We zijn een groep van 5 vrienden, brandwonden specialisten (chirurgen, kinés)die samen 7 jaar geleden begonnen zijn met een brandwonden centrum in Burkina Faso. Ons lokaal (para)medisch team geeft dagelijkse gratis brandwondenzorg aan brandwondenpatiënten.
- 15/03 tot 20/03: Inpakken medisch materiaal voor chirurgische opdracht Burkina Faso.
- 18/03: VISA regelen voor 7 koppige ploeg.
- 27/03: Franse en Nederlandse collega's komen naar België.
- 28/03: Vertrek naar Ouagadougou, rechtstreekse vlucht met BA.
- 29/03: Aankomst in Bobo Dioulasso + begin van de consultaties.
- 30/03: Begin van de chirurgische ingrepen.
NGO
Humanitarian Burn Care
11-04-2011
We zijn weer thuis, maar het werk gaat verder
Hopla, gisteren om precies 05.20Hr geland op Brussels Airport en daar ging ieder weer zijn eigen weg! Laurène met de trein richting Orleans (Frankrijk), Marc richting Utrecht ook met de trein en wij na een straffe koffie huiswaarts met de wagen.
Op zaterdag hebben we nog enkele bezoeken afgelegd en een vergadering gehad met Leni. Deze vergadering heeft heelwat concrete dingen voor de toekomst opgeleverd!
Zondag ochtend waren er verband wissels in ons centrum in Bobo! We hebben te kampen met enkele infectieproblemen, zodoende werd er druk over en weer ge-sms'd tussen Bobo en België. Via de telefoon hebben we enkele behandelingen moeten aanpassen...er zal vandaag één patiëntje naar het hospitaal worden getranfereerd voor een advies door een plaatselijke chirurg-specialist!
Niet alleen in Bobo gaat het werk verder, ook hier staat er heelwat op het programma; vergaderingen, aanpassen van de statuten, info-avonden, internationale regularisaties voorbereiden, enz...we vliegen er woensdag weer in!
Natuurlijk staan we ook dagelijks in contact met ons team in Bobo om de patiënten zogoed mogelijk op te volgen!
De Flamerkes zijn langzaamaan op weg terug naar 'onze' wereld. Gisterenavond hebben ze voor het eerst opnieuw kunnen genieten van de luxe van 'een terrasje met airco'.
Zaterdag 9 april 2011 - 10u50
Marc is terug in twitterland. This is what he wrote: "Terug in Ouaga, weer heel warm vandaag. Vanavond heerlijk naar huis. Straks nog afspraak over samenwerken met Lilianefonds."
Gisterenavond nog verslag binnengekregen van Michel:
"Vandaag verbanden gezien, de laatste handen gelegd aan het centrum. De jongens hebben de stad, de markt en het 'museum' bezocht. We hebben de kampcommandant gezien, laatste check van het dispensarium en vooral een goede debriefing gehad met duidelijke afspraken. Nu eten en morgen vertrek naar Ouaga. Brussels Airlines kunnen we nog steeds niet bereiken...vervelend..."
De Flamerkes zijn dus op weg terug naar huis. Maar hoe, waar, wanneer ze hier zullen arriveren is momenteel nog een vraagteken. Prettige zonnige dag aan iedereen.
Ik - Christel - ben terug thuis van Jersey. De Flamerkes zijn nog in Burkina. Ik heb nog geen nieuws binnen gekregen vandaag. Als er nog iets binnen loopt, zet ik dat morgen 'first thing in the morning' op de blog.
Prettige avond, beste lezers uit België, Nederland en Oostenrijk en dank voor alle dankwoorden.
Woensdag 6 april 2011 - ongeveer middernacht en later
Het nieuws is laat vandaag. Enerzijds door het uurverschil, anderzijds door drukke programma's her en der...
