Mijnsite Beringen

Zaterdag 25 september

Belgisch kampioenschap marathon :  80 km 

programma :

10 uur: Heren Elite (eerste groep)
10 uur: Masters 1/A, Masters 2/B & Amateurs / Fun A (2de, 3e & 4e groep)
10 uur: Dames Elite (alle vergunninghouders -1991 en vroeger) (5e groep)

10.15 uur:  Fun B Heren en Dames niet-vergunninghouders (-1991en vroeger)

15.00 uur: Huldigingspodia

Kids Challenge
Kids Trophy


Om veiligheidsreden mag het parcours van de GP MTB Stad Beringen niet voor woensdag 22 september verkend worden. Ook bij de verkenning van het parcours van het BK Marathon mag er niet over de mijnsite in Beringen worden gereden.

Deze maatregel moet strikt nageleefd worden om veiligheidsreden. Indien er toch inbreuken gebeuren zal de Politie streng optreden.

Gelieve deze maatregel dan ook strikt na te leven.

http://www.gpmtbberingen.be/nieuws.html

Net als wereldkampioen  José Antonio Hermida verlengde ook de 30 jarige Zwitser zijn contract voor 2 jaar.  De Zwitser heeft er intussen  bij het Multivan Merida team al 8 jaar opzitten.
Het grote doel voor beide toppers zijn de Olympische Spelen in Londen 2012. 
Van Naf  is bekend dat hij zowel in de cross country als op de lange afstand zijn mannetje kan staan . Dit jaar werd hij  Europees marathon kampioen , iets wat hem  in 2006  ook al gelukt was.
Drie keer stond hij op het podium van een World Cup  XC.

Dankzij Hermida en Naf  haalde het Multivan Merida team de eindrangschikking binnen en werd  in Windham gehuldigd als beste team van 2010. 
Met de Zwitserse nationale ploeg won hij de Team Relay op het EK in Haifa en op het WK in Canada.

Voor Multivan Merida  is Ralph Naf bijzonder belangrijk. Zo werkte hij aan de ontwikkeling van de  Ninety Six en is nog steeds betrokken bij hun nieuwste MTB projecten.

De 50 helden hebben hun voorlaatste rit  : Aische en Refail - Tourinnes la Grosse achter de rug.
Morgen worden ze,  onder leiding van Filip Meirhaeghe , aan het UZ   in Leuven verwacht na een tocht van 600 km door 3 landen  in 7 dagen. 
Alle deelnemers hebben  in aanloop van dit evenement elk 2500 €  ingezameld voor het Duchenne project , dat strijd voert tegen de vreselijke spierziekte die vooral jongens treft .
Kevin Verschueren  uit Mechelen is één van de heroes en aan zijn tweede deelname toe.
Vorig jaar nam hij samen met Maarten Gijbels deel aan de Nederlandse editie.
Vol enthousiasme heeft hij  zich achter de eerste Belgische uitgave geschaard en ons dagelijks  op de hoogte gehouden.
Vandaag was ook hij aan het laatste avondmaal toe , samen met de talrijke vrijwilligers en alle HEROES.

" Over de dag zelf ... vanmorgen werd ik wakker in de hoop dat men verkoudheid verdwenen zou zijn, want ik was tenslotte vroeger in bed gekropen ... Maar tevergeefs, ik voelde me nog slechter dan donderdag . Ik kreeg amper voedsel binnen wat eigelijk toch een noodzaak is als je lange ritten op de fiets moet maken.

Dankzij de goede zorgen van Marc van MTBH8 kwam ik er in de loop van de dag dan toch door. De duizeligheid verminderde en het zware hoofd ook.
Tegen checkpoint 1 in Sombreffe voelde ik me al een stuk beter en kon ik weer goed eten. Het was een mooie rit met in het begin veel asfalt en veldwegen. De zon was ook bijna de hele rit van de partij! Nadien, toen we Waver naderden en de Heverleese bossen voor de wielen geschoven kregen, was ik gelukkig al een beetje op men plooi. Het moet gezegd, de laatste 20km was toch afzien. Of kwam dat ook misschien door de 4 lekke banden van Marcel onderweg die ervoor zorgden dat we telkens uit ons ritme geslagen werden?

