Woensdag was nog een leuke dag, niks aan de hand. Ook donderdag viel nog mee. Ik ben nog met Nona gaan wandelen in de voormiddag. Maar 's middags kreeg ik nu toch een klop van de hamer. Ineens werd ik verschrikkelijk moe. Het had geen zin om tegen te vechten, ik moest gewoon gaan rusten. Mijn maag maakt ook bokkesprongen. Niet dat ik zo misselijk ben dan de vorige sessies, maar helemaal in orde is het toch niet. Gisteren hetzelfde scenario. Ik stond op, voelde mij precies wel beter, maar in de namiddag voelde ik de moeheid opnieuw opkomen. Renaat moest dan ook nog overwerken. Ik durfde mij niet eens neerleggen omdat ik schrik had om in slaap te vallen. Lieze en FLeur liepen hier ook nog rond hé. En dan die kou. Kou dat ik al gehad heb. Terwijl iedereen zich aan de eerste t-shirt en short waagde, zat ik hier nog met een dikke sweater aan en mijn jeansbroek, en dan nog had ik kippevel. Nadat Renaat toegekomen is, ben ik direct de zetel ingekropen met een warm deken. Vandaag gaat het opnieuw wat beter. Vanmorgen ben ik naar de markt geweest om enkele boodschappen. Ik ging eerst alleen gaan met de kindjes, maar heb dan toch gevraagd aan Renaat om mee te gaan, ik vertrouwde mezelf gewoon niet. 't Is nu namiddag, en ik ben wel moe, maar 't is precies toch zo erg niet als gisteren. Ik ga nu nog mijn ballekes rollen voor in de soep en mijn smoothie maken, en dan misschien een beetje rusten.
Vanmorgen opgestaan...en ik voel niks... Ik ga niet te vroeg juichen natuurlijk, want het is nog maar van gisteren geleden. Ik ben toch al met Nona gaan wandelen en heb ook al gestofzuigd, en ik voel mij nog altijd goed. Dus jochei jochei, misschien ga ik er niet zo veel van voelen deze keer. Sssstttt...
Het aftellen naar de laatste keer kan beginnen!!! Vandaag duurde het weer allemaal langer dan voorzien. Normaal ging ik er sneller vanaf zijn, maar niks was minder waar. Van 9 uur tot 13.45 uur ben ik daar geweest, en ik had min of meer uitgerekend dat ik daar om 12 uur ging buiten zijn!!! Dan nog naar de dokter, en dan kon ik eindelijk naar die gespreksgroep waar ik mij voor ingeschreven had. Dat was al gestart om 13.30 uur, maar enfin, ik heb er toch nog wat kunnen van meepikken. Het was trouwens erg fijn. Fijn om eens andere ervaringen te horen. Mensen die hetzelfde ervaren, maar ook heel andere ervaringen... Ik kijk er al naar uit voor volgende week. Voor de rest voel ik me tamelijk goed, alleen ik voel mij heel moe worden nu...ik kijk al uit naar mijn zetel straks.
Morgen is het dus opnieuw van dat. Om 9 uur word ik verwacht in de dagkliniek. Deze keer ga ik alleen, zonder Renaat. Ik heb wel enkele kandidaten die mij willen vergezellen, maar in de namiddag heb ik mij ingeschreven in een praatgroep ivm borstkanker. Hopelijk ben ik in staat om te gaan. Het beginuur zal wellicht niet veel schelen met het einduur van mijn chemo. En anders zit "mijn begeleider" daar toch 2 uur te koekeloeren. Dus ga ik deze keer alleen. Renaat zijn congé is ook niet onbeperkt hé. Dat hij zijn dagen maar houdt voor dagen dat ik hem echt ga nodig hebben, vb. met mijn operatie die mij nog te wachten staat. Feit is wel dat die chemo morgen dubbel zo lang zal duren voor mij als ik daar zo alleen ben. Ik kan de helft van de tijd ook geen boek lezen, want mijn handen zitten ingepakt in die ijswanten (lees bokshandschoenen). Daarmee kan je geen blad omdraaien. We zien wel hoe het loopt. Vanmogen toch nog even bij de huisarts langsgeweest. Mijn hoest blijft en gaat niet weg. Ik heb nog een doos antibiotica bijgekregen voor alle zekerheid, want morgen zal mijn afweersysteem weer een deuk krijgen. Vanmiddag ben ik op bezoek geweest naar de sporthal, bij enkele collega's die sportweek hebben. Ik zou anders op donderdag geweest zijn, maar met mijn chemo weet ik niet of ik mij daar zou kunnen aan wagen. Dus ben ik maar vandaag langsgeweest. Vanavond nog een vergadering gehad van de schoolraad. 't Was raar om terug even de draad op te pikken. 't Was net of ik was er geen vier maanden weggeweest....
