Zaterdag 20 juni 2009

Zo dadelijk ga ik weer naar het winkelcentrum, dus schrijf ik nog even een kort verslagje voor jullie!

Gisteren ben ik samen met twee begeleiders en drie zieke kleintjes naar het ziekenhuis geweest. Het is een heel groot en bekend ziekenhuis hier in Soweto, maar het was ongelofelijk ouderwets. Patiënten werden op brancards langs buiten naar een andere afdeling gebracht, maar het beton op de paadjes was helemaal kapot en de brancards waren van ijzer. Ik zou er dus liever niet op liggen…

We hebben er meer dan twee uur in de wachtzaal gezeten, terwijl er slechts twee mensen voor ons waren. Zelf waren we natuurlijk op een kwartiertje buiten.

In het weekend gaan er verschillende kinderen naar huis, dus het is hier nu stukken rustiger.

Ondertussen ben ik helemaal in ‘African Style’, met mijn vlechtjes! J ’t is wel apart :p

Daarnet kwam de chauffeur (Uncle Aaron)  me vragen of ik deze namiddag niet mee wou naar de voetbalwedstrijd, dus beleef ik straks mijn allereerste voetbalmatch met de kinderen! J Ik ben is benieuwd! ^^

Nog even de laatste foto’s uploaden nu en hopen dat ik ze zo meteen ook op facebook kan posten!

Tot later!

Nely

donderdag 18 juni 2009

Weer een kleine update uit Othandweni, Soweto!

Gisteren was een gewone schooldag voor de kinderen en ook een gewone dag voor mij. Hoewel… J ik toch weer wat nieuwtjes te melden heb!

Dinsdagavond hadden de jongens hier internet op mijn gsm geïnstalleerd, waardoor ik jullie reacties op mijn blog en facebook ’s avonds vanuit mijn bed eventjes kan lezen! ’t Is goedkoper om een mailtje te sturen dan een berichtje! J

Gisterenochtend ben ik, zoals steeds, gaan helpen bij de kleintjes. Daarna zijn Rita en ik naar het winkelcentrum geweest om weer wat inkopen te doen.

In de namiddag heb ik enkele meisjes geholpen met hun huiswerk en heb ik een bezoekje gebracht aan de manager.

Ik heb hem verteld over het “minder goede contact” met Rita, mijn huisgenote, wat hij ging doorgeven aan de hoofdverantwoordelijke, niet iets wat in zijn positie lag om er iets aan te doen.

Ook heb ik met de manager gepraat over het project dat ik samen met Vanessa (het Duitse meisje dat hier ook enkele dagen was en twee jaar geleden hier als vrijwilliger heeft gewerkt) zou willen opstarten en hij vond het een heel goed idee. Aangezien hij nu geen tijd had (zijn werkdag zat er bijna op), mocht ik vandaag terug komen.

Gisteren heeft het drama-groepje hier een leuk toneeltje gespeeld en heb ik samen met Xolile enkele dingen opgenomen die hij wil toevoegen aan zijn CV waarmee hij op zoek gaat naar een sponsor.

’s Avonds heb ik in een cottage een of andere ‘brij’ gegeten. Geen idee wat het was, maar het was wel lekker J

Ook is er hier ondertussen bijna elke dag voetbal op tv waar ze allemaal samen vol spanning naar kijken. Heel de buurt kan het horen wanneer Zuid-Afrika scoort.  Alle kinderen lopen dan steeds joelend naar buiten!

Aangezien ik mij gisterenavond niet zo geweldig voelde en op tijd in mijn bed ben gekropen, heb ik het mee kunnen volgen vanuit mijn bed. J

Nog een spannend vooruitzicht: een van de meisjes gaat mijn haar vlechten :D mwoehaha!

Deze morgen ben ik niet gaan helpen bij de kleintjes en heb ik wat langer geslapen en ik denk dat ik nu een beetje met de ‘flu’ zit. :-p

Maar vanmorgen om half elf had ik een afspraak met de manager en er zijn heel wat interessante dingen uit de bus gekomen!

Hij was heel geïnteresseerd en besefte dat het voor de jongeren ook heel belangrijk was. Zelf heeft hun organisatie niets wat de jongeren voorbereid op hun zelfstandig leven en hij vond ook dat daar verandering in moest komen.

Hij wilde mij graag helpen waar hij kon en gaat er Patricia(?), een maatschappelijk assistente, er ook in betrekken.

Ook vroeg hij zich af of ik misschien hier wou komen werken. Euhmmmm J

Volgende week gaan we dan samen naar de universiteit hier in de buurt, voor wat meer informatie en hij had ook nog relaties met een organisatie in Johannesburg die hij zou aanspreken en waar we ook nog eens langs konden gaan!