De Flame-people hebben 21 operaties uitgevoerd de voorbije dagen. Dat is veel. De andere jaren zijn dat 12 tot 15 OK's per missie geweest, dus ok...ondanks redelijk wat weerstand van het hospitaal, is de boodschap die ik vanavond doorkreeg.
Wat de Flameboys vandaag hebben meegemaakt, grenst opnieuw aan het onwaarschijnlijke. Team vertrok om 8u naar het hospitaal vanmorgen met als plan er een kind te opereren - het strekken van een knie - in samenwerking met een lokale chirurg, zijnde een Cubaan die daar voor twee jaar werkt.
Helaas...de papa van dat kind had geen geld om het infuus en 'nog wat' aan het hospitaal te betalen. Dus moest het kind plaats maken voor de volgende patiënt op de tafel... "We hebben dan maar weer gewacht," bericht Michel, "en de jongen in de eerst vrij beschikbare OK geopereerd. Het is echt soms lastig hoe zij met patiënten omgaan....soit, we hebben ook nog twee goede OK's gedaan, waaronder een vrouw met een tumor."
Dinsdag 5 april 2011 - 19u45 Jerseytime = 20u45 Knokketime , got weet hoe laat dat het nu is in Burkina...
De teller staat op 17 OK's. "Deze voormiddag de verbanden gedaan van alle operaties die we al gedaan hebben. Sommige mooie, andere waar veel infectie op zat zien er nu ook minder fris uit. Over 't algemeen zijn de 17 OK's vrij goed verlopen, tot nu toe."
Uw ondergetekende dienaar, sms uit Burkina Faso verzamelende journalist uit Knokke, is momenteel op persreis in Jersey - ik weet, er zijn slechtere jobs, en voor wie ook dat wil volgen www.bloggen.be/christelbedert
Maar de wereld is klein geworden anno 2011, dus bereikt enig nieuws mij van Burkina via Jersey tot deze blog, hetzij heel beperkt en dan nog zo beperkt geformuleerd dat ik er niet veel van kan maken.
Wat ik heb begrepen is dat de Franstalige verpleegkundige Laurène, tussen het assistentie verlenen door, probeert haar indrukken van de dag op sms te verzamelen zodat ik ook onze niet Nederlandstalige lezers met enig nieuws kan voorzien. Maar ik heb nog niets ontvangen.
Ook heb ik begrepen dat na het weekend het tempo weer 'Afrikaans' is geworden en 'sterelisatie weerstand heeft geboden' (wat dat precies wil zeggen weet ik niet, er zijn grenzen aan mijn niet-medische interpretatiemogelijkheden)
maar ondanks deze weerstand heeft FLAME toch 5 OK's gedaan vandaag maandag 4 april 2011
Ze hebben doorgewerkt tot laat, de FLAMEboys en girl en moesten om 9 pm nog op zoek nog naar eten, de dutsen.
Toch straalt elk bericht positieve energie uit.
Beste avond groeten uit Jersy vanwege Christel die dolgelukkig is met haar over de 100 bezoekers op de FLAMEblog vandaag. Blij dat ik zo ook mijn klein stukje kan bijdragen.
Zusters koken niet op zondag, chirurgen opereren wel...
Zondag 3 april laatavond 9pm Burkina time derde bericht
Zes OKs gedaan! Geprofiteerd van twee zalen!! We zijn aan twaalf en nog eens zoveel verbanden minstens. Nu eten gaan zoeken. De zusters koken niet op zondag. Hard gewerkt in plaats van dagje aan de waterval!!! Michel.
Het avondnieuws op de Vlaamse televisie toonde beelden van de evacuatie door Frankrijk van 1700 buitenlanders uit Ivoorkust, buurland van Burkina Faso. Maar in Burkina gaat alles goed, zo wordt mij langs alle kanten benadrukt. FLAME is er aan het werk en gaat er helemaal in zijn werk op.
Ik begin met een bericht van Marc, deze avond binnengelopen. Hij is mee om te kijken en te bestuderen hoe ngo FLAME het werk kan blijven doen waarvoor het is opgericht.