Een mooie dag vandaag...toch wat kunnen genieten van het lenteweer... Maar o, wat begin ik mijn haardosje te missen, en ik ben het nog niet langer kwijt. Ik weet het, er zijn mensen die het veel langer moeten missen dan ik. Maar toch... Het is zo lastig. Vandaag ook, te koud om een dun mutsje te dragen, te warm om een dikke muts te dragen. Soms voel ik de wind zo door die muts blazen, en even later is het dan weer te warm...Pffff....Volgende maand mag ik er al stilaan op rekenen dat mijn haartjes weer echt beginnen te groeien. Wat verlang ik ernaar om weer met mijn handen door mijn haren te kunnen wroeten... Mijn tube haargel heb ik pas deze week terug in de kast gezet. Die stond nog altijd naast mijn tandenborstel...Ik heb hem nochtans al lang niet meer gebruikt. Zoals ook vanmorgen, in bad. Een heerlijk warm bad, waar je je inlegt en van geniet, en dan plots...laat je je hoofd rusten tegen de badrand, maar die voelt ijzig koud aan! Wat een contrast... Alles begint mij wat te lang te duren eigenlijk, en ik heb dan nog geen reden tot klagen. Zoals ik al eerder zei, er zijn mensen die dit veel langer moeten kunnen verdragen.
Mijn verkoudheid gaat stilaan over, al is het zeer traag. Te traag naar mijn goesting, maar ja, daar zal ik mij moeten bij neerleggen. Alles gaat hier zijn gewone gangetje voor de rest. De paasvakantie loopt hier stilaan op zijn eind, volgende week zal het hier veel rustiger zijn. Ik zal het ook meer nodig hebben, die rust, want mijn voorlaatste chemo komt eraan: volgende dinsdag. Ik kijk echt uit naar het eindpunt van de chemo. Het is nog niet allemaal gedaan dan, maar het is toch al een hoofdstuk dat hopelijk voor altijd zal mogen afgesloten worden.
Vanmorgen toch even naar de oncoloog gebeld om te zien of ik geen bloedcontrole moest laten doen. En ja, ze vond het toch nodig om het eens even na te kijken. Maar alles was in orde, waarschijnlijk moet ik zaterdag in een serieus dal gezeten hebben, en heb ik daardoor die koorts gekregen. Ik moet nu opnieuw zo'n spuit krijgen na mijn volgende chemo. Blij dat ik het toch even laten controleren heb, nu ben ik toch gerust.
Vrolijk paasfeest aan iedereen!!!! Waar ik voor vreesde is dan zaterdagavond toch nog gebeurd: 38,8 koorts. Ik ben onmiddellijk gestart met antibiotica. Gisterenmorgen was de koorts verdwenen en ik voelde mij redelijk ok. Vandaag ook nog altijd zonder koorts. Morgen bellen we wel nog eens even naar de oncoloog om te zien of ik nog moet komen voor een bloedcontrole. Nu nog die hoest en dat gesnotter kwijtraken. De kindjes hebben gisterenmorgen natuurlijk paaseitjes geraapt, groot jolijt toen ze opstonden en zagen dat de klokken zelfs in de gang het een en ander gedropt hadden. Hopelijk mogen we van deze vrolijkheid nog een aantal jaar genieten, alhoewel ons Fleur al onraad begint te rieken!!!