Ik kijk er naar uit en hoop dat we iets kunnen uitwerken, hoewel ik toch schrik heb welke snode plannen zich hier na mijn vertrek gaan gebeuren als mijn vier weken er op zitten en hier nog iemand vier weken langer blijft…

Dus hoop ik over twee weken al enkele dingen zwart op wit te kunnen zien, zodat ik verder kan werken wanneer ik weer thuis ben!

Ondertussen zit ik hier rustig binnen en schrijf ik verder aan Jonathans’ levensverhaal. Ik heb nog heeeeel wat werk!

dinsdag 16 juni 2009

Hoi mijn geliefde mensjes!

Hier weer een nieuw verslagje van mij J

Vrijdagochtend om half zeven kwam PK mij oppikken om mij af te zetten aan het busstation richting Nelspruit. Na zo’n vijf uur bus-zitten wachtte Lou mij op aan het andere busstation waar we werden opgepikt door Dave, uitbater van de B&B waar we zouden overnachten. Het was een heel gezellig hostelletje met een leuke tuin waar wilde apen ons nieuwsgierig bekeken, maar toch besloten snel weg te vluchten!

Zaterdag om half vijf ’s morgens werden we opgepikt door Jaques, onze gids voor de komende twee dagen. Zaterdag spendeerden we een hele dag in het welbekende Krugerpark!

Het was een geweldige ervaring! J

We zagen vier dieren van de ‘big 5’: de olifant, neushoorn, leeuw en buffel. Het luipaard was jammer genoeg nergens te bespeuren…

We zagen wel elk personage van de Lion King (zelfs Zazou! J ) en Madagascar (buiten de pinguïns natuurlijk..)!

’s Avonds maakten we ook een nachtrit, heel koud natuurlijk, maar wel heel leuk! Met grote zaklampen gingen we op zoek naar dieren, die niet zo gemakkelijk te vinden zijn in het donker. Maar we hebben toch nog verschillende speciale vogels, enkele giraffen en neushoorns en zelfs een (zeldzame) Afrikaanse wilde kat ontdekt.

Wanneer we hiervan terugkeerden, had Jaques een heerlijke ‘braai’ voor ons bereid. J

Tegen half tien werden we naar onze tent gebracht om te overnachten in het Krugerpark. Vanuit ons bed hoorden we een hyena-achtig dier (naam vergeten, sorry! J ) vechten en een van de twee heeft er het loodje bij gelegd… en konden we ook een ruzie tussen twee nijlpaarden aanhoren! J

Zondag moesten we er weer op tijd uit om onze laatste kilometers door het Krugerpark af te leggen en zo richting ‘Gods window’ te rijden.

We hadden heel veel geluk dat het een heldere dag was waardoor we een overweldigend uitzicht kregen over de hele streek. Zo hebben we ook ’s werelds derde grootste canyon bezocht, de grootste groene canyon op aarde.

Deze twee dagen waren echt superleuk! Grotendeels te danken aan de gids die ons vergezelde, hij wist zeer interessante dingen te vertellen, en was voorzien van allerlei leuke, pikante verhaaltjes die ik omwille van censuur niet op mijn blog ga plaatsen :p But you can always call me!  J

Na een lange terugreis op de bus, pikte PK mij weer op met zijn Beetle om mij terug te brengen naar het project. Het weerzien met mijn huisgenootje hier was iets minder, maar ik heb wel een heel goed weekend gehad!

Deze morgen ging ik, zoals elke dag, helpen in de nursery bij het eten geven van de kleintjes, en er waren heel wat zieke kindjes. Sommige moesten overgeven en bleven gewoon in hun eigen braaksel liggen, zonder een kik te geven, te zwak om te reageren. Blijkbaar zijn deze kindjes zo ziek van de medicatie die ze krijgen tegen het HIV-virus. Heel zielig om te zien…

Vandaag is het ‘Youth Day’, een nationale feestdag ter ere van Hector Pieterson. Kinderen hebben dan de gewoonte om in schooluniform naar de kerk te gaan, maar vandaag kwam de organisatie ‘Youth Aids’ naar hier en werd er een hele show gehouden, waarbij de kinderen hier ook hun act konden uitvoeren. Iedereen uiteraard in schooluniform, tot de huismama’s en de vrijwilligers J Ik heb vandaag dus heel wat commentaar gekregen over hoe goed ik er wel uitzag! Maar ik laat in het midden of dat het gemeend was of toch ergens een sarcastische bijklank had.

Verder stond er hier ook een standje waar de kinderen chips, drinken, snoepjes en een typisch Afrikaans broodje konden kopen als middageten voor 6 rand, wat hier zo’n 50 cent is J.

