Het had wel iets toepasselijks. Op een vliegtuig richting Belgie, op weg naar een begrafenis werd ik voor het eerst geïntroduceerd tot de uitdrukking 'rustige vastheid'. Vorige week is Nancy's grootvader Jozef plots overleden, zijn hart begaf het in de zetel na het nieuws van zeven. Was het aanschouwen van de zoveelste bomaanslag of andere willekeurige miserie die hem de doodsteek gaf? Was het aanhoren van het oeverloos gekwaak van de Belgische en Vlaamse politici? Was het zijn ergernis over het gebrek aan diepgang in de nieuwsgaring, dat plaats heeft gmaakt voor 'de stem van de mens in de straat'. Ik erger me in ieder geval dood aan die zogenaamde specialisten, weet niet of hij dat ook heeft gedaan. Of was het gewoon tijd dat de mechaniek het begaf, onherroepelijk en zonder aanleiding?
Ik heb hem enkel met pensioen gekend, terwijl hij rustig toekeek hoe zijn kleinkinderen met hun lief thuis kwamen, hoe ze hun eerste geld verdienden en hoe ze zijn achterkleinkinderen opvoedden. Altijd geïnteresseerd en geëngageerd, maar zonder zich op te dringen. Toch was zijn invloed groot, hij heeft voor het contact gezorgd waardoor Nancy en ik de eerste keer naar Amerika konden vertrekken. Standvastig was hij ook, vasthoudend aan zijn overtuiging, gevormd door een lang leven.
Maar terug naar 'rustige vastheid'. Blijkt het de lijfspreuk te zijn van Herman Van Rompuy. Herman, de man die eerst België van de ondergang redde, en nu koning van Europa is, voor een tijdje toch.
Ik heb daar problemen mee.
Ten eerste, lijfspreuken van 2 (twee) woorden zijn belachelijk. Misschien goed genoeg voor minder begaafden of luie stotteraars. Maar van de topchef van Europa verwacht je toch een serieuzere lijfspreuk, met krachtige beeldspraak, een duidelijke pointe en een dubbele bodem waar menig illegaal maar van kan dromen. Zo was de lijfspreuk van Churchill 'It is a mistake to try to look too far ahead. The chain of destiny can only be grasped one link at a time.' Of Napoleon's 'l'empire, c'est la paix'. Ik snap de dubbele bodem niet helemaal, maar mijn punt is gemaakt.
Ten tweede, wat betekent rustige vastheid eigenlijk? Vastheid staat niet in de Van Dale. Iets dat vast is, is onbewegelijk, niet verplaatsbaar, onveranderlijk. Rustige onbewegelijkheid lijkt me eerder de lijfspreuk van een comapatient. Hypotetisch dan toch, want hoe zou een comapatient aan een lijfspreuk komen? Ik ken onze Herman niet, maar marketing moet niet echt zijn vak geweest zijn.
Ten derde, als Minister-President-Generaal van Europa moet je toch rekening houden met onze anderstalige medeburgers. Al eens geprobeerd een Engelsman of een Fransman 'rustige vastheid' te doen uitspreken? Probeer maar, 'schild en vriend' lukt nog beter. Dan was 'resting rock', kalme coma' of 'zittende zak' toch wel beter geweest.
Nee, geef mij dan maar 'Yes we can'. Ook kort, maar een wereld van verschil.
En hoe gaat het in Amerika, hoor ik u vragen. Wel, hier vallen de bladeren ook, verdomd lastig om je golfbal terug te vinden.
Op donderdag ben ik naar school gegaan om te helpen bij het maken van de storybook. De kinderen hadden zelf een alfabet opgesteld als "a is for apple". Ze moesten foto's nemen van hun voorwerp en daarbij werd de klas in 4 verdeeld. Ik kreeg 6 kindjes toegewezen en hielp hen bij het maken van de foto's.
's Namiddags kreeg ik telefoon van mijn mama. Als er iemand belt, dan verschijnt het nummer of de naam op de tv als deze aanstaat. Ik zag direct dat het de GSM van mijn mama was en wist onmiddellijk dat er iets niet juist was. Ik kreeg het slechte nieuws te horen dat mijn grootvader overleden was. Als je in België bent duurt het maar even voor je bij elkaar bent, maar hier zat ik dan, ver weg van iedereen. Ook Michel was op dat moment niet bereikbaar. Ik heb toen naar mijn zus gebeld, zoals ik vroeger ook deed toen ik nood had aan een babbel, maar Michel niet bereikbaar was. Ik heb Michel een mail gestuurd, en hij was erg geschrokken van het nieuws. Hij had echter verplichtingen 's avonds en kon niet onmiddellijk naar huis komen, maar na de maaltijd heeft hij zich geëxuceerd en is hij afgekomen. Ik was blij dat hij thuis was en samen hebben we besproken hoe we de komende week zouden doorbrengen. Er was geen twijfel dat we naar België zouden afkomen, maar wel wanneer juist.
