We zijn een groep van 5 vrienden, brandwonden specialisten (chirurgen, kinés)die samen 7 jaar geleden begonnen zijn met een brandwonden centrum in Burkina Faso. Ons lokaal (para)medisch team geeft dagelijkse gratis brandwondenzorg aan brandwondenpatiënten.
- 15/03 tot 20/03: Inpakken medisch materiaal voor chirurgische opdracht Burkina Faso.
- 18/03: VISA regelen voor 7 koppige ploeg.
- 27/03: Franse en Nederlandse collega's komen naar België.
- 28/03: Vertrek naar Ouagadougou, rechtstreekse vlucht met BA.
- 29/03: Aankomst in Bobo Dioulasso + begin van de consultaties.
- 30/03: Begin van de chirurgische ingrepen.
Un problème bien que je parle un peu le français, il y a tres long temps que jai ecrit un mot en votre langue. Alors excusez-moi les défaults.
Lundi le 28 mars 7 personnes de FLAME sont partis à Burkina Faso pour une intervention chirurgique. Mardi le 29 après un delai de 28 heurs ils y sont arrivés.
Le 30 mars FLAME a vu 92 patients.
Hier, le 1 avril ils ont opéré les deux plus graves. Il ny avait pas assez de disponibilité pour en opérer plus ce jour la.
Aujourdhui le 2 avril. Jusquà maintenant, je suis sans nouvelles mais si tout va bien ils ont opéré toute la journée à deux équippes.
Boodschap aan tweetalige friends: als iemand zich geroepen voelt mijn blog te vertalen of op zijn minst mijn Franse schrijfsels te corrigeren, in het Engels (mijn tweede taal) zou ik zeggen feel free, in het Frans zeg ik merci.
Elke keer ik in Burkina mijn eerste patiënt heb geopereerd, weet ik dat onze komt nuttig is geweest, dixit Michel in een interview met Steps een paar weken terug.
En, yes!
Gisteren zijn de eerste twee patiënten geopereerd! Geen vijf zoals voorzien. Het ritme aim high, shoot low. Twee OKs gedaan maar wel de twee grootste van deze missie. De rest is uitgesteld omdat er weer avondklok is. We kunnen niet riskeren om te laat uit het hospitaal te vertrekken.
Van Luc kreeg ik een hele lange sms binnen gisterenavond maar niet verstuurd vanaf de zijn eigen gsm. De toffe mannen van Proximus hebben mijn simkaart geblokkeerd. Hij begint zijn bericht:
Dag Christel, hier alles goed. Vandaag met twee uur vertraging aan de chirurgische ingrepen begonnen. Kleine opstoot in de gevangenis met heel wat gewonden die natuurlijk voorrang kregen in het hospitaal. Maar nu liggen onze eerste geopereerden al in ons ziekenhuis. Onze apotheek is ook al volledig opgeruimd, bijgevuld en de inventaris werd al opgesteld.
Er doen heel wat geruchten de ronde over de politieke toestand hier maar zo erg is het allemaal niet. Het leger is enkel in een verhoogde staat van paraatheid en er werd een avondklok ingesteld om de gemoederen wat te bedaren. De toestand in Ivoorkust speelt daarbij wel een kleine rol.
Er zijn nu nog enkele consultaties en zaterdag en zondag opereren we de hele dag met het hele team in twee zalen.
En dan schrijft Luc
Christel, is het mogelijk een tekstje of enkele zinnen in het Frans te schrijven. Dan kunnen we aan onze Franse en Waalse vrienden via facebook melden dat ze ons kunnen volgen.
Hèèè Luc wat vraag je me nou .maar we gaan dan sebiet een keer proberen.
Zoals verwacht is de communicatie met FLAME gisteren zo goed als stilgevallen, geen sms, geen tweets, aan alle kanten stilte
Niet dat de satellieten boven onze wereld waren uitgevallen, neen verre van, FLAME is aan het werk en hoe.