Daarstraks heb ik ook een goed gesprek gehad met een mama hier en ze wil me heel graag helpen met mijn project! J Natuurlijk zonder medeweten van het secretariaat hier…

Daarnaast vindt iemand het hier heel leuk om een onuitgesproken wedstrijdje te houden in: ik-ben-toch-beter-dan-jij, met vergaande gedachten en pogingen die het hier iets minder leuk maken.

Morgen ga ik in ieder geval eens een bezoekje brengen aan de manager, in de hoop dat hij mij misschien ook wat informatie kan verschaffen over het reilen en zeilen van de Afrikaanse wetgeving! J

See ya guys!

Blog: Verslagjes Zuid-Afrika

woensdag 3 juni 2009

Aangezien internet toch wel een groot probleem blijkt te zijn (twee avonden op rij “crashed”), schrijf ik mijn verslagjes alvast en post ik ze later (hopelijk in de heel nabije toekomst) op mijn blog!

What happened until now…

’t Is momenteel acht uur ’s avonds en we zijn net allemaal terug van onze eerste oriëntatiedag met ‘PK’.

Maandag steeg ik op in Zaventem richting London Heathrow na afscheid genomen te hebben van mijn lieftallig uitzwaaiteam… L

Op ’n klein uurtje had ik de zee overgestoken en stond ik in de grote luchthaven waar ik zo’n vier uur de tijd had om al heimwee te krijgen…

Toch stapte ik even later, zo moedig als ik ben :p , in het vliegtuig richting Johannesburg. Er was een plaatsje voor mij gereserveerd aan het raam, net boven de vleugel. We kregen allemaal een dekentje en kussen en iedereen had een eigen tv’tje, dus heb ik me zo’n twaalf uur lang geamuseerd met het kijken van Top Gear, The Simpsons Movie, Happy Feet en zelfs met het beluisteren van Zuid-Afrikaanse liedjes! J

Over het avondeten en het ontbijt ga ik niet teveel vertellen… Smaken verschillen…

Een uur voor op schema, landen we de volgende ochtend in Johannesburg! Daar heb ik zo’n uur gezocht achter mijn niet te vinden bagage, die uiteindelijk op mij stond te wachten aan de balie… Met een verdwenen slot, maar nog volledig intact! J

In de aankomsthal vond ik nog ’n meisje en samen hebben we nog eens meer dan een uur moeten wachten op ‘PK’, onze verantwoordelijke.

Hij arriveerde met het excuus dat het verkeer volledig vast zat, maar stiekem vermoeden we dat hij waarschijnlijk niet uit zijn bed raakte… J

’t Is wel een heel vriendelijke en behulpzame man! Na nog twee zussen uit Nederland opgepikt te hebben, reden we richting Hyde Park, waar ons hostel gelegen is.

Toen we een bed hadden gekozen in de slaapzaal, maakten we een rit door Johannesburg waar we hebben gepicknickt op het hoogste punt van de stad en er een prachtig kilometersver uitzicht hadden…

De mensen hier rijden werkelijk links, en… sportief… Er is niet altijd veel verschil tussen groen en rood, maximumsnelheid is ook niet zo belangrijk en een stopstreep ligt achter de auto i.p.v. ervoor.

Ook zie je aan ieder kruispunt verkopers, bedelaars of mensen die werk zoeken.

En zeker de helft van het verkeer bestaat uit “busjes met vrienden”! (vrienden die de chauffeur niet kent, 5 rand betalen en worden afgezet op de weg…)

’t Valt ook heel fel op dat het de zwarte mensen zijn die werken en de blanken die geld uitgeven. Er lopen hier opvallend veel blanken rond, de auto’s zijn hier moderner dan bij ons (niet helemaal waar, maar’t komt serieus in de buurt) en de mensen zijn heel vriendelijk.

Er liggen overal langs de weg zwarten in het gras (altijd mannen…! ) die zogenaamd aan het werken zijn…

Vandaag hebben we met de groep een bezoekje gebracht aan Soweto (South Western Townships). Er wonen zo’n 14 miljoen mensen en eigenlijk (op de meeste plaatsen) hebben ze best mooie huisjes. Er zijn nog sommige plaatsen waar mensen echt leven in krotjes die bestaan uit aan elkaar geklopte golfplaten, maar ’t is heel miniem in verhouding tot de rest.

We hebben het huis van Nelson Mandela een bezoekje gebracht en het museum van Hector Pieterson bezocht.

Deze jongen is te vergelijken met wie bij ons Anne Frank is, maar in een heel andere situatie.

