Ik ben Nico Goddé, en gebruik soms ook wel de schuilnaam nicman.
Ik ben een man en woon in Holsbeek (België) en mijn beroep is leerkracht technologie / eductief medewerker rvo-society.
Ik ben geboren op 22/04/1967 en ben nu dus 58 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fietsen, lopen en zwemmen. In de zomer (en soms winter) kan je me ook wel eens in de bergen terugvinden..
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
Dropbox
Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Nico Goddé
Techniek & Sport
09-11-2010
Techniek introductie in de Artesis Hogeschool
Techniekminders,
Vandaag zijn mijn collega Evelyne en ik op bezoek geweest in de Artesis Hogeschool te Lier. De groep bestond uit een 40tal laatstejaarsstudenten Techniek, die we voor onze sessie in twee groepen verdeelden.
In de voormiddag ging Evelyne aan de slag met een science cache en gaf ik een kleine navorming over onze IR13 trein. Na de maaltijd (het was weer heel lekker waarvoor onze dank) wisselden we van groep. Ondertussen hadden we buiten guur weer gekregen waardoor de science cachers het iets minder leuk hadden, gelukkig zat ik met mijn navorming warm binnen
Tijdens de sessies met de trein waren de studenten eerst nog wat onwennig maar als ze eenmaal het materiaal en systeem onder de knie hadden ging het heel vlot. Gemotiveerde studenten die hopelijk tijdens de stage het materiaal eens mogen uittesten en er het volgende schooljaar, als ze voor hun eigen klas staan, ook nog gebruik van maken.
Werken met studenten van Artesis is voor mij altijd wel speciaal omdat ik daar eigenlijk wel een beetje oud-student ben, mijn leerkrachten van vroeger terugzien geeft altijd een speciaal gevoel.
Naar jaarlijkse gewoonte proberen we onze leerlingen te sensibiliseren om toch maar steeds de autogordel te dragen. Als ze verkeersles krijgen van echte agenten en dan mogen plaatsnemen in de tuimelwagen zijn er geen verdere argumenten meer nodig.
Als leerkracht moet je het goede voorbeeld geven en stap je natuurlijk mee in, de blogmaster was weer op post om dit op gevoelige (digitale) plaat vast te leggen.
Momenteel werken we tijdens de lessen Techniek aan het project "Bloem op zonne-energie", we zijn gestart met het onderdeeltje energie. Vorige week was het moment daar om eens te kijken hoeveel spanning onze windmolen (een oude ventilator uit een wagen en een fietsdynamo ) kon opwekken. Voor de meeste leerlingen was dit tevens de eerste kennismaking met een multimeter.
Jeffrey was de "Blogmaster" van dienst in de spo2 klas en verraste me via smartschool met een mooie actiefoto van dit lesmoment, kijk maar eens.
Op 25, 26 en 27 oktober gingen onze navormingen door in Limburg, omdat dit toch iets korter bij is dan Oostende was op hotel gaan deze keer niet nodig. Een grote verhuis hoefde nu dus niet. De Provinciale Middenschool van Diepenbeek is heel rustig gelegen in een oase van groen, ook hier weer zeer gemotiveerde leerkrachten en een goede ontvangst, zo hebben we het graag. Voor IR13 en IT is alive had ik telkens maar 1 deelnemer (we moeten zeker onze communicatie naar de scholen toe ivm ToT nog eens grondig bekijken), privélesgeven is ook leuk en gaat vlugger zodat we al eens kunnen uitwijden over een ander onderwerp of een bezoekje brengen aan een klas en les Techniek. De navorming van Projectmatige Techniek met de bloem op zonne-energie was weer tof, hopelijk vinden de leerlingen het even leuk als de leerkrachten. ( http://www.youtube.com/watch?v=5NU09B3PyiI )
De navormingen in West-Vlaanderen en Limburg zijn dus achter de rug (en het was tof), in februari zijn Oost-Vlaanderen en Antwerpen aan de beurt.
