Het zal jullie ook wel zijn opgevallen, en Gerard Cox wist het 36 jaar geleden al feilloos te voorspellen: het is weer voorbij die mooie zomer. Een zomer met veel plezier, familie en vrienden. In goed gezelschap in 't Heverse, Ieperse, Elewijtse, Mechelse, Hulshoutse, Affligemse, Leuvense, Bonheidse, Erembodegemse, Antwerpse, Bornemse, Bursselse, Vilvoordse, Vlezenbeekse, Eppegemse, Labastide-d'Anjou'se, en zelfs in het Turnhoutse Veel terraskes en en goe Belgisch eten en bier ook. Merci allemaal, ik zal het missen de komende maanden.
In Ohio hebben ze nog niet begrepen wat het zomer reces juist inhoudt. September is altijd al een drukke maand, maar zelden zo hard gewerkt in Augustus. Goed dat er golf is, om er af en toe eens goed op te kunnen slaan. Moet wel dringend op zoek naar iets voor de winter. Yanko probeert me een Wii aan te praten, maar dat lijkt me toch niet hetzelfde, ne par vijf slagen in de living.
Waar ze wel kaas van hebben gegeten zijn pretparken. Cedar Point hier wat verder is ongelofelijk, met The Dragster als absolute top: in 4 seconden naar zowat 200 km/u, dan 100m recht naar boven dan terug recht naar beneden, alles is over in 17 seconden. Het gevolg is een treintje vol met zot giechelende mensen, blij dat ze het overleefd hebben.
Verder was het de zomer van Farmville op facebook. Voor diegene die het niet kennen: don't bother, je gelooft je ogen toch niet. Voor de boeren en boerinnen onder ons: WHAT THE F*CK? What's the fun in artichoken planten, sinaasappels plukken, koeien melken en varkens slachten vanuit uwe zetel? Ik heb nog niemand gevonden die bezig is met het onkruid wieden, of met de stal uitmesten of met het slachtafval naar het vilbeluik brengen. Het is nooit te nat om het veld op te gaan, de fruitbomen bevriezen niet en de tomaten worden nooit opgevreten door de witte vliegen. Laat staan dat er rupsen, slakken of konijnen zijn. Zelfs de varkens eten geven is niet nodig. Alleen maar planten en kweken en geld verdienen en terug uitgeven. Zo kan ik het ook! Iedereen zit maar rustig meer koeien te kopen, niet moelijk dat de boeren hun melkoverschot moeten weg kappen. Nog even en de honger is de wereld uit, zonder mestoverschot of ander ecologische ramp. Virtueel dan toch. Ik vind dat overstromingen, bliksem inslag en sprinkhanenplagen best ingeprogrameerd mogen worden, een beetje spanning in het leven mag wel.
Ook veel boeken gelezen, ook virtueel maar toch veel leuker.
Must read: * Bright Shiny Morning van James Frey. Een kroniek van hedendaags Los Angeles met 10-tale, soms tragisch, soms komische, maar altijd levensechte personages. Een aanrader voor wie het echte Amerika wil leren kennen. * De helaasheid der dingen van Dimitri Verhulst, een autobiografie die komedie met tragedie combineert. Het is ondertussen terecht een klassieker en de film is al gemaakt. Sommige passages zijn echt hilarisch. Ik ben wel benieuwd hoe het ellendige einde, waarin Verhulst het verraad van zijn moeder en de relatie met zijn eigen zoon beschrijft, in beeld is gebracht. Als er geen tranen, van't lachen en van triestigheid vloeien in de cinema, is de film mislukt. * De Zwarte Zwaan - De impact van het hoogst onwaarschijnlijke van Nassim Nicolas Taleb: Eerder filosofisch en redelijk zware kost, over hoe slecht wij mensen eigenlijk zijn in het begrijpen van de realiteit en het voorspellen van de nabije toekomst. Het boek heeft in ieder geval de poten onder mijn wereldbeeld, gestoeld op wetenschap, serieus ingekort. Tenslotte is voorspellen van de toekomst, van welke producten en technologieen ons morgen geld opleveren, mijn job.
So-and-so: * De rattenkoming van Michael Dibdin, een film-noir in boekvorm over misdaad in Italie. Wel veel beter dan voorspelbare Deflo's en Aspe's. * Het Juvenalis Dilemma van Dan Brown. Leest als een TGV, maar gelijk op de trein flits er veel voorbij maar zie je weinig. * Soldaat in Uruzgan van Niels Roelen. Een soort dagboek van een Nederlandse soldaat in Afganistan. Slecht geschreven, maar ontluisterend door wat het vertelt. Vrede is er nog ver weg daar. Het voorwoord van Arnon Grundberg is daarentegen hoogst irriterend. Hij slaagt er in om ongeveer in elke zin negatief te zijn. Over wat het boek niet is, over wat de schrijver niet doet, over wat hij zelf niet heeft gedaan. Argh, wat een vervelende vent die man.