Michel smst er ons over vannacht om 1u15 - 23u15 local time:
Vandaag consultaties gehouden. 38°c en 92 patiënten gezien. 25 daarvan in prioriteit voor chirurgische behandeling ingedeeld. Morgen (vandaag 1 april dus) staan de eerste vijf gepland. De apotheek werd gesaneerd, weer leefbaar en overzichtelijk gemaakt door Luc en Marc, een jaarlijkse bezigheid. Nu wel kunnen vergaderen met Jean Dialo. Plan samengevat voor de komende twee jaar en verder bottom line veel euros nodig
1 april 2011 - 11u47 am
"Wij wachten op operatieruimte. Tijdens een rel zijn gevangen ontsnapt en zijn er gewonden gevallen. Het hospitaal is voorlopig overbezet en dus is ons programma niet kunnen starten..."
Achtergrondinfo. FLAME heeft in Bobo zijn eigen brandwondencentrum voor ambulante verzorging opgericht maar maakt voor het uitvoeren van de chirugie gebruik van de faciliteiten van het plaatselijk ziekenhuis. Een operatiezaal in het eigen centrum - weliswaar met een blijvende goede samenwerking met het plaatselijk hospitaal - staat op de FLAME verlanglijst ...money, money, money...
1 april 2011 - 13u51
"Vertrek naar hospitaal." FLAME krijgt er één operatiezaal ter beschikking om vijf operaties in uit te voeren en twee verbandwissels.
Gisteravond laat nog een kort bericht binnen gekregen: "Er was vanavond een vergadering gepland maar die is door de avondklok niet kunnen doorgaan. We moeten wel eens praten over de toestand waarin we ons centrum terug vinden, elke keer...."
De communicatie tussen hier de blogFLAME en FLAMEBurkina verloopt via sms. Marc 'tweet' zelfs via sms. Verbinding krijgen is wispelturig, zegt hij, laat staan data. Maar dat maakt het meteen rustig in zijn communicatiewereld. Deugdoend waarschijnlijk? Ik zal het hem bij gelegenheid eens vragen.
We zijn ondertussen avond en met alle perikelen vandien is deze namiddag rond 16u het FLAMEteam voor het eerst naar hun dispensarium in BOBO kunnen trekken. De voorbije nacht was bewogen geweest. "Vanaf ongeveer 2 uur werden we gewekt door geweervuur maar het viel al bij al wel mee. Het ging om een soort rel tussen boeven en politie, geen Lybische toestanden," zo worden we gerust gesteld. 's Morgens voor vertrek van Ouaga naar Bobo was alles al weer rustig. De reis naar Bobo was zelfs te doen met dank aan een bus mét airco. Eens in Bobo heeft iedereen eerst zijn intrek genomen bij de nonnekes, waar ze zullen verblijven de komende twee weken. Zoals gezegd ging het team om 16uur richting brandwondcentrum.
Woensdag 30 maart 2011 9 am Belgian time Burkina 7 am
Een wonder is geschied. Michel, Luc, Bert, Lieven, Laurence, Jeroen en Marc zijn gisteren in Burkina geraakt, meer nog, op dit ogenblik zijn op weg naar Bobo.
Gisterenavond om 19u22 plaatselijke tijd met 28 uur vertraging is de vlucht met ons humanitaire hulpverleningsteam zijn landing boven de luchthaven van Ouagadougou gestart. Uit de berichten die ik binnen kreeg zaten de vele vertragingen hoog bij de Flamerkes. Nadat het probleem met de vliegtuigbandjes leek opgelost, had het vliegtuig - al richting startbaan vertrokken - immers plots rechtsomkeert gemaakt, terug naar de gate. Het probleem was toch nog niet opgelost. Voor zover ik van Michel heb begrepen, hebben de ingenieurs een rustinne op de band van hun rechterwiel moeten plakken of zoiets.
