Halo iedereen , eerst en vooral wil ik ons verontschuldigen voor het lang wachten op onze verhalen maar ze zullen nog komen hoor daar mag je zeker van zijn de achterstal halen we wel in met nieuwe mooie verhalen .

Maar eerst ga ik je vertellen over liefde en haat , ja hoe dicht licht het bij elkaar ,daar heb ik nu ook het bewijs van , ik ga jullie een verhaal vertellen wat misschien een beetje raar zal zijn hier op de blog maar dan zullen jullie ook wel verstaan waarom het zo lang heeft geduurd voor een nieuw verhaal .

Het gebeurde zo bijna een 60 jaar geleden dan werden mijn ma en pa uitgehuwd ja dat was toen ook nog de mode mijn ma was toen 19jaar en mijn pa 28 jaar uit dit huwelijk kwamen wel 5 kinderen waarvan er eentje overleed bij de geboorte en mijn oudste broer op 47 jaar ook overleed , nu gans ons leven hebben we moeten horen dat ze moeten trouwen waren van hun ouders en er geen liefde was maar dat e niet uit elkaar kan gaan in die tijd , we hebben ook een zeer slechte tijd gehad die voor elk ook zeer moeilijk was , maar dat was zo werd gezegd .

We hebben geen gemakkelijke juicht  gehad maar ook geen slechte

Nu je word ouder en krijgt zelf kinderen en je ziet ook het leven van je ouders voorbijgaan , en je denkt het kon toch anders , je vraagt je ook af waarom zijn ze toch samen gebleven ,maar dan komt het antwoord , LIEFDE ja een raar woord bij hun maar toch

Ze worden ouder mij pa wordt ziek hij krijgt MS en beland uiteindelijk in een rolstoel , ons ma is ook aan het sukkelen met haar gezondheid en ze besluiten hun huis te verkopen en naar een serviceflat te gaan ,ons ma had eerst vel aanpassing problemen maar uiteindelijk ging het zeer goed ook haar gezondheid is weer goed en haar suiker op peil beter kon niet , met pa ging het achter uit en hij kan niet meer buiten dus ze zitten het meest van de tijd op zo n klein kamertje en je zou denken ruzie maar nee hoor geen ruzie .

Zo gaan we nog wat door maar pa gaat weer achteruit en er moet een keuze genomen worden hij moet naar het rusthuis ,dus achter opname in het ziekenhuis mag hij niet meer naar hij maar naar het rusthuis ,

Dit is een groot ommekeer in hun leven , eerst ze ons ma nu ga ik profiteren hoor , ha ha goed gezegd ma maar wanneer ga je dat doen elke dag zit je in het rusthuis bij ons pa zelfs als het regent rij je met je brommertje  er naar toe ,we zijn pa nog gaan halen vorig jaar met nieuwjaar wand elke tweede zondag kwamen we met de familie samen , en hadden het zaaltje benden afgehuurd , pa was blij dat iedereen samen was maar was weer snel moe dus terug weggedaan en nog tot laat samen gezeten .

Ik vertrok terug naar Qatar en jij zou me daar komen bezoeken in de vakantie ,samen met Helena en als je opvang vond voor naar pa te gaan ,

 Nu je had buiten iets gerekende ,namelijk dat je op vrijdag de 13/2/15 iets wat weten we nog niet zo krijgen , je zou je klaarmaken voor de Valentijns menu in het rusthuis bij pa maar je bent er nooit meer geraakt  dan pas stortte pa zijn wereld in ook die van ons waarom jij waarom nu je was niet ziek ....... enz... vragen die nog steeds onbeantwoord blijven.

Maar ons pa mis je zo erg dat hij niet meer kon eten ook je MS ging achter uit , dus zijn wij je 10 maand lang elke dag eten komen geven zelfs de medebewoners waren jaloers op jou dat je elke dag bezoek kreeg ,ook al was het maar om je eten te geven en terug naar huis ,soms was het voor de pers die het kwam geven niet zo gemakkelijk maar we waren er , ik ben 8 maand thuis geweest na ma en ook mee voor jou gezorgd maar ik ging terug weg dat vond je zeker niet leuk maar ik kon ook niet anders ik had ook nog een man , en die vertrok naar Singapore dus ging ik mee .