Zonder welke medische achtergrond dan ook loop ik een wereld in die mij verbaast en verrast. Twee chirurgen, een kine, een anesthesist en twee verplegers werken hier onder omstandigheden die in onze beleving en naar onze maatstaven ondenkbaar zijn, met als doel het leven van mensen met brandwonden hier in Bobo BF wat draaglijker en normaler te maken. De crew roeit met de riemen die ze heeft en geniet. Is dat raar? Niet echt omdat ze de kans krijgen en nemen iets te doen voor die mensen die het het hardst nodig hebben. Ja, er kan hier veel verbeterd worden. Het Centre Brulée van FLAME kan wel wat meer structuur krijgen, een schone taak, waar ik inmiddels een eerste opzet voor heb geschreven, simpel maar wel effectief, hoop ik. Maar er is ook de kwestie van mentaliteit van de vaste Burkina crew. Als ze hier niet weten wat ze moeten doen, of niemand zegt hen wat te doen, passeert er niets. Men is bang om eigen initiatief te tonen, want je weet nooit of het door je superieuren goed wordt gevonden. Dus iedereen kijkt naar en wacht op elkaar. Frustrerend maar wel de werkelijkheid. Hopelijk kunnen we daar wat stappen in maken.
Ja er kan nog meer met meer geld. Het is nu al ongelofelijk wat FLAME met het geld dat ze nu bij elkaar sprokkelen doet. Zonder welk egoïsme dan ook! In een wereld waarin men wel wil, maar niet weet hoe. Ze zien het niet, ze kennen het niet. Alles wat de FLAME boys wel doen. En willen. En vooral blijven proberen. Zelfs een tikkie tegen beter weten in. Alles onder de noemer van als je het niet probeert, win je het nooit. En ze zullen winnen! Bijzonder dat ik een klein steentje mag en kan bijdragen. Marc Waltman.
Morgen maandag, zal normaal gezien de ploeg van Marc Waltman het werk van FLAME draaien. Marc zelf, in een eerder bericht, omschreef zichzelf als een medische leek, die normaal gezien ook nog eens heel slecht tegen ziekenhuizen kan. En nu sta ik er twee dagen met mijn neus boven op.
Michel over Luc: "Er is niet veel dat hij niet kan!"
Zondagavond 3 april bis
Gisteren, zaterdag, begon de dag om 6u30. Verslag van Michel:
Eten om 7 uur. Confituur, speculoospasta, choco, hebben we allemaal mee versleept. Na al die jaren genoeg ervaring bij de zusters
Om 8u in dispensarium spullen ophalen, de vorige dag bijeen gestoken, en dan door naar het hospitaal, patiënten installeren en van start.
Vandaag (2 april) , Bert heeft twee reconstructies van handen gedaan, ik twee brandwonden gegreft. De laatste, een vergroeide oksel zouden we samen doen, maar de patiënt was plots verdwenen geen zin meer Dus vier van de vijf patiënten gedaan. Intussen bekeek Luc de nog te beoordelen verbanden. Er is niet veel dat hij niet kan.
Avond, bij de zusters gaan eten, dan een wandeling in Bobo omdat er geen avondklok was!!!
Na wat heen en weer gesms ben ik te weten gekomen dat het greffen iets te maken heeft met huidtransplantaties. Om het in mijn eigen simpele niet medische taal te zeggen. Michel haalt beschadigde huid van de wonde weg, neemt een stuk goede huid van een andere plaats en legt dat op de te genezen plaats. De kunst bij het huid transplanteren is alles zo onder controle te houden en nergens te diep te gaan, zodat er leven is, groei, op beide plaatsen, op de wonde én op de plaats waar de donorhuid werd weggehaald. Lezers die me hier willen corrigeren of aanvullen, in het Nederlands of in het Frans, feel free. (Klikken op reactie ingeven en ga je gang.
