van ruim 1100 km langs een hele reeks bekende en minder bekende rivieren : de Rijn, Lippe, Diemel,Weser, Werra, Main, Kösseine, Ohre, Berounka en tenslotte de Moldau. Onderweg passeren we oude steden, kuuroorden, kastelen en burchten. Vlak zal de tocht niet worden, want we passeren weer langs Paderborn en nadien moeten we het Fichtel-gebergte over. Onze leidraad wordt de gids 'Fietsen naar Praag' van Wouter Bazen en Wim Kooij. Zij starten in Millingen-aan-de-Rijn (Nederland), wij vertrekken vanuit Keerbergen en pikken hun route op in Wesel (Duitsland). 2 weken later hopen we in Praag aan te komen, waar we enkele dagen zullen verblijven om deze prachtige stad te verkennen. De terugtocht brengt ons eerst terug tot Plzen, en vervolgens Regensburg. Daar volgen we het traject van de Limes fietsroute, de route die de noordgrens van het Romeinse rijk beschrijft (Clements Sweerman). In de omgeving van Keulen buigen wij af naar huis. Tot zover de planning. Veel zal afhangen van het weer, de toestand van de weg (ik probeer er deze keer niet teveel over te klagen), en de hellingen. Als alles goed verloopt mag u weer elke dag een verslag van onze belevenissen verwachten (voor zover de Wifi dit toelaat tenminste). Een hele tocht dus, zowat 2400 km, we zijn er klaar voor en kijken er naar uit!
Hoe we aan de startplaats van de beschreven route zouden geraken, is lang een groot vraagteken geweest. Zelfs langs de kortste weg ligt Millingen ruim 200 fietskm van huis, dus zowat 3 fietsdagen. Maar de steden Nijmegen en Arnhem zijn slechts 20 km van de startplaats verwijderd, en er is een goede treinverbinding met slechts 1 overstap (in Breda) vanuit Mechelen mogelijk. Echter, wie onze vorige fietsreizen gevolgd heeft, zal zich misschien nog wel herinneren dat mijn lieve wederhelft totaal geen liefhebber is om de combinatie fiets en trein uit te proberen. Na lang aandringen wou hij het deze keer toch eens wagen, tot er begin augustus in de Standaard een artikel verscheen over de ervaringen die anderen hadden met trein-fietsreizen. Met natuurlijk de nadruk op horror-verhalen : overvolle treinen, fietswagon onbestaande of ingenomen door andere reizigers, last-minute perronwijzigingen (trapje op en af met bepakte fiets is geen lolletje), enz. De appetijt om daar zelf aan te beginnen was dus weer weg. Tijd voor plan B : de flixbus heeft een verbinding tussen Antwerpen en Nijmegen, zonder overstap, en mits tijdige reservatie kan de fiets mee. Dat zagen we al helemaal zitten, tot we eens rondvroegen naar ervaringen met dit transport. We kregen nog ergere horrorverhalen te horen : flinke vertragingen, fiets in bagageruim gegooid met alle andere bagage er bovenop, chauffeur weigert ondanks reservatie fietsen mee te nemen, slechts plaats voor één fiets, ... Maw : ook dit plan belandt in de prullenbak, over naar plan C. Net als bij de fietsreis naar Berlijn hebben we de dichtstbijzijnde plaats gezocht waar we kunnen aanknopen met de route, en dat is opnieuw Wesel (Duitsland). Het betekent een 100 km extra fietsen, in plaats van een dag treinen wordt het dus een extra fietsdag. Met wat knip-en plakwerk hebben we deze keer zelf een route daarheen samengesteld ( op onze fietstocht naar Berlijn leek dit deel vaak meer een mtb-route). Sommige delen kennen we al, andere zijn nieuw. We weten niet wat we kunnen verwachten van de aard van de weg (ondergrond, verkeersdrukte, al dan niet fietspad, ...) of wat er te zien valt, maar dat maakt het net iets avontuurlijker.