Op zaterdag 26/12 krijg ik telf dat je niet meer wil eten dat je naar ma wilt , dat je haar zo mist en dat je na vijf dagen vast dood gaat en bij haar bent , je had ook koorts en werd nog ziek erbij , ik heb je dan op Skype gehad en gesproken en je zei mijn wens is zo , dus ik ben naar huis gekomen en je was zo blij dat ik er was ,je zoon Frank heeft je sinds die zaterdag geen nacht meer alleen gelaten ,toen ik bij je was ,was je eerst nog zeer goed bij je verstand ik zei dat het veel langer dan vijf dagen kon duren en je zei ja tot haar verjaardag , de dokter is geweest en we konden niets doen je alleen je zo goed mogelijk verzorgen als je niet wilt eten konden we je ook niet dwingen ,dat had je ook zo laten opnemen als je in het rusthuis kwam je wou geen sonde of niets meer alleen geen pijn meer dus alles wat we konden doen was je morfine geven zodat je geen pijn meer had , je bent zeer sterk geweest maar had genoeg gevochten en wou bij haar zijn voor haar verjaardag ,je heb de laatste dagen zoveel vragen gesteld zodat alles goed moest geregeld zijn ,je was zo helder tot het laatste weekend , ik ben ik niet meer van je zijde geweest sinds ik terug ben ,Claire loste Frank van de nacht om 8uur en ik loste haar al van 2u tot 10uur s avond voor Frank terug de nacht ,ons Helena die alles verzorgde als ik er niet was en zo goed voor je zorgde deed eerst die uren maar ik wou ze nu doe zei heet ook nog kleine kinderen en kwam bij mij van 8 tot 10 bij haar pepe tot de voorlaatst dag heeft hij haar en mij nog herkent dan is hij in een coma gevallen en bij mij op 8/12/15 op ons ma haar verjaardag overleden  , dit had hij gewenst dit moet je maar doen op je 84 jaar zeggen ik leef niet meer maar geen euthanasie getekend heb kan je dit ook niet doen dus moet je maar uitgaan als een kaarsje.

Maar je moet iemand wel zeer graag zien dat je haar zo mist en bij haar wil zijn , dit is liefde echte liefde wat iedereen ook zegt  liefde bestaat dus echt ook al dachten veel mensen dat mijn ouders elkaar haten .

Je beide ouders verliezen op 10 maand tijd dus twee op 1 jaar is te veel , ik moet het zelf nog verwerken ik had jullie gezegd dat ik het moeilijk had daar ik ons ma misten maar nu heb ik geen meer ,maar wat me wel sterk maakt is dat hij geen pijn meer heeft en dat ze samen zijn het was zijn wens en die is in vervulling gegaan je ziet maar hoe sterk een mens is als je echt iets wilt dan gaat het wel zelfs door dood te gaan en bij je vrouw te zijn .

Ik zal de laatste dagen zeker koesteren en die kan niemand mij nog afnemen ,dit had ik bij ons ma niet daarom zijn de laatste dagen zo belangrijk voor mij geweest.

Ik wou jullie dit verhaal doen ook een beetje voor mezelf door het eens op papier te zetten en je te laten zien hoe veel mijn ouders van elkaar hielen NIETS KAN HUN SCHEIDEN ZELFS DE DOOD NIET .

Geniet van elkaar heb elkaar lief gaan nooit heen zonder een zoen, gaan niet slapen zonder een goede nacht, voor je het weet kan het te laat zijn .

Mij wens voor jij is nog steeds de zelfde

Leer van gisteren

Droom van morgen

Maar leef vandaag

Voor allen een gelukkige nieuwjaar

en volgend jaar weer mooie verhalen uit Singapore

N&H