Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
01-04-2009
paperassen!
Een april...
Vandaag ben ik eerst langs de fotograaf gepasseerd, voor zo'n geweldig leuke overtuigende pasfoto te laten maken! Vervolgens ging ik naar het gemeentehuis waar ik goed op tijd daar was, zodat ik ook snel terug buiten kon! Toen ik aan het juiste loketje stond en meedeelde dat ik graag een reispaspoort had aangevraagd, vroeg de vrouw me op afgezaagde toon of ik er wel aan gedacht had dat ik twee pasfoto's nodig had! Trots dat ik hier toch wel even een mooi puntje had gescoord, haalde ik mijn fotootjes boven! de vrouw maakte mijn papieren in orde en zei: Dat is dan 79 euro! Ik, als geëmancipeerde en met haar tijd meegaande vrouw (oke dan... meisje) haal mijn bankkaart boven! Dàt zal niet gaan! hoor ik de vrouw die tegenover mij staat zeggen! Een diepe zucht, alles terug weg en hop... Nele kon eerst op zoek naar een bankautomaat, want bancontact, dat blijkt toch nog niet zo bekend in ons gemeentehuis!
Maar alles goed en wel, de aanvraag is op weg naar Frankrijk en over twee weken is Nele de trotse bezitter van haar reispas! Ook mijn document van goed gedrag en zeden heb ik reeds in handen! Nu nog eens denken op wie ik mama in mijn plaats ga laten stemmen... Want terwijl jullie daar jullie hersenen over breken in zo'n klein hokje, dàn zit Nele ergens aan de andere kant van onze blauwe planeet!
Als alles goed gaat, vertrek ik op twee juni naar Soweto, Johannesburg in Zuid-Afrika met de organisatie Activity International. Soweto is een krottenbuurt nabij Johannesburg waar heel wat daklozen leven. In deze krottenbuurt zal ik aan de slag gaan als vrijwilliger in het Othandweni Family Care Centre. Othandweni staat voor 'Plaats van de liefde'. Het is een kindertehuis dat residentiële zorg biedt aan baby's en kinderen. Veel van deze kinderen zijn misbruikt, achtergelaten, verwaarloosd, aids-wezen of besmet met het HIV-virus en dat vereist uiteraard voortdurende aandacht. Dit verblijf is geschikt voor zo'n 90 kinderen van pasgeborene tot 18 jaar. Enerzijds hebben we het deel voor de allerkleinsten en anderzijds hebben we huisjes.
De afdeling voor de kleinsten biedt zorg, stimulering en bescherming voor zo'n 30 baby's en peuters die hier ook kunnen wachten voor adoptie, pleegzorg of hereniging met hun familie.
Verder zijn er nog vijf woningen, die zijn verdeeld in leeftijdsgroepen van vijf tot 18 jaar. Elk huisje heeft plaats voor zo'n 12 kinderen die onder toezicht staan van een medewerker. Ieder huisje heeft een eigen keuken, waar zij dus kunnen leren koken en voor zichzelf leren zorgen.
Verder hebben we, in de voorstad van Soweto, het Masibambisane centrum. Dit centrum tracht om kinderen waarvan de ouders overleden zijn aan aids -de zogenaamde aids-wezen- te laten functioneren als een gezin in hun eigen omgeving.
De kinderen krijgen er een maal per dag een maaltijd (vaak ook de enige) en kunnen er een bad of douche nemen en hun kleren wassen. Er wordt eveneens op toegezien dat de kinderen hun huiswerk maken en er worden geregeld uitstapjes georganiseerd.
Sociaal en pedagogisch werkers helpen de kinderen bij het toezicht op hun fysieke en emotionele gezondheid, controleren hen regelmatig op hun leefomstandigheden en toewijzing van middelen. Dit varieert van schooluniformen, tot dekens, tot voedselpaketten voor het weekend indien deze beschikbaar zijn.
Maar niet onbelangrijk: wat ga ik doen in Soweto?! Als vrijwilliger word ik ingezet in een hele waaier van activiteiten, er is immers werk genoeg! Mijn werk zal variëren van: - het klaar maken van eten en de kinderen 's ochtends helpen eten geven - toezien op de aanwezige weeskinderen - oudere kinderen helpen bij hun huiswerk - het persoonlijk assisteren van de sociale ontwikkeling van de kinderen - kleine bouwwerken en het onderhoud van projecten van alle huisjes die constante reparaties en algemeen onderhoud vragen.
(vrij vertaald van mijn informatiebrief die ik ontvangen heb van Activity International)