’n Beetje geschiedenis J : Op zes juni 1976 brak er een groot studentenprotest uit tegen het veranderen van de taal in het onderwijs van het Engels naar het Afrikaans. De jongeren waren hier radicaal tegen aangezien er heel wat Afrikaanssprekende Afrikanen zware criminele feiten pleegden en zij vonden dat ze hier bijgevolg aan gelinkt zouden worden. Het werd een heel gewelddadig en bloederig protest waarbij o.a. Hector Pieterson om het leven kwam. Er was een reporter die een foto wist te trekken van de broer van Hector met de net overleden Hector in zijn armen en hun zus ernaast. En deze foto is wat Hector Pieterson zo bekend maakt. Het beeld doet me denken aan de film van Daens waar er een opstand komt van alle arbeiders in de fabriek wanneer er een jongetje overlijdt onder de weefmachines.

De broer van Hector is nadien op de vlucht geslagen en niemand weet of hij momenteel nog in leven is of niet, maar terugkeren kan hij niet doen, omdat er nog steeds mensen op zoek zijn naar hem omwille van die foto.

zaterdag 6 juni 2009

Uku-Khuleka!! (Zulu-groet)

Hier ben ik weer met een tekstje! J

Ondertussen zit ik op mijn project in de ‘Johannesburg Child Welfare Society’, een weeshuis in Soweto wat ook wil zeggen dat ik een adres heb waar ik de komende vier weken op te bereiken ben! J

Bij deze:          JHB Child Welfare

                        Nele De Boever

                        739 Roodepoort Road

                        Mofolo South

                        Johannesburg / Soweto

                        South Africa

Donderdag zijn we met de groep naar Lesedi geweest. Het is een nagemaakt dorpje waar ze je meenemen door de vier verschillende leefgemeenschappen die Zuid-Afrika kent: Zulu, Basotho, Xhosa en Pedi, alle vier ook officiële talen hier.

Het was een leuke ervaring! Wanneer ons busje aankwam stond er al een bende schaars geklede mannen en vrouwen ons op te wachten en heetten ze ons van harte welkom in hun taal. Daarna kregen we een show te zien van hoe de mensen vroeger leefden, iedere cultuur op zij eigen manier, waarna we werkelijk elk dorpje een bezoek brachten.

Wanneer we zo’n dorp wilden binnentreden, moesten we ons uiteraard aanpassen aan hun rituelen.

Zo moesten we bijvoorbeeld een steen nemen, er op spuwen en op de ‘Isivane’ hoop gooien wanneer we in het Zulu-dorpje wilden binnen raken. Wanneer je dit doet, zou het veel geluk brengen en reizigers veilig thuis brengen (let’s hope!)

Ook kregen we de kans om een gedroogde worm – vol proteïnen -  te eten, maar er zijn betere dingen in de wereld… J

Na onze tour kregen we een hele dansshow te zien en werden we achteraf ook meegetrokken om met hen mee te dansen.

Als laatste kregen we een middagmaal, een heel buffet waar we uit konden kiezen, waaronder krokodil! J maar dat deed me eerder denken aan Chinees :p

Gisteren, vrijdag, zijn we allemaal naar ons eigen project gebracht.

Nu zit ik hier samen met een Oostenrijkse vrouw van 57 jaar, een zelfstandige lesgeefster in Yoga die zich tevens ook bezig houdt met qi-gong, traditionele chinese geneeskunde. J

Toen we hier gisteren zijn aangekomen, kregen we een rondleiding over het domein.

Er zijn zes ‘cottages’ (verblijven’), waarvan eentje voor de vrijwilligers. Verder zitten de kinderen volgens leeftijd en geslacht samen. Iedereen heeft hier zijn eigen taakje waar ze voor verantwoordelijk zijn. In totaal zitten hier zo’n 90 kinderen.

Ze gaan overdag allemaal naar school, behalve de kleintjes uiteraard, die in de ‘nursery’ verblijven.

Gisteren en vandaag heb ik vooral daar geholpen aangezien ze daar toch heel wat hulp kunnen gebruiken.

’t Zijn kindjes tot drie jaar die er zitten. De jongste is momenteel vier dagen en heeft nog geen naam. Er is wel een jongen die ‘Kwanele’ heet en stiekem ben ik daar wel trots op! J

Verder vinden ze’t geweldig om te komen knuffelen, maar ze zijn ook snel jaloers! J

Materieel is het hier eigenlijk wel goed, maar ’t is toch hard om te zien hoe alles gebeurt.

Ze hebben hier uiteraard een heel andere manier van leven en omgaan met de kinderen, en wij zijn er niet echt gewoon aan…. Maar dat went wel.

Gisterenavond hebben ze nog drie kindjes gebracht die hier in’t weekend zullen verblijven en later naar een ander weeshuis zullen gaan. De kindjes zijn alle drie mishandeld en hebben verschillende littekens. Eentje heeft op haar borst verschillende brandwonden en ’t kleinste van zes maanden is toch wel ondervoed…

De meeste weeskindjes hier hebben HIV, aangezien er nog veel mensen hier denken dat ze van Aids verlost worden, wanneer ze seksueel contact hebben met kinderen…

Vandaag gaan we met zes kinderen naar de film. Er zijn er verschillende die er nog nooit geweest zijn en degene die nu mee mogen, zijn al helemaal zenuwachtig! J

Wanneer de kinderen school hebben, moeten ze al om vijf uur op, de kindjes in de ‘nursery’ om zeven uur. We mogen zelf kiezen bij wie we willen helpen en wat we doen en liever niet doen en op zondag krijgen we de kans om onze kleren te wassen.