Gisteren heb ik genoten van het mooie weer in het park. Gezellig met een 'oude' vriendin wat bijgekletst en de kindjes laten spelen in de speeltuin. Vanmorgen naar beestjes en baasjes geweest op Flanders Expo, blij dat ik weer thuis was, want ik was dringend aan rust toe. Mijn verkoudheid heeft hier zijn top gehaald, denk ik. Nu ben ik ook mijn stem nog bijna kwijt. Ik kras zoals een kraai. De lichte koorts is nog niet helemaal verdwenen... We wachten af, en hopen dat het nu toch wel heel snel zal beginnen beteren, zodat een ziekenhuisbezoek niet nodig zal zijn. Mijn mond lijkt stilaan wel in orde te komen, het rare gevoel is weg, en de aften blijven beperkt. Morgen Pasen, ben benieuwd wat de paasklokken zullen brengen!
Ik zit dus nu met een dikke snotvalling. Dinsdag heel moe geweest, en de hele dag kou gehad. Tegen de avond lichte koorts, 37,8°. Tja da's niet veel, maar in mijn geval wordt dat hier met argusogen in de gaten gehouden. Ik zag het scenario van de volgende dag al voor mij: anibiotica slikken en naar het ziekenhuis voor bloedcontrole met als gevolg: spuiten met groeifactoren. Maar het is gelukkig niet zover moeten komen. Gisteren was het al ietsjes beter, en vandaag weeral wat beter. Het gesnotter blijft natuurlijk nog, dat zal niet direct weg zijn. Mijn mond is nog altijd hetzelfde, er zijn nu ook enkele aften bijgekomen en ik heb ook scheurbek, zoals ze dat hier bij ons zeggen. Aan mijn eten heb ik niet veel, het smaakt nogal raar. De kindjes zijn momenteel bij iemand gaan spelen, dus het is hier lekker rustig. Ik ben daarnet nog wat paasklokkeninkopen gaan doen, en nu ga ik nog wat rusten.
Gisteren hebben we een prachtdag gehad. Het was wel kantje boord om te vertrekken, want Fleur was wat koortsig. Ze is toch haar dag goed doorgekomen, maar was pompaf, net als ik trouwens. Het is goed gegaan, ik kon mij hier en daar eens wat neerzetten op een bank om te rusten. Maar toch was het enorm vermoeiend. Ik weet dat ik moet rusten, maar ik wil af en toe toch eens doorbijten, anders heb je niks meer dan alleen maar thuis zitten. Ik moet de gevolgen vandaag wel nog dragen, amai, moe dat ik ben... Ik ben daarjuist wat boodschappen gaan doen en was eerlijk gezegd content als ik terug thuis was. Renaat heeft zelfs de boodschappen uit de auto moeten halen, zo moe ben ik. Toen ik in de winkel was, had ik ook wat een dipje. 't Was zo de eerste keer dat ik in mijn gedachten tegen iedereen die passeerde zei: "waarom ik, en jullie niet?" Niet dat ik het aan iemand toewens, zeker niet. Ik had ook het gevoel dat iedereen me bekeek vandaag. Ik heb zelfs nog een ogenblik gedacht dat ik mijn muts vergeten op te zetten had. De chemo heeft nu ook invloed op mijn mond. 't Is net of ik heb teveel zuurtjes gegeten, of mijn tong verbrand, zo een gevoel heb ik in mijn mond. Het eten smaakt anders, raar.... Ik ga mijn nu in mijn zetel nestelen, Renaat zorgt voor het eten vanavond.
Alles gaat hier zijn gewone gangetje. Mijn bijwerkingen kan ik het beste omschrijven als: griep, maar zonder koorts. Ja, zo voel ik me. Dus dat is best te doen. Heel wat anders dan de vorige keren allesinds, hier valt mee te leven. En hopelijk ben ik er tegen maandag door, want dan is er een dagje Plopsaland gepland. Dat het vermoeiend zal worden, daar ben ik van overtuigd. Maar de happy faces van Lieze en Fleur zullen mij de dag wel doorhelpen. Renaat is voor 't moment het gras aan het afrijden en de kindjes "helpen" hem mee. Straks gaan ze een verblijfplaatsje in gereedheid brengen voor de 2 kuikens die we geadopteerd hebben. Ik heb net mijn vitamientjes binnen: appel, aardbei, appelsien en kiwi, was het deze keer. En nu ga ik douchen.
