zondag 21 juni 2009

De zomer is in’t land! In België toch… L

Gisterenmiddag lag het internet plat in het internetcafé, dus heb ik weer een reden om morgen naar het winkelcentrum te gaan!

Gisterenavond zijn we met bijna de hele bende naar het voetbalstadion in Johannesburg geweest waar we de match tussen Irak en Nieuw-Zeeland gingen zien!

Mijn eerste voetbalmatch J

’t Was echt de moeite waard! Er waren 23 395 toeschouwers waarvan er opvallend weinig voor Irak supporterden… De stand eindigde met nul-nul, maar Nieuw-Zeeland speelde naar mijn mening toch beter. J

Na de match moesten we terug ergens samenkomen, maar samen met twee jongens liepen we verloren in de menigte.

Na een half uurtje zoeken hadden we de groep gelukkig terug gevonden!

We werden aan het stadium opgehaald met kleine busjes (zoals de taxibusjes die je hier overal ziet rondrijden) en werden we zo’n tien km getransporteerd naar de parking.

Tegen een uur vannacht lag ik in mijn bedje J

Vanmorgen heb ik besloten langer te slapen en deze namiddag heb ik samen met Jonathan al een deel van zijn boek bekeken en verbeterd.

R de R heeft me ondertussen ook de oorlog verklaard, het samenleven hier in de cottage gaat er dus jammer genoeg elke dag op achteruit.

Nog een klein weetje:

David, de oudste jongen hier, doet weekendwerk bij de Mc Donalds en het is geweldig dat hij voor dat loon wil werken: Hij verdient elf rand per uur, wat overeenkomt met één euro…

Gisteren op de voetbal waren er ook enkele ex-kindjes van de home mee geweest, waaronder Zola, een jongen van 18 die enkele jaren geleden geadopteerd is. Hij vertelde me toen dat hij het thuis niet gemakkelijk had, dat zijn moeder vaak onredelijk reageerde en er dikwijls ruzies waren.

Vandaag stond hij hier terug en vertelde hij mij dat zijn moeder hem had buiten gesmeten. Hij wist niet waar hij heen kon, maar hier in’t weeshuis kan hij niet blijven, hij is immers al ouder dan 18. Zola ziet het op dit moment echt niet meer zitten, maar op dit moment is hij op zoek naar een slaapplaats voor vannacht. Morgen gaat hij met een sociaal werker spreken, ik ben is benieuwd maar ik hoop echt voor hem dat ze een oplossing vinden!

Nu ik net mijn foto’s aan het bekijken was,… Ik ben jullie nog vergeten te vertellen dat we bezoek hebben gehad van Soweto TV, plaatselijke tv-zender, die een hele hoop dekens gesponsord hebben! Meer dan welkom hier! J

Zaterdag 20 juni 2009

Zo dadelijk ga ik weer naar het winkelcentrum, dus schrijf ik nog even een kort verslagje voor jullie!

Gisteren ben ik samen met twee begeleiders en drie zieke kleintjes naar het ziekenhuis geweest. Het is een heel groot en bekend ziekenhuis hier in Soweto, maar het was ongelofelijk ouderwets. Patiënten werden op brancards langs buiten naar een andere afdeling gebracht, maar het beton op de paadjes was helemaal kapot en de brancards waren van ijzer. Ik zou er dus liever niet op liggen…

We hebben er meer dan twee uur in de wachtzaal gezeten, terwijl er slechts twee mensen voor ons waren. Zelf waren we natuurlijk op een kwartiertje buiten.

In het weekend gaan er verschillende kinderen naar huis, dus het is hier nu stukken rustiger.

Ondertussen ben ik helemaal in ‘African Style’, met mijn vlechtjes! J ’t is wel apart :p

Daarnet kwam de chauffeur (Uncle Aaron)  me vragen of ik deze namiddag niet mee wou naar de voetbalwedstrijd, dus beleef ik straks mijn allereerste voetbalmatch met de kinderen! J Ik ben is benieuwd! ^^

Nog even de laatste foto’s uploaden nu en hopen dat ik ze zo meteen ook op facebook kan posten!