Op 18, 19 en 20 oktober was ik met mijn navormingen te gast in het Ensorinstituut te Oostende. Omdat de navorming maandagmorgen om 9u begon en dit voor mij niet bij de deur is vertrok ik zondagavond reeds richting kust. Mijn wagen volgeladen en drie dagen op hotel in de koningin der badsteden. Maandag was de eerste navorming IR13, een prachtig lokaal met smartbord stond ter mijner beschikking. Gemotiveerde deelnemers, lekkere koffie en 's middags broodjes wat kan je nog meer wensen. Dinsdag navorming "IT is alive", buiten een bizar probleem met de geluidsensors was alles in orde. (Kristof keek deze modules na en op IMEC bleken ze te werken, volgende week in Diepenbeek proberen we nog eens) Woensdag aan de slag met een bloem op zonne-energie, gelukkig was de zon van de partij om ze ook eens uit te testen.
Het volgende seizoen zullen we met onze club in nieuwe uitrustingen rijden, hiervoor onze dank aan alle sponsors.
Na drie seizoenen in zwart/blauw rondgereden te hebben zullen de hoofdkleuren zwart (= goed in vuile omstandigheden ) en een accent van rood worden. Aangezien we een aantal nieuwe leden mogen verwelkomen en er toch uitrustingen moeten worden bijgemaakt gaat dit dus in één moeite door, bekijk hieronder het voorontwerp al maar eens.
De twee laatste weken bracht ik met Katia en Gwen in Oostenrijk door, het was geen relax maar een actieve vakantie. De batterijen opladen doe ik dit jaar niet aan het strand of poolbar maar in het bos of op een bergwand.
Oostenrijk en meerbepaald de omgeving van Schladming is ons geen onbekende, maar het is voor de eerste maal dat we verbleven in het Activhotel Rohrmoos. Met een zwembad, relaxruimte, sauna, ... is alles voor handen. De eigenaar als berggids, zijn vrouw aan de receptie, zoon als kok, ... is dit echt een familiehotel, zo hebben we het graag. De keuken is uitstekend (typisch Oostenrijkse keuken, light of sportmaaltijden, alles is mogelijk) en de bediening top.
's Morgens om 4u uit bed, om na een lange donkere tocht de zonsopgang met een zelf meegezeuld ontbijt te beleven, is onvergetelijk.
Na een bezoek aan berghutten, gletscher, bergkasteel, ... mocht een bezoek waar ik techniek aan koppel ook niet ontbreken. In "Lodenwalker" maken ze nog op traditionele wijze wollen lodenstof, een beetje wol meenemen als illustratie tijdens de les Techniek natuurlijk.
14 dagen vakantie is eigenlijk veel te weinig, onderstaande foto's zeggen veel (maar zelfs digitaal kan je alles niet vatten). We kunnen er weer een jaartje tegenaan.
De "modernste" machine die er in Lodenwalker te vinden is
Katia en Gwen wachten met een kop koffie in de hand op de zon.
Opwarming van de aarde, hier is het bewijs. Een aantal jaren terug kon ik hier nog skieën in diepsneeuw tijdens de maand augustus, nu is er enkel nog water en ijs.
Ons zomerkamp IR13 is weer achter de rug en alles is goed verlopen, we hadden gemotiveerde kinderen en fantastische begeleidsters.
Begeleidsters Marijke en Sara studeren voor leerkracht basisschool maar hadden het deel Techniek so zeker onder de knie. Sophie gaat in september als leerkracht Techniek so aan de slag, ik ben er zeker van dat ze vlug een full-time zal hebben.
Ik verwonder er me elk jaar opnieuw over dat de kinderen op een week de leerstof, waar ze in school normaal een paar maand over doen, begrijpen en kunnen toepassen. Al hebben ze dit zelf niet door.
In de voormiddag speelden de deelnemers met de IR13 treinen en in de namiddag brachten we een bezoek aan het atomium, mini-europa, speelgoedmuseum, liepen we een science-cache, leerden solderen op ESAT en kregen een rondleiding op de faculteit elektrotechniek.
