Ze is een minder bekende boodschapper dan Hermes, maar ze diende wel Zeus en Hera. Iris is de godin van de regenboog en de dochter van Thaumas en Electra. Ze wordt meestal weergegeven met gouden vleugelen. Soms gaven beeldhouwers haar een kan in de hand, omdat ze volgens sommigen het water aan de wolken toevoegde. Ze gebruikte de regenboog als snelweg, de Grieken beschouwden het immers als de brug tussen hemel en aarde die oprees uit de zee.
De twistgodin was de dochter van Nyx, de nachtgodin. Je kunt deze ruziestoker herkennenaan een gouden appel. Eens was ze als enige niet uitgenodigd voor de grote bruiloft van Peleus en Thetis. Daardoor was ze zo beledigd dat ze onopvallend een gouden appel met de opschrift voor de mooiste tussen de feestgangers rolde en dan weer wegglipte. Er ontstond oproer tussen de dames onderling, en Eris lachte in haar vuistje. Maar de ellendige appel was wel de oorzaak van de tien jaar durende oorlog tussen Griekenland en Troje: de Trojaanse Oorlog.
" Welk wezen loopt 's morgens op vier, 's middags op twee, en 's avonds op drie voeten? Maar hoe meer voeten het gebruikt, des te kleiner is zijn kracht en snelheid."
Wanneer je het antwoord niet wist, dan werd je onmiddellijk en ter plekke door de sphinx opgepeuzeld. De enige die het raadsel ooit heeft kunnen oplossen was Oedipus.
Het antwoord luidde de mens: een babytje kruipt op vier voeten, als die volwassen is loopt hij op twee benen en later als oude grijzaard gebruikt hij een wandelstok, zijn derde been.
Selene, de verpersoonlijking van de maan (de maangodin) was de dochter van de titanenHyperion en Theia en de zus van Helios (zonnegod) en Eos (godin van de dageraad). Ze is een kuise maagd, en daarom wordt ze vaak gelijkgesteld aan Artemis, een andere maangodin en godin van de kuisheid.
Selene vatte een hevige liefde voor Endymion. Zo hevig dat ze de gedachte dat hij ooit zou sterven alleen al niet kon verdragen, daarom bracht ze hem in een toestand van eeuwige slaap, opdat hij nooit zou sterven.
Nadat Zeus zijn vader Chronos had verslagen, liet hij zichzelf en zijn broers heersen over de wereld. Hades regeerde voortaan over de onderwereld, Zeus voortaan over deaarde en de hemel, en de oudste broer Poseidon kreeg het gezag over de wateren.
Meestal kun je Poseidon snel herkennen als een indrukwekkende, baardige man met de beruchte drietand, die in een met prachtige paarden bespannen rijtuig over de woest goven glijdt met een groot gevolg van waternimfen en zeedieren (dolfijnen, reusachtige vissen...).
Poseidon was dus de heerser over de zeeën en oceanen, maar ook van de aardbevingen en paarden. Dus als hij even uit zijn humeur was, dan zwaaide hij met zijn drietand, dan veroorzaakte hij eventjes een aadbeving of een tsunami.
Hij had een zoontje (Triton) en twee dochters (Rhode en Benthesicme). Tenminste, dat waren zijn kinderen die verwekt zijn bij zijn vrouw Amphititre. Naast deze drie had hij nog een grote verzameling nakomelingen die voortgekomen zijn uit tal van verhoudingen en verkrachtingen.
Nu nog kent met Poseidon, al dan niet onder de naam Neptunus, bijvoorbeeld door de Disneyrealisatie Ariël, de kleinde zeemeermin.
Medusa was een gorgo.Anders dan de rest van de gorgos, had ze geen afstotelijk uiterlijk, integendeel: ze was een felbegeerde schoonheid met prachtige haren.
Ze had een speciale gave die Stheno en Euryale (de andere gorgos) niet hadden, ze kon namelijk iemand verstenen als die persoon haar aankeek.