En zo komt het dus dat we vandaag om 11u niet richting Mechelen of Antwerpen vertrekken, maar opnieuw richting Herentals rijden. De zon schijnt volop, de matige wind blaast vooral in ons voordeel, en de eigen route is vlot te volgen. Daardoor zijn we anderhalf uur later en 28 km verder in Herentals waar we halt houden bij het 'Haveke', een terras aan het water. Hebben ze daar toch zeker Gouden Carolus triple op het vat staan, te verleidelijk om neen tegen te zeggen, daar gaat mijn goed voornemen om onderweg geen bier te drinken. De sandwiches smaken er heerlijk bij, en een half uur later rijden we verder langs het Kempisch kanaal. De track is deze keer beter te volgen, er zijn zowaar geen wegenwerken, we houden nog een drankstop bij taverne 'jagersrust', rijden kilometers lang langs het water, en zijn al voor 17u00 bij onze eindbestemming vandaag : hotel 'de secretaris' in Overpelt. Super vriendelijke ontvangst, leuke babbel over onze tocht, en 's avonds een heerlijk dineetje op het terras, een adresje om te onthouden! Enig minpunt vandaag : een slaapplaats voor morgen is weer niet eenvoudig te vinden, na een uur googelen houden we het voor bekeken. We zullen wel zien waar we terecht komen morgen.
Rit 2 : Overpelt - Walbeck. Limburgse bossen en heide, en Nederlandse akkervelden.
Rit 2 : Overpelt - Walbeck. Limburgse bossen en heide, en Nederlandse akkervelden.
Na een uitstekend ontbijt zijn we al om 9u30 klaar voor rit 2. Eerst rijden we de 3 km terug die we gisteren van de route afweken tot in Neerpelt aan de jachthaven. Het fietspad over de oude spoorlijn brengt ons tot in Achel. Heerlijk rustig fietsen in de schaduw van de bomen, en dan de Achelse heide op. We waren hier al vaak, en toch rijden we ook deze keer door een ons onbekend gedeelte. De heide staat nog in bloei en kleurt diep purper, met het zonlicht erop is het eens zo mooi. We komen gelukkig niet al teveel andere fietsers tegen want het kronkelige fietspad is wel aan de smalle kant : bij elke tegenligger moeten we flink vertragen en uiterst rechts rijden. Tot Paul's grote spijt passeren we niet langs de Achelse kluis, bekend voor zijn heerlijke trappist. Ik vind het daar nog wat vroeg voor (10u), hij had er wel een op gekregen. Na 13 km komen we wel aan de 'Doodendraad'. Het is een gerestaureerd overblijfsel van de grensversperring die de Duitse bezetter in 1916 tijdens WOI aanlegden tussen het bezette België en neutrale Nederland (332 km lang!). Een dubbele rij elektrische prikkeldraad moest voorkomen dat Belgen naar Nederland vluchtten om zo het Belgisch leger te vervoegen. Ook moest de draad verhinderen dat spionageberichten uit bezet gebied via Nederland de geallieerden bereikten en smokkelaars tegenhouden. Dat lukte gedeeltelijk, vele duizenden raakten er wel door, maar enkele honderden lieten er wel het leven, vandaar de naam 'doodendraad'. Op meerdere plaatsen aan de grens werd deze draad gerestaureerd.
We verlaten de heide en rijden dan vnl langs grote doch rustige wegen door overwegend landbouwgebied. Meestal met vrijliggend fietspad, maar vaak ook met een fietssuggestiestrook, waar in de dorpen de auto's vrolijk op parkeren en je als fietser telkens de rijbaan op moet. Maar dankzij de kaarsrechte wegen schieten we goed op. Na een 38 km passeren we eindelijk een leuk terrasje, 'het Turfke'. We zijn nu in de Brabantse Peel, een gebied waar vroeger veel turf gestoken werd. Twee jaar geleden hielden we hier ook halt, vandaag zitten we hier wel moederziel alleen.
Onze route nu verschilt wel danig met deze van 2 jaar terug want is veel aangenamer rijden. We nemen ditmaal het veer over de Maas tussen Broekhuyzen en Arcen, en rijden Duitsland binnen. Het is nog vroeg, iets na drieën, maar we hebben al in de 80 km gereden. Dus kijken we al uit naar een hotel, en rijden even van de route weg naar het centrum van Walbeck. Aan het marktplein vinden we er Posthotel 'Haus Deckers', dat nog een kamer voor ons heeft. Het hotel bestaat al sinds 1863, wij slapen in het oude gedeelte in de 'Musikerkamer'. Heerlijk koel, maar wel net over de kerk, en de klok slaat elk kwartier. We zullen dus morgen wel op tijd wakker zijn.
Rit 3 : Walbeck - Gahlen. Voor alles is een eerste keer.
Rit 3 : Walbeck - Gahlen. Voor alles is een eerste keer.
Zoals verwacht maken de kerkklokken ons om 7u helemaal wakker. Een half uur eerder was er al een peloton door de straat gefietst, hoe gek kan je zijn op een zondagochtend.