De ouderen vervelen zich ’s avonds nogal, dus als er iemand een leuk idee heeft van activiteit, alles is welkom!

Volgend weekend hebben we de kans om met onze groep (de vrijwilligers van Awesome Travel) naar het Krugerpark te gaan en er te overnachten!

Verder mogen kandidaat-rondtrekkers zich altijd melden, want ik ben nog op zoek naar een reispartner aangezien de meeste vrijwilligers vroeger naar huis gaan of niet de kans hebben om langer te blijven.

’t Is jammer dat ze hier geen Zuid-Afrikaans spreken, dus ben ik gedwongen om Zulu te leren spreken, wat mij toch niet zo gemakkelijk lijkt! :)

Verder is het hier best heel mooi weer! Alleen ’s nachts kan je wel een paar dekens op elkaar gebruiken. Ik zit nu al aan drie J

Nu ga ik mij klaar maken om naar het winkelcentrum te gaan en jullie hopelijk eindelijk een berichtje te kunnen sturen op mijn blog! Ik heb gisteren wel al heel leuke berichtjes gelezen!

Zondag 7 juni 2009

Sawubona! (hoihoi!)

Hier ben ik weer met een stukje tekst!

Gisteren zijn we inkopen gaan doen in het winkelcentrum om het weekend te overleven J

Afrikanen lijken teveel tijd te hebben: Vanessa had met de chauffeur van het busje afgesproken dat hij ons om 11 uur naar het winkelcentrum zou brengen. Om half twaalf stond hij aan de deur. Voorzien van twee “lijfwachten” vertrokken we naar Maponya, waar we met ons drie werkelijk de enige blanken leken te zijn. ’t Was een apart gevoel! J

Normaal zouden we om twee uur vertrekken  hier in het weeshuis met de kinderen naar de film die ook in dit winkelcentrum ligt, waardoor we om half twee te voet terug moesten gaan.

Natuurlijk haalden we dit niet en besloten we om, tegen de regels in, een “taxibusje” te nemen. Maar het was een noodgeval, dus vonden we het wel verantwoord :p

Om kwart na twee waren we terug thuis, maar er was natuurlijk geen chauffeur te bespeuren om ons terug naar het centrum te brengen. Om drie uur kom hij hier aan, de film van kwart na drie haalden we dus niet! J

Dus wachten tot kwart voor zes, wat ons wel de gelegenheid gaf om even op internet te gaan en mijn leuke gastenboekberichtjes te lezen!

Daarna keerden we terug naar de cinema om ‘Night at the museum 2’ te kijken en natuurlijk pasten ze ook hier “Afrikaanse tijd” toe. We film startte zo’n twintig minuten later dan voorzien J maar was wel heel geslaagd! Ook de kinderen vonden het heel leuk!

Hoewel Dennis, als enige jongen, met negen meisjes, zich toch liever apart zette… J

Een leuke quote uit de film: “The key to happiness is doing what you love with the people you love.”

Terug hier hebben we nog een boke gegeten en zijn we op tijd gaan slapen om vandaag een rustige dag tegemoet te gaan.

Zondag is ook wasdag voor de vrijwilligers, maar toen we net gingen vragen of we mochten wassen, bleek dat het wasmachine ook een baaldag had! J

Iedere zondag hebben de kinderen de kans om naar de kerk te gaan of komt er iemand naar hier. Zo is er vandaag een koor geweest, bestaande uit vier jongens. Dan gaan ze allemaal samen binnen zitten en zingen liedjes, waarvan ik er eentje kende! J”If you happy and you know it” en een variatie van “Tante Fien is dood” J

’t Is ook een soort van misviering, maar veel interactiever. Wie wil mag vooraan komen bidden en zo een boodschap geven aan God, ze lezen samen de Bijbel, vertellen er verhalen over.

Ondertussen ben ik ook al eens een kijkje gaan nemen in de andere huisjes. Ze zijn allemaal in orde en best leuk ingericht. Hoewel er toch verschillende dingen zijn waarmee het heel pover gesteld is: Zo eten ze uit tinnen borden en frisbees.