Ach ja, al bij al hebben we de 6de rit tot een goed einde kunnen brengen en een "warme" douche nadien deed toch wel goed.
Morgen de laatste rit naar Leuven met aankomst rond 14u 30 . Ik vraag me af hoeveel bekende gezichten ik zal zien?

Jij komt toch ook?

Adres :

UZ Leuven
Campus Gasthuisberg (Villa)
Herestraat 49
3000 Leuven

Be there!

En nu ... ga ik genieten van een lekkere BBQ als laatste avondmaal samen met de ganse ploeg vrijwilligers en mountainbikers!" laat Kevin Verschueren alive en kicking weten.

Ongeveer een maand na het wereldkampioenschap in  het Canadese Mont Sainte Anne verzamelt de internationale MTB scene zich in Frankrijk voor de Roc d' Azur.
Traditiegetrouw zal ook Julien Absalon aanwezig zijn op dit evenement dat van 6 tot 10 oktober plaats heeft.  Vorig jaar nam hij niet deel aan één van de wedstrijden, maar werkte in Frejus  enkele sponsorverplichtingen af.
Ondanks een gebroken vinger kondigde de tweevoudige Olympische kampioe opnieuw zijn deelname aan.
Voor welke wedstrijd hij dit jaar zal kiezen, is echter nog niet duidelijk.

Ofwel gaat de 30 jarige Orbea biker voor de 56 km op zondag , ofwel neemt de jonge vader samen met zijn echtgenote Emilie deel aan de Roc Tandem van 43 km.
Het zou ook kunnen dat hij ze, zoals in het verleden,  alle twee voor zijn rekening neemt.

De GP in Beringen begint stilaan vorm aan te nemen.
Toen de GP Roel Paulissen werd afgeblazen , hebben een aantal Limburgse MTB liefhebbers  enthousiast de handen in  elkaar geslagen en de GP overgenomen.
Daar er in Winterslag geen vergunningen meer werden afgeleverd, werd er noodgedwongen naar Beringen uitgeweken. 
De organisatie kreeg van de Stad Beringen een mooie mijnterril  ter beschikking , waar een pittige omloop aan te leggen  valt.

De werkzaamheden zijn al volop aan de gang en 3 paden zijn intussen klaar.  Zaterdag wordt de laatste hand aan de omloop gelegd.
Daar volgende week vrijdag 24 september  alles klaar moet zijn  , worden er helpende handen gevraagd om dit totaal nieuwe  parcours verder  uit te bouwen.

Zaterdag 18 september  vanaf 9 uur  worden de handen uit de mouwen gestoken en is alle hulp welkom . 

Onder het motto : hoe meer zielen hoe meer vreugde,  en in de hoop dat er een mooie, pittige omloop tot stand zal komen, is iedereen van harte welkom om een handje toe te steken.
Een schop , schup  , spade of iets in die aard  is een noodzakelijk gereedschap , want er zijn nogal veel stenen en de ondergrond is behoorlijk hard.

De derde een voorlaatste manche van de BMX Supercross wordt dit weekend in Californie gereden.
Meer dan 170 elite mannen en vrouwen hebben zich ingeschreven voor de wedstrijd in Chula Vista.
Alle ogen zijn gericht op Maris Strombergs , de Let die momenteel de ranking aanvoerd. De Olympische BMX kampioen van Peking 2008 en de wereldkampioen van Pietermaritzburg zal wat graag zijn regenboogtrui dragen in  Chula Vista.
Aan de Australier Sam Wiloughby heeft hij alvast een geduchte concurrent. De winnaar van vorig jaar  bekleedt de tweede plaats,  terwijl de Amerikaan Connor Fields op nummer 3 komt in het klassement. De Amerikaan heeft op eigen bodem iets te bewijzen en zou het graag beter doen dan zijn derde plaats van vorig jaar. Tot nu toe zette Connor Fiels zijn beste resultaat , een tweede plaats,  neer in Madrid