Een uur na het heen en weer gerij met het vliegtuig twittert Marc Laptop, boek, water en champie. Wat wil je nog meer. Oh ja, vliegen. Maar we staan nog steeds in reparatiemode = stil. Zo ongeveer rond 14 uur taxiet het vliegtuig toch naar de baan. Of rijden we naar Afrika, vraagt Marc zich af.
Maar
Het gaat hem hier niet alleen om vertragingen, het was het vooral de attitude van Brussels Airlines die tot frustratie leidde bij de FLAMEclub. Uit de sms-taal van Michel heb ik kunnen opmaken dat Brussels Airlines god almachtigeen dienstenbedrijf is dat draait op het humeur van haar werknemers. Beroepseer spartelt er in een siroop van marketing en opbrengst voor de aandeelhouders. Maar zouden de managers in de mot hebben, vraagt Michel zich af, dat wanneer klanten één voor één afhaken dat ookstatistisch significant wordt?
Als je bedenkt dat FLAME één à twee keer per jaar met zeven à acht man (en af te toe een vrouw) weg en weer naar Burkina vliegt, kan je FLAME toch wel een goede klant van Brussels Airlines noemen, toch? Maar misschien is de TGV en Air France sneller, overweegt Michel. Structureel vriendelijker, rigide op de regeltjes maar op tijd en vriendelijk, meer moet ik niet hebben. Het vanzelfsprekende technisch defect van gisteren was de druppel in de emmer na de ontvangst op de luchthaven maandag waar FLAME werd verwelkomd met het laconieke jullie vertrekken pas morgen, pech. We hebben jullie een mail gestuurd. Trek nu je plan. Maandag hebben we Brussel Airlines tot hotelopvang voor Marc en Laurence kunnen dwingen maar dinsdag was het miserie brengt mensen dichterbij.
FLAME is deze morgen 9 uur onze tijd vertrokken voor een rit van minstens vijf uur richting Bobo. Het is er warm, 40°c. Ze hebben de nacht doorgebracht in een militair compound met schietpartijen vlakbij. Nieuwe ervaring, twittert Marc.
Voor wie er nog aan mocht twijfelen, neen, dit is echt geen plezierreisje maar om met een quote van Michel te besluiten. We are 6 men and 1 woman with a mission, dus niet te kraken.
Het zijn spannende tijden voor de FLAME club. Na de delay met één dag, is iedereen vanmorgen opnieuw richting Zaventem vertrokken. Of de Flame people op dit eigenste ogenblik van schrijven ook effectief in de lucht zitten weet ik niet. Wat ik wel al weet - dank zij de hevig twitterende Marc (een cadeau voor iemand zoals ik) is dat iedereen ingecheckt is geraakt, douane en security is gepasseerd en handbagage heeft moeten labellen. Het ziet er naar uit dat we vandaag gaan, dacht Marc. Een uurtje later postte hij zelfs een wachtfoto op zijn facebook pagina (dat ik heb gepikt en hier geplakt). En net toen ik hier wou bloggen, FLAME is in the air, zie ik het bericht verschijnen dat t vliegtuig probleem heeft met een van zijn bandjes. Were still here.
Si tout va bien is FLAME in Burkina om 15u20.
Eerst zien dan geloven.
To be continued
dinsdag 29 maart 2011 - update
Mij is beloofd dat ze gingen proberen mij op de hoogte te houden, de leden van FLAME, maar dat ze zo overijverig zouden zijn met hun nieuwsgeving als vandaag, dat had ik echt niet verwacht. Ik krijg zelfs dubbele berichtgeving binnen. 't Zal door al dat wachten op de luchthaven zijn, denk ik. Eens aan het werk - if that day may ever come - zal het wel wat stiller worden.
'Uit verschillende bronnen' dus heb ik vernomen dat FLAME op het vliegtuig zit, met een uur vertraging. Gelove het of niet, de FLAMEclub was nochtans op tijd om in te checken, Bert na twee uur twijfelen of zijn groene tas wel meemoest (ja!). Na checkin mocht iedereen op de bus richting vliegtui maar door het technisch defect aan het vliegtuigwiel, moest iedereen weer af de bus. Na herstel mocht iedereen weer op de bus, ja zelfs in het vliegtuig, misschien zelfs richting Frankfurt ...wie weet Ouaga???