Vrijdag heb ik eerst Yanko afgezet aan school. ik ben mee binnen gegaan en de klastitularis verteld dat Yanko de week erna niet op school zou zijn en of ze voor hem werk konden meegeven. Ook de juf van ESL heb ik nog even gesproken. Ze was vol lof over Yanko. Ik heb haar dan toch even gevraagd waarom hij dan 6/20 had voor zijn toets. Ik heb de toets gezien en heb haar mijn gedacht gezegd, maar ik denk niet dat ze het snapte. Michel kan met die juf al helemaal niet om en wil er zelfs niet meer mee spreken. Yanko zelf heeft het ook moeilijk met haar. Ze zaagt steeds en maakt volgens hem teveel fouten. Ik probeer erg vriendelijk te blijven maar toch mijn gedacht te zeggen. Ik weet niet of ze wist of ik in het onderwijs stond, maar dan weet ze het nu. Ik heb gezegd dat ik met het resultaat best tevreden was, want dat de vragen helemaal niet gingen over wat hij moest leren en zelfs helemaal niet op leeftijd waren.
Vrijdag had Luna geen school. Het was die dag oudercontact. Luna had voor het feit dat ze niet Engelstalig was een zeer goed rapport. De juf was blij met de vooruitgang dat ze maakte. Ik heb toen de juf verwittigd dat Luna er een week niet zou zijn. Maandag zou ze nog in de voormiddag naar school gaan en dan zou ik haar ophalen. Na alle verplichtingen die ik nog moest doen, zijn we naar de verrassing gereden. ik had voor Luna een paardrijles geboekt. Ze was superblij. Daarna zijn we samen iets gaan eten. Daarna zijn we nog even gaan winkelen en toen snel Yanko opgehaald.
Zaterdag heb ik gewassen, gewassen en nog eens gewassen.Michel heeft de bladeren met de grasmaaier weggemaaid. Daarna zijn Michel en Yanko gaan golfen.'s Avonds zijn er mensen langs gekomen die we op koninginnedag hadden leren kennen. Zij is van Schotland en heb ik al een paar keer gesproken, hij is van Nederland en heeft nog voor hetzelfde bedrijf gewerkt als dat Michel werkt en hun kinderen (2 jongens en een meisje) komen naar de Nederlandse school. Het was een leuke avond en de kinderen hebben zich goed geamuseerd.
Zondag heb ik de laatste dingen gekocht die mee moesten, de strijk gedaan en heb ik bijna de hele dag gewerkt aan de lessen voor de Nederlandse school. Michel en Yanko zijn weer gaan golfen.
Maandag zijn we de spullen en de lesvoorbereiding, die ik echt goed had uitgeschreven, gaan afgeven bij Nicolette. Een halfuur heen en een half uur terug. Daarna nog even naar het courthouse (gerechtsgebouw), want normaal moest ik dinsdag naar het courthouse gaan voor mijn boete, maar omdat ik vertrok naar België lukte dat dus niet. Maar ik moest me geen zorgen maken, want ik zou een brief krijgen en me de week erna moeten melden.
Thuisgekomen hadden we nog 55 min de tijd om de koffers te pakken. om 11u ben ik Luna gaan ophalen en toen nog even de laatste spullen in de koffers gedaan. Om 12u stond Tracy er om ons op te halen en heeft ze ons naar het vliegveld gebracht.
De reis is goed verlopen en de week is erg intens geweest. Dinsdag heeft Luna bij mij geslapen. Ik heb geen oog dichtgedaan 's nachts maar tegen de ochtend aan ben ik in slaap gevallen en hebben we geslapen tot 11u40. De volgende dagen stond mijn wekker om 9u30. Woensdag heeft Luna bij mijn grootmoeder geslapen en de donderdag nacht heeft ze bij mijn ouders thuis geslapen. Donderdag heeft Yanko dan bij mijn grootmoeder geslapen. Eigenlijk was het wel grappig dat de kinderen bij haar sliepen. Michel is woensdag vertrokken en donderdag aangekomen. Om 7u30 is hij geland en om 9u30 was er de begrafenisplechtigheid voor de familie in Lochristi.