Laëtitia Le Corguillé is  de beste dame van dit seizoen. De Francaise staat 160 punten voor op de wereldkampioene Caroline Buchanan ( foto). Met het oog op de Olympische Spelen in Londen 2012 focust de veelzijdige  Australische  wereldkampioene 4X zich nog enkel op de BMX. 
De Britse wereldkampioene Shanaze Reade staat derde in het klassement,  maar blijft in Chula Vista afwezig , vanwege een blessure .
Aangezien  de Nieuw Zeelandse Sarah Walker eveneens geblesseerd is, zou het wel eens een verrassend podium kunnen opleveren en komen er misschien  enkele jonge dames aan de bak.

De vierde en laatste manche van de Supercross serie zal doorgaan in het Franse Fréjus op 8 & 9 oktober.

Op dag 5  stond voor de Duchenne Heroes de langste rit van de week met 107,5km op het programma.
Voor de 50 deelnemers  aan de 600 km lange tocht begon de ochtend  mooi met een stralende zon ...

Onze correspondent  Kevin Verschueren uit Mechelen had echter een stevige verkoudheid te pakken.

" Nu weet ik vanwaar ik die slechte benen de laatste dagen had, ik zat of beter zit met een virale infectie. Keelpijn, hoofdpijn, zo slap als een vod, noem maar op. Even twijfelde ik of ik zou vertrekken, maar we zijn een hero of we zijn het niet hé. De fiets op dus maar. Eerst een groepsfoto voor O2 bikers en dan de baan op, of beter het veld in.

Tot aan checkpoint 1 op 35km heb ik het heel zwaar gehad, vooral ook koud! Doordat de dag met een mooie opgaande zon begon had ik men regenvest in de auto gelaten. Slecht idee want het begon nog te regenen ook voor de eerste controlepost. Doordat ik zo ziek was heb ik tegen beter weten in men fietstocht alleen verder gezet en men collega bikers laten door rijden. Grappig genoeg kwam ik ze later enkele kilometers verder tegen. Bleek dat Tom, onze 5de persoon die vandaag onze gast was in het team, ook niet zo goed in vorm was en dus bood ik aan om hem op sleeptouw te nemen zodat de anderen hun tocht konden voort zetten.

Het was een route vol met modder, maar ook met veel asfaltmomenten die toch wel welkom waren na de zware voorgaande dagen.

Onderweg naar checkpoint 2 belde ik naar Betty om te vragen of ze men regenvest naar daar wou brengen. Zo goed als ze was, en ook door de vriendschap die onstaan is onder de deelnemers en vrijwilligers kwam deze dan ook op tijd terecht door 2 bikers die ons een hart onder de riem kwamen steken daar. Maar ... het was te laat, we hadden net voor checkpoint 2 een zware regenbui te verteren en sindsdien geen druppel meer gezien. Nu had ik toch al wel drogere kledij kunnen aantrekken. Dat was ook al veel waard! Ondertussen ging het met Tom figuurlijk bergaf. Hij moest zich bergop echt voort slepen en kwam zichzelf meer dan eens tegen. De tocht is zeker niet te onderschatten en training is zeker noodzakelijk! We zijn nog enkele mooie beklimmingen en uitzichten rond Namen tegen gekomen en uiteindelijk zijn we veilig en wel aangekomen. Ondanks mijn verkoudheid toch nog op een aanvaardbaar uur! Na het alweer lekkere avondmaal ben ik op de massagetafel van Jurgen  Stillaert (mijne sponsor nota bene van Revo Sports Care) gaan liggen en ik moet zeggen dat die kerel wonderen verricht. Men benen voelen als nieuw dus morgen gaan er enkele een tandje hoger kunnen steken! Hoop ik !