Et c'est parti? Blijkbaar nog niet direct. De vlucht naar Burkina is...uitgesteld.
maandag 28 maart 2011 - 13u23
Al 41 bezoekers op de blog vandaag. Een hit. Het ziet er naar uit dat onze nieuwe communicatiemiddelen werken. Via de facebookpagina van Marc en een paar daaropvolgende sms'jes, ben ik te weten gekomen dat Brussels Airlines doodleuk de vlucht van vandaag verplaatst heeft naar morgen. BA beweert per mail verwittigd te hebben, maar niet één FLAME-member heeft deze mail ontvangen. Het zal daar gestoomd hebben in Zaventem. Ondertussen worden overnachtingsmogelijkheden voor vanavond gecreëerd voor de buitenlandse deelnemers aan deze missie, niet in Burkina zoals verwacht maar op Belgisch grondgebied. België slaat weer een mooi mal figuur vandaag. Michel gaat nog wat extra medisch materiaal ophalen in Leuven en morgen staat iedereen opnieuw klaar voor de nieuwe start.
Et cest parti FLAME is onderweg naar Burkina Faso voor een nieuwe chirurgische missie.
Wie is er mee?
Michel Van Brussel en Bert Van den Hof (foto), chirurgen
Luc De Clerck, kine
Lieven Buys, anesthesist
Laurence Boileau en Jeroen Van Hove, verpleegkundigen
Marc Waltman vervolledigt deze groep voor het uitvoeren van een audit, de voorbereiding van een mediaplan & pr. Hij wordt op 1 april vervoegd door Laurence&Piet, alias Gert&Samson, die in Burkina Faso de activiteiten van FLAME komen filmen, onder andere voor het Liliane Fonds. Michel, Bert en Luc werkten eerder al samen met Marc, Laurence en Piet aan de reportage Dichter bij de Hemel, zie http://tros.nl/dichterbijdehemel
Planning
Rond 8 uur vandaag verzamelt team FLAME in Zaventem voor een laatste check en herverdeling van het materiaal.
11u20 vertrek vanuit Brussels Airport
15u20 aankomst Ouagadougou
He team is dan nog zon 300 km van hun eindbestemming in Bobo-Dioulasso verwijderd. Dat het een helse rit zal worden van Ouagadougounaar Bobo is een feit. De voorbije jaren is er al wat pech geweest onderweg, variërende van een platte band tot een oververhitte motor. Het is momenteel 42°c in Burkina (maar volgens Michel was het in t zwembad in Blankenberge gisteren nog warmer of toch anders warm). Waar team FLAME vanavond de nacht zal doorbrengen is nog niet helemaal bekend maar wat er ook van zij, bedoeling is dat de artsen in Bobo dinsdagnamiddag tijdens consultaties hun eerste patiënten zien. Er zijn al 200 patiënten geregistreerd. Vanaf woensdag wordt er geopereerd. FLAME blijft in Burkina tot 9 april. Michel&Luc hebben beloofd hun best te doen om elke dag te smsen, zodat ik via deze blog het verloop van hun werk wereldwijd kan verspreiden. Mailen wordt moeilijk, hebben ze mij verteld. De elektriciteitstoevoer in Burkina is immers niet constant. Elektriciteit komt het land binnen via Ivoorkust, een land in oorlog. Het thuisfront hoeft echter niet ongerust te zijn. Iedereen zal goed voor elkaar zorgen, zo is mij op het hart gedrukt, en de Flamers kennende, lachen ze zich wel door elke situatie door.
Terwijl 155 kg medisch materiaal onderweg is naar Burkina, worden op het thuisfront alle administratieve formaliteiten vervuld - visa ea - zodat een zeven koppige FLAME ploeg maandag 28 maart 2011 voor een nieuwe chirurigsiche misseie kan vertrekken naar Ouagadougou.