Aangezien hun eten bestaat uit donaties, moet je er ook voorzichtig mee zijn. Zo wilden we deze morgen het brood eten dat we gekregen hadden, maar het zag er niet meer echt eetbaar uit. Juist kwam er een jongen aankloppen om te vragen voor beleg om op zijn boterham te doen. Ze zijn hier heel gewend aan vrijwilligers en ze testen heel duidelijk hun grenzen J

Toch zijn de kinderen hier nog heel rijk, zolang ze in het weeshuis zijn, ten opzichte van de rest hier in de buurt. Ze zijn zeker dat ze drie keer per dag eten krijgen, hebben kleren, een bed, zelfs een tv. J Maar zodra de kinderen 18 jaar zijn, moeten ze hun eigen leven beginnen en worden ze aan hun lot overgelaten. Vanaf dan is het echt ‘overleven’: ze hebben geen huis, geen eten, geen geld.

Op dit moment is er een jongen van 18 die bijna moet vertrekken en op zoek is naar een sponsor, ook iets wat helemaal niet gemakkelijk te vinden is. Heel wat jongeren stelen om te overleven en belanden bijgevolg in de cel. Zo is er een jongen, die momenteel al zo’n anderhalf jaar in de gevangenis zit omdat hij betrapt werd met stelen….

Maar het beeld dat ik had van Afrika is al meer zoals ik het mij had voorgesteld voor ik vertrok.

Toen ik aankwam in de luchthaven van Johannesburg, was ik behoorlijk verrast. De luchthaven is heel modern en doet me ergens denken aan de constructie van Centre Pompidou in Parijs. Ook heb ik in Johannesburg meer blanken dan zwarten gezien. Wel was er een duidelijk verschil tussen hen, want het viel hard op dat het voornamelijk de zwarten waren die werken en de blanken die geld uitgeven.

Alles staat hier ook al in het teken van de Wereldbeker Voetbal 2010. ZA spendeert miljoenen in het moderniseren van hun land:

-          de luchthaven die nog maar pas vernieuwd is

-          openbaar vervoer dat hier heel miniem is tenzij je gebruik maakt van een illegaal busje met vrienden

-          het importeren van energiebronnen. Ze hebben hier een grote elektriciteitscentrale die heel lang geleden gebouwd is. Maar door de jaren heen bleven mensen richting Joburg komen, waardoor er drie keer meer mensen wonen, dan ze hadden voorzien. Ze hebben sindsdien geen vernieuwing of aanpassing gedaan van hun centrale waardoor het regelmatig voorkomt dat deze plat ligt en er dus bepaalde delen van de stad geen elektriciteit hebben. Dit willen ze natuurlijk vermijden wanneer de wereldbeker plaats vindt, maar nu importeren ze tijdelijk generatoren in die het werk overnemen als het plat valt, i.p.v. te zorgen voor een permanente oplossing.

In Soweto leven zo’n 14 miljoen mensen.

Johannesburg is een heel rijke stad, maar toen we op weg waren naar het project, hier in Soweto, reden we over een brug, waar je aan de linkerkant allemaal heel moderne gebouwen zag, aan de rechterkant lag alles er heel er gesteld.

Zo leven sommige mensen hier nog echt in hutjes die bestaan uit aan elkaar geklopte golfplaten.

Toen we in het begin van de week onze oriëntatiedagen hadden, reden we vaak langs vuurhaarden. Ze branden hier afgebakende stukken grond bewust af, zodat, indien er zich een brand voordoet, het vuur zich niet kan blijven verspreiden, wat maakt dat je regelmatig dikke rookpluimen ziet.

maandag 8 juni 2009

Hier ben ik weer met een tekstje vlak voor ik helemaal ga slapen!

Morgen ga ik naar het internetcafé MET mijn USB-stick! ^^ Jullie zullen in ieder geval heel wat leesplezier hebben J

Vandaag waren we hier al vroeg wakker: de kinderen die naar school gaan, moeten op om vijf en zij wakker, das iedereen wakker! J

We hebben de zon hier van de hele dag niet gezien, wat maakt dat het vandaag heeeeeel koud is geweest. Jammer genoeg heeft ons huisje geen verwarming, dus heb ik net maar een deken bij op mijn bed gelegd.

Deze namiddag hebben de jongens de hele tijd bij ons gezeten en gehangen. Samen met Xolile (je spreekt de X uit met zo’n klikgeluidje, try it ^^) hebben we een motivatiebrief opgesteld waarin hij op zoek is naar een sponsor.

Eens de kinderen achttien zijn, moeten ze uit het weeshuis. Ze moeten dan zelf voorzien in hun behoeften, maar krijgen helemaal geen begeleiding. Ze worden dus letterlijk de straat opgestuurd zonder eten, geld of onderdak en alleen met de kleren die ze hebben van in het weeshuis. De kinderen krijgen 70 rand zakgeld per maand, wat neerkomt op net geen 7 euro. Met dat geld moeten de jongens ook zelf hun kleren kopen. Meisjes blijken wel kleren te krijgen.

