Hygieia, de godin van de gezondheid, dochter van Asclepios, de godin van de geneeskunde. Ze heeft vele attributen:
Een laurierkrans (dat wel geassocieerd kan worden met het feit dat ze een afstammeling is van Apollo, die ook steeds werd afgebeeld met een laurierkrans om zijn geliefde Daphne te herdenken die in een laurierboom veranderd was)
Een slang (symbool van de gezondheid)
Een schaaltje met water (hier in dit geval heb ik een kruik gebruikt bij gebrek aan opties)
Dit is Hestia, de godin van het haardvuur, het huiselijke leven, en de maagdelijkheid. Tijdens het tijdperk van de Romeinen (na de Grieken dus) werd er een tempel voor haar gebouwd. De priesteressen (Vestaalse maagden genoemd, naar haar Latijnse naam Vesta) die daar verbleven moesten zich aan enkele regels houden, zoals het behouden van hun maagdelijkheid en het eeuwige vuur in de tempel brandende houden. Indien ze hun maagd zijn verloren aan een man, werden ze levend begraven of van een rots afgegooid. No guys dus. Haar attributen zijn het vuur en haar mantel en sluier.
De koninklijke Hera, echtgenote van de vader van de goden en mensen. Ironisch genoeg is ze de godin van het huwelijk, maar was haar eigen huwelijk niet bepaald zonder slippers. Niet door haar gemaakt, maar door Zeus, die verre van trouw aan haar was (en een heuse verzameling nakomelingen heeft verwekt bij zowel godinnen, halfgodinnen en stervelingen). Maar ondanks de vele affaires van haar man, voelde ze zelf niet de aandrang om vreemd te gaan. Dat betekent echter niet dat ze een oogje dichtkneep voor de ontrouw van Zeus. Integendeel. De vrouwen waarmee Zeus iets had, kregen het door haar zwaar te verduren, evenals de kinderen die voortkwamen uit deze verhoudingen. Heracles bijvoorbeeld, kreeg vlak na zijn geboorte bezoek van twee schattige slangen die beiden gestuurd waren door Hera (die hij in zijn wiegje tegelijk in zijn vuistjes wurgde ^.^).
Hera wordt steevast voorgesteld als een trotse, koninlijke vrouw (zoals het haar positie past), met een pauw en een koe.
Dit is Artemis, de tweelingzus van de zonne- en muziekgod Apollo. Vaak wordt Artemis gelijkgesteld aan Selene (de maan) en Apollo aan Helios (de zon), zoals je op onderstaande afbeelding wel kunt zien. Artemis was de godin van de jacht, de kuisheid, de ongerepte natuur en de maan. Haar attributen zijn de zilveren pijl en boog, de maan, de olijfboom en vaak had ze gezelschap van nimfen, ganzen, jachthonden en herten. Artemis moest over het algemeen niet veel van mannen weten, maar toch werd ze verliefd op Orion. Maar... Apollo lette goed op de kuisheid van zijn zusje, en stak er een stokje voor. Artemis werd speciaal vereerd door de Spartanen, vanwege haar lichamelijke gehardheid. Bij het volwassen worden, werden Spartaanse jongens tot bloedens toe gegeseld voor haar altaar. Geen pretje dus. En hoe langer je het volhield, hoe eervoller het was! Zelfs al bloedde je dood.
De afbeelding van de tweeling Artemis en Apollo is gemaak door Ashley Bennett.
Hiernaast zie je Demeter, de godin van de natuur, de oogst, de vruchtbaarheid en het graan. Haar humeur wordt in verband gebracht met de seizoenen; wanneer ze treurig is omdat ze haar dochter Persephone moet missen voor zes maanden, dan is het koud op aarde (herfst en winter). Wanneer haar hart vervuld is van vreugde, omdat Persephone (Lat. Proserpina) teruggekeerd is van de onderwereld, bloeit alles weer op aarde (lente en zomer). Je kan haar herkennen als een typische natuur- en vruchbaarheidsgodin: een fakkel, een sikkel om de graan te oogsten, het graan, manden die uitpuilen van het fruit. Demeter draagt de Hoorn des Overvloeds om haar middel. Je ziet ook een korenkrans om haar hoofd en een slang om haar linkerarm. Op deze afbeelding staan uitzonderlijk veel kenmerken, die niet noodzakleijk allemaal tegelijk voorkomen op een afbeelding van Demeter.