Afrader: * 1953 van Rik Launspach. Een kroniek van de watersnoodramp in Zeeland, met alleen maar zwijgzame, zure mensen, en af en toe, met zwijgzame, zure en idiote mensen. Het eindigt nog niet goed ook.
Hi, Vorige week was een drukke week. We waren blij dat het weekend was.
Maandag avond was het ouderavond in de school van Luna. De groepsleiders stelden zich voor en vertelden wat ze in petto hadden voor dit schooljaar. Het wordt een druk jaar voor velen. Ik heb me terug opgegeven om te helpen bij de "walks" maar enkel op vrijdag. Dit jaar gaan ze dinsdag en vrijdag doen tot november en dan terug vanaf maart (of later afhankelijk van het weer). Ook de juf die de bibliotheek doet had nog hulp nodig op maandag om 8u. Inderdaad ......op maandag ga ik nu helpen in de bib tot 9u.
Dinsdag ben ik met Marna, een Duitse, gaan lunchen. We hadden om 12u30 afgesproken en om 14u30 moest ik terug weg zijn, want Luna komt om 14u55 thuis. Ik dacht dat die lunch wel snel zou gaan en dat ik zelfs nog tijd zou hebben om naar de winkel te gaan, maar ik heb me nog moeten haasten. We hebben afgesproken dat we elke maand samen gaan lunchen. Dan zien we elkaar tijdens de International Women Group, en nog eens als we samen op stap zijn.
Michel is dinsdag ook pas na 24u thuis gekomen. Hij "moest" gaan eten met een delegatie Belgen die hier was. Op woensdag had hij alweer een vergadering om 7u30 's morgens. Woensdagavond is hij Yanko gaan ophalen waar hij zijn lopen heeft en is naar de school van Luna gekomen. Luna en ik waren al op school. Daar was de ice cream social aan de gang en "het lintjesknippen" door de burgemeester en het hoofd van de scholengroep hier. Ook de fotograaf was er en het televisie journaal. Al wie meegeholpen heeft aan het opbouwen van de speeltuin en die aanwezig waren stonden mee op de officiciële - lintjesknippen - foto. Ik zal eens navraag doen wanneer dat in de krant komt en in welke krant. Michel was net te laat om op de officiële foto te staan. De foto's die de dag zelf genomen zijn, kan je zien op de website www.mayfieldschools.org. Michel heeft de sociale contacten onderhouden en ik heb er ijsjes geschept. Iedereen kreeg een gratis ijsje aangeboden.
Als we 's avonds thuis waren, hebben we nog iets gegeten en dan is Michel terug naar het werk gegaan tot 1u. De donderdag ochtend had hij weer een ontbijt vergadering om 7u. Donderdag avond begon het late slapen en vroege opstaan zijn tol te eisen. Donderdag heb ik nog eens goed gesnoeid vanachter. Ik had bijna alles klein geknipt en 2 zakken gevuld, maar op donderdag komt ook de vuilkar hier en dan ben ik maar begonnen met alles naar voor te slepen zodat ze ook de niet verknipte takken konden meenemen. 's Middags ben ik snel nog een boodschap gaan doen met Tracy en zijn we iets gaan eten. Toen ik terug thuis was, was alles weg, behalve de takken. Normaal nemen ze groen mee, maar niet als het bramen zijn. Toen Luna thuis was zijn we vertrokken naar het zwembad, want Yanko had zijn zwemspullen 's morgens vergeten. Dan zijn we snel naar de winkel gegaan om een printer te kopen en dan terug Yanko ophalen. Thuis had Luna nog net de tijd om te eten en is naar het voetbal vertrokken. Michel is thuisgekomen en heeft zich over Yanko ontfermd en daarna ook over Luna. Ik ben de donderdag naar de oudervergadering geweest van de school van Yanko. We waren met 4 mama's van Millridge naar daar gegaan. Ik had er verwacht een hele groep ouders te zien, maar niets was minder waar. 15 mensen in totaal. Het positieve is dat de directeur er ook was en dat hij weet wie ik ben en de link met Yanko gelegd heeft. Hij vond Yanko " an nice guy who loves to live".