Ik kruip  lekker warm in men tent en bedje (Betty heeft speciaal een verwarmingstoestel gekocht bij Mr. Bricolage) zodat ik morgen hopelijk van men verkoudheid verlost ben." laat Kevin Verschuren wat ziekjes weten.

Morgen staat Aische-en-Refail – Tourinnes-la-Grosse op het programma ; 
zaterdag komen de Helden  na 600 km in Leuven aan rond 14u30.

Hopelijk wacht hen een warm onthaal !!

Intussen dikt de som aan , en is er een bedrag van 91.351 € verzameld om de strijd tegen de vreselijke spierziekte verder te zetten.

woensdag 22 september 

De 12° training van WBV zal volgende woensdag plaatsvinden op het parcours van de laatste Kids Challenge in Beringen.
Het vrij technische parcours op en rond de terril van Beringen-Mijn is het decor van deze training.

Aanvang: 16u00

Einde: 18u00 (stipt want de poorten sluiten dan….)

zaterdag 25 september

programma Kids Challenge Beringen

Verkenning omlopen van 9u00 tot 10u00.  
Geen verkenningronde voor wedstrijd en geen verkenning meer mogelijk na 10u00!!!
Iedereen kan deelnemen ,dus niet enkel de renners die in aanmerking komen voor het eindklassement van de Kids Challenge.

Inschrijvingen vanaf 9u00 tot 30’ voor start van de wedstrijd

10u30: Aspiranten 13 + 14 jaar (°1996 & 1997)
11u20: Aspiranten 12 jaar (°1998)
12u00: Miniemen 10 + 11 jaar (°1999 & 2000)
13u00: Miniemen 8 + 9 jaar (°2001 & 2002)
13u30: Niet vergunninghouders 8-11jaar (°2002-1999)
14u00: Niet vergunninghouders 12-18 jaar (°1998-1992)

PODIA VOOR ALLE WEDSTRIJDEN OM 14u45
16u00: Huldiging laureaten Kids Challenge 2010 (minimaal 10 deelnames)

Info: 0498 / 45 57 16 (Coppers André)

André Coppers dd. Voorzitter  Vlaams-Brabantse MTB commissie Tiensestraat 11 B 3470 Kortenaken Wielerbond Vlaanderen Globelaan 49/2 1190 Brussel andre.coppers@wielerbondvlaanderen.be mobile:  0498 45 57 16

Het cross country seizoen loopt bijna ten einde ;  in verschilklende landen moet het nationaal marathon kampioenschap nog afgewerkt worden.
In Zwitserland  heeft  de Fransman Thomas  Dietsch de Zwitserse  O-Tour Bike gereden als voorbereidng op het Frans marathonkampioen op 25 en 26 september in Ornans.
Met een derde plaats bewees de Franse Bulls biker klaar te zijn om zijn  marathon titel te verdedigen.

Lukas Buchli  won de 88 km met 3300 hoogtemeters in 3:48:19  voor Urs Huber en Thomas Dietsch. 
De lange Fransman zal aanstaande zondag in la Forestière zijn conditie verder aanscherpen en de week erop zijn titel trachten te verlengen.

Bij de dames had Esther Süss de trip naar Canada nog niet verteerd en moest  Erika Dicht  met 2:41 laten voorgaan.
Ook Katrin Leumann leek nog niet helemaal bekomen van het WK avontuur en koos voor de 43 km  , die z uiteraard vrij gemakklijk won.


heren :
(88 km): 1. Lukas Buchli  3:48:19. 2. Urs Huber  op  2:58. 3. Thomas Dietsch (Fr)  op 5:49. 4. Thomas Stoll 6:39. 5. Stefan Sahm (D) 7:40. 6. Thomas Zahnd  9:45. 7. Martin Fanger  11:31. 8. Marco Lang  11:40. 9. Stefan Roffler 15:11. 10. Ramon Krebs  19:23.  