Op een dag merkte Poseidon de beeldschone Medusa op. Vanaf die dag bestond haar leven alleen maar uit ellende. Poseidon verkrachtte haar in een tempel van Athena, waardoor deze van woede stampvoette. Ze besloot wraak te nemen - maar niet op haar oom Poseidon, heerser van de zee, maar op de ongelukkige Medusa.
Athena veranderde haar van een bekoorlijk meisje in een afschrikwekkend schepsel met slangen als haren.
Een tijdje later kwam Perseus, een van de vele beschermelingen van Athena, eventjes op bezoek bij Medusa. Om haar te onthoofden, namens Athena.
Toen haar bloed de grond raakte, rezen er twee figuren op uit het bloed: het gevleugeld paard Pegasus en het monster Chrysaor. Ze was namelijk zwanger nadat Poseidon haar verkracht had.
Verscheidene keren zette Perseus Medusas hoofd in als schild, waardoor de vijand dan ter plekke versteende. Later besloot hij het hoofd te schenken aan zijn beschermvrouwe Athena, die het hoofd op haar aegis (geitenvel) zette.
Apollo is de god van dichtkunst, geneeskunde (en ziektes), voorspellingen, schapenherders, boogschutters, en... het licht en de zon. Kortom, Apollo is de meest veelzijdige god (maar ook de knapste!) van alle Olympusgoden. Hij had dan ook veel te doen als hij niet achter knappe nimfen en vrouwen aanzat. hij was de leider van de negen muzen, elk vertegenwoordigsters van een kunst, zoals toneel en muziek. Je kunt de muzen samen met hun leider zien op de afbeelding hiernaast. Zelf was hij onafscheidelijk verbonden aan zijn lier, een cadeautje van Hermes, nadat die Apollo's runderen had gestolen! Ook werd hij nooit gezien zonder zijn laurierkrans, een aandenken aan de bloedmooie nimf Daphne, die in een laurierboom veranderde. Hij werd vaak gelijkgesteld aan Helios (de zonnegod) en werd dan ook 'Phoibos' Apollo genoemd, wat 'de stralende' en 'de lichtende' betekent. Zijn (bekendste) zoon heet Asclepios, die een heel beroemd geneesheer was. Verder heeft als attributen ook nog een zilveren pijl en boog (gesmeed door Hephaistos) en de driepoot. Dit wijst op het stoeltje van waarop een vrouw, Pythia, voorspellingen deed, die haar door Apollo persoonlijk werden ingefluisterd: Het orakel van Delphi.
Apollo is de tweelingbroer van Artemis (zoon en dochter van Leto en Zeus), en allebei hebben ze een nogal opvliegend en wraaklustig kantje (wat waarschijnlijk alle goden hebben). Zo blijkt uit het verhaal van Niobe. Ze werd hoogmoedig, en verkondigde dat zij eigenlijk een godin moest zijn, omdat zij nota bene meer kinderen had dan Leto! Haar gedrag werd op een vreselijke wijze bestraft: Artemis en Apollo, die hun moeder kwamen wreken, schoten al haar zeven zonen en zeven dochters met hun pijl en boog voor haar ogen neer.
Hygieia, de godin van de gezondheid, dochter van Asclepios, de godin van de geneeskunde. Ze heeft vele attributen:
Een laurierkrans (dat wel geassocieerd kan worden met het feit dat ze een afstammeling is van Apollo, die ook steeds werd afgebeeld met een laurierkrans om zijn geliefde Daphne te herdenken die in een laurierboom veranderd was)
Een slang (symbool van de gezondheid)
Een schaaltje met water (hier in dit geval heb ik een kruik gebruikt bij gebrek aan opties)
Dit is Hestia, de godin van het haardvuur, het huiselijke leven, en de maagdelijkheid. Tijdens het tijdperk van de Romeinen (na de Grieken dus) werd er een tempel voor haar gebouwd. De priesteressen (Vestaalse maagden genoemd, naar haar Latijnse naam Vesta) die daar verbleven moesten zich aan enkele regels houden, zoals het behouden van hun maagdelijkheid en het eeuwige vuur in de tempel brandende houden. Indien ze hun maagd zijn verloren aan een man, werden ze levend begraven of van een rots afgegooid. No guys dus. Haar attributen zijn het vuur en haar mantel en sluier.
