De afgelopen week is een bewogen week geweest, die begon met twee personen terug naar België door ongevalletjes tijdens de boot trip, en het zou blijken dat dit niet het enige is dat er de afgelopen week gebeurt is.

Doordat Harry zijn vrije dag door de shift wissel op de werf op Vrijdag genomen heeft, en hij deze week maar één dag vrij heeft, is hij Zaterdag en Zondag gaan werken.

Ik heb Zaterdag bijna de ganse dag geskypt met mijn zus, die een drieling heeft en waarvan ik van eentje meter en, en er niet bij kon zijn op het vormsel en het feest, had ik haar beloofd om met haar te skypen , en zo haar voorbereidingen toch mee te kunnen maken, en zo was zij dan toch ook een beetje gelukkig, en was ik er een beetje bij.

We kregen van onze zoon te horen op Zaterdagavond te horen, dat zijn echtgenote, dus onze schoondochter opgenomen was in het ziekenhuis, omdat de weeën ter inleiding van de geboorte van onze kleinzoon, waren begonnen. Eigenlijk is dit volgens de dokters nog een drietal weken te vroeg. Omdat onze zoon aan boord van het cruiseschip aan het werken is, mijn schoondochter in de Filipijnen zit, en wij hier in Qatar, verloopt alle communicatie per telefoon of Skype.

Het is een zeer hectische week geweest omdat het in totaal zes volle dagen geduurd heeft eer mijn kleinzoon Kayden geboren is, die zes volle dagen zijn niet zonder slag of stoot voorbij gegaan, waarvan ik jullie de details ga besparen, maar die genoeg gevergd hebben van iedereen, bijzonder de mama, die ik hierbij nog maar een proficiat wens, en waarvan wij weten dat zij nu een zeer sterke vrouw is. Wij steken er dan ook als trotse  Opa en Moeke, twee foto's bij van onze jongste kleinzoon, die nu het vierde kleinkind in de rij is, wel het eerste van de zoon.

Binnenkort vertrek ik naar de Filipijnen om mijn kleinzoon, schoondochter en haar familie voor de eerste maal te ontmoeten, ik zal hier zeker foto's van mee brengen om jullie van deze trip op de hoogte te brengen, ik moet in tegenstelling tot wat eerder gemeld niet alleen naar daar gaan, mijn dochter en tevens Meter van Kayden zal mij vergezellen. we hebben elk wel andere vluchten, omdat zij vanuit Brussel vertrekt en ik vanuit Doha, ik kom ginds vroeger aan dan zij, maar omdat mijn vlucht alreeds geboekt is kan ik hieraan niks meer wijzigen. We vliegen dan misschien wel apart maar zijn dan toch ginder een ganse week samen en slapen in dezelfde kamer. Hoe het ginder verloopt laat ik jullie later nog wel weten, dit zal ten vroegste begin Juli zijn, want ik vertrek naar Manila op 10/06 en kom terug naar Doha op 19/06om dan op 21/06 naar België te vertrekken, dus als ik de tijd moest vinden tussen dit drukke schema door, horen jullie er wel van, vanuit Doha zal Harry jullie dan wel op de hoogte houden.

Om het feit dat ik niet bij mijn schoondochter kan zijn en mijn hectische week te breken, ben ik op Woensdag met de andere expat vrouwen op stap geweest, eerst zijn we gaan ontbijten en shoppen in Ikea, daarna van de ene shopping maal naar de andere, één van de dames was dringend op zoek naar een paar schoenen voor een trouwfeest, en schoenwinkels zijn er hier bij de vleet, dan nog gaan lunchen, dan toch maar geen schoenen gevonden, en dan toch maar naar huis geraakt, uiteraard niet met lege handen, want shoppen in Doha en met lege handen thuiskomen, is zoals naar de kermis gaan en niet op de molen zitten, ik heb dan toch de koelbox voor Harry gevonden en nog wat spulletjes die ik in mijn huis nodig heb, maar Harry zijn verjaardag heb ik nog niet gevonden, dus zit er niets anders op dan morgen terug te gaan naar een andere mall waar er andere winkels zijn.