Ondertussen proberen we ook deze blog hier wat vorm en inhoud te geven zodat jullie de evolutie van FLAME online kunnen volgen.
Op de lijst met links in de rechterkolom kan je doorklikken naar FLAME op facebook en er zijn ook een aantal fotoreportages toegevoegd.
Bobo Dioulasso in Burkina Faso, 31 oktober 2003. Ter gelegenheid van de 43° verjaardag van het ontstaan van het nationaal leger vinden er heel wat festiviteiten plaats in de stad. Omstreeks 19.00 uur start de jaarlijkse Retraite au Flambeau, een stoet die door de stad trekt en waarbij soldaten blikken met brandende petroleum boven het hoofd dragen. Normaal gezien bevindt er zich zand onderaan in de blikken, om te voorkomen dat de drager zijn handen zou verbranden. Om welke reden dan ook werd er vergeten zand in de blikken te doen, waardoor na een tijdje de brandende petroleumblikken onhoudbaar werden en enkele soldaten deze naar achter wierpen, recht in de achtervolgende massa. Er kwam een kettingreactie op gang waarbij iedereen zijn blik van zich afwierp en het op een lopen zet, met de rampzalige gevolgen van dien. Een heel pak verbranden, 278 om precies te zijn, waarvan 233 kinderen. Zij werden het ergst verbrand, sommigen kregen de brandende petroleum geheel over hun hoofd.
Vijftig onder hen haddendiepe brandwonden die zich over meer dan 50 % van hun lichaamsoppervlakte verspreide, 11 hadden intensieve verzorging nodig. Zij werden op de dienst intensieve zorgen behandeld; een groot kaal lokaal, nauwelijks onderhouden met schimmel aan de muur en vol vliegen. Achtentwintig anderen werden op verschillende diensten, paviljoenen, binnen het hospitaal verzorgd, ze lagen tussen andere patiënten met allerlei andere ziekten. Elf anderen, werden in de infirmerie van het militair kamp verzorgd en het overgrote deel, 228 patiënten kregen verzorging in het dispensarium van het militair kamp.
Op 8 november 2003 vertrok er een eerste gespecialiseerde brandwondenploeg naar Bobo, bestaande uit één anesthesist, éénkinesitherapeut - rampenmanager en drie verpleegkundigen. De informatie die zij kregen stemde niet overéén met de situatie ter plaatse, er was sprake van 10 tot 15 verbranden waarvan 2 ernstig. Het meegebrachte medisch materiaal was ruim onvoldoende voor de behandeling van al de patiënten. De verblijfsduur voor de brandwondenploeg beperkte zich tot drie dagen, en zij verlieten hun patiënten op 11 november 2004.
Nauwelijks 24 uur later vertrok er een tweede ploeg, bestaande uit een brandwondenchirurg en een kinesitherapeut rampenmanager, met een drieledige opdracht. Reorganisatie van het patiëntenbestand en planning van de behandelingen, chirurgische- en revaliderende behandeling van de patiënten en opleiding van het team ( van chirurg tot poetsvrouw ) terplaatse . De verblijfsduur bedroeg 14 dagen en er werd extra medisch materiaal meegenomen. Van deze tweede opdracht werd er een reportage met als titel Dokter Burkina uitgezonden op de Vlaamse televisie zender VTM in het programma Telefacts op 26 november 2003. Na de uitzending kwam er een hele stroom van financiële en logistieke hulp op gang.
Gevolg was datnauwelijks een week na de terugkomst van de tweede ploeg , dezelfde ploeg terug vertrok voor een duur van tien dagen, met veruit dezelfde opdracht. De dankzij de reportage verzamelde goederen werden meegenomen, alsook een bepaalde som geld om de lopende medicatie - rekeningen te vereffenen. Er reisde een reportageteam mee van het magazine Telefacts en zij filmden een tweede reportage, met als titel Vlaanderen leeft mee. Deze reportage werd uitgezonden op 17 december 2003.
