Hades is de wrede god van de rijkdom en de onderwereld. Dit werd hij bij het verdelen van de wereld, tussen hem en zijn broers. Zeus kreeg de aarde, Poseidon de zee, en...Hades kreeg wat overbleef, het rijk van de doden: de onderwereld. Het dodenrijk kon je enkel bereiken door de veerman Charon één obool (een oude Griekse munt) te betalen, zodat hij je over de rivier de Styx kon zetten. Daarom legden de Grieken steevast een munt op de tong van hun doden, zodat iedereen zijn overtocht kon betalen en geen dode zou blijven dolen. Na de Styx moest je ook nog de driekoppige hond Cerberus passeren, een redelijk bloeddorstig schepsel. Hades heeft als attribuut de onzichtbaarheidshelm en wordt in het Latijn Pluto genoemd.
Op een dag maakte Hades een ritje met zijn wagen, en hij kwam voorbij een veld waar de knappe Persephone (Lat. Proserpina), de dochter van Demeter (godin van de landbouw en vruchtbaarheid) en haar vriendinnen bloemen aan het plukken waren. Hades werd op slag verliefd op Persephone en kidnapte haar op zijn wagen om met haar te trouwen in de onderwereld. Demeter was diep ongelukkig door de verdwijning van haar dochter en verwaarloosde haar taken. De oogsten mislukten, plantjes konden niet meer groeien en de aarde werd kaal. Op een dag kon Zeus het niet meer aanzien, en trok naar de onderwereld om een regeling te treffen. Maar Persephone had haar lot al bezegeld door 6 pitjes van een granaatappel te eten, en wie van de vruchten in de onderwereld eet, kan nooit meer terugkomen. Daarom zou Persephone afwisselend zes maanden (voor de zes pitjes) bij Hades, in de onderwereld, en zes maanden bij Demeter, op aarde, leven. In deze mythe worden de seizoenen verklaard: de zes maanden dat Persephone bij haar moeder was, was de aarde vruchtbaar, omdat Demeter gelukkig was (zomer). Tijdens de zes maanden bij Hades, was Demeter treurig, en op aarde gingen de planten dood (winter). Persephone zelf vond het niet erg om koningin van de onderwereld te zijn, en was bijna net zo streng als haar man.
Het zeldzamen moment dat ze zich van haar gevoelige kant toonde, speelde zich af in de mythe van Orpheus en Eurydice, een tragisch liefdeskoppel. De zanger Orpheus werd verliefd op de mooie Eurydice, maar het noodlot sloeg toe: Eurydice trapte op een slang en stierf. Orpheus was doodongelukkig, en besloot haar terug te gaan halen uit de onderwereld. Hij slaagde erin tot bij Hades te komen, en vroeg hem zijn Eurydice terug. Hades weigerde. Maar Orpheus was een fenomenale zanger, die met zijn stem zelfs gevoelloze stenen kon bewegen, en gaf niet op. Hij zong een lied dat Persephone zo ontroerde dat ze Hades smeekte hem een kans te geven. Hades smolt voor zijn lieve Persephone en stelde voor dat Eurydice Orpheus mocht volgen uit de onderwereld naar de wereld van de levenden. Op één voorwaarde: Orpheus mocht NIET omkijken. Maar... halverwege sloeg de twijfel toe bij Orpheus en...hij keek om, waarna Eurydice voor eens en voor altijd teruggezogen werd naar de onderwereld. Terug bij de levenden, zonderde Orpheus zich steeds meer af, en werd uiteindelijk door een jaloerse groep Maenaden (nimfen die Dionysos vereren en bekend staan als krankzinnige vrouwen) aan stukken gescheurd.
Ares was de beruchte oorlogsgod, en niemand minder dan een zoon van de oppergod Zeus en zijn ijdele vrouw Hera. Hij was dan ook één van de 12 goden die het voorrecht genoten om op de Olympusberg te mogen wonen. Hoewel iedereen hem met het vereiste respect behandelde, werd hij in stilte toch veracht. Hij mocht dan wel een god in hart en nieren zijn, hij was wel verantwoordelijk voor de oorlog op aarde. En oorlog bracht niets dan ellende met zich mee - ellende die hem werd verweten.