Ik voel mij grieperig, net alsof ik ziek ga worden, net alsof ik 100 kg meer weeg. Daar hadden ze mij wel voor gewaarschuwd. Dus we zullen nog een paar dagen moeten doorbijten. Ben wel net terug van een wandeling met Nona, dat lukt mij wel. Maar ik zal straks toch even moeten gaan rusten denk ik. We proberen het deze keer ook zonder spuit met groeifactoren. We gaan zien wat het geeft. De oncoloog zegt ook als het niet nodig is om dat te krijgen, dat het het beste is om dat ook niet te doen. Dus we zullen wel zien. Wat ik wel wat heb nu is last van diarree (smakelijk), ook al iets wat ze mij gezegd hadden. Mijn maag is ook niet echt ok, maar het zijn allemaal kleine dingetjes, best wel ambetant allemaal, maar we bijten er ons wel door. Hopelijk ben ik volgende week ok, want dan staat er een dagje plopsaland op het programma.
Voilà, mijn vierde chemo is achter de rug. En terwijl ik al de hele dag zit te verkondigen dat ik mij tamelijk goed voel, niet zo mottig als de vorige keer, ben ik daarnet toch naar het toilet moeten spurten om te ..... Dat was nu nog geen enkele keer gebeurd tijdens mijn chemo. En nu net ze mij gezegd hadden dat ik minder misselijk ging zijn van deze serie. Hopelijk is het bij deze ene keer gebleven. Man, man... Ik ben vandaag wel langer moeten blijven dan de vorige keren. Ik moest een uur langer blijven om te controleren of ik geen allergische reactie vertoonde. En ik moest ook aan de monitor. Gelukkig moet dat de volgende keer niet meer. Ik moest vandaag ook een hele periode ijswanten aan. Brrr....koud! Da's om mijn nageltjes te beschermen. Door de koude gaan mijn bloedvaten dicht in de toppen van mijn vingers en daardoor kan dat smerig medicijn niet tot daar komen. Ik moet nu ook mijn nageltjes van vingers en tenen alle dagen insmeren met uiercrème en lakken met nagelbeschermer. Dit om te voorkomen dat mijn nagels gaan verkleuren en misschien zelfs uitvallen. We zijn veel later thuisgekomen dan verwacht, maar hebben toch nog eventjes van onze tuin geprofiteerd, samen met Lieze en Fleur. Het was kort, maar we hebben genoten.
Morgen mijn vierde chemo. Om negen uur moet ik er zijn. Ben benieuwd voor de neveneffecten deze keer, want het is een andere chemo dan vorige keren. En dan nog 2 te gaan.... Ik wou dat we al een paar dagen verder waren, dan was de moeilijkste periode weer achter de rug (hoop ik). In het weekend ging Fleur kappertje ? met mij spelen. Ze trok mijn mutske een stukje weg en zei: "O mevrouwtje, maar je hebt hier geen haar!", mutske nog een stukje verder weg en opnieuw: "Maar mevrouwtje, hier heb je ook geen haar, en hier ook niet, en daar ook niet!" Om dan enkele seconden later uit haar rol te vallen en te zeggen: "Mama, wanneer ga je nu genezen zijn?" Later keken we dan wat naar oude foto's en toe zei één van de twee: "Kijk mama, hier had je nog haar!" Het lijkt erop dat de kindjes ook mijn haar beginnen te missen en hun "oude" mama terugwillen. Ik ook...ik begin mij oude ik ook wel wat te missen. Ik ben vooral benieuwd welk haar ik ga in de plaats krijgen...rost, venetiaans blond, à la Diana Ross????? Joost mag het weten, we zullen het binnen enkele maanden wel zien. Dit weekend heb ik ook samen met de kindjes een bezoek gebracht aan het kerkhof, bij mijn meme en bij de vader van Renaat. Heel eventjes maar heb ik toen gedacht: ...ik kan hier rapper liggen dan ik ooit zou kunnen denken...maar die gedachte heb ik maar heel snel weer weggeveegd, want ik werd teruggefloten door mijn dochtertjes die madeliefjes aan het plukken waren in het gras en die dringend hun boeketje moesten afleveren aan mama. Had ik maar een kristallen bol om in te kunnen kijken, al zou het maar 10 seconden zijn...dan zou ik tenminste weten hoe mijn toekomst er zou uitzien.
