“Maandag 6 februari 2012, 05u55: TUUT TUUT TUUT TUUT … tijd om op te staan en naar school toe te gaan.” Om 07u00 arriveerden we een beetje verdwaald in onze reusachtige stageschool ‘Hoërskool Eldoraigne’ met zo’n 1660 leerlingen. We vroegen aan twee vriendelijke dames – we waren onze gps vergeten – hoe we de weg naar de ‘personeelkamer’ konden vinden. Daar aangekomen scheidden onze Belgische wegen, vermits Nathalie stage geeft bij Mr. Coetser in graad 11 en ik bij Mevr. Kilian in graad 9 (de leerkrachten zitten bij elkaar per graad). Onze mentoren boden ons onmiddellijk een stoel aan naast hun. Ja, u hoort het goed, wij hebben onze eigen stoel in Hoërskool Eldoraigne.

07u15: TINGELINGELING … het schoolhoofd luidt de bel en daarmee start er een algemene ‘vergadering’. Daarna wordt de schoolweek officieel geopend. De leerlingen komen samen op het binnenplein van de school, waar er een gebed wordt opgezegd, de sportprestaties van de naweek worden overlopen, het schoollied wordt gezongen en de schoolvlag wordt gehesen.

Om 08u15 starten de lessen. Graad 9 leert bij de grappige Mevr. Kilian over beeldaspecten, danstermen en muziektermen en bij Mr. Coetser (die o zo lekkere koffie zet) maken de leerlingen van graad 10, 11 en 12 een portfolio.

14u00: TINGELINGELING … de lessen worden afgekondigd en de school is uit. Tijd voor de leerlingen om naar huis te gaan? ‘Nieje, helle gaan nie na huis nie, helle gaan sporte!’ Sport is baie belangrijk in Zuid-Afrika. Dus vanaf 14u00 is het sport, sport sport sport sport sport en oh ja sport.

“Dinsdag 7 februari 2012, 05u55: TUUT TUUT TUUT TUUT … tijd om op te staan en naar school toe te gaan.”

“Woensdag 8 februari 2012, 05u55: TUUT TUUT TUUT TUUT … tijd om op te staan en naar school toe te gaan.”

“Donderdag 9 februari 2012, 05u55: TUUT TUUT TUUT TUUT … tijd om op te staan en naar school toe te gaan.”

“Donderdag 9 februari 2012, + 16u00: In Centurion was er een algemene stroompanne. Spijtig genoeg net op de dag waarop we hadden beslist om vroeg te eten en vroeg te gaan slapen. Eten maken zonder stroom is, zoals jullie wel kunnen denken, een beetje moeilijk. Maar omdat wij inventief zijn, vonden wij de volgende oplossing: ‘koken met potten en pannen op de braai (bbq)’. 

“Donderdag 9 februari 2012, + 19u30: De elektriciteit vond zijn weg naar Centurion terug. Eindelijk konden we ons dus douchen met het licht aan. Er wachtte ons zowaar een grote, kleine verrassing in de badkamer … een huisdier. Een gekko had beslist om bij ons in te trekken.

“Vrijdag 10 februari 2012, 05u55: TUUT TUUT TUUT TUUT … tijd om op te staan en naar school toe te gaan?” ‘Nieje, op vrijdag 10 februari 2012 wij gingen nie naa skool toe nie.’

“Vrijdag 10 februari 2012, 02u30: TUUT TUUT TUUT TUUT … tijd om ons klaar te maken om samen met 3 leerlingen van Eldoraigne en een aantal Zweedse studenten Pilanesberg te bezoeken en het leeuwenresort Ukutula. Hoewel het vroeg in de ochtend/nacht was, stond Nathalie toch al voor een dilemma … ‘neem ik dichte schoenen mee of niet?’ NATUURLIJK NIET NATHALIE, HET GAAT BAKKENSWARM WORDEN!!!!!! Nathalie haar antwoord: ‘Jamaar, wat als er nu een leeuw op mijn tenen komt staan, die hebben wel scherpe nagels é!’ Zodus besliste ze toch maar haar dichte schoenen mee te nemen. 5 minuten na dit dilemma vonden we zowaar een tweede huisdier in de kamer van Ellen, een schorpioen. Helaas heeft het niet mogen zijn. Ellen heeft het dier, niet moedwillig natuurlijk, van het leven berooft. Blijkbaar heeft ze een te zware voet.