Vanaf die datum heeft de vzw FLAME het project in eigen beheer genomen en hebben we getracht de geleverde steun zo goed en zo kwaad mogelijk te organiseren.Heel wat farmaceutische firmas bleven ons project ondersteunen met de levering van hulpgoederen voor de behandeling van brandwondenpatiënten. We bouwden een logistiek netwerk uit , mede dankzijde hulp van enkele commerciële partners, waardoor we maandelijks enkele honderden kilos medische hulpgoederen gratis konden verschepen naar onze patiënten inBobo Dioulasso. Het contact met onze collegas medici terplaatse gebeurde via het internet en
via de telefoon. Afhankelijk van het genezingsproces van de brandwonden, werd er aangepast medisch materiaal aangekocht of verzameld, en verstuurd.
Op 12 januari 2004 werden er 300 kgmedische hulpgoederen geleverd, waaronder vitaminen rijke voeding voor kinderen, dankzij de hulp van het AD-sportteam van zanger Koen Wauters, die deelnam aan de woestijnrally PARIJS - DAKAR. De rustdag van de rally was in Bobo Dioulasso .
Op 25 januari 2004 arriveerde er 750 kg medische hulpgoederen, dankzij het gratis transport verzorgd door de firma AFRIMEX Belgique.
Eind februari 2004, kwam er nogmaals1,5 ton medisch materiaal aan in Bobo, dankzij de hulp van AFRIMEX- Belgique.
Op 26 februari 2004 vertrok er via de haven van Le Havre in Frankrijk, 250 kg medicijnen richting Bobo. Dit transport werd mogelijk gemaakt door de goodwill van een Franse hulporganisatie. Deze medicijnen bereikten Bobo op 22 maart 2004.
Op 12 maart verstuurden we via DHL, 2500 cm² donorhuid naar Bobo, teneinde twee zwaarverbrande kinderen te voorzien van een biologisch verband.
Op 23 april 2004 keerden we met een ploeg van twee paramedici, een verpleegkundige en een kinesitherapeut, in het kader van onze vzw terug naar Bobo Dioulasso om een evaluatie te maken van behandeling van de patiënten. De medische ploeg terplaatse zorgde ervoor dat we de meeste patiënten konden zien, ten eerste om hun wonden te evalueren, ten tweede om de nabehandeling bij te sturen en ten derde om waar nodig met de hulp van de plaatselijke chirurg nog enkele operaties uit te voeren. Van de 278 oorspronkelijke patiënten hebben we er een kleine 200 teruggezien, waaronder alle vijftig zwaarverbranden. De resultaten waren verbluffend, het medisch team terplaatse had uitzonderlijk werk verricht. Na zes maanden warener jammer genoeg vijf patiënten overleden ( 4 kinderen en 1 volwassene ), anderzijds zijn er 273 patiënten vrij goed gerecupereerd, in die zin dat ze zelfstandig kunnen functioneren.
In mei 2004 maakten we met een ploeg van twee personen een werkvakantie voor de vzw FLAME naar Bobo Dioulasso, om er een evaluatie van de patiënten te doen en om te onderzoeken welke de bijkomende noden waren. We bespraken met onze plaatselijke coördinator Dokter Jean Diallode mogelijkheid om in Bobo een brandwondencentrum op te starten.
We begonnen de verschillende mogelijkheden te onderzoeken en stelden een planning op. Het plan was om in de eerste plaats in het oude dispensarium van het militair kamp een brandwondencentrum uit te bouwen. De plaats werd bewust daar gekozen, daar we na de ramp in 2003 alle brandwondenpatiënten uit het ziekenhuis hebben gehaald en hen hebben ondergebracht in de infirmerie van het kamp. Dit om de kans op infectie van de brandwonden tot een minimum te herleiden .