Woensdagavond heb ik nog snel een filmpje gemaakt van Lieze en Fleur voor mijn pepe zijn tachtigste verjaardag en hem doorgestuurd per mail. Na een poging of 5 is het dan toch gelukt. 't Was weer hilarisch met die twee. Gisteren ben ik gaan shoppen. Ik heb natuurlijk weer niks voor mezelf meegebracht, maar vanalles voor mijn 2 kapoenen. Van dat geloop word je zooo moe! Toen ik thuiskwam, heb ik mij nog een uurtje in de zetel gelegd vooraleer ik Lieze en Fleur gaan halen ben. Lieze en Fleur hebben ook het kaartspel ontdekt. Elke avond voor ze gaan slapen spelen we even met de kaarten, een zelfuitgevonden spelletje, want andere kaartspelen zijn nog wat te moeilijk. Ik zorg er dan voor dat we alledrie eens gewonnen zijn zodat ze zorgeloos kunnen gaan slapen. Gisterenavond ben ik dan nog bij mijn pepe gereden om hem proficiat te gaan wensen. Terug thuis heb ik mij in de zetel gelegd en ben als een blok in slaap gevallen. Vandaag ben ik 2 zonneparaplu's gaan kopen. Da's voor al dat goed weer van deze week en straks krijg ik nog bezoek. Morgen probeer ik naar de markt te gaan om mijn fruit te gaan kopen voor mijn smoothies. En lukt het niet, dan zal het de fruitwinkel worden. Jaja, mijn vierde chemo komt in zicht! Geven ze volgende week toch wel terug goed weer zeker! Ik zal er waarschijnlijk niet zo veel kunnen van profiteren. Als een mens zich goed voelt, is het een hele week st**ntweer en volgende week wanneer ik weer "stoned" zal zijn, is het weer lente. Spijtig dat het weer niet op bestelling kan!
Waar is dat mooie lenteweer naartoe? Wat een wereld van verschil, zo'n paar keer per dag getrakteerd worden op een zondvloed! Pffff.... Alles gaat hier zijn gewone gangetje, wat meer huishoudelijke taken doen nu Renaat niet meer thuis is. De computer blijft mijn grootste tijdverdrijf. Een geluk dat dat ding bestaat. Gisterenmorgen kregen we bezoek van het klasje van Lieze en Fleur, om naar onze kippen te kijken. Fier dat ze waren! Deze namiddag staat er een verjaardagsfeestje op het programma. Ik moet zien dat ik deze voormiddag wat rust, anders zal het weer te vermoeiend zijn.