Doch werd hij wel aanzienlijk vereerd in de ruige stadstaat Sparta, maar dat is niets om achterover van te vallen. De spil van Spartas welvaart was namelijk de oorlog. Geen wonder dat de stoere Ares daar dan ook werd aanbeden.
En voor deze stoere bink viel de liefdesgodin Aphrodite als een blok. Ares was namelijk veel spannender, knapper en mannelijker dan de kreupele Hephaestos waarmee zij opscheept zat. Hephaestos pikte echter niet dat zijn vrouw achter zijn rug zat te foefelen met de oorlogsgod.... dus bedacht hij een sluw, vernederend plan. Hij mocht dan wel een mankepoot zijn, omdat zijn moeder Hera hem uit schaamte van de Olympus had gegooid, maar hij was zeker niet op zijn achterhoofd gevallen.
Zo spande hij een onzichtbaar net boven het bed, en wachtte geduldig. Zijn geduld werd dubbel en dik beloond. Al gauw kwamen de minnaren de slaapkamer binnenstormen. Aphrodite en Ares wierpen zich vol harstocht en verlangen op het bed. Maar in plaats van een nacht van avontuur, kregen ze een schandaal te verduren. Ze raakten verstrikt in het net en tot overmaat van ramp trommelde Hephaestos de hele godenwereld op om naar dit schouwspel te komen kijken. Zo werd het liefdespaar het voorwerp van spot, hoon en vermaak. Best begrijpelijk waarom Ares het nooit goed heeft kunnen vinden met Hephaestos.
Ares moest vaak het loodje leggen tegen zijn verstandige (half)zus Athena, godin van de wijsheid, maar tevens van de oorlog. Hoewel ze beiden goddelijke vertegenwoordigers van de oorlogvoering waren, waren ze niet te vergelijken.
Ares hield meer van de snelle, rake aanpak van het oorlogvoeren. Hij was agressief, en een voorstander van hersenloze, man-tegen-man-gevechten.
Athena daarentegen was slimmer en doeltreffender. Ze hield meer van een doordachte strategie, het wikken en wegen. De onbesuisde Ares stak zwak af tegen de wijze Athena.
De Romeinen hadden hun eigen Romeinse versie van Ares. Deze wordt Mars genoemd, en in onze evoluerende maatschappij heeft deze heidense oorlogsgod nog steeds immense invloed. Bij het horen Mars denk je bijvoorbeeld al snel aan de naar hem vernoemde planeet. De maand maart is ook afgeleid van Mars.
Je ziet, geschiedenis is geen reeks van vergane feiten. Geschiedenis leeft voort, of je je er bewust van bent of niet.
Hermes is de zoon van Zeus en Maia. Hij beschikt over veel sluwheid en was heel bijdehand. Hij was nog maar net geboren of hij velde al een schildpad en bespande het schild met snaren: de lier. Ook stal hij Apollo's runderen. Zeus was wel geamuseerd door zijn slimme zoon en gaf hem een baantje als boodschapper van de Olympische goden en begeleider van doden naar de onderwereld. Hij is de god van de koopmannen en de handel, de dieven en bedriegers. Beroepen waar slimheid voor nodig is! Hij is ook beschermer van herders en kudden. Hermes was heel vriendelijk voor de mensen, en later schreef men vele nuttige en leuke uitvindingen aan hem toe: de lier, fluit, maten en gewichten en de sport, maar ook het schrift, de wiskunde en de astronomie. Zijn attributen zijn gevleugelde sandalen, om heel snel te kunnen vliegen, een gevleugelde reishoed en een herautstaf of, met het Latijnse woord, caduceus. Met een simpele aanraking kon Hermes daarmee mensen in slaap brengen of wakker maken. Soms draagt hij ook nog een geldbuidel. De Romeinen kenden hem onder de naam 'Mercurius'.