Prettige avond iedereen.
Christel
En, voor de liefhebbers
www.dezondag.be, doorklikken naar regio Brugge-Oostkust, 3 april, p.15: Soep voor Burkina Faso
Un problème bien que je parle un peu le français, il y a tres long temps que jai ecrit un mot en votre langue. Alors excusez-moi les défaults.
Lundi le 28 mars 7 personnes de FLAME sont partis à Burkina Faso pour une intervention chirurgique. Mardi le 29 après un delai de 28 heurs ils y sont arrivés.
Le 30 mars FLAME a vu 92 patients.
Hier, le 1 avril ils ont opéré les deux plus graves. Il ny avait pas assez de disponibilité pour en opérer plus ce jour la.
Aujourdhui le 2 avril. Jusquà maintenant, je suis sans nouvelles mais si tout va bien ils ont opéré toute la journée à deux équippes.
Boodschap aan tweetalige friends: als iemand zich geroepen voelt mijn blog te vertalen of op zijn minst mijn Franse schrijfsels te corrigeren, in het Engels (mijn tweede taal) zou ik zeggen feel free, in het Frans zeg ik merci.
Elke keer ik in Burkina mijn eerste patiënt heb geopereerd, weet ik dat onze komt nuttig is geweest, dixit Michel in een interview met Steps een paar weken terug.
En, yes!
Gisteren zijn de eerste twee patiënten geopereerd! Geen vijf zoals voorzien. Het ritme aim high, shoot low. Twee OKs gedaan maar wel de twee grootste van deze missie. De rest is uitgesteld omdat er weer avondklok is. We kunnen niet riskeren om te laat uit het hospitaal te vertrekken.
Van Luc kreeg ik een hele lange sms binnen gisterenavond maar niet verstuurd vanaf de zijn eigen gsm. De toffe mannen van Proximus hebben mijn simkaart geblokkeerd. Hij begint zijn bericht:
Dag Christel, hier alles goed. Vandaag met twee uur vertraging aan de chirurgische ingrepen begonnen. Kleine opstoot in de gevangenis met heel wat gewonden die natuurlijk voorrang kregen in het hospitaal. Maar nu liggen onze eerste geopereerden al in ons ziekenhuis. Onze apotheek is ook al volledig opgeruimd, bijgevuld en de inventaris werd al opgesteld.
Er doen heel wat geruchten de ronde over de politieke toestand hier maar zo erg is het allemaal niet. Het leger is enkel in een verhoogde staat van paraatheid en er werd een avondklok ingesteld om de gemoederen wat te bedaren. De toestand in Ivoorkust speelt daarbij wel een kleine rol.
Er zijn nu nog enkele consultaties en zaterdag en zondag opereren we de hele dag met het hele team in twee zalen.
En dan schrijft Luc
Christel, is het mogelijk een tekstje of enkele zinnen in het Frans te schrijven. Dan kunnen we aan onze Franse en Waalse vrienden via facebook melden dat ze ons kunnen volgen.
Hèèè Luc wat vraag je me nou .maar we gaan dan sebiet een keer proberen.
Zoals verwacht is de communicatie met FLAME gisteren zo goed als stilgevallen, geen sms, geen tweets, aan alle kanten stilte
Niet dat de satellieten boven onze wereld waren uitgevallen, neen verre van, FLAME is aan het werk en hoe.
Michel smst er ons over vannacht om 1u15 - 23u15 local time:
Vandaag consultaties gehouden. 38°c en 92 patiënten gezien. 25 daarvan in prioriteit voor chirurgische behandeling ingedeeld. Morgen (vandaag 1 april dus) staan de eerste vijf gepland. De apotheek werd gesaneerd, weer leefbaar en overzichtelijk gemaakt door Luc en Marc, een jaarlijkse bezigheid. Nu wel kunnen vergaderen met Jean Dialo. Plan samengevat voor de komende twee jaar en verder bottom line veel euros nodig
1 april 2011 - 11u47 am
"Wij wachten op operatieruimte. Tijdens een rel zijn gevangen ontsnapt en zijn er gewonden gevallen. Het hospitaal is voorlopig overbezet en dus is ons programma niet kunnen starten..."