dames :
 (88 km): 1. Erika Dicht  4:28:42. 2. Esther Süss  op 2:41. 3. Tamara Horn  30:51. 4. Nathalie Schneitter  31:20. 5. Anita Steiner  43:03.

heren:
 (43 km): 1. Konny Looser  1:51:19. 2. Urs Baumann  5:58. 3. Mike Schuler  6:56. 4. Gusti Wildhaber  7:09. 5. Roger Jenny 7:20.

dames
(43 km): 1. Katrin Leumann  2:12:31. 2. Ariane Lüthi   op 2:48. 3. Sarah Koba  5:47. 4. Sofia Pezzatti  8:28. 5. Nadja Walker  11:44.

FUNKLASSE I-II-III - FUN DAMES start 10U00
 
ASPIRANTEN  start  12U30

NIEUWELINGEN-JUNIORES-BELOFTEN
ELITES-MASTERS 1 & 2 start  13U45

alvast een voorsmaakje

Team Full Dynamix  scoorde  in het Italiaans marathon  kampioenschap . 
Het ploegenspel van Tony Longo wierp  zijn vruchten af  en leverde  voor Johnny Cattaneo en Mike Felderer  goud en zilver op.  Felderer versloeg Mirko Celestino in de sprint.
Cattaneo wordt met deze titel een waardig opvolger van Massimo De Bertolis die in Moena  worstelde met krampen en pas als zesde eindigde.
De prestatie van Cattaneo en Felderer in de Val di Fassa Bike Marathon  is ook ex wielrenner en  ploegleider Giovanni Battaglin niet ontgaan.
Het contract van de  kersverse kampioen en vice kampioen werd  naar aanleiding van dit resultaat met 2 jaar verlengd.
Full Dymamix houdt zijn coniferen in dienst.



Johnny Cattaneo

Mark Donné  had na de eerder tegenvallende resultaten van Kessel, Langdorp en Gierle iets recht te zetten ! Ondanks de verkeeerde bandenkeuze wist hij in de Vulkanbike zijn streng goed te trekken en legde beslag op de derde plaats overall . De Trek KMC biker mocht als beste master het podium op.

"Afgelopen weekend afgezakt naar het Duitse Daun, voor de Vulkanbike marathon. Ik had in het begin van het seizoen hier reeds aan gedacht, en nadat de trainingsmakkers van team Derdaele me ook nog eens meevroegen, met het oog op een goed teamklassement, hebben ze me ook. Na de pech van de laatste weken was ik  zeer gemotiveerd.

Vrijdagnamiddag al een stukje van het parkoers gedaan, maar lang moeten zoeken voor we het goede starttraject vonden, dus eigenlijk vooral asfalt en snelle schotterwegen gehad. Op advies van Kristof Houben en Rony Vandael  snelle banden, hard opgepompt. Het moest vooral goed bollen. Vorig jaar reden de snelste renners 28km/h gemiddeld. Ook Tim Wynants was op het parkoers geweest met het Trek Brentjens team en wist te vertellen dat het wel nat was, maar harde ondergrond. Zeker achteraan niet veel grip nodig.

Achter liet ik dan ook de snelle XR1 band liggen, voor ging ik toch voor een revolt, maar wel goed hard gepompt.

Veel Belgen aan de start. Met o.a. landgenoten Gody Jacobs en Sebastien Carabin die al zeker buiten categorie waren. Het zou dus moeilijk worden voor een goede klassering.

Bij de start een matig tempo. Ik kon me redelijk voorin houden, in het wiel van Carabin. Plots volgde een demarrage van Gody Jacobs. Een Duitser ging mee. Ik besloot nog even te wachten. Toen in een stukje bergaf ook Carabin het meende, ging ik ook mee. Echter een snelle bijtrap afdaling, Carabin ging heel hard, ik kreeg het niet meteen dicht, wilde ook geen zotte risico’s nemen zo snel bergaf.

Carabin kwam vooraan aansluiten, ik zat even alleen 4^de.

