Vandaag met een aantal clubleden de Brabantse pijl gereden.
Vanmorgen waren we op post op het Ladeuzenplein in Leuven voor de start van de Brabantse pijl, Brecht voor de 70km, Larry, Johan en ik voor de 140km.
Rond 8u gingen we met een 400tal fietsers van start onder politiebegeleiding voor een zware rit richting Huldenberg en Overijse, dan terug over Leuven naar Holsbeek, Pellenberg, Bierbeek, Attenrode, Lubbeek en Leuven-centrum..
Mijn km teller kwam niet onder de 30km/h en dit op een zeer heuvelachtig parcours. De politie had zijn handen vol om met een aantal motors alle kruispunten af te zetten zodat we nergens moesten stoppen, zoals altijd waren er een aantal gekken in het peleton die enorme risico's namen. Om het toch veilig te houden hield ik me meer achteraan de groep, wat inhield dat we heel wat sneller reden dan vooraan om telkens na een bocht terug bij te benen. Het energieverbruik was dan ook enorm hoog. Na 70km zal Larry op zijn tandvlees en moest er in Leuven af. In Bierbeek was er een grote bevoorrading met bananen, sportdrank, energierepen en ... de meisjes van RedBull met energieshots. Na de bevoorrading draaide Johan terug en was ik nog alleen. In een afdaling naar Meldert was het zover, een valpartij voor mij in het peleton, het scheelde geen haartje of ik stak erbij.
Als we na 4u in Pellenberg de Diestsesteenweg opdraaiden richting Leuven draaide de politie de gashendel van hun moto's open en stormden we als een bende op hol gelagen bizons op Leuven af, mijn benen stonden op ontploffen. Na een kilometerslang recht stuk moesten we nog de ganse ring rond Leuven, alles behalve platte weg, toen was het beste er meer dan af. Na 140 km moe maar voldaan nog een energiedrankje gedronken aan de aankomst en dan terug met de fiets naar huis, terug stoppen voor elk rood licht, het was even wennen.

groeten,
Nico

10-04-2010 om 00:00 geschreven door nicman  

Zoals ik in vorige posts reeds aankondigde was het de bedoeling de ronde van Vlaanderen te rijden met een aantal collega's  leerkrachten, door omstandigheden (bezette agenda, ziekte, ...) kon dit spijtig genoeg niet doorgaan. De volgende editie zijn we zeker op de afspraak.

Dan ging ik toch gewoon met mijn clubleden van wtc wilsele op pad zeker.
De weergoden voorspelden niets goeds, en het weerbericht was deze keer wel juist, een hondeweer (maar ja zo moet de ronde voor echte flandriens zijn zeker ).

We namen de start in Ninove rond 8u. om de finale te rijden, de 140 km zat er dit jaar wegens te weinig voorbereiding niet in. We waren met zeven (Kevin, Jacky, Johan, Dimitri, Larry, Brecht en ikzelf) waarna naar jaarlijkse traditie nog twee collega's van Dimitri aansloten.

Onderweg regen, wind, koude, ... en na de eerste kasseistrook ook de eerste lekke band (Kevin ), gelukkig gebeurde dit aan de mavic volgwagen en waren we redelijk vlug op pad. 10 km verder was het de beurt aan Dimitri (na heel wat moeilijkheden kwam de mavic volgwagen ons gelukkig weer ter hulp). Tijdens de bevoorrading had Dimitri weer pech (plat achteraan), gelukkig was er een fietshersteller ter plaatse. En ja hoor, ... terwijl ze zijn achterband herstelden sprong spontaan zijn voorband ook stuk . Slechte velglinten bleken de oorzaak. Na al dat stilstaan in regen en wind klapperden mijn tanden zonder ophouden op elkaar. Terug op pad reed ook Brecht juist voor het opdraaien van de Haaghoek lek, op de kasseistrook zelf draaide de collega van Dimitri ook nog eens het versnellingsapparaat in zijn wiel, opgave dus.

De hellingen vielen goed mee, al stroomde op de Berendries het water als een beek over de weg.

Na de Tenbossestraat (pittige klim) stonden gelukkig de meisjes van Redbull ons versterkertjes aan te geven om de energievoorraad aan te vullen.
Niet gemakkelijk, je op snelheid concentreren op een mini flesje Redbull dat aangegeven wordt door een mooie brunette. Gelukkig kon ik me focussen en miste niet, anderen hadden minder geluk .

In Geraardsbergen kon ik na de vesten vooraan in een groepje de muur opdraaien, na een beetje slalom tussen de stilvallende fietsers voor mij lukte het, mits een beetje doorslippen van het achterwiel, zonder problemen naar boven te rijden. Terwijl de meesten op de trappers gingen staan, bleef ik zo lang mogelijk zitten, de dag daarna deed Cancellara hetzelfde , een goede keuze dus. Na mij vielen er een paar fietsers en stond de rest van het peleton te voet.

Het laatste stukje naar de kapel is enorm stijl, boven aangekomen was het dan ook genieten van het spectakel onder mij. Larry had minder geluk, hij reed tegen een onvoorzichtige toeschouwer en ging tegen de vlakte. Buiten een gedeukt humeur had hij er gelukkig niets aan overgehouden. Kevin zat in het wiel van Larry en moest dus ook voet aan de grond zetten en kwam als derde boven, voor Johan en Jacky. Brecht haalde bij zijn eerste deelname aan de ronde ook de top, waarna Dimitri totaal verkrampt een (kracht)woordje tot God richtte.

Op de kapelmuur bleek dat de buitenband van Brecht een scheurtje vertoonde, in de daaropvolgende km gingen zijn buiten - en binnenband met een luide knal naar de eeuwige fietsvelden. Een buitenband hadden we natuurlijk niet, dus gingen Kevin en ik in een naburig dorp op zoek naar een fietshandel. Na een lange afdaling van enkele km's vonden we op aanwijzen van lokale dorpsbewonders (welke taal spreken ze daar eigenlijk ) een vriendelijke fietsenmaker, nieuwe band gekocht en terug omhoog. Na het herstellen van de band (een kevlar versterkt exemplaar, deze keer gingen ze ons niet meer liggen hebben) beklommen we de laatste helling, de Bosberg.

Na de Bosberg was het ieder voor zich om het laatste 10tal km volle bak naar de aankomst te stormen. Na wat wringen in een omvangrijke groep kwam de fietscomputer op de steenweg naar Ninove niet meer onder de 45km/h.  Wij bleven op het smalle fietspad en reden op een lang lint, terwijl een groep die in waaier op de steenweg snelde door de politie ter orde werd geroepen .

Moe, nat maar voldaan reden we na 85km over de aankomststreep.

Zondag reed ik mijn benen los op de hometrainer terwijl ik naar de ronde voor de profs keek, zij hadden ook af te rekenen met meerdere lekke banden maar koersten wel in veel beter weer

06-04-2010 om 20:35 geschreven door nicman