“Nergens beter dan thuis worden lief en leed intens gedeeld.” “Nergens beter dan thuis waar om het even wie de hoofdrol speelt.” “Nergens beter dan thuis …”

De titel mag je deze week zeer letterlijk nemen. We hebben namelijk een audiovisuele ontdekking gedaan op onze satelliet-TV die meer dan 300 posten kan ontvangen. Tijdens een namiddagse zapronde ontdekte Ellen plots een bekende klank … Vlaams! Ben Crabbé verscheen als een kleine god op ons scherm. Nathalie en ik keken naar elkaar en dachten alle twee (eigenlijk vooral Ellen) hetzelfde THUUUUUIIIIIISSSSS!!!!! Oh wat hebben we Frank en Simmonneke toch gemist en plots verschenen ze daar op ons scherm aan de andere kant van de wereld. De vreugde in ons hart werd onmiddellijk nog een stukje groter dan het al was.                                                                                                                                                            Natuurlijk voelen we ons in Zuid-Afrika ook echt thuis. Hoe kan het ook anders? Het lijkt wel of alle vriendelijkheid van de wereld hiernaartoe is gevloeid. Iedereen is zo – figuurlijk en misschien ook wel letterlijk, maar daar spreken we ons niet over uit –warm. Daarenboven is het hier, op enkele doch zware donderslagen en wat regen na, bijna altijd stralend weer. Uiteraard zijn er ook nog de huisdieren die ons plezieren met hun aanwezigheid. Na een schorpioen, heel wat salamanders, katten en een gekko, spotte Ellen nu ook nog een bidsprinkhaan. Hierbij neemt Ellen de officiële titel van ‘Globespotter’ over van Nathalie’.

We begrijpen dat sommigen onder jullie denken ‘die zijn daar precies op vakantie’ ... fout gedacht. Elke dag maken wij taakjes/opdrachten/… en vanaf deze week hebben we ook effectief zelf lesgegeven. Nathalie bracht de leerlingen enkele nieuwe tekentechnieken bij en Ellen leerde de ‘kinders’ filmaffiches maken. Telkens zijn de leerlingen enorm onder de indruk van onze taal, ‘het Nederlands’. Ellen probeert in combinatie met het Nederlands ook al een bikie Afrikaans te praat. Ze kreeg zelfs applaus na haar eerste les, omdat ze zo mooi gesproken had. Het Afrikaans is voor Ellen op zich niet zo’n moeilijke taal, omdat veel woorden en klanken overeen komen met het Kempische dialect, dat zij sowieso al zeer goed beheerst ;).                Naast het alledaagse gangetje op school, stonden we op 14 februari toch weer voor een verrassing op Eldoraigne. Iedereen weet dat 14 februari officieel de dag is van de geliefden. In België wordt dit niet echt op een uitbundige manier gevierd. Voor ons was het dan ook gewoon een dag als een andere. Dit was echter buiten Eldoraigne gerekend. Alle leerlingen hadden zich opgemaakt en iedereen schreeuwden uit “HAPPY V-DAY”. Iedereen droeg rode accessoires en de hartjes waren alomtegenwoordig.  Zelfs de meeste leerkrachten hadden een rood kledingsstuk aan. In de personeelskamer werden we getrakteerd op chocolade, hartvormige koekjes en lekkere cupcakes. We kregen er ook bezoek van Cupido (een verkleedde leerling) die gratis knuffels en chocolade uitdeelde.