Echter in de eerste echte klim kwam een hele groep achter me terug, de Duitser vooraan moest ook snel lossen bij het Belgische geweld en vervoegde ons.

Ik hield het tempo even strak, kijken wat de Belgische toppers zouden doen, of ze me zouden laten terugkomen … Maar veel zin had het niet .. Indien die mannen het menen, lig ik er toch meteen af…

Al vrij snel verdwenen deze 2 toppers dan ook uit het zicht.

We waren in de achtervolgende groep met een klein 10tal. Daarbij ook gelegenheidsploegmaat Rony. Na een zware klim waren we plots met 3, ik had 2 Duitsers voor me, ik nam niet over en Rony kwam met de rest terug.
Dan een zeer vettige klim, waar we ook enkele renners van de 100km voorbij moesten, ik zakte aanvankelijk wat terug in de groep, had geen grip achteraan. Toen het echt stokte koos ik al snel voor het lopen en maakte meteen veel plaatsen goed.
Boven op de schotterweg waren dezelfde Duitsers weer voorop, ik knalde er meteen heen, nam weer niet over en even later volgde ook Rony met nog enkele renners.

Maar in een volgende klim waren we weer met ons 3 weg, duidelijk de sterkste van de bende na de ongenaakbare Jacobs en Carabin.

In een vettige afdaling had ik geen enkele grip, zowel voor- als achterwiel kozen hun eigen weg. Het was veel vettiger dan verwacht, de bandenkeuze was helemaal fout. Gelukkig ging 1 van de Duitsers nog slechter naar beneden dan ikzelf.

Nog 1 keer kwamen 2 renners terug in deze afdaling, maar enkele kilometers later werden deze mannen dan ook echt definitief weggeblazen bergop.

Na 1/3^de wedstrijd zat ik daar dus voor plek 3 met 2 Duitsers. Ik bekeek de mannekes even: pff, ik was op stap met 2 lichte pismannekes van ik schat een 60-65kg. Het zou een ZEER zware dag worden bergop.

En inderdaad, onderweg ging het redelijk op de lopende klimmen en tussenstukken, echter op de steile klimmen had ik best last, moest altijd gaten laten.

Ook zeer veel last met de banden. Compleet verkeerde keuze gemaakt. Minstens een 6tal keer moest ik te voet omhoog, waar de andere 2 wel bleven rijden. Vooral enkele klimmen in nat gras, waren onmogelijk omhoog te fietsen. Boven dan vol geven voor het gat weer te dichten. Kostte onnodige krachten.

Vooral de jonge renner leek me zeer sterk. Goed bergaf, en sterk bergop. Toen de andere renner even gevallen was (hij was een ramp bergaf), wachtte hij even op de volgende klim. Ik had er ook weer last bergop, dus wachtte hij op ons allebei, en begon even doodleuk op zijn achterwiel bergop te rijden !! Die was dus echt sterk.

Compleet tegen mijn natuur in, heb ik eigenlijk zowat niets op kop gereden. De andere renners vroegen dit ook nooit, ze zagen goed dat ik vaak moest lossen bergop.

Zeker rond half wedstrijd, begon ik diep vanbinnen echt te smeken: jongens, neem me nog even mee, zodat het gat achter ons hopelijk groot genoeg is, zodat ik nog 5^de kan blijven !! Het was echt zeer lastig.

Even na de 2^de bevoorrading, goed half wedstrijd, een zeer zware klim. Ik moest echt forceren maar kon de schade beperken tot enkele meters. Dan even vlak asfalt. Ik versnelde, maar nam ook tijd om te drinken !! Plots de mannen in de remmen, haaks naar rechts. Ik zag niet wat er kwam door struiken langs de weg, snel de drinkbus in de mond en ook in de remmen. Echter na de bocht, een zeer steile klim op weeral nat gras. Ik moest de bocht nemen, meteen schakelen ook en de drinkbus nog wegstoppen, steil bergop op nat gras zonder grip vanachter … dit lukte dus allemaal niet tegelijk en ik stond te voet, moest het hele stuk lopen.