Nu nog twee weken "uitrusten" in de Oostenrijkse bergen en we kunnen er in september weer tegenaan.
Vandaag mocht ik in de Plantyn hogeschool weer als jury het examenmenu gaan beoordelen. Een dikke proficiat aan de 2de jaars voeding/verzorging-TO, jullie hebben dat weer zeer goed gedaan. De leerlingen die jullie na het volgende schooljaar als leerkracht krijgen mogen zich gelukkig prijzen.
Vandaag zijn we met de club de Lotto cyclo sprint classic gaan rijden, de weerman voorspelde een stralende voormiddag. Deze mooie rit gaat jaarlijks door in zolder en gaat dan richting het land van Herve. Het was de bedoeling de 125km af te leggen, maar een 10tal km na de start gingen de hemelsluizen open. Koud en verkleumd werd er aan de splitsing gekozen om toch maar de korte afstand van 85 km te doen. De laatste 10km samen met Larry in een groepje terchtgekomen dat tegen 47km/h langs het kanaal naar de aankomst reed. De felle tegenwind deed de benen verzuren, gelukkig is de laatse helling van 15% aan de sterrenwacht in Zolder maar 350m lang. Aan de aankomst een hete koffie gedronken en dan naar huis, bleek dat ze daar geen druppel water gezien hebben en dat zelfs de zon van de partij was.
Ondertussen heb ik gemerkt dat de vele leerkrachten die bij mij een navorming komen volgen meestal een lange reisweg en reistijd achter de rug hebben voor ze op IMEC toekomen. Openbaar vervoer is natuurlijk een optie maar niet altijd sneller dan de wagen, en materiaal meenemen is dan al helemaal een calvarietocht.
Daar willen Kristof en ik een oplossing voor vinden, dus ... het volgende schooljaar gaan we in elke provincie op bezoek met onze navormingen.
Wat is de bedoeling? We geven drie dagen na elkaar een navorming op verplaatsing: - dag 1 = IR13 - dag 2 = IT's alive - dag 3 = halve dag projectmatige techniek
Leerkrachten kunnen 1 of meerdere navormingen volgen naar keuze en het bijhorende materiaal eventueel ter plaatse ontlenen. Leerkrachten die reeds een attest hebben en geen navorming volgen kunnen op die locatie materiaal komen ophalen.
Na twee maand komen we een halve dag terug ter plaatse om het ontleende materiaal op te halen.
We gaan "on tour" in de provincies West-Vlaanderen, Oost-Vlaanderen, Antwerpen en Limburg, voor de Brabanders is het geen probleem om tot op IMEC te komen.
We zijn dus nog op zoek naar scholen die ons drie dagen een lokaal ter beschikking kunnen stellen en voor koffie en middagmaal (dit mogen broodjes zijn) kunnen zorgen. Een broodjeszaak in de buurt waar we broodjes kunnen bestellen is ook goed. Dit alles natuurlijk tegen een vergoeding.
Wie ons kan helpen een locatie te vinden neemt maar eens contact met ons op: nico@rvo-society.be
Leerkrachten een leuke navorming bezorgen met zo weinig mogelijk last is onze missie.
Hieronder enkele foto's van een navorming IT's alive, sorry voor de slechte kwaliteit maar het zijn beelden genomen met de gsm.
Dit weekend ben ik met mijn collega Kristof Tilf-Bastogne-Tilf gaan rijden, volgens hem was dit veel mooier dan de Ronde van Vlaanderen, en ook veel minder volk. En gelijk had hij
We namen het vertrek om 8u onder een zeer mistige en koude hemel, had ik toch niet beter mijn knie- en armstukken meegebracht? Nee dus, na een tiental km trok de hemel helemaal open en werd het heel warm.