03u15: Joggie, een leerkracht van Hoërskool Eldoraigne, pikt ons op en voert ons (Nathalie, Ellen en de 3 studenten van Eldoraigne) naar het backpackers hotel zo’n 45 minuten verderop, waar de Zweedse studenten verblijven. Van daaruit rijden we met de bus naar Pilanesberg National Park. Het dodelijk hete ritje duurde zo’n twee uur. In Pilanesberg hoopten we de ‘Big Five’ (buffel, leeuw, jachtluipaard, olifant, witte neushoorn) te spotten. Helaas helaas, op de uitwerpselen van een olifant na, hebben we niets van het gedierte gezien. Wel werden we verwelkomd door verbaasde giraffen, vele zebra’s, vele blauwildbeesten, springbokken, impala’s, secretarisvogels, bobbejanen, pumba’s (je weet wel, van Timon en Pumba) en een mijmerende zwarte neushoorn.

Na ons bezoek zetten we koers richting Brits, waar we zouden overnachten. Daar wachtten er zo’n 100-tal leeuwen op ons. Voor hun waren wij lekkere stukjes jong vlees, maar voor ons waren ze zo schattig als we zelf zijn (voor degenen die het niet doorhebben, wij proberen in elk blogbericht een grapje te maken … this was it voor deze week!).

Naast ‘onze’ en de Zweedse leerlingen, waren er ook studenten van een aantal zwarte scholen aanwezig die dag. Het was de bedoeling dat de verschillende studenten en de verschillende culturen met elkaar zouden bounden doormiddel van een aantal activiteiten (spelen met welpjes, muurklimmen, leeuwensafari en zwemmen). Na een lange dag gaven alle leerlingen samen een prachtig optreden (dans, zang, acteren, …) met slechts 10 minuten voorbereidingstijd. Het moet gezegd zijn, ‘black people got rythm’, hieraan kunnen de Belgen nog een puntje zuigen.

Rond 23u00 kwam er een einde aan een lange dag. We kropen in ons bed met het diepe, warme gegrom van de leeuwen. Voor we onze ogen sloten, ontdekte Ellen alweer een nieuw huisdier. Dit keer was het een reuze muis, die Nathalie een slapeloze nacht bezorgde.

De volgende dag vertrokken we rond 09u00 terug richting Pretoria, voor een sightseeing. We stopten onder andere bij ‘the Union Building’ en het ‘Freedom park’. Om 17u00 pikte Joggie ons terug op aan de ‘Backpackers’ en nam hij ons mee naar zijn huis. Daar ontmoetten we zijn vriendelijke vrouw Theresa. Joggie schotelde ons enkele lekkere, spirituele drankjes voor (choco jenever van Filliers, Amarula en holy water). Om 18u00 kwamen we moe maar voldaan terug aan bij onze woning. Daar stonden we alweer voor een nieuwe verrassing in onze badkamer. Dit keer was het geen huisdier, maar stond Nathalie met haar voeten in het water. De poetsvrouw had namelijk beslist om voor ons een privézwembad aan te leggen. Wij vonden dit echter niet nodig, wij waren perfect gelukkig zonder.

De volgende dag gingen we naar een ECHT zwembad en ik mag wel zeggen … ondertussen kan je de titel van dit bericht veranderen in ‘De roodhuiden ontdekken’. Enkel de Indianenpluimen ontbreken nog.       

Rode groetjes en tot volgende week

Nathalie en Ellen

13-02-2012 om 10:16 geschreven door Nathalie & Ellen  

“3 februari 2012, 15u00: Afspraak in Brussels airport onder het ‘grote bord’.” Zo begon ons grote buitenlands avontuur. Wij konden uitkijken naar zomerse temperaturen, terwijl België voor het eerst deze winter getrakteerd werd op de eerste sneeuwpartijen.