De koninklijke Hera, echtgenote van de vader van de goden en mensen. Ironisch genoeg is ze de godin van het huwelijk, maar was haar eigen huwelijk niet bepaald zonder slippers. Niet door haar gemaakt, maar door Zeus, die verre van trouw aan haar was (en een heuse verzameling nakomelingen heeft verwekt bij zowel godinnen, halfgodinnen en stervelingen). Maar ondanks de vele affaires van haar man, voelde ze zelf niet de aandrang om vreemd te gaan. Dat betekent echter niet dat ze een oogje dichtkneep voor de ontrouw van Zeus. Integendeel. De vrouwen waarmee Zeus iets had, kregen het door haar zwaar te verduren, evenals de kinderen die voortkwamen uit deze verhoudingen. Heracles bijvoorbeeld, kreeg vlak na zijn geboorte bezoek van twee schattige slangen die beiden gestuurd waren door Hera (die hij in zijn wiegje tegelijk in zijn vuistjes wurgde ^.^).
Hera wordt steevast voorgesteld als een trotse, koninlijke vrouw (zoals het haar positie past), met een pauw en een koe.
Dit is Artemis, de tweelingzus van de zonne- en muziekgod Apollo. Vaak wordt Artemis gelijkgesteld aan Selene (de maan) en Apollo aan Helios (de zon), zoals je op onderstaande afbeelding wel kunt zien. Artemis was de godin van de jacht, de kuisheid, de ongerepte natuur en de maan. Haar attributen zijn de zilveren pijl en boog, de maan, de olijfboom en vaak had ze gezelschap van nimfen, ganzen, jachthonden en herten. Artemis moest over het algemeen niet veel van mannen weten, maar toch werd ze verliefd op Orion. Maar... Apollo lette goed op de kuisheid van zijn zusje, en stak er een stokje voor. Artemis werd speciaal vereerd door de Spartanen, vanwege haar lichamelijke gehardheid. Bij het volwassen worden, werden Spartaanse jongens tot bloedens toe gegeseld voor haar altaar. Geen pretje dus. En hoe langer je het volhield, hoe eervoller het was! Zelfs al bloedde je dood.
De afbeelding van de tweeling Artemis en Apollo is gemaak door Ashley Bennett.
Hiernaast zie je Demeter, de godin van de natuur, de oogst, de vruchtbaarheid en het graan. Haar humeur wordt in verband gebracht met de seizoenen; wanneer ze treurig is omdat ze haar dochter Persephone moet missen voor zes maanden, dan is het koud op aarde (herfst en winter). Wanneer haar hart vervuld is van vreugde, omdat Persephone (Lat. Proserpina) teruggekeerd is van de onderwereld, bloeit alles weer op aarde (lente en zomer). Je kan haar herkennen als een typische natuur- en vruchbaarheidsgodin: een fakkel, een sikkel om de graan te oogsten, het graan, manden die uitpuilen van het fruit. Demeter draagt de Hoorn des Overvloeds om haar middel. Je ziet ook een korenkrans om haar hoofd en een slang om haar linkerarm. Op deze afbeelding staan uitzonderlijk veel kenmerken, die niet noodzakleijk allemaal tegelijk voorkomen op een afbeelding van Demeter.