Ik doe een eerste keer mijn vest aan want het is flink afgekoeld. Gisterenavond net voor 9u werden we hier op een enorm onweer getrakteerd. Op enkele minuten tijd werd het pikdonker. Het donderde en bliksemde, en de regen viel met bakken uit de lucht. Niet verticaal, maar vrijwel helemaal horizontaal door de hevige wind, nog nooit gezien. Een duif probeerde tevergeefs haar nest te bereiken. Max 10 minuten duurde dit spektakel. De gevolgen zien we nu onmiddellijk na het vertrek : de straat ligt bezaaid met bladeren en takken, kleine twijgjes maar ook serieuze takken. We moeten echt laveren tussen al die rommel op straat.
Net voor Geldern komen we de eerste omleiding tegen. 't Is er ineens één die kan tellen : 2 km verder het stadje in, en dan mogen we het zelf uitzoeken 😡. Op goed geluk een kant gekozen en de goden waren ons gunstig gezind want het was de juiste. Wel 4 km omgereden en flink wat tijd verspild. De track is ook moeilijker te volgen, veel draaien en keren, dus rijden we voor het eerst ook enkele keren na elkaar een tiental meter fout.
Wat verderop zien we enkele kamelen in een wei staan. We geloven onze ogen niet, maar hallucineren duidelijk niet want het blijkt een ranch te zijn waar je op kamelen kan leren rijden. Nog nooit tegen gekomen!
De eerste klim verteren we ook goed, en in Wallach rijden we recht naar de binnendijk van de Rijn. Daar staat een jonge kerel die enquêtes afneemt over het fietsen. Normaal doen we daar niet aan mee, maar dit onderwerp ligt ons na aan het hart, en we maken die (knappe 😉) gast echt gelukkig met onze antwoorden.
Het terrasje 'Wacht am Rhein' net voor Wesel is er nog, maar iets kleins eten zoals 2 jaar terug kan vandaag niet : het is zondag dus geldt enkel het zondagsmenu. 3 gangen is wat veel als je nog minimaal 30 km verder wil, gelukkig blijkt nadien dat je ook alleen soep kunt krijgen. Een heerlijke rundsbouillon met ei en groentjes in en een stukje brood is voldoende voor ons.
Hier is deel 1 van onze tocht ten einde (195 km). Het was een mooie rustige rit, veel beter parcours dan 2 jaar terug. De stad Wesel inrijden is wat anders, enkele keren zoeken, maar dan zitten we toch op de eigenlijke route naar Praag. Het eerste gedeelte volgt de Römer-Lippe-route en is goed aangegeven met duidelijke bordjes. Gemakkelijk te volgen denk je dan, maar er zijn 3 varianten van naargelang je de hoofdroute, de waterroute of de romeinse route neemt. Simpel is wel wat anders!
We duiken een eerste keer het bos in. De boswegen zijn zeer goed berijdbaar, niet slijkerig zoals we vreesden na die fikse regenbui. In Krudenburg, een charmant dorpje, steken we de Lippe over en volgen dan het Wesel-Datteln-Kanal. Afbuigen richting Gartrop waar we het zeer mooie Schloz bewonderen en even verderop een knappe watermolen. Dan zouden we volgens de beschrijving opnieuw langs het jaagpad van het kanaal moeten, maar de track én de bewegwijzering stuurt ons het bos in. Omhoog langs een oude immense vuilnisbelt (gelukkig al afgedekt) en voorbij enkele vennen rijden we kilometers om, ver van de uitgetekende route van onze fietsgids maar wel conform de track van de gps. Net voor Gahlen kunnen we ons oriënteren bij een brasserie met de mooie (?) naam 'Zur Scharzdrossel'. Het zoekwerk vroeg veel tijd, het is bijna 4u en 68 km gereden, dus besluiten we in dit dorp logies te zoeken. Dat vinden we 3km verder in hotel 'Zur Mühle'. Eens geïnstalleerd vergelijken we track en fietsgids verder in detail, en zien we dat de komende etappe ook niet gelijkloopt. Dit maakten we ook nog nooit mee. Tja, alles gebeurt dan ook voor een eerste keer 😔.
Met een jaar vertraging (door familiale omstandigheden) vertrekken we morgen 30 augustus naar Praag. Het wordt een fietstocht van ruim 1100 km langs een hele reeks bekende en minder bekende rivieren : de Rijn, Lippe, Diemel,Weser, Werra, Main, Kösseine, Ohre, Berounka en tenslotte de Moldau. Onderweg passeren we oude steden, kuuroorden, kastelen en burchten. Vlak zal de tocht niet worden, want we passeren weer langs Paderborn en nadien moeten we het Fichtel-gebergte over.