Na een afscheid met de nodige watervallen vertrokken we naar gate B30 richting Londen Heathrow, waar ons vliegtuig netjes op tijd stond te wachten voor vertrek. Om 16u50 was iedereen on board en verkondigde de piloot dat ons vliegtuig eerst gede-iced moest worden. NO PROBLEMO dachten wij, vermits we verwachtten dat dit slechts 10 minuten in beslag ging nemen.

Pech gehad … deze procedure werd uitgesteld, omdat – en ik citeer – ‘the runway closed was’. Conclusie? Als er 3 cm sneeuw valt in België, ligt het land lam. Zo geschiedde dat we een vertraging van 1 uur zouden oplopen. NO PROBLEMO dachten wij alweer, want we hadden voldoende overstaptijd in Londen. Spijtig genoeg blijkt 1 uur vertraging het synoniem van 1,5 uur vertraging te zijn.

Om 18u15 kwam er eindelijk beweging in het toestel van Brussels airlines en mochten we aanschuiven om op te stijgen. Vermits we eeuwige optimisten zijn, hadden we er nog steeds een goed oog in dat we onze connectie naar Johannesburg zouden halen. Het grondpersoneel in Londen dacht daar net even anders over en herboekte ons naar een latere vlucht. PROBLEMO dachten wij toen, vermits we de persoon die ons in Johannesburg zou komen oppikken niet konden bereiken.

1,5 uur later dan gepland arriveerden we in Johannesburg international airport. Zo blij als we waren, zo snel sloeg ons humeur om wanneer we merkten dat de rij aan de douane minstens een uur bedroeg. Op de koop toe waren ook nog eens Nathalie haar schoenen stuk gegaan. Gelukkig lopen alle mensen in Zuid-Afrika op blote voeten rond (even ter verduidelijking … dit is een grap).

Gelukkig is Celeste, de persoon die ons kwam oppikken, geduldig blijven wachten op ons. Zij bracht ons naar Johan en Elsabé, van wie we het huisje huren waar we gedurende de volgende 90 dagen verblijven. Vervolgens reden we samen met Celeste, Johan en Elsabé naar het eigenlijke huisje. Het eerste wat we dachten toen we het zagen was WAUW. Voor ons is het echt een klein paradijsje … ons paradijsje.

Nadat we ons hadden opgefrist en Nathalie haar eerste salamander had gespot, zijn we met Celeste naar de winkel gereden om enkele inkopen te doen. Rond 16u00 hadden we eindelijk rust en kon de acclimatisering beginnen. Die begon, voor sommigen onder ons (lees Nathalie), weer met watervallen. Het was allemaal zo echt opeens.

Na ons eerste avondmaal (braaikip met groentjes en brood) ging alles al stukken beter. Om 20u30 zagen we voor het eerst in 40 u een echt bed. Vergezeld door de prachtige gezangen van een voor ons onbekende vogel vielen we in slaap.

De volgende dag werden we om 08u00 opgehaald door Frank Roos, de directeur van onze stageschool, en zijn vrouw Trudy. Met hen reden we naar enkele leuke winkels en een Afrikaanse markt. Op de terugweg spotte Nathalie haar eerste ‘Bobbejaan’ (Baviaan). Nathalie is bij deze officieel gepromoveerd tot ‘Globespotter’. We aten ook onze eerste Afrikaanse vrucht ‘de Marulla’, waarvan er ook likeur wordt gemaakt ‘Amarulla’. Deze gaan we binnenkort zeker eens proeven!

Onderweg stopten we nog bij een klein winkelcentrum, waar Frank Roos ons trakteerde op witte wijn en ‘Fish & Chips’ (de zwarte Zuid-Afrikaanse bevolking noemt het ‘Feesh & Chips’).

Om 14u00 zette Frank ons netjes af aan ons huisje. Daar zette het proces van acclimatisering zich verder. Dit keer zonder watervallen.

Bij deze sluiten we ons eerste relaas af. Morgen begint onze eerste week in de stageschool. We zijn uiteraard enorm benieuwd. Op het einde van de week horen jullie hoe het is geweest.

Groetjes en geniet van de sneeuw (waar we minstens evenveel van houden dan van de zon)

 Ellen & Nathalie

07-02-2012 om 15:45 geschreven door Nathalie & Ellen  

05-01-2012 om 00:00 geschreven door Nathalie & Ellen