Donderdag met de zoon en dochter aan de Skype, het is weer even hectisch als voorheen, mijn schoondochter haar water is gebroken, en dus kan de geboorte niet lang meer uitblijven, na een uurtje of zo aan de Skype, zegt mijn zoon dat hij in zijn bed kruipt, het is dan bij hem 01u.30, waarna ik aan mijn dochter vraag of hij echt denkt dat er van slapen iets in huis zal komen. Na een tweetal uur, wordt mijn vermoeden bevestigd en komt er een bevrijdend telefoontje, dat hij Vader geworden is en dat ik weer eens Moeke geworden ben, weer eens de harde realiteit dat wij stilaan ouder worden. mijn kleinzoon luistert naar de naam Kayden, is 51 cm groot en weegt 3,750 kg. volgens de dokters veel te vroeg, maar wat een klein reusje moet het geweest zijn mocht het nog een week of twee later moest geweest zijn.

Dus Vrijdag ga ik op mijn eentje naar de andere mall, om daar Harry zijn cadeau te kopen, ik besluit eens iets nieuws uit te proberen en in plaats van de private taxi die wij nemen van het appartementsgebouw, van de publieke taxi gebruik te maken. Normaal staat aan iedere hoek een taxi te wachten, maar als ik achter de hoek van het appartement kom, is een lege laan mijn deel, dus met een veertig graden op mijn hoofd, maar op zoek naar een verdomde taxi, bij het tweede rond punt zie ik er eentje rijden en zwaai ik als een gek om zijn aandacht te trekken, hij heeft mij gelukkig gezien en brengt mij naar de city mall, waar ik mijn inkopen kan doen, en dan terug naar huis, waar ik nogmaals eens opteer voor de publieke taxi ( is goedkoper ) en de luxe van de private taxi aan mij laat voorbijgaan.

Aan de parking voor de taxi's roepen diverse chauffeurs mij toe, maar omdat het gebruikelijk is om de eerste te nemen, doe ik dat dus ook. De vriendelijke chauffeur vraagt waar ik naartoe wil, en als ik hem vertel naar de Pearl te willen, is het net of hij het in Keulen hoort donderen, het blijkt dat het namelijk zijn eerste dag is, gisteren heeft hij hier wat rondgereden, en vanaf vandaag is het trek uw plan, en de Pearl wist hij niet echt liggen, de op mijn vraag of hij de Corniche weet, en ik daarop een bevestigend antwoord krijg, waag ik het erop om met onze eerste dag chauffeur het verkeer naar huis te trotseren. Wij vertrekken en aan het eerste kruispunt hebben we duidelijk een andere mening, hij wil rechtdoor en ik wil dat hij omkeert, die weg rijd Harry altijd, en we komen toch altijd thuis. Na een tijdje rijden wordt mijn vermoeden de verkeerde weg uit te rijden bevestigd, doordat we wel op de Corniche zitten, maar het water aan de verkeerde kant ligt, dus moet hij terug omkeren, wat niet direct evident is in een stad als Doha, en wat na een tijdje dan toch lukt, nu zal hij rijden zoals ik het wil, en niet andersom. hoe verder wij rijden, geef ik hem uitleg over welke hotels hij voorbij rijd en waar hij zich bevind, ik speel dus voor gids, de vraag is wie zal wie nu betalen.

Na een rit van een half uur wat normaal eentje van tien minuten is, kom ik thuis aan, dus even onderhandelen over de prijs, waar de brave man onmiddellijk mee akkoord ging, en mij honderdmaal bedankt voor de info die ik hem onderweg gegeven heb, hij heeft naar eigen zeggen, meer geleerd op dit half uur dan gisteren tijdens de gehele dag, dit is hopelijk het laatste was de bewogen week, ik heb echt niets meer nodig.