Achtergrondinfo. FLAME heeft in Bobo zijn eigen brandwondencentrum voor ambulante verzorging opgericht maar maakt voor het uitvoeren van de chirugie gebruik van de faciliteiten van het plaatselijk ziekenhuis. Een operatiezaal in het eigen centrum - weliswaar met een blijvende goede samenwerking met het plaatselijk hospitaal - staat op de FLAME verlanglijst ...money, money, money...
1 april 2011 - 13u51
"Vertrek naar hospitaal." FLAME krijgt er één operatiezaal ter beschikking om vijf operaties in uit te voeren en twee verbandwissels.
Gisteravond laat nog een kort bericht binnen gekregen: "Er was vanavond een vergadering gepland maar die is door de avondklok niet kunnen doorgaan. We moeten wel eens praten over de toestand waarin we ons centrum terug vinden, elke keer...."
De communicatie tussen hier de blogFLAME en FLAMEBurkina verloopt via sms. Marc 'tweet' zelfs via sms. Verbinding krijgen is wispelturig, zegt hij, laat staan data. Maar dat maakt het meteen rustig in zijn communicatiewereld. Deugdoend waarschijnlijk? Ik zal het hem bij gelegenheid eens vragen.
We zijn ondertussen avond en met alle perikelen vandien is deze namiddag rond 16u het FLAMEteam voor het eerst naar hun dispensarium in BOBO kunnen trekken. De voorbije nacht was bewogen geweest. "Vanaf ongeveer 2 uur werden we gewekt door geweervuur maar het viel al bij al wel mee. Het ging om een soort rel tussen boeven en politie, geen Lybische toestanden," zo worden we gerust gesteld. 's Morgens voor vertrek van Ouaga naar Bobo was alles al weer rustig. De reis naar Bobo was zelfs te doen met dank aan een bus mét airco. Eens in Bobo heeft iedereen eerst zijn intrek genomen bij de nonnekes, waar ze zullen verblijven de komende twee weken. Zoals gezegd ging het team om 16uur richting brandwondcentrum.
Woensdag 30 maart 2011 9 am Belgian time Burkina 7 am
Een wonder is geschied. Michel, Luc, Bert, Lieven, Laurence, Jeroen en Marc zijn gisteren in Burkina geraakt, meer nog, op dit ogenblik zijn op weg naar Bobo.
Gisterenavond om 19u22 plaatselijke tijd met 28 uur vertraging is de vlucht met ons humanitaire hulpverleningsteam zijn landing boven de luchthaven van Ouagadougou gestart. Uit de berichten die ik binnen kreeg zaten de vele vertragingen hoog bij de Flamerkes. Nadat het probleem met de vliegtuigbandjes leek opgelost, had het vliegtuig - al richting startbaan vertrokken - immers plots rechtsomkeert gemaakt, terug naar de gate. Het probleem was toch nog niet opgelost. Voor zover ik van Michel heb begrepen, hebben de ingenieurs een rustinne op de band van hun rechterwiel moeten plakken of zoiets.
Een uur na het heen en weer gerij met het vliegtuig twittert Marc Laptop, boek, water en champie. Wat wil je nog meer. Oh ja, vliegen. Maar we staan nog steeds in reparatiemode = stil. Zo ongeveer rond 14 uur taxiet het vliegtuig toch naar de baan. Of rijden we naar Afrika, vraagt Marc zich af.