De lente is dan toch eindelijk begonnen (op de kalender dan toch). Gisteren zijn we de hele dag in de tuin bezig geweest. Ik spreek al jaren dat er een aantal vervelende struiken wegmoeten en het is er nu eindelijk van gekomen. Het zware werk is door Renaat gedaan natuurlijk. In de plaats van die struiken staan nu kleine lavendelstruikjes. Renaat heeft ook nog tussen het onkruid achteraan in de tuin enkele aardbeiplantjes kunnen recupereren. Die staan nu rustig in een potje te bekomen tot ze groot genoeg zijn om uitgeplant te worden. Ik heb het kleine, voorste stukje in de tuin voor mijn rekening genomen. Daar staan nu ook enkele lavendelstruikjes. Achteraan in de tuin moeten nog enkele bessenstruiken komen: braambessen, frambozen en rode bessen en misschien nog bosbessen ook, als er nog plaats genoeg is. Vandaag hebben we kleine zonnebloemen gezaaid en zurkel. Zurkel doet mij denken aan mijn kindertijd, toen stond dat bij meme en pepe ook in de tuin. Ik plukte het en at het zo op, nooit klaargemaakt. Zo vond ik het het lekkerst. De zonnebloemen zijn van een kleine soort, ze worden maar 30 cm hoog. Maar er komen er nog grote ook, maar da's voor deze week. Alle zaaipotjes en aardbeiplantjes staan nu in onze mini-serre op het terras, gevolgd door nieuwsgierige kinderoogjes. Lieze en Fleur hebben de zaadjes in de potjes gestopt deze namiddag. Ze zaten er nog maar net in, en na vijf minuten was het al inspectie, om te zien of er toch nog niks gegroeid was. Ja, Lieze en Fleur, geduld is een schone deugd.... Onze tuin zal deze zomer geuren en kleuren naar lavendel en zonnebloemen. Ik verheug er mij al op. Ik heb ook een nieuwe hobby: smoothies maken. Je kletst een aantal stukken fruit in een blender en mixen maar. Renaat en de kids vinden het maar niks, ik vind het lekker. Mijn manier om voldoende vitamientjes binnen te krijgen. Zo krijg ik een variatie aan fruit binnen en het gaat nog snel ook. Zo heb ik vandaag een 1/2 mango, aardbeien, een banaan, een kiwi en een granaatappel gemixt. Zoveel fruit zo ik nooit gewoon opeten, maar op deze manier lukt het wel. Het lijkt ook dat ons Lieze haar koorts wegblijft, het tij zal gekeerd zijn, hopelijk.
Gisteren heb ik echt genoten van mijn dag, maar ik was 's avonds dan ook dood -en doodmoe! Ik doe het mezelf toch wel allemaal aan, maar wat wil je als je je goed voelt dan wil je profiteren! Eerst de kindjes naar school gebracht, dan gaan wandelen met Nona, dan gestofzuigd en gedweild en dan vertrokken naar mijn pepe. We zijn 's middags een goed pak frieten gaan eten ('t was lekker) en dan ben ik naar school getrokken. Daar ben ik dan ook weer langer blijven plakken dan ik voorzien had. Toen voelde ik al dat mijn kaars ver opgebrand was. Maar toen moest ik nog naar de winkel en de kindjes gaan ophalen op school. Gelukkig kwam toen Renaat ook bijna thuis. Vandaag dacht ik aan een dagje rust, maar neen toch niet. Lieze is terug wat hervallen en is terug thuis vandaag. Ik heb vanmorgen al met haar bij de dokter gezeten, maar er blijkt niks aan de hand te zijn. De roodheid in de keel is verdwenen, en voor de rest is er niks te horen of te zien. Voor alle zekerheid moet ik straks nog een urinestaal van haar binnenbrengen. Dat zal weer leuk worden, een 5 jarige in een potteke doen plassen! Ik heb haar al gezegd dat we vanmiddag wat gaan rusten, maar ze ziet het precies niet zo zitten. (ze zal wel moeten!) Ik moet immers wat uitgerust zijn, want ik ga vanavond nog op stap. Niks speciaals hoor, gewoon een demonstratie van juwelen. Maar ja, normaal lig ik dan in mijn zetel, te bekomen van mijn dag. Dus ik moet er zeker voor zorgen dat ik wat gerust heb.
Alles ok hier. Vanmiddag ben ik schoenen gaan kopen met Lieze en Fleur. Dat is anders al een hele onderneming met die twee, dus nu ik wat minder krachtig ben zeker. Maar enfin, we hebben het overleefd, en...we hebben schoenen! Morgen plan ik een bezoekje aan mijn pepe en aan school. Jullie zijn verwittigd, ik kom eraan! Voor de rest gaat alles hier zijn gewone gangetje.. Een schitterend weertje. Ik heb daarnet even buitengezeten, en wat een gevoel om dat lentezonnetje te voelen prikkelen in je nek! Ik had gewoon zin om mijn kale knikkertje ook te laten prikkelen, maar daarvoor is het nog iets te koud!