Het was een erg aangrijpende plechtigheid. 's Middags zijn we met z'n allen gaan eten en daar hebben de kinderen ervoor gezorgd dat de sfeer niet te bedrukt was. Vooral de kleinste van de groep kon goed entertainen. In de namiddag was er een plechtigheid in Ieper voor alle familie en vrienden. Er was meer volk dan verwacht. Er werd gitaar gespeeld door Guido Desimpelaere. Ik had hem niet meer gezien sinds onze trouwdag, waar hij ook gitaar speelde. Er werden gedichten voorgedragen die pepe zelf gekozen had en iemand vertelde over zijn leven. Ikzelf heb ook het woord genomen uit naam van alle kleinkinderen. Het is moeilijk om daar vooraan te staan en te lezen wat je neergeschreven hebt, maar na afloop waren er veel mensen die me condoleerden en zegden dat ik het goed gedaan had. Ik dacht toen steeds, dat ik het liever niet goed gedaan had, dat ik het helemaal nog niet gedaan had, maar ik weet dat het goed bedoeld was. Daarna zijn we bij meme thuis gegaan. Om 17u30 was iedereen weg. Het huis was plots heel erg stil, maar aan de andere kant was meme blij dat het terug rustig werd. 's Avonds was nonkel Roland er en zijn Michel en ik even iets gaan eten. Daarna hebben we alle spullen bij mijn ouders opgehaald van Sint Maarten en de leerboeken van de kinderen. Daarna zijn we terug naar meme gegaan en is nonkel Roland vertrokken. Michel was tegen dan helemaal uitgeteld en is gaan slapen. Ik heb nog even met meme gepraat en ook zij is dan gaan slapen.
Vrijdag morgend was ik alleen met meme en hebben we ook veel gebabbeld. Het was ..... om de verhalen te horen over hoe ze pepe heeft leren kennen en hoe het begin van hun leven eruitzag.
Vrijdag en zaterdag hebben we geslapen bij Michel zijn ouders. Zondag zijn we teruggekeerd. We zijn hier om 17u thuisgekomen en om 19u zaten we allemaal in ons bed. We waren doodop.
Deze week hebben we het erg lastig gehad met de jetlag. Vooral Luna zag ervan af. Ze is deze week altijd erg vroeg opgestaan. Zo vroeg zelfs dat ze 3 dagen de bus ook 's morgens heeft genomen. Ik heb hier 3 dagen als een zombie rondgelopen en Yanko liep er ook niet echt super uitgeslapen bij de eerste dagen.
Maandag heb ik wel de bib gedaan, maar ik kreeg me niet aan de gang om mijn lessen te maken voor de Nederlandse school. Gelukkig had ik vorige zondag genoeg gemaakt en had ik dat al wat voorzien. Na school hadden de kinderen redelijk wat huiswerk te doen, maar we hebben er ons samen aangezet.
Dinsdag ben ik naar het courthouse gegaan. Ik had me er al druk over gemaakt sinds 5u 's morgens om daar te horen dat ik vandaag alleen kom vertellen of ik schuldig of onschuldig pleit. Omdat ik onschuldig pleit moet ik 1 december terugkomen en mag ik dan mijn verhaal vertellen.Thuis heb ik dan toch alles even nagekeken voor de NL les en dan naar school gegaan voor de walk. Na de les was ik weer doodop en ook Luna was blij dat ze kon gaan slapen. Toen ik thuis kwam bleek dat Yanko nog veel werk had en heb ik tot 21u nog met hem bezig geweest. Zowel vandaag als gisteren was Michel pas laat thuis, want hij ging gaan dineren met mensen van het werk.
Woensdag heb ik me beziggehouden met het huis op te ruimen en 3 broden te bakken. Ik heb mijn machien op kneden gezet en vanaf daar heb ik het overgnomen. Ook vandaag had Yanko veel werk, maar om 21u heb ik gezegd dat het genoeg was.
Donderdag ben ik naar de Internatinal Women Group geweest. Het was een toffe middag en iedereen vond mijn brood superlekker. Thuisgekomen terug wat opgeruimd en dan huiswerk maken met de kinderen Luna en yanko zijn vandaag ook gaan zwemmen. Na het zwemmen en eten heeft Yanko nog verder gedaan aan zijn werk. Het is gewoon niet te doen wat hij deze week allemaal moet doen.
Vrijdag was er de walk en 's avonds zijn de kinderen weer gaan zwemmen. Na het zwemmen is Yanko naar de 3e schoolfuif geweest. 's Namiddags heb ik voor het eerst naar Oprah gekeken, want ik had in HLN.be gelezen dat ze haar vertrek zou aankondigen. Ze stopt er inderdaad mee, maar het zal nog een jaar duren.
Zaterdag zijn we naar de Amish people geweest. Een rit van 2u. De kinderen vonden het tof om die mensen te zien rondrijden in hun koetsen. We hebben er wat rondgewandeld, een paar meubelwinkels gedaan, een kaasmakerij bezocht en een winkel waar ze van alle soort kitch verkopen zogezegd allemaal gemaakt door de Amish. We hebben er lekkere kaasfondue gegeten en we zijn terug naar huis gekomen.
Vandaag zijn we met zijn allen gaan golfen. Een erg slecht begin, maar naar het einde toe ging het beter. Ik kon in het begin geen bal meer van de grond krijgen. Erg frustrerend. Daarstraks is er een collega van ichel langsgekomen. Hij had fazant, konijn en wilde kalkoen voor me mee. Daar gaan we lekkere dingen van maken en smullen.
Het is ondertussen 23u15 en dik slaaptijd. Dus tot de volgende en slaapwel.