Ze is een minder bekende boodschapper dan Hermes, maar ze diende wel Zeus en Hera. Iris is de godin van de regenboog en de dochter van Thaumas en Electra. Ze wordt meestal weergegeven met gouden vleugelen. Soms gaven beeldhouwers haar een kan in de hand, omdat ze volgens sommigen het water aan de wolken toevoegde. Ze gebruikte de regenboog als snelweg, de Grieken beschouwden het immers als de brug tussen hemel en aarde die oprees uit de zee.
De twistgodin was de dochter van Nyx, de nachtgodin. Je kunt deze ruziestoker herkennenaan een gouden appel. Eens was ze als enige niet uitgenodigd voor de grote bruiloft van Peleus en Thetis. Daardoor was ze zo beledigd dat ze onopvallend een gouden appel met de opschrift voor de mooiste tussen de feestgangers rolde en dan weer wegglipte. Er ontstond oproer tussen de dames onderling, en Eris lachte in haar vuistje. Maar de ellendige appel was wel de oorzaak van de tien jaar durende oorlog tussen Griekenland en Troje: de Trojaanse Oorlog.
Selene, de verpersoonlijking van de maan (de maangodin) was de dochter van de titanenHyperion en Theia en de zus van Helios (zonnegod) en Eos (godin van de dageraad). Ze is een kuise maagd, en daarom wordt ze vaak gelijkgesteld aan Artemis, een andere maangodin en godin van de kuisheid.
Selene vatte een hevige liefde voor Endymion. Zo hevig dat ze de gedachte dat hij ooit zou sterven alleen al niet kon verdragen, daarom bracht ze hem in een toestand van eeuwige slaap, opdat hij nooit zou sterven.
Nadat Zeus zijn vader Chronos had verslagen, liet hij zichzelf en zijn broers heersen over de wereld. Hades regeerde voortaan over de onderwereld, Zeus voortaan over deaarde en de hemel, en de oudste broer Poseidon kreeg het gezag over de wateren.
Meestal kun je Poseidon snel herkennen als een indrukwekkende, baardige man met de beruchte drietand, die in een met prachtige paarden bespannen rijtuig over de woest goven glijdt met een groot gevolg van waternimfen en zeedieren (dolfijnen, reusachtige vissen...).
Poseidon was dus de heerser over de zeeën en oceanen, maar ook van de aardbevingen en paarden. Dus als hij even uit zijn humeur was, dan zwaaide hij met zijn drietand, dan veroorzaakte hij eventjes een aadbeving of een tsunami.
Hij had een zoontje (Triton) en twee dochters (Rhode en Benthesicme). Tenminste, dat waren zijn kinderen die verwekt zijn bij zijn vrouw Amphititre. Naast deze drie had hij nog een grote verzameling nakomelingen die voortgekomen zijn uit tal van verhoudingen en verkrachtingen.
Nu nog kent met Poseidon, al dan niet onder de naam Neptunus, bijvoorbeeld door de Disneyrealisatie Ariël, de kleinde zeemeermin.
Apollo is de god van dichtkunst, geneeskunde (en ziektes), voorspellingen, schapenherders, boogschutters, en... het licht en de zon. Kortom, Apollo is de meest veelzijdige god (maar ook de knapste!) van alle Olympusgoden. Hij had dan ook veel te doen als hij niet achter knappe nimfen en vrouwen aanzat. hij was de leider van de negen muzen, elk vertegenwoordigsters van een kunst, zoals toneel en muziek. Je kunt de muzen samen met hun leider zien op de afbeelding hiernaast. Zelf was hij onafscheidelijk verbonden aan zijn lier, een cadeautje van Hermes, nadat die Apollo's runderen had gestolen! Ook werd hij nooit gezien zonder zijn laurierkrans, een aandenken aan de bloedmooie nimf Daphne, die in een laurierboom veranderde. Hij werd vaak gelijkgesteld aan Helios (de zonnegod) en werd dan ook 'Phoibos' Apollo genoemd, wat 'de stralende' en 'de lichtende' betekent. Zijn (bekendste) zoon heet Asclepios, die een heel beroemd geneesheer was. Verder heeft als attributen ook nog een zilveren pijl en boog (gesmeed door Hephaistos) en de driepoot. Dit wijst op het stoeltje van waarop een vrouw, Pythia, voorspellingen deed, die haar door Apollo persoonlijk werden ingefluisterd: Het orakel van Delphi.