Zo hebben de meesten, buiten hun schooluniform, maar een broek. Vandaag zag ik J. rondlopen met zijn broek binnenstebuiten, omdat hij te vuil was om gewoon te dragen en niks anders had. Ook heb ik al een vest weggegeven, want zelfs dat hebben de meesten niet.

Sommige kinderen, en dan natuurlijk voornamelijk de jongens, hun schooluniform hangt met haken en ogen aan elkaar en ziet helemaal vuil.

Nu zijn er jongeren die graag verder willen studeren aan de unief, maar het weeshuis staat daar niet voor in aangezien dit pas is na hun 18^de verjaardag en zij dan het weeshuis moeten verlaten. Dus gaan ze op zoek naar sponsors, dit zonder medeweten van de medewerkers op het bureau. Zij zijn van de overtuiging dat kinderen niet individueel behandeld mogen worden (over de hele lijn) en dus is het niet toegelaten kinderen individueel te sponsoren. Als er geld gedoneerd wordt, is dit voor het hele home. Deze mensen gaan hier behoorlijk ver in: alle inkomende en uitgaande post wordt door hen gecontroleerd en wordt niet verder doorgegeven als er –voor hen- ongepaste informatie instaat.

Daardoor nemen ze uiteraard heel wat kansen voor de jongeren weg.

’t Is  uiteraard niet gemakkelijk om een sponsor te vinden en onderwijs is heel duur hier, zeker als je weet dat de studenten ook op kot moeten kunnen gaan.

In totaal zou het neerkomen op zo’n 50 000 rand per jaar, per kind, zo’n 5 000 euro dus. Dat is heel wat geld. Maar het is mogelijk om een goedkoper onderdak te krijgen, maar dat is een hele ingewikkelde procedure.

Vanessa en ik gaan nu proberen wat meer te weten te komen over de Afrikaanse wetgeving en hoe het zit met individuele “donaties”, net zoals informeren of het mogelijk is een goedkopere verblijfplaats te vinden voor de studenten zodat er meer jongeren een kans krijgen om hun talenten te ontwikkelen, want het is ongelooflijk als je ziet hoeveel kinderen hier zijn die echt een doel hebben in hun leven dat ze willen bereiken en waarvan je ziet dat ze dit ook werkelijk kunnen bereiken, àls ze hier de kans toe krijgen…

Ons doel is dus om zo’n kans te creëren voor deze jongeren. Of het ons zal lukken vanuit het verre Europa is een andere zaak, maar ik denk dat het’t proberen waard is!

Vanavond hebben we samen met de kinderen van “cottage 2” gegeten J ’t was een soort van pap (ziet eruit als rijst die al is gegeten is geweest) met een blikjesvlees (dat lijkt op hondenbrokken) maar ’t was best lekker. ’t Leuke is dat hier alles met je handen wordt gegeten J (ja mama, ge bent dus wel al gewaarschuwd eh ;) )

’t Waait nu heel hard en ’t lijkt ook te regenen, niet echt het weer dat je je voorstelt in Zuid-Afrika dus! J

En oh! Vanessa heeft cake proberen te maken! J

Na tien minuten in de oven begon het opeens te stinken, en de bovenste laag van de cake zag pikzwart, terwijl het onderste deel nog echte pudding was. Dus hadden we het buiten gezet, even later kwam er een jongen binnen, met de pot in zijn handen en hij heeft het helemaal opgegeten!!

Ik ga de laatste foto’s nog even sorteren en mijn stick klaarleggen, om jullie morgen allemaal van ’n beetje nieuws uit ZA op de hoogte te brengen!!

Xx Nely

Na het kijken van de filmklassieker 'Billy Elliot', is er toch wel iets blijven hangen...
Daarom wil ik hier graag een stukje songtekst uit de film plaatsen dat ik toepasselijk vond.


't Is niet altijd gemakkelijk, maar ik vind wel dat ik het op mijn eigen manier al een stukje heb waargemaakt :)

If I believe that I could do anything,

Could I spread my wings and say goodbye

So many people told me I couldn't win

But look at me now

Here I am in heaven's sky

And sometimes I say a prayer

Wishing that you could be here with me Cos I believe

I believe in love, it's the best of everything

I believe in hope and the changes it can bring

If you believe then nothing can stand in your way

Just say, I believe

jaja...

Op een juni ga ik van de grond!
Wàt een vooruitzichten...
Deze week zijn er weer heel wat dingen in orde gebracht, maar bij elke formaliteit die geregeld raakt, komt er weer een nieuwe bij!
In ieder geval ben ik ondertussen al wel de trotse bezitter van mijn vliegticket!