Ook deze week zijn we weer op pad geweest met de Zweedse uitwisselingsstudenten. Zo trokken we richting ‘Apartheidsmuseum’ waar we alles en misschien wel te veel – we hebben de indruk dat alles een beetje buiten proportie wordt getrokken in dit museum – te weten kwamen over de apartheid en Nelson Mandela. Guess what? Nelson Mandela is een zwarte man!!!!!!! Geintje … uiteraard wisten we dat al langer dan vandaag, maar bij gebrek aan een beter grapje van de week, zal dit moeten volstaan.                                                                                                                                                                    Na ons bezoek aan het ‘Apartheidsmuseum’, gingen we terug naar huis. Althans dat dachten we, maar dit bleek duidelijk een vergissing te zijn. Onverwacht voerde de bus ons naar Soweto waar we de ‘Hector Pieterson memorial’ bezochten en langs de huizen van Nelson Mandela en Desmond Tutu reden. Rond 16u00 kwam er een einde aan alle bezoeken en reden we naar Johannesburg OR TAMBO international airport om de Zweden af te zetten. Hun 8-daagse bezoek aan Zuid-Afrika zat er op. Als afscheidscadeau kregen ze een broeierig hete dag en als gevolg daarvan pijnlijk rode armen en benen. Zo gingen ze, met hun ultrakorte broekjes en topjes, de negatieve Zweedse temperatuur tegemoet. We hopen voor hen dat ze onderweg warmere kleren hebben aangetrokken, anders zijn ze ondertussen zeker veranderd in Yeti’s en verschrikkelijke sneeuwmannen. 

Vrijdag na school werden we om 15u00 opgepikt door Carine en Jeanette. Carine is een leerkracht Engels aan de ‘Voortrekkershoogte’, die we hadden leren kennen tijdens ons weekend in Ukutula Lion resort. Zij en Jeanette namen ons mee naar de Zuid-Afrikaanse versie van ‘GroepT Leuven Education college’. Hier is het echter geen hogeschool maar een universiteit. Jaja, het moet gezegd zijn in Zuid-Afrika is alles bigger dan in België: de huizen, de dieren en bij deze ook de campus van Education. Het lijkt wel een klein stadje op zich. Er is een gym, een winkel, een zwembad, een reuze bibliotheek, woonfaciliteiten voor meisjes en jongens, ... Alles wat de studenten nodig hebben om te kunnen overleven is aanwezig. Ze hoeven dus het terrein niet te verlaten.                                                                                                                                                      Na ons bezoek aan de universiteit reden we naar ‘Menlyn’shoppingcenter. Dit is het ‘Wijnegem’ van Zuid-Afrika. Ook dit was MUCH BIGGER dan in België. Het gebouw is zo’n 4 verdiepingen hoog en je kan er moeiteloos een dag in rondlopen zonder ooit op dezelfde plaats uit te komen. Gelukkig hadden we twee ervaren gidsen die ons de tofste en goedkoopste winkeltjes toonden. Eén van de winkels heette Mr. Price. Dit zegt volgens ons al genoeg. Als je daar binnenkomt met €20, kom je met een volle zak kledij terug buiten. Nathalie kocht er een hele mooie, belachelijk goedkope handtas (de hare was stukgegaan al voor we in België het vliegtuig op gingen). Vermits we nog boodschappen moesten doen, sprongen we ook binnen in ‘Checkers’. Dit is de plaatselijke ‘Carrefour’, maar dan wel veel goedkoper.                                                                                     Na ons shoppingavontuur begonnen enige maagjes te rammelen. Onze volgende halte was daarom Romans. Daar dronken we een lekkere ‘Daquiri Strawberry’ voor maar €2 en aten pizza’s en pasta’s voor maximum €5 per persoon. Als afsluiter van de dag hebben Carine en Jeanette ons de door hun genaamde ‘marginale uitgaansbuurt’ Heartfield square getoond. Ze waarschuwden ons op voorhand voor handtastelijkheden en vreemde personen die zich daar zouden ophouden, maar het viel uiteindelijk allemaal nog mee. Buiten het feit dat Nathalie ten huwelijk werd gevraagd door iemand van de security, zijn er geen noemenswaardige dingen gebeurd. Zo eindigde ons eerste avondje uit in Zuid-Afrika.

Nog een laatste opmerking: We zijn beiden geslaagd voor onze allerlaatste examens ooit. Nathalie mag trots zijn op haar verdiende 15/20 voor schilderen en Ellen perste er zelfs een 20/20 uit voor het vak Cultureel landschap (hoewel ze tot nu toe nog steeds denkt dat dit een vergissing is?). Wat zijn we blij, wat zijn we blij …                                                                              Tot volgende week voor nieuw nieuws.

Groetjes van de ondertussen ‘Ecruhuiden’

Nathalie & Ellen   

20-02-2012 om 06:21 geschreven door Nathalie & Ellen