Apollo is de tweelingbroer van Artemis (zoon en dochter van Leto en Zeus), en allebei hebben ze een nogal opvliegend en wraaklustig kantje (wat waarschijnlijk alle goden hebben). Zo blijkt uit het verhaal van Niobe. Ze werd hoogmoedig, en verkondigde dat zij eigenlijk een godin moest zijn, omdat zij nota bene meer kinderen had dan Leto! Haar gedrag werd op een vreselijke wijze bestraft: Artemis en Apollo, die hun moeder kwamen wreken, schoten al haar zeven zonen en zeven dochters met hun pijl en boog voor haar ogen neer.
Dit is Hestia, de godin van het haardvuur, het huiselijke leven, en de maagdelijkheid. Tijdens het tijdperk van de Romeinen (na de Grieken dus) werd er een tempel voor haar gebouwd. De priesteressen (Vestaalse maagden genoemd, naar haar Latijnse naam Vesta) die daar verbleven moesten zich aan enkele regels houden, zoals het behouden van hun maagdelijkheid en het eeuwige vuur in de tempel brandende houden. Indien ze hun maagd zijn verloren aan een man, werden ze levend begraven of van een rots afgegooid. No guys dus. Haar attributen zijn het vuur en haar mantel en sluier.
De koninklijke Hera, echtgenote van de vader van de goden en mensen. Ironisch genoeg is ze de godin van het huwelijk, maar was haar eigen huwelijk niet bepaald zonder slippers. Niet door haar gemaakt, maar door Zeus, die verre van trouw aan haar was (en een heuse verzameling nakomelingen heeft verwekt bij zowel godinnen, halfgodinnen en stervelingen). Maar ondanks de vele affaires van haar man, voelde ze zelf niet de aandrang om vreemd te gaan. Dat betekent echter niet dat ze een oogje dichtkneep voor de ontrouw van Zeus. Integendeel. De vrouwen waarmee Zeus iets had, kregen het door haar zwaar te verduren, evenals de kinderen die voortkwamen uit deze verhoudingen. Heracles bijvoorbeeld, kreeg vlak na zijn geboorte bezoek van twee schattige slangen die beiden gestuurd waren door Hera (die hij in zijn wiegje tegelijk in zijn vuistjes wurgde ^.^).
Hera wordt steevast voorgesteld als een trotse, koninlijke vrouw (zoals het haar positie past), met een pauw en een koe.
Dit is Artemis, de tweelingzus van de zonne- en muziekgod Apollo. Vaak wordt Artemis gelijkgesteld aan Selene (de maan) en Apollo aan Helios (de zon), zoals je op onderstaande afbeelding wel kunt zien. Artemis was de godin van de jacht, de kuisheid, de ongerepte natuur en de maan. Haar attributen zijn de zilveren pijl en boog, de maan, de olijfboom en vaak had ze gezelschap van nimfen, ganzen, jachthonden en herten. Artemis moest over het algemeen niet veel van mannen weten, maar toch werd ze verliefd op Orion. Maar... Apollo lette goed op de kuisheid van zijn zusje, en stak er een stokje voor. Artemis werd speciaal vereerd door de Spartanen, vanwege haar lichamelijke gehardheid. Bij het volwassen worden, werden Spartaanse jongens tot bloedens toe gegeseld voor haar altaar. Geen pretje dus. En hoe langer je het volhield, hoe eervoller het was! Zelfs al bloedde je dood.