De eerste helling was al een meevaller: Côte de Chambralles
Steekkaart
Lengte
1600m
Gemiddelde stijging
9,2 %
Maximale stijging
16 %
Zeer tof Even wuiven naar de fotograaf
Na de helling namen we de afslag voor de kleinere ronde van 80km, Kristof had dit jaar nog bijna niet op zijn racefiets gezeten en dacht dat zijn benen het op de langere afstand niet zouden houden, het volgende jaar pakken we zeker de langere afstand aan.
Op de volgende helling raapten we de fietsers één na één op:
Côte de Havelange
Steekkaart
Lengte
2900m
Gemiddelde stijging
5,5 %
Maximale stijging
8,0 %
Daarna sloten een aantal fietsers zich bij ons aan en gingen we langs de Ourthe naar de bevoorrading, 20km lang kwam onze snelheid niet onder de 34km/h, aflossen op kop was dus de boodschap.
Aan de bevoorrading was nog geen volk te bekennen en was er dus meer dan keuze genoeg, bleek dat we de eerste waren die daar aankwamen
Na de bevoorrading kwam de door iedereen wel gekende La Redoute:
Côte de la Redoute
Steekkaart
Lengte
1650m
Gemiddelde stijging
9,7 %
Maximale stijging
22 %
We waren zo vroeg dat zelfs de fotografen nog niet klaar stonden, en ik had graag een foto op die helling gehad Dan maar zelf eentje genomen op de top aan de Redbull stand
Na nog een aantal hellingen en vele mooie landschappen reden we op het prachtige marktpleintje van Tilf onder de aankomstboog door. Voor 12u binnen ... veel te vroeg dus, dan maar een uurtje relaxen met frisse drankjes op een gezellig terras (het was ondertussen zéééér warm)
Rood als een kreeft (niet genoeg zonnecrème ) de laatste helling naar de wagen:
Côte de Boncelles
Steekkaart
Lengte
2400m
Gemiddelde stijging
5,0 %
Maximale stijging
8,0 %
Een zeer mooie en aan te raden tocht, ik kan niet wachten tot de edite van 2011 We hadden toch een goede 85km op de teller, thuis voor het douchen nog even de Chartreuse omhoog en een ommetje langs Linden om over mijn zondagse 100km de raken.
Vanaf deze week hebben we een nieuwe huisgenoot: Freezel Freezel is een weeskatje dat haar moeder kwijtraakte en in een schuur werd teruggevonden Freezel is nu een deel van de familie en is na Katia, Ines, Gwen en onze poes Lot de vijfde vrouw in huis
Ik raak hier meer en meer in de minderheid, ik kan maar hopen dat onze goudvis een mannetje is (al kan ik daar ook niet veel steun van verwachten)
Deze zaterdag zakte ik samen met mijn collega Kristof, naar jaarlijkse traditie, naar de mountainbike worldcup in Houffalize af. Als fervente mountainbiker mag je dit zeker niet missen, de sfeer is enorm en de sportieve prestaties van de bikers van wereldniveau. De juniorenwedstrijden stonden op het programma en de profs testen het parcours en hun materiaal uit. Het wedstrijddorp waar je de mechaniekers aan het werk kan zien, het nieuwste materiaal kan bekijken en tussen de atleten kan wandelen is een droom voor elke sportliefhebber. Op zoek naar een nieuwe energiedrank gingen we op de verschillende standen praten en proeven, uiteindelijk kozen we voor het vrij onbekende Leppin. (de smaak zit al goed, en zit boordevol energie, dit weekend zeker nog eens uittesten tijdens een doorgedreven training)
Omdat we toch voor een atleet moeten kiezen om voor te supporteren (na het afhaken van Filip Meirhage), beslisten we om de Canadese Emily Batty nader te volgen.
Omdat zoiets beslissen moeilijk is, kozen we voor de mountainbikster met de mooiste fiets, bekijk de volgende foto's maar eens. (en ze kan nog winnen ook)
Tijdens de Paasvakantie zijn we met het ganse gezin en schoonbroer en schoonzus voor een weekje op relaxvakantie geweest in het Duitse Eifelgebied.