Op maandag een juni zal ik in Brussel opstijgen om tien na drie met een overstap in London Heathrow en ik zal landen in Johannesburg op de tweede juni om twintig na zeven 's morgens.... waarna ik normaal aan mijn driedaagse rondreis door de streek zal beginnen om aan de slag te gaan, vermoedelijk op 5 juni!

Momenteel ben ik ook op zoek naar een online-vertaler naar het Zuid-Afrikaans, maar die zijn blijkbaar niet zo populair op het internet...

Doen jullie dus maar eens allemaal jullie best om een leuk en origineel tekstje neer te schrijven en te posten! :)

Dit vond ik vandaag in mijn mailbox, niet volledig in de lijn, maar toch over nagedacht...

Een jonge man van Afrikaanse origine opent een nieuwe brillenwinkel
ergens in Antwerpen. De naam van zijn zaak wordt afgebeeld in een mooie
lichtreclame boven het uitstalraam: 'IN DE KLEINE HOND'. Een buurman
vraagt waar hij toch die naam vandaan haalt ??? Fier antwoordt de jongeman:
Mijne grote broer heeft ook zo'n winkel in Brussel en die heet: 'OP TI CIEN'

Groetjes!

Nele

Het Afrikaans is een dochtertaal van het Nederlands. Het is de moedertaal van zo'n 6.5 miljoen mensen (blanken, zwarten en kleurlingen) in Zuid-Afrika en Namibië. Voor 13 miljoen andere Zuid-Afrikanen is het Afrikaans een tweede taal.


Hieronder enkele leuke woordjes! Eigen variaties zijn altijd welkom! wees origineel! ;)

chips                                                    aardappelskyfies
couveuse                                              bababroeikas
liften                                                     bedelry
prostituee                                             huurmeissie
giraf                                                     langnekkameel
maak je geen zorgen                            moenie worrie nie
rock en roll                                          ruk en rol
oorlogsschip                                        van-nikske-nie-bang-skip
kameleon                                            verkleurmannetje
vurig meisje                                         warmpatat
airhostess                                            zweefteef
condoom                                             zaadsokkie
facelift                                                 rimpelstryk
trampoline                                           wipmat
bejaardentehuis                                   aftree-oord
doodgaan, overlijden                           afsterwe

Terwijl hier een ziek kindje ligt te slapen, heb ik rustig de tijd om jullie eens wat meer informatie te geven over de plaats waar ik twee maanden zal verblijven.
Mijn vrijwilligerswerk gaat door in Soweto, vlakbij Johannesburg. Het is gelegen in de noordelijke helft van Zuid-Afrika, tegen de grens met Zimbabwe en Botswana.

Johannesburg is de hoofdstad van Zuid-Afrika en tevens ook de grootste stad ter wereld met een oppervlakte van 1644 km² en telt zo'n 3,2 miljoen inwoners. De stad ontstond toen er in 1886 goud werd ontdekt. Voor deze tijd waren er enkel een paar armoedige boerderijen terug te vinden.
Het vormt het economische hart van Zuid-Afrika: je vindt er grouwe fabriekswjken, enkele historische gebouwen, veel moderne hoogbouw en groezelge wijken met straatverkopers.

Maar ik zal mij het grootste deel van de tijd in Soweto, de township, bevinden welk ten zuidwesten van Johannesburg ligt.
Soweto is op zich al een miljoenenstad, waar pendelaars wonen die in het industriegebied rond Johannesburg werken.
Op dit moment ligt het inwonersaantal rond 891 000.
Vanaf 1940 groeide Soweto snel aan. Rond Orlando ontstonden krottenwijken van arbeiders die op zoek waren naar werk in Johannesburg. In 1959 werden zwarte inwoners van een andere zwarte stad, Sophiatown, allemaal hervestigd naar Soweto.
De naam Soweto heeft wereldwijd bekendheid verworven doordat hier in 1976 zware scholierenrellen uitbraken. De aanleiding was de beslissing dat Afrikaans voor een reeks vakken in middelbare scholen als onderwijstaal zou gebruikt worden. De rellen groeiden naderhand uit tot een veralgemeend protest tegen de regering.
De naam is daardoor synoniem geworden met verzet tegen de blanke regering.

Soweto is een van de bekendste toeristische bestemmingen en heeft verschillende gedaanten. In sommige wijken komen lucehuizen voor. Hier wonen de succesvolle ondernemers,de popsterren en sportvedetten. Andere wijken bestaan uit eindeloze rijen bakstennen huizen. Nog elders vind je krottenwijken.
Er rijden heel veel minibusjes, die een vorm van openbaar vervoer bieden waarmee pendelaars naar Johannesburg trekken.

Ik zal werken in de krottenbuurt van Soweto, meer bepaald in de Child Welfare Society, opgericht voor kinderen die geen ouders meer hebben, verlaten, mishandeld of verwaarloosd zijn.