Met het schip van de woestijn, verwijzen wij naar de kamelen die je in de woestijn van Qatar terugvind, hier leven geen dieren meer in het wild, maar worden netjes gekweekt op boerderijen, en hiermee komen we dan op de populaire sport in de Arabische landen de kamelenraces.

Omdat we van de kamelen racebaan gehoord hebben, gaan we eens een kijkje nemen, de races op zich worden enkel gehouden in het koudere seizoen, namelijk van Oktober tot Maart, dus net iets te laat, maar er zal toch wel iets te zien zijn, in de nabijheid van de racertrack moet er ook een boerderij, genaamd de Oryx Farm zijn, waar je naar schijnt van alle soorten planten en groenten kan krijgen.

De racetrack ligt net naast de autosnelweg nummer 5, en is vrij makkelijk te vinden, als je denkt en baantje te zien waarop een paar kamelen kunnen lopen, ben je verkeerd, de racebaan beslaat een heel gebied, van ruw geschat een honderd voetbalvelden groot, met eromheen verlichting, want de races beginnen pas om 16u.00, en om half zes is het in Oktober al donker, zoiets hadden we zeker niet verwacht, we zien dan ook op de verschillende banen, jockeys die de jonge baby kamelen begeleiden en laten wennen aan het wandelen, draven en berijden, dit meestal in groep om aan elkaar te wennen, de moeder worden bereden en de jongen dieren lopen ernaast, zodat ze mooi meelopen, zodat ze het kunnen leren tegen het volgende seizoen.

We willen eigenlijk wel eens op het domein, maar borden aan de weg naast het hoofdgebouw van de racebaan melden ons vriendelijke dat wagen niet toegelaten worden op het domein, dit is toch wat we uit het Arabische bord kunnen opmaken, maar een bord met rode rand en een autoteken zal wel hetzelfde betekenen als bij ons, dus even aan het hoofdgebouw stoppen, je kan tot vlak voor de deur rijden, en dat zal voor sommige prominente gasten ook wel gedaan worden, daar kan je het toegangsticket kopen om de races bij te wonen. Wat we zeker eens tijdens het seizoen gaan doen, normaal komen hier weinig westerlingen, maar de Qatari's heten je welkom en zien het als een blijk van respect dat je hun races bezoekt, zolang je hun  maar respecteert en je een beetje houd aan de kleding regels. Dat hier weinig westerlingen komen blijkt uit de verkeersborden die hier allemaal in het Arabisch zijn, en niet in het Engels, het moet zeker eens de moeite waard zijn om dit te bezoeken, zeker als je bezoek hebt van familie of vrienden, dit is zo lokaal als maar mogelijk is.

We zien ze met honderden lopen in groep op het zand van de racebanen, en doordat er naast de banen een rijweg aangelegd is, besluiten we die te volgen om te zien naar waar die leid. Na een tijdje komen we aan een Coral met allemaal kamelen die in verschillende boxen staan, de dieren zien er zeer goed verzorgd uit, en uit nieuwsgierigheid stappen we uit om naar de dieren te kijken, nu zijn we geen van beiden, na de voorvallen met zulke dieren in de Tunesische woestijn, die in Nancy haar benen beet, gek van deze dieren, toch gaan we voorzichtig, ik althans dichterbij om ze eens beter te bekijken, op de grond ligt vers groen, en daar kan ik hen misschien mee omkopen, dus zo gezegd, zo gedaan, en wonderwel lukt het nog ook, ze laten hen het groen voederen en eten het uit mijn handen, nu is ze eten geven vanachter een omheining nog iets anders dan er terug op gaan zitten, want zo ver krijgen ze mij niet meer, kan je hier trouwens ook ergens gaan doen, kamelentochten in de woestijn. je ziet duidelijk dat deze dieren gewoon zijn aan de mens en in geen geval wilde dieren zijn.

Na een paar foto' vervolgen we onze weg, op zoek naar de boerderij, die we niet vinden, maar doordat de weg plotseling ophoud, rijden we verder op een soort van zandpiste en eenmaal voorbij de top van de heuvel zie  we een aantal kamelen met daarrond evenveel auto' s die geparkeerd staan, daar is zeker iets aan de gang en dan kunnen we niet missen, dus wij daar naartoe, eenmaal aangekomen blijken we de enige westerlingen in dit schouwspel te zijn, en gaat Harry uit beleefdheid toch even vragen of wij hier wel welkom zijn, het duurt wel even dat hij iemand gevonden heeft die Engels praat, en ik doe ondertussen mijn giletje aan omdat ik nergens een andere vrouw kan bespeuren, en hun toch het nodige respect te betuigen. Ondertussen blijkt één van de vier heren in de auto naast ons Engels te spreken, die ons op ons gemak stelt, dat wij hier zeker welkom zijn, hij blijkt een hogere positie te hebben in een firma, en nodigt mij zelfs uit om de auto te verlaten, de enige vrouw, een blanke dan nog wel tussen een paar honderd Arabieren. hij legt ons graag en uitvoerig uit dat er hier een schoonheidswedstrijd voor baby en jonge kamelen aan de gang is, ze worden gekeurd in een tent wat verderop in categorieën volgens hun ouderdom. op dergelijke keuringen worden enkel volbloed Arabische kamelen toegelaten en geen dieren die niet uit het midden oosten afkomstig zijn, het prijzengeld is niet onaardig en wordt ook goed gegokt, volgens onze brave man " only for small money " maar als hij ons verteld dat de kleine inzetten die hij bedoeld tussen de 5000 en 10.000 QAR liggen, deel maar door vijf, weten we dat dit niet aan de gewone man besteed is. we zijn zelfs welkom in de tent maar hier zijn weinig of geen mensen die Engels praten, en omdat wij ons niet verstaanbaar kunnen maken in het Arabisch besluiten we maar verder op zoek te gaan naar de boerderij. Ook omdat de kamelen nogal vrij dicht bij de auto's komen en er al een dier een flinke trap tegen een wagen gegeven heeft, besluiten we maar te vertrekken.

Dat kamelen hier hoog in het vaandel gedragen worden, blijkt door de doorgangen onder de snelweg, die enkel voor kamelen bedoeld zijn, dat dit echt Arabic country is blijkt later uit de politie agent waaraan we de weg naar de boerderij vragen en die geen woord Engels blijkt te spreken, zelfs het " No English " komt er moeilijk uit.

De boerderij hebben we niet gevonden vandaag, maar we weten wel dat er hier nog een Zoo is, en dat we naar de races kunnen, dus rijden we maar naar huis om ons gereed te maken om vanavond eens te gaan eten voor de verjaardag van Harry. De keuze van Harry valt op het Belgian Beer Café, in het Continental hotel aan de West Bay, dit is een Café eigenlijk restaurant waar verschillende soorten Belgisch bier geschonken worden, je kan er tevens lekker eten, maar het rumoer in de zaak valt tegen, blijkbaar kunnen mensen als ze gedronken hebben niet op een normaal volume met elkaar praten. Maar wij hebben toch genoten van de avond.

Zonnige groetjes,

N & H