We huurden voor een kleine week een vakantiewoning in een vakantiepark, een goed zwembad is namelijk een must.
Het Vulkaneifel gebied is heel mooi en het weer viel, ook was het 's morgens nog zeer koud, goed mee. Het middeleeuwse stadje Cochem aan de rivier de Moezel is zeer gezllig en zeker een aanrader.
Voor mij is relaxvakantie natuurlijk zeer relatief, want ik kan het niet laten mijn koersfiets mee te nemen. 's Morgens vroeg trokken mijn schoonbroer en ik er dan ook op uit om de "bergen" ontstaan door reeds lang vervlogen vulkanische activiteit te verkennen. Anders dan in België kan je kilometers lange afdalingen maken , maar daarna komt natuurlijk ook een kilometers lange beklimming
Na een lange en vermoeiende fietstocht hoort natuurlijk een plons in het zwembad Elke voormiddag reden Brecht en ik een 55tal km om in de namiddag met de familie de toerist en Bourgondiër uit te hangen.
De laatste dag van de vakantie maakte ik een tochtje naar de Nurburgring, niemand vertelde mij natuurlijk dat het circuit op het hoogste punt in de wijde omgeving ligt. Gelukkig kon ik met mijn fietskaart de hoofdwegen vermijden en via zeer kleine dorpjes mijn doel bereiken.
Zo'n vakantie gaat natuurlijk veel te vlug voorbij, ik begin al te plannen voor de volgende Paasvakantie.
Vandaag met een aantal clubleden de Brabantse pijl gereden. Vanmorgen waren we op post op het Ladeuzenplein in Leuven voor de start van de Brabantse pijl, Brecht voor de 70km, Larry, Johan en ik voor de 140km. Rond 8u gingen we met een 400tal fietsers van start onder politiebegeleiding voor een zware rit richting Huldenberg en Overijse, dan terug over Leuven naar Holsbeek, Pellenberg, Bierbeek, Attenrode, Lubbeek en Leuven-centrum.. Mijn km teller kwam niet onder de 30km/h en dit op een zeer heuvelachtig parcours. De politie had zijn handen vol om met een aantal motors alle kruispunten af te zetten zodat we nergens moesten stoppen, zoals altijd waren er een aantal gekken in het peleton die enorme risico's namen. Om het toch veilig te houden hield ik me meer achteraan de groep, wat inhield dat we heel wat sneller reden dan vooraan om telkens na een bocht terug bij te benen. Het energieverbruik was dan ook enorm hoog. Na 70km zal Larry op zijn tandvlees en moest er in Leuven af. In Bierbeek was er een grote bevoorrading met bananen, sportdrank, energierepen en ... de meisjes van RedBull met energieshots. Na de bevoorrading draaide Johan terug en was ik nog alleen. In een afdaling naar Meldert was het zover, een valpartij voor mij in het peleton, het scheelde geen haartje of ik stak erbij. Als we na 4u in Pellenberg de Diestsesteenweg opdraaiden richting Leuven draaide de politie de gashendel van hun moto's open en stormden we als een bende op hol gelagen bizons op Leuven af, mijn benen stonden op ontploffen. Na een kilometerslang recht stuk moesten we nog de ganse ring rond Leuven, alles behalve platte weg, toen was het beste er meer dan af. Na 140 km moe maar voldaan nog een energiedrankje gedronken aan de aankomst en dan terug met de fiets naar huis, terug stoppen voor elk rood licht, het was even wennen.
Zoals ik in vorige posts reeds aankondigde was het de bedoeling de ronde van Vlaanderen te rijden met een aantal collega's leerkrachten, door omstandigheden (bezette agenda, ziekte, ...) kon dit spijtig genoeg niet doorgaan. De volgende editie zijn we zeker op de afspraak.
Dan ging ik toch gewoon met mijn clubleden van wtc wilsele op pad zeker. De weergoden voorspelden niets goeds, en het weerbericht was deze keer wel juist, een hondeweer (maar ja zo moet de ronde voor echte flandriens zijn zeker ).