Maar
Het gaat hem hier niet alleen om vertragingen, het was het vooral de attitude van Brussels Airlines die tot frustratie leidde bij de FLAMEclub. Uit de sms-taal van Michel heb ik kunnen opmaken dat Brussels Airlines god almachtigeen dienstenbedrijf is dat draait op het humeur van haar werknemers. Beroepseer spartelt er in een siroop van marketing en opbrengst voor de aandeelhouders. Maar zouden de managers in de mot hebben, vraagt Michel zich af, dat wanneer klanten één voor één afhaken dat ookstatistisch significant wordt?
Als je bedenkt dat FLAME één à twee keer per jaar met zeven à acht man (en af te toe een vrouw) weg en weer naar Burkina vliegt, kan je FLAME toch wel een goede klant van Brussels Airlines noemen, toch? Maar misschien is de TGV en Air France sneller, overweegt Michel. Structureel vriendelijker, rigide op de regeltjes maar op tijd en vriendelijk, meer moet ik niet hebben. Het vanzelfsprekende technisch defect van gisteren was de druppel in de emmer na de ontvangst op de luchthaven maandag waar FLAME werd verwelkomd met het laconieke jullie vertrekken pas morgen, pech. We hebben jullie een mail gestuurd. Trek nu je plan. Maandag hebben we Brussel Airlines tot hotelopvang voor Marc en Laurence kunnen dwingen maar dinsdag was het miserie brengt mensen dichterbij.
FLAME is deze morgen 9 uur onze tijd vertrokken voor een rit van minstens vijf uur richting Bobo. Het is er warm, 40°c. Ze hebben de nacht doorgebracht in een militair compound met schietpartijen vlakbij. Nieuwe ervaring, twittert Marc.
Voor wie er nog aan mocht twijfelen, neen, dit is echt geen plezierreisje maar om met een quote van Michel te besluiten. We are 6 men and 1 woman with a mission, dus niet te kraken.
Het zijn spannende tijden voor de FLAME club. Na de delay met één dag, is iedereen vanmorgen opnieuw richting Zaventem vertrokken. Of de Flame people op dit eigenste ogenblik van schrijven ook effectief in de lucht zitten weet ik niet. Wat ik wel al weet - dank zij de hevig twitterende Marc (een cadeau voor iemand zoals ik) is dat iedereen ingecheckt is geraakt, douane en security is gepasseerd en handbagage heeft moeten labellen. Het ziet er naar uit dat we vandaag gaan, dacht Marc. Een uurtje later postte hij zelfs een wachtfoto op zijn facebook pagina (dat ik heb gepikt en hier geplakt). En net toen ik hier wou bloggen, FLAME is in the air, zie ik het bericht verschijnen dat t vliegtuig probleem heeft met een van zijn bandjes. Were still here.
Si tout va bien is FLAME in Burkina om 15u20.
Eerst zien dan geloven.
To be continued
dinsdag 29 maart 2011 - update
Mij is beloofd dat ze gingen proberen mij op de hoogte te houden, de leden van FLAME, maar dat ze zo overijverig zouden zijn met hun nieuwsgeving als vandaag, dat had ik echt niet verwacht. Ik krijg zelfs dubbele berichtgeving binnen. 't Zal door al dat wachten op de luchthaven zijn, denk ik. Eens aan het werk - if that day may ever come - zal het wel wat stiller worden.
'Uit verschillende bronnen' dus heb ik vernomen dat FLAME op het vliegtuig zit, met een uur vertraging. Gelove het of niet, de FLAMEclub was nochtans op tijd om in te checken, Bert na twee uur twijfelen of zijn groene tas wel meemoest (ja!). Na checkin mocht iedereen op de bus richting vliegtui maar door het technisch defect aan het vliegtuigwiel, moest iedereen weer af de bus. Na herstel mocht iedereen weer op de bus, ja zelfs in het vliegtuig, misschien zelfs richting Frankfurt ...wie weet Ouaga???