De strijdlustige Athena, godin van de wijsheid en het verstandige oorlogvoeren. Ze werd in volle wapenuitrusting geboren uit het hoofd van haar vader, de oppergod Zeus, steunde de Grieken volop in de Trojaanse strijd en won wedstrijdjes tegen gewone, overmoedige stervelingen, zoals de ongelukkige Arachne die in een spin werd veranderd. Athena is met andere woorden een godin waar veel over te vertellen is! Haar kenmerkende attributen zijn haar wapenuitrusting (helm, schild, speer/zwaard/dolk...), een uil en haar aegis (beschermend geitenvel van de geit Amaltheia) met het hoofd van Medusa (zie blogbericht: Medusa) dat ze van Perseus kreeg. Iedereen die naar het hoofd keek, versteende ter plekke. Door een klein technisch foutje van onze illustratrice is de aegis, een geitenvel dus, vervangen door een borstplaat. Het hoofd van Medusa is evenwel paraat.
Deze schoonheid is Aphrodite. Ze is de verpersoonlijking van de liefde en schoonheid. Vaak heeft ze een spiegel en een zwaan in de buurt. Om haar middel draagt ze een magische gordel, die ieder hart sneller deed kloppen. Door de gordel werd ze omhuld door een waas van onweerstaanbare schoonheid (wat ze van nature, zonder de gordel eigenlijk ook al had) en voelde iedereen een hevige liefde en verlangen naar de drager van deze gordel. In haar linkerhand heeft ze de gouden appel vast, de prijs die Paris haar gegeven had om te bewijzen dat zij de mooier was dan Hera (godin van het huwelijk) en Athena (godin van de strategische oorlog, wijsheid en allerlei kunsten). Deze gouden appel was dan ook de aanleiding van de beroemdste sage in de Griekse mythologie: het verhaal van de Trojaanse Oorlog. Aphrodite werd op een heel speciale manier geboren: namelijk uit het schuim van de zee. 'Aphrodite' betekent dan ook 'de uit het schuim geborene'. Meestal wordt Aphrodite vergezeld door een schattig vliegend wezentje, Eros (Cupido of Amor in het Latijn), die met zijn pijl en boog vele harten in vuur en vlam zet. Zelfs de goden konden niet aan zijn pijlen ontsnappen! Eros is het derde kind van Chaos.
Een mythe is een buitengewoon verhaal. Het kan gaan over de romances van een god of over de tegenslagen van een wonderlijk dier dat kan spreken. Maar het kan ook een verklaring vorstellen. Het ontstaan van de Aarde, hoe de mens voor het eerst op het toneel verscheen, de opkomst en ondergang van de zon... Maar niet alle buitengewone verhalen zijn per se mythes!
Want er is een verschil tussen sprookjes en mythes. Om het verschil te bekijken, moeten we het bekijken vanuit het standpunt van onze voorvaderen.
Van sprookjes wist men vroeger dat het slechts een vertelsel was. Een mooie leugen. Men geloofde er niet echt in. Men wist dat het niet waargebeurd was. Bekende voorbeelden zijn Sneeuwwitje en Roodkapje. En sorry als je het nog niet wist; dat zijn fictieve personages.
Mythen. Daar geloofde men rotsvast in. Voor ons zullen ze misschien onwaarschijnlijk klinken, maar voor onze voorvaderen was het de Bijbel. Het maakte deel uit van de religie. De oude Grieken bijvoorbeeld bouwden tempels om hun goden te vereren, die steevast in hun mythen voorkwamen.