De afbeelding van de tweeling Artemis en Apollo is gemaak door Ashley Bennett.
Hiernaast zie je Demeter, de godin van de natuur, de oogst, de vruchtbaarheid en het graan. Haar humeur wordt in verband gebracht met de seizoenen; wanneer ze treurig is omdat ze haar dochter Persephone moet missen voor zes maanden, dan is het koud op aarde (herfst en winter). Wanneer haar hart vervuld is van vreugde, omdat Persephone (Lat. Proserpina) teruggekeerd is van de onderwereld, bloeit alles weer op aarde (lente en zomer). Je kan haar herkennen als een typische natuur- en vruchbaarheidsgodin: een fakkel, een sikkel om de graan te oogsten, het graan, manden die uitpuilen van het fruit. Demeter draagt de Hoorn des Overvloeds om haar middel. Je ziet ook een korenkrans om haar hoofd en een slang om haar linkerarm. Op deze afbeelding staan uitzonderlijk veel kenmerken, die niet noodzakleijk allemaal tegelijk voorkomen op een afbeelding van Demeter.
De strijdlustige Athena, godin van de wijsheid en het verstandige oorlogvoeren. Ze werd in volle wapenuitrusting geboren uit het hoofd van haar vader, de oppergod Zeus, steunde de Grieken volop in de Trojaanse strijd en won wedstrijdjes tegen gewone, overmoedige stervelingen, zoals de ongelukkige Arachne die in een spin werd veranderd. Athena is met andere woorden een godin waar veel over te vertellen is! Haar kenmerkende attributen zijn haar wapenuitrusting (helm, schild, speer/zwaard/dolk...), een uil en haar aegis (beschermend geitenvel van de geit Amaltheia) met het hoofd van Medusa (zie blogbericht: Medusa) dat ze van Perseus kreeg. Iedereen die naar het hoofd keek, versteende ter plekke. Door een klein technisch foutje van onze illustratrice is de aegis, een geitenvel dus, vervangen door een borstplaat. Het hoofd van Medusa is evenwel paraat.
Deze schoonheid is Aphrodite. Ze is de verpersoonlijking van de liefde en schoonheid. Vaak heeft ze een spiegel en een zwaan in de buurt. Om haar middel draagt ze een magische gordel, die ieder hart sneller deed kloppen. Door de gordel werd ze omhuld door een waas van onweerstaanbare schoonheid (wat ze van nature, zonder de gordel eigenlijk ook al had) en voelde iedereen een hevige liefde en verlangen naar de drager van deze gordel. In haar linkerhand heeft ze de gouden appel vast, de prijs die Paris haar gegeven had om te bewijzen dat zij de mooier was dan Hera (godin van het huwelijk) en Athena (godin van de strategische oorlog, wijsheid en allerlei kunsten). Deze gouden appel was dan ook de aanleiding van de beroemdste sage in de Griekse mythologie: het verhaal van de Trojaanse Oorlog. Aphrodite werd op een heel speciale manier geboren: namelijk uit het schuim van de zee. 'Aphrodite' betekent dan ook 'de uit het schuim geborene'. Meestal wordt Aphrodite vergezeld door een schattig vliegend wezentje, Eros (Cupido of Amor in het Latijn), die met zijn pijl en boog vele harten in vuur en vlam zet. Zelfs de goden konden niet aan zijn pijlen ontsnappen! Eros is het derde kind van Chaos.
Ze is een minder bekende boodschapper dan Hermes, maar ze diende wel Zeus en Hera. Iris is de godin van de regenboog en de dochter van Thaumas en Electra. Ze wordt meestal weergegeven met gouden vleugelen. Soms gaven beeldhouwers haar een kan in de hand, omdat ze volgens sommigen het water aan de wolken toevoegde. Ze gebruikte de regenboog als snelweg, de Grieken beschouwden het immers als de brug tussen hemel en aarde die oprees uit de zee.