We namen de start in Ninove rond 8u. om de finale te rijden, de 140 km zat er dit jaar wegens te weinig voorbereiding niet in. We waren met zeven (Kevin, Jacky, Johan, Dimitri, Larry, Brecht en ikzelf) waarna naar jaarlijkse traditie nog twee collega's van Dimitri aansloten.
Onderweg regen, wind, koude, ... en na de eerste kasseistrook ook de eerste lekke band (Kevin ), gelukkig gebeurde dit aan de mavic volgwagen en waren we redelijk vlug op pad. 10 km verder was het de beurt aan Dimitri (na heel wat moeilijkheden kwam de mavic volgwagen ons gelukkig weer ter hulp). Tijdens de bevoorrading had Dimitri weer pech (plat achteraan), gelukkig was er een fietshersteller ter plaatse. En ja hoor, ... terwijl ze zijn achterband herstelden sprong spontaan zijn voorband ook stuk . Slechte velglinten bleken de oorzaak. Na al dat stilstaan in regen en wind klapperden mijn tanden zonder ophouden op elkaar. Terug op pad reed ook Brecht juist voor het opdraaien van de Haaghoek lek, op de kasseistrook zelf draaide de collega van Dimitri ook nog eens het versnellingsapparaat in zijn wiel, opgave dus.
De hellingen vielen goed mee, al stroomde op de Berendries het water als een beek over de weg.
Na de Tenbossestraat (pittige klim) stonden gelukkig de meisjes van Redbull ons versterkertjes aan te geven om de energievoorraad aan te vullen. Niet gemakkelijk, je op snelheid concentreren op een mini flesje Redbull dat aangegeven wordt door een mooie brunette. Gelukkig kon ik me focussen en miste niet, anderen hadden minder geluk .
In Geraardsbergen kon ik na de vesten vooraan in een groepje de muur opdraaien, na een beetje slalom tussen de stilvallende fietsers voor mij lukte het, mits een beetje doorslippen van het achterwiel, zonder problemen naar boven te rijden. Terwijl de meesten op de trappers gingen staan, bleef ik zo lang mogelijk zitten, de dag daarna deed Cancellara hetzelfde , een goede keuze dus. Na mij vielen er een paar fietsers en stond de rest van het peleton te voet.
Het laatste stukje naar de kapel is enorm stijl, boven aangekomen was het dan ook genieten van het spectakel onder mij. Larry had minder geluk, hij reed tegen een onvoorzichtige toeschouwer en ging tegen de vlakte. Buiten een gedeukt humeur had hij er gelukkig niets aan overgehouden. Kevin zat in het wiel van Larry en moest dus ook voet aan de grond zetten en kwam als derde boven, voor Johan en Jacky. Brecht haalde bij zijn eerste deelname aan de ronde ook de top, waarna Dimitri totaal verkrampt een (kracht)woordje tot God richtte.
Op de kapelmuur bleek dat de buitenband van Brecht een scheurtje vertoonde, in de daaropvolgende km gingen zijn buiten - en binnenband met een luide knal naar de eeuwige fietsvelden. Een buitenband hadden we natuurlijk niet, dus gingen Kevin en ik in een naburig dorp op zoek naar een fietshandel. Na een lange afdaling van enkele km's vonden we op aanwijzen van lokale dorpsbewonders (welke taal spreken ze daar eigenlijk ) een vriendelijke fietsenmaker, nieuwe band gekocht en terug omhoog. Na het herstellen van de band (een kevlar versterkt exemplaar, deze keer gingen ze ons niet meer liggen hebben) beklommen we de laatste helling, de Bosberg.
Na de Bosberg was het ieder voor zich om het laatste 10tal km volle bak naar de aankomst te stormen. Na wat wringen in een omvangrijke groep kwam de fietscomputer op de steenweg naar Ninove niet meer onder de 45km/h. Wij bleven op het smalle fietspad en reden op een lang lint, terwijl een groep die in waaier op de steenweg snelde door de politie ter orde werd geroepen .