Ten tweede wilden we niet enkel bevolking van Bobo bereiken , maar ook de mensen in de omstreken. Temeer dat Bobo een grensstad is, op een boogscheut van Mali, Ivoorkust, Ghana en Togo.
Ten derde het centrum ( dispensarium + infirmerie ) kon dienst doen als referentie- en rampencentrum voor Burkina Faso en de omliggende landen, het is een grensstad en is goed bereikbaar via de baan en via de lucht.
In de loop van 2005 kreeg het plan concrete vormen.Er werd een compleet project dossier opgemaakt en verstuurd naar de bevoegde instanties.
Na goedkeuring van deze instanties begonnen we met de planning en de uitvoering van het project.
Beginnend met de aankoop en het verschepen van een vrachtwagen, volgeladen met medisch , operatie- en bouwmateriaal.
Op 10 februari 2006vertrokken twee chirurgische teams van FLAME vanuit Brussel naar Burkina Faso.Eens aangekomen werd het werk meteen verdeeld. De eerste ploeg begon met de consultaties, terwijl de tweede ploeg begon met de kleine verbouwing - en verfraaiing werken aan het centrum.
Op maandag 13 februari werden de eerste vier operaties uitgevoerd. Het dispensarium kreeg een vaste vorm , een ziekenzaal met vijf bedden, een operatiezaal, een materiaalkamer, een ontwaakzaal met drie bedden, een sterilisatieruimte en een ruimte waar de familie van de patiënten kan overnachten. Er is een speciale sanitaire installatie enkel voor de patiënten en een plaats waar de families kunnen koken en wassen. De medicatie en verbanden liggen opgeslagen in een grote apotheek.
Donderdag 16 februari was de grote dag, het centrum werd officieel geopend. Alle vooraanstaanden van Bobo waren aanwezig, er speelde een militaire harmonie, er waren de nodige toesprakenen er was zelfs een kleine militaire parade. De hoogste militaire autoriteit mocht het lintje knippen en alles werd zorgvuldig gefilmd door de nationale televisie. De dag werd afgesloten met een kleine receptie.
De vrijdag en de zaterdag werden de laatste patiënten afgewerkt en konden we de balans opmaken van de voorbije week. We hebben 80 consultaties gedaan, gevolgd door 20 operatieve ingrepen, er werden 120 verbandwissels uitgevoerd en evenveel kiné sessies.
Op zondag 19 februari vertrokken we voor een zes uur durende reis terug naar de hoofdstad Ouagadougou, waar we met de basisploeg enkele audiënties gedaan hebben bij enkele hoogwaardigheidsbekleders, kwestie van de dingen goed af te spreken en de nodige garanties te krijgen.
We zorgden uiteraard niet enkel voor de opbouw van het centrum, maar ook voor de continuïteit ervan. Net als in november 2003 werd er héél wat medisch - en paramedisch personeel opgeleid! Het zijn zij die het van ons overnemen, en ervoor zorgen dat het centrum blijft draaien. Momenteel is er één anesthesist, één chirurg, vier verpleegkundigen, één kiné en een dokter - coördinator. Wij als vzw ondersteunen hen financieel en blijven medisch materiaal verzamelen en verschepen .
Ondertussen hielden we ons aan het ritme van twee opdrachten per jaar. We gingen ook samenwerken metBelgische en Franse partners binnen dit project; VTI Hasselt (BEL), école dHamza (FRA), waardoor we meer aanwezig zijn terplaatse en wat dus een betere opvolging van het project met zich meebrengt.
Tijdens onze laatste opdracht werden er grote verbouwingswerken uitgevoerd. Het dak werd hersteld, er werd een nieuw elektriciteitsnet geïnstalleerd, het sanitair werd vernieuwd en het hele centrum werd geschilderd met speciaal ziekenhuis genormeerde verf.
In de nabije toekomst zal het dispensarium uitgerust worden met het nodige operatie materiaal, waardoor het mogelijk zal zijn om aldaar brandwonden operaties uit te voeren.