Vrijdag was er dan International Women Group, conversation Française. Bijna een uur gereden, maar het was wel tof. Hier is het de gewoonte dat je eten meebrengt i.p.v. een fles wijn of een bloemetje. Ik had Oud Brugge kaas meegedaan. Makkelijk en geen werk aan. Anderen hadden een quiche gebakken of een cake. Het was tof en het ging al bij al nog redelijk vlot het babbelen. Verstaan was geen enkel pleem. Ik was net terug thuis als Luna eraan kwam.
Zaterdag heeft Michel mijn afgeknipte takken klein geknipt en in een zak gestopt. Luna had haar laatste Engelse les, Yanko heeft zijn huiswerk gedaan en ik heb voor de Nederlandse School Cleveland gewerkt. Ik begin er klaar voor te raken voor de eerste les. Na de middag zijn we gaan golfen op Manakiki. We hebben 18 holes gedaan. Voor mij was het de eerste keer sinds we terug waren uit België Het weer was super en mijn afslagen waren goed alsook het putten ging goed. Alleen ballen slaan uit het gras is nog niet zoals het moet zijn. We zullen blijven oefenen en hopelijk kunnen we volgende week teruggaan. Yanko heeft ook goed gespeeld. Hij kan er wel niet tegen als ik beter scoor op een hole dan hij, wat in de tweede helft toch wel een paar keer gebeurde. Zijn humeur ging toen zienderogen achteruit, maar de laatste hole heeft alles goed gemaakt. Hij heeft super geëindigd. Michel heeft zoals altijd, goed gespeeld en dus ook gewonnen. Luna was de perfecte caddy. Ze huppelde rond als we stonden te wachten bij de afslag en bij het putten bracht ze onze putter aan. Ook voor de dorst en honger zorgde ze. 's Avonds zijn we nog iets gaan eten in Champps.
Zondag hebben we lekker lui gedaan. Michel heeft het gras gemaaid en ik het huis op orde gezet. We zijn naar oude auto's gaan kijken die tentoongesteld stonden hier war verder, en daarna gewoon aan het luieren geweest. Om 4u is Yanko gaan lopen. Michel heeft hem weggebracht en gehaald en daarna ben ik naar de winkel geweest. 's Avonds nog naar de Emmy's gekeken en naar bed.
Vandaag dus naar school en meegeholpen in de bib. Was wel leuk bibliothekaresse spelen. Terug thuisgekomen heb ik het huis verder opgeruimd en dan voor de school beginnen werken. Ondertussen waren mijn kuisman en kuisvrouw aangekomen. Ze gaan reeds werken voor een Nederlandse mevrouw die ik ken en zo ben ik aan hun nummer gekomen. Het is een doofstom koppel, maar hij spreekt wel een beetje. Niet altijd te verstaan, maar dan schrijven we op papiertjes en met haar gebeurt alles met gebarentaal. Ze hadden zelfs tomaten voor me mee. Ze werken supersnel en goed. Ik heb hen iets te drinken aangeboden en ze waren daar super blij mee. Vanaf nu komen ze om de veertiendag de boel hier opkuisen.
Tot zover de gebeurtenissen van deze week. Michel gaat proberen deze week eens iets te schrijven, maar dat zegt hij al een paar weken, benieuwd of het deze week lukt.
We waren blij dat het weekend was.
Dit jaar gaan ze dinsdag en vrijdag doen tot november en dan terug vanaf maart (of later afhankelijk van het weer).
Donderdag avond begon het late slapen en vroege opstaan zijn tol te eisen.
Normaal nemen ze groen mee, maar niet als het bramen zijn. 
Toen Luna thuis was zijn we vertrokken naar het zwembad, want Yanko had zijn zwemspullen 's morgens vergeten. Dan zijn we snel naar de winkel gegaan om een printer te kopen en dan terug Yanko ophalen. Thuis had Luna nog net de tijd om te eten en is naar het voetbal vertrokken. Michel is thuisgekomen en heeft zich over Yanko ontfermd en daarna ook over Luna. Ik ben de donderdag naar de oudervergadering geweest van de school van Yanko. We waren met 4 mama's van Millridge naar daar gegaan. Ik had er verwacht een hele groep ouders te zien, maar niets was minder waar. 15 mensen in totaal. Het positieve is dat de directeur er ook was en dat hij weet wie ik ben en de link met Yanko gelegd heeft. Hij vond Yanko " an nice guy who loves to live". 
Ik begin er klaar voor te raken voor de eerste les.