Moe, nat maar voldaan reden we na 85km over de aankomststreep.
Zondag reed ik mijn benen los op de hometrainer terwijl ik naar de ronde voor de profs keek, zij hadden ook af te rekenen met meerdere lekke banden maar koersten wel in veel beter weer
Uien, appelen en wortel stoven in de margarine (5min) om de smaken los te maken en te vermengen. Bestrooi de ingrediënten tijdens het stoven met een beetje currypoeder. Voeg het water, 1 koffielepel curry en de bouillonblokjes toe en laat 15 min koken. Mix de soep en voeg het blond Kessel bier toe. Laat de soep na de toevoeging van het bier heet worden, maar niet meer doorkoken.
Serveertip
Naargelang het hoofdgerecht voeg je een beetje grijze garnalen of kleine stukjes kippenwit toe. Versier nog met een beetje bieslook of peterseliesnippers.
Voor alle fijnproevers geef ik hier mijn recept van nicmans everzwijnstoofvlees met Kessel bier prijs.
Ingrediënten
1 kg everzwijnvlees 100g bakboter 2 grote uien 500g bospaddestoelen 2 laurierblaadjes Jeneverbessen 1 koffielepel mosterd 1 botterham 75cl donker Kessel bier (liefst Christmas) 1 stukje chocolade (melk of puur) Kandijsuiker Bloem Peper en zout
Bereiding
Doe bloem in een plastic zak en schut het vlees hierin tot er een laagje bloem het buitenvocht wegneemt. Schroei het vlees langs alle zijden vlug dicht in een pan. Doe het vlees in een kookpot en fruit de grofgesneden uien in de pan. Meng de uien met het vlees. Voeg het Kessel bier, laurierbladen en jeneverbessen toe en laat ongeveer 3u zachtjes sudderen. Stoof de champions in de pan een beetje aan en voeg na 2u aan het vlees toe. Smeer nu ook een boterham met mosterd en leg deze omgekeerd op je gerecht, roer hem na 10min door het vlees. Voeg nog een stukje chocolade toe (melkchocolade of pure zwarte chocolade als je het gerecht iets bitterder wil) Proef en voeg naar smaak peper en zout evenals Kandijsuiker toe. de chocolade en de kandijsuiker geven het gerecht een mooie donkere wildkleur.
Het gerecht smaakt nog beter als je het een dag kan laten rusten.
Serveertip
Geef bij het gerecht een halve gestoofde peer met bosbessen, gestoomde prinsessenboontjes omwikkeld met spek en (kastanje)puree Met krokketjes is het natuurlijk ook heel lekker.
Bij dit gerecht hoort natuurlijk ook een Kesselbiertje als drank. www.brouwerij-devlier.com
) kon opwekken. Voor de meeste leerlingen was dit tevens de eerste kennismaking met een multimeter.
dan de wagen, en materiaal meenemen is dan al helemaal een calvarietocht.
Even wuiven naar de fotograaf 
) de laatste helling naar de wagen:
), gelukkig gebeurde dit aan de mavic volgwagen en waren we redelijk vlug op pad. 10 km verder was het de beurt aan Dimitri (na heel wat moeilijkheden kwam de mavic volgwagen ons gelukkig weer ter hulp). Tijdens de bevoorrading had Dimitri weer pech (plat achteraan), gelukkig was er een fietshersteller ter plaatse. En ja hoor, ... terwijl ze zijn achterband herstelden sprong spontaan zijn voorband ook stuk 
, een goede keuze dus. Na mij vielen er een paar fietsers en stond de rest van het peleton te voet. 
) een vriendelijke fietsenmaker, nieuwe band gekocht en terug omhoog. Na het herstellen van de band (een kevlar versterkt exemplaar, deze keer gingen ze ons niet meer liggen hebben) beklommen we de laatste helling, de Bosberg.
Voor de lekkerbekken, hier het recept van 
de chocolade en de kandijsuiker geven het gerecht een mooie donkere wildkleur.
