Het had wel iets toepasselijks. Op een vliegtuig richting Belgie, op weg naar een begrafenis werd ik voor het eerst geïntroduceerd tot de uitdrukking 'rustige vastheid'. Vorige week is Nancy's grootvader Jozef plots overleden, zijn hart begaf het in de zetel na het nieuws van zeven. Was het aanschouwen van de zoveelste bomaanslag of andere willekeurige miserie die hem de doodsteek gaf? Was het aanhoren van het oeverloos gekwaak van de Belgische en Vlaamse politici? Was het zijn ergernis over het gebrek aan diepgang in de nieuwsgaring, dat plaats heeft gmaakt voor 'de stem van de mens in de straat'. Ik erger me in ieder geval dood aan die zogenaamde specialisten, weet niet of hij dat ook heeft gedaan. Of was het gewoon tijd dat de mechaniek het begaf, onherroepelijk en zonder aanleiding?
Ik heb hem enkel met pensioen gekend, terwijl hij rustig toekeek hoe zijn kleinkinderen met hun lief thuis kwamen, hoe ze hun eerste geld verdienden en hoe ze zijn achterkleinkinderen opvoedden. Altijd geïnteresseerd en geëngageerd, maar zonder zich op te dringen. Toch was zijn invloed groot, hij heeft voor het contact gezorgd waardoor Nancy en ik de eerste keer naar Amerika konden vertrekken. Standvastig was hij ook, vasthoudend aan zijn overtuiging, gevormd door een lang leven.
Maar terug naar 'rustige vastheid'. Blijkt het de lijfspreuk te zijn van Herman Van Rompuy. Herman, de man die eerst België van de ondergang redde, en nu koning van Europa is, voor een tijdje toch.
Ik heb daar problemen mee.
Ten eerste, lijfspreuken van 2 (twee) woorden zijn belachelijk. Misschien goed genoeg voor minder begaafden of luie stotteraars. Maar van de topchef van Europa verwacht je toch een serieuzere lijfspreuk, met krachtige beeldspraak, een duidelijke pointe en een dubbele bodem waar menig illegaal maar van kan dromen. Zo was de lijfspreuk van Churchill 'It is a mistake to try to look too far ahead. The chain of destiny can only be grasped one link at a time.' Of Napoleon's 'l'empire, c'est la paix'. Ik snap de dubbele bodem niet helemaal, maar mijn punt is gemaakt.
Ten tweede, wat betekent rustige vastheid eigenlijk? Vastheid staat niet in de Van Dale. Iets dat vast is, is onbewegelijk, niet verplaatsbaar, onveranderlijk. Rustige onbewegelijkheid lijkt me eerder de lijfspreuk van een comapatient. Hypotetisch dan toch, want hoe zou een comapatient aan een lijfspreuk komen? Ik ken onze Herman niet, maar marketing moet niet echt zijn vak geweest zijn.
Ten derde, als Minister-President-Generaal van Europa moet je toch rekening houden met onze anderstalige medeburgers. Al eens geprobeerd een Engelsman of een Fransman 'rustige vastheid' te doen uitspreken? Probeer maar, 'schild en vriend' lukt nog beter. Dan was 'resting rock', kalme coma' of 'zittende zak' toch wel beter geweest.
Nee, geef mij dan maar 'Yes we can'. Ook kort, maar een wereld van verschil.
En hoe gaat het in Amerika, hoor ik u vragen. Wel, hier vallen de bladeren ook, verdomd lastig om je golfbal terug te vinden.