Tot later!

Nely

donderdag 18 juni 2009

Weer een kleine update uit Othandweni, Soweto!

Gisteren was een gewone schooldag voor de kinderen en ook een gewone dag voor mij. Hoewel… J ik toch weer wat nieuwtjes te melden heb!

Dinsdagavond hadden de jongens hier internet op mijn gsm geïnstalleerd, waardoor ik jullie reacties op mijn blog en facebook ’s avonds vanuit mijn bed eventjes kan lezen! ’t Is goedkoper om een mailtje te sturen dan een berichtje! J

Gisterenochtend ben ik, zoals steeds, gaan helpen bij de kleintjes. Daarna zijn Rita en ik naar het winkelcentrum geweest om weer wat inkopen te doen.

In de namiddag heb ik enkele meisjes geholpen met hun huiswerk en heb ik een bezoekje gebracht aan de manager.

Ik heb hem verteld over het “minder goede contact” met Rita, mijn huisgenote, wat hij ging doorgeven aan de hoofdverantwoordelijke, niet iets wat in zijn positie lag om er iets aan te doen.

Ook heb ik met de manager gepraat over het project dat ik samen met Vanessa (het Duitse meisje dat hier ook enkele dagen was en twee jaar geleden hier als vrijwilliger heeft gewerkt) zou willen opstarten en hij vond het een heel goed idee. Aangezien hij nu geen tijd had (zijn werkdag zat er bijna op), mocht ik vandaag terug komen.

Gisteren heeft het drama-groepje hier een leuk toneeltje gespeeld en heb ik samen met Xolile enkele dingen opgenomen die hij wil toevoegen aan zijn CV waarmee hij op zoek gaat naar een sponsor.

’s Avonds heb ik in een cottage een of andere ‘brij’ gegeten. Geen idee wat het was, maar het was wel lekker J

Ook is er hier ondertussen bijna elke dag voetbal op tv waar ze allemaal samen vol spanning naar kijken. Heel de buurt kan het horen wanneer Zuid-Afrika scoort.  Alle kinderen lopen dan steeds joelend naar buiten!

Aangezien ik mij gisterenavond niet zo geweldig voelde en op tijd in mijn bed ben gekropen, heb ik het mee kunnen volgen vanuit mijn bed. J

Nog een spannend vooruitzicht: een van de meisjes gaat mijn haar vlechten :D mwoehaha!

Deze morgen ben ik niet gaan helpen bij de kleintjes en heb ik wat langer geslapen en ik denk dat ik nu een beetje met de ‘flu’ zit. :-p

Maar vanmorgen om half elf had ik een afspraak met de manager en er zijn heel wat interessante dingen uit de bus gekomen!

Hij was heel geïnteresseerd en besefte dat het voor de jongeren ook heel belangrijk was. Zelf heeft hun organisatie niets wat de jongeren voorbereid op hun zelfstandig leven en hij vond ook dat daar verandering in moest komen.

Hij wilde mij graag helpen waar hij kon en gaat er Patricia(?), een maatschappelijk assistente, er ook in betrekken.

Ook vroeg hij zich af of ik misschien hier wou komen werken. Euhmmmm J

Volgende week gaan we dan samen naar de universiteit hier in de buurt, voor wat meer informatie en hij had ook nog relaties met een organisatie in Johannesburg die hij zou aanspreken en waar we ook nog eens langs konden gaan!

Ik kijk er naar uit en hoop dat we iets kunnen uitwerken, hoewel ik toch schrik heb welke snode plannen zich hier na mijn vertrek gaan gebeuren als mijn vier weken er op zitten en hier nog iemand vier weken langer blijft…

Dus hoop ik over twee weken al enkele dingen zwart op wit te kunnen zien, zodat ik verder kan werken wanneer ik weer thuis ben!

Ondertussen zit ik hier rustig binnen en schrijf ik verder aan Jonathans’ levensverhaal. Ik heb nog heeeeel wat werk!