Boven de schade opnemen, zeker een 20tal seconden. Was dit dan echt definitief de laatste keer? Ik overwoog om de mannen definitief te laten rijden.

Ik zocht mijn eigen tempo, nog een stevig tempo uiteraard. De volgende kilometers waren echter niet zo zwaar, en de Duitsers liepen niet verder weg. Ik besloot te versnellen en kwam terug dichter. Dan maar even goed gas, en ik kwam nogmaals terug, echt de laatste keer ?

Nog voor de laatste bevoorrading op nog 20km: de kortere afstanden die later gestart waren, kwamen meer en meer op onze weg. Een redelijk vettige klim, we waren aan het slalommen tussen de tragere renners. Plots de jonge kerel, die ik eigenlijk de beste vond van ons 3, reed als 2^de, ik zoals de hele dag als laatste, maar hij bleef plots zitten, ging niemand meer voorbij. Huh ? Ik ging er dan maar voorbij, en heb hem niet meer teruggezien …

Ik moest wel nog heel hard rijden om de andere renner weer bij te halen.

Maar nu leek de situatie plots anders. Ik had maar 1 concurrent meer voor plek 3 algemeen !! Echter moesten we op 10km van het einde wel nog een skipiste op, het hoogte punt van deze wedstrijd. Hoe ging ik dat eerst nog overleven …

De renner die ik nog bij me had, had wel al enkele keren wat schakelproblemen gehad. Vooral bij vooraan van groot naar middenblad, dan gerammel en lawaai achteraan …
Ik was nog maar net weer komen aansluiten, een asfaltklim, haakse steile bocht, hij schakelde terug vooraan, en rammel rammel … Hij vertraagde en ik ging hem rustig voorbij. Echter na de bocht keek ik om: niemand te zien. Hij had moeten afstappen.

Ik bleef hetzelfde tempo behouden, dat hij zich maar een beetje pijn deed om terug te komen !!

Maar hij kwam maar niet … Na enkele km nog steeds nergens te zien, en plots zat ik dus alleen, en de weg open voor een 3^de plek algemeen.
Wie had dat durven denken ?? Ik was de hele dag duidelijk de minste van de 3, had amper een meter op kop gereden, ook nooit de mogelijkheid gehad. Ik lag vaker 10meter achter die mannen dan echt erbij …

Nu enkel nog een tijdrit van een klein uurtje …

Ik koos een goed tempo, keek veel om, maar zag nooit nog iemand.
De gevreesde skipiste viel uiteindelijk wel mee, op de kleine versnelling en een goede cadans.

Dan inderdaad kilometers lang op asfalt flauw naar beneden, vlot over de 40km/h. Hier goed doorgereden, hier zouden die lichte mannekes zeker niet terugkomen.

Dan de steile asfaltknik in het dorp. Ik koos al snel de kleine versnelling, achter me toch niemand te zien.

Door de bruuske overgang van lang hard rijden, naar plots weer klimmen, een getintel in het rechterbeen, plots ook in het linkerbeen. De kramp kwam op, oh nee !!

Maar plots riep een brandweerman op een kruispuntje: nog 300 meter. Gelukkig.

Ik kwam binnen als 3^de algemeen. Ik was nog 2min weggereden van mijn naaste concurrent. Ik was zeer tevreden !!

Gody had echter specifiek ingeschreven bij de heren, bewust gevraagd om niet in de mastercategorie te rijden (scheelt een hele brok in het prijzengeld), dus werd ik winnaar bij de masters.
Gody  Jacobs klopte zelfs  Seba Carabin en werd algemeen winnaar.

Met gelegenheidsploegmaats Rony Vandael  op plek 8 en Philippe op plek 14 winnen we ook met zelfs 1,5uur voorsprong het ploegenklassement, en mogen volgend jaar gratis deelnemen !!
Dit zullen we dan ook zeker doen. " aldus de Limburger uit Hamont.