De strijdlustige Athena, godin van de wijsheid en het verstandige oorlogvoeren. Ze werd in volle wapenuitrusting geboren uit het hoofd van haar vader, de oppergod Zeus, steunde de Grieken volop in de Trojaanse strijd en won wedstrijdjes tegen gewone, overmoedige stervelingen, zoals de ongelukkige Arachne die in een spin werd veranderd. Athena is met andere woorden een godin waar veel over te vertellen is! Haar kenmerkende attributen zijn haar wapenuitrusting (helm, schild, speer/zwaard/dolk...), een uil en haar aegis (beschermend geitenvel van de geit Amaltheia) met het hoofd van Medusa (zie blogbericht: Medusa) dat ze van Perseus kreeg. Iedereen die naar het hoofd keek, versteende ter plekke. Door een klein technisch foutje van onze illustratrice is de aegis, een geitenvel dus, vervangen door een borstplaat. Het hoofd van Medusa is evenwel paraat.
Deze schoonheid is Aphrodite. Ze is de verpersoonlijking van de liefde en schoonheid. Vaak heeft ze een spiegel en een zwaan in de buurt. Om haar middel draagt ze een magische gordel, die ieder hart sneller deed kloppen. Door de gordel werd ze omhuld door een waas van onweerstaanbare schoonheid (wat ze van nature, zonder de gordel eigenlijk ook al had) en voelde iedereen een hevige liefde en verlangen naar de drager van deze gordel. In haar linkerhand heeft ze de gouden appel vast, de prijs die Paris haar gegeven had om te bewijzen dat zij de mooier was dan Hera (godin van het huwelijk) en Athena (godin van de strategische oorlog, wijsheid en allerlei kunsten). Deze gouden appel was dan ook de aanleiding van de beroemdste sage in de Griekse mythologie: het verhaal van de Trojaanse Oorlog. Aphrodite werd op een heel speciale manier geboren: namelijk uit het schuim van de zee. 'Aphrodite' betekent dan ook 'de uit het schuim geborene'. Meestal wordt Aphrodite vergezeld door een schattig vliegend wezentje, Eros (Cupido of Amor in het Latijn), die met zijn pijl en boog vele harten in vuur en vlam zet. Zelfs de goden konden niet aan zijn pijlen ontsnappen! Eros is het derde kind van Chaos.
Een mythe is een buitengewoon verhaal. Het kan gaan over de romances van een god of over de tegenslagen van een wonderlijk dier dat kan spreken. Maar het kan ook een verklaring vorstellen. Het ontstaan van de Aarde, hoe de mens voor het eerst op het toneel verscheen, de opkomst en ondergang van de zon... Maar niet alle buitengewone verhalen zijn per se mythes!
Want er is een verschil tussen sprookjes en mythes. Om het verschil te bekijken, moeten we het bekijken vanuit het standpunt van onze voorvaderen.
Van sprookjes wist men vroeger dat het slechts een vertelsel was. Een mooie leugen. Men geloofde er niet echt in. Men wist dat het niet waargebeurd was. Bekende voorbeelden zijn Sneeuwwitje en Roodkapje. En sorry als je het nog niet wist; dat zijn fictieve personages.
Mythen. Daar geloofde men rotsvast in. Voor ons zullen ze misschien onwaarschijnlijk klinken, maar voor onze voorvaderen was het de Bijbel. Het maakte deel uit van de religie. De oude Grieken bijvoorbeeld bouwden tempels om hun goden te vereren, die steevast in hun mythen voorkwamen.
Ze is een minder bekende boodschapper dan Hermes, maar ze diende wel Zeus en Hera. Iris is de godin van de regenboog en de dochter van Thaumas en Electra. Ze wordt meestal weergegeven met gouden vleugelen. Soms gaven beeldhouwers haar een kan in de hand, omdat ze volgens sommigen het water aan de wolken toevoegde. Ze gebruikte de regenboog als snelweg, de Grieken beschouwden het immers als de brug tussen hemel en aarde die oprees uit de zee.