Et c'est parti? Blijkbaar nog niet direct. De vlucht naar Burkina is...uitgesteld.
maandag 28 maart 2011 - 13u23
Al 41 bezoekers op de blog vandaag. Een hit. Het ziet er naar uit dat onze nieuwe communicatiemiddelen werken. Via de facebookpagina van Marc en een paar daaropvolgende sms'jes, ben ik te weten gekomen dat Brussels Airlines doodleuk de vlucht van vandaag verplaatst heeft naar morgen. BA beweert per mail verwittigd te hebben, maar niet één FLAME-member heeft deze mail ontvangen. Het zal daar gestoomd hebben in Zaventem. Ondertussen worden overnachtingsmogelijkheden voor vanavond gecreëerd voor de buitenlandse deelnemers aan deze missie, niet in Burkina zoals verwacht maar op Belgisch grondgebied. België slaat weer een mooi mal figuur vandaag. Michel gaat nog wat extra medisch materiaal ophalen in Leuven en morgen staat iedereen opnieuw klaar voor de nieuwe start.
Et cest parti FLAME is onderweg naar Burkina Faso voor een nieuwe chirurgische missie.
Wie is er mee?
Michel Van Brussel en Bert Van den Hof (foto), chirurgen
Luc De Clerck, kine
Lieven Buys, anesthesist
Laurence Boileau en Jeroen Van Hove, verpleegkundigen
Marc Waltman vervolledigt deze groep voor het uitvoeren van een audit, de voorbereiding van een mediaplan & pr. Hij wordt op 1 april vervoegd door Laurence&Piet, alias Gert&Samson, die in Burkina Faso de activiteiten van FLAME komen filmen, onder andere voor het Liliane Fonds. Michel, Bert en Luc werkten eerder al samen met Marc, Laurence en Piet aan de reportage Dichter bij de Hemel, zie http://tros.nl/dichterbijdehemel
Planning
Rond 8 uur vandaag verzamelt team FLAME in Zaventem voor een laatste check en herverdeling van het materiaal.
11u20 vertrek vanuit Brussels Airport
15u20 aankomst Ouagadougou
He team is dan nog zon 300 km van hun eindbestemming in Bobo-Dioulasso verwijderd. Dat het een helse rit zal worden van Ouagadougounaar Bobo is een feit. De voorbije jaren is er al wat pech geweest onderweg, variërende van een platte band tot een oververhitte motor. Het is momenteel 42°c in Burkina (maar volgens Michel was het in t zwembad in Blankenberge gisteren nog warmer of toch anders warm). Waar team FLAME vanavond de nacht zal doorbrengen is nog niet helemaal bekend maar wat er ook van zij, bedoeling is dat de artsen in Bobo dinsdagnamiddag tijdens consultaties hun eerste patiënten zien. Er zijn al 200 patiënten geregistreerd. Vanaf woensdag wordt er geopereerd. FLAME blijft in Burkina tot 9 april. Michel&Luc hebben beloofd hun best te doen om elke dag te smsen, zodat ik via deze blog het verloop van hun werk wereldwijd kan verspreiden. Mailen wordt moeilijk, hebben ze mij verteld. De elektriciteitstoevoer in Burkina is immers niet constant. Elektriciteit komt het land binnen via Ivoorkust, een land in oorlog. Het thuisfront hoeft echter niet ongerust te zijn. Iedereen zal goed voor elkaar zorgen, zo is mij op het hart gedrukt, en de Flamers kennende, lachen ze zich wel door elke situatie door.
Terwijl 155 kg medisch materiaal onderweg is naar Burkina, worden op het thuisfront alle administratieve formaliteiten vervuld - visa ea - zodat een zeven koppige FLAME ploeg maandag 28 maart 2011 voor een nieuwe chirurigsiche misseie kan vertrekken naar Ouagadougou.
Ondertussen proberen we ook deze blog hier wat vorm en inhoud te geven zodat jullie de evolutie van FLAME online kunnen volgen.
Op de lijst met links in de rechterkolom kan je doorklikken naar FLAME op facebook en er zijn ook een aantal fotoreportages toegevoegd.
