|
Dit jaar was er geen XC wedstrijd en geen VOR competitie in Einruhr, maar werd er voor de eerste keer een marathon georganiseerd.
Mark Donné ging er in bijzonder hectische omstandigheden en na heel wat vijven en zessen, met de algemene overwinning en dus ook met de zege bij de masters op de 74 km lopen.
"Al meerdere keren was ik in Einruhr present voor de XC wedstrijd van de VOR competitie.
Altijd viel de organisatie, het parkoers en vooral de omgeving zeer goed mee.
Deze week wel weer 3 tekorten vastgesteld in het bloed bij een routinecontrole. Gelukkig slechts enkele kleinere zaken, ook meteen actie ondernomen met het oog op het BK.
Ik had een zeer zware trainingsweek achter de rug, de benen waren zaterdag dan ook zeer stram.
Zondag was het ook in Einruhr zeer heet, wat ook een belangrijke factor zou zijn.
Ik opteerde toch voor de langste afstand van 75km. Ik had via mail van de organisatie vernomen dat we 2 ronden moesten rijden. Leek me logisch, er waren 3 bevoorradingen aangekondigd, maar slechts 2 op het kaartje aangegeven, en 1 vlakbij de start en finish. Maar we kregen nergens de minste informatie.
Meteen na de start nestelde ik me rond positie 15 op de vlakke aanloop op het smalle pad met veel stof. Het werd vooraan dichtgezet, ik kon niet opschuiven, maar zat goed verscholen uit de wind. Toen ik kans zag om op te schuiven deed ik dit ook, en zat netjes rond positie 5 toen de eerste klim opgedraaid werd. Ik deed niet meteen te gek, het zou lang en heet worden.
Enkele kwamen van achter me, andere reed ik voorbij. Een renner van de plaatselijke Firebike team koos meteen het hazenpad, ik pikte aan achter een groep met een 5tal. Het ging redelijk goed vooruit op het steile stuk, maar op de zeer flauw klimmende stukken kon het nog veel sneller. Ik besloot me echter niet druk te maken, nog geen overbodige krachten te verspillen. Zolang ik de koploper kon zien, bleef ik zitten. Erheen springen kon nog altijd, maar er rustige heengebracht worden in een groepje, is economischer.
In de 2de klim valt het al meteen uit elkaar, na de eerste 2 een gaatje, ik ga over de andere 2 naar die 2 toe, waarvan meteen weer iemand lost, zodat we een achtervolgend duo vormen. Dit nog steeds in de eerste 5km. Als ik wat later overneem bergaf volgt de man goed, ik blijf rijden met veel reserve, ook in de volgende zeer flauwe klim, maar toch laat de man los. Ik zit dan alleen op de 2de plek, dus dan besloot ik maar naar de koploper heen te rijden, nu is het toch maar 1 tegen 1. Ik ging even wat steviger koersen, en moest toch enkele km flink werken om erbij de geraken. In de afdalingen bleek dat het een lokaal renner was, hij wist duidelijk wat er kwam !! Dan een lang stuk asfalt, hij reed niet door, ik had ook niet echt haast. We lagen op kop, het was nog ver, de rest had heel makkelijk moeten lossen, dus alles perfect onder controle. Ik nam wel eens over, maar rustig aan op het asfalt. Plots naar beneden op asfalt, komt een sneltrein van 3 renners voorbij gestormd. Dit waren de eerste 2 van de korte afstand, die 1min later zouden starten, met de 3de bij ons die meekwam. Hierbij de Duits kampioen, die aan de start uitgebreid geïnterviewd werd, en het startschot voor ons gaf.
Het tempo ging meteen de hoogte in, we waren met 5. Ieder deed zijn ding, de Duits kampioen reed wel duidelijk met wat overschot, bergop ging het soms echt stevig snel. Ik besloot toch niet met de krachten te woekeren, terugdenkend aan mijn krampen in Sundern 2 maanden geleden
Indien het dan echt snel ging bergop, liet ik eerder een klein gaatje vallen van 10 meter ipv me echt pijn te doen om toch mee te kunnen. Ik kreeg het kleine gaatje steeds wel dicht. De 3de man van onze lange afstand hadden we bergop definitief gelost en kwam nooit meer terug.
We kwamen de eerste keer terug aan het dorpje, zowel de 54 als de 75km moesten links nemen. De 2de ronde ging in. In de eerste vrij zware klim liet ik weer even een gat, kwam wel weer terug.
De 2de klim nam de Duits kampioen voor zijn rekening, ik zat weer laatste, en kon goed mee. De Firebike renner zat 2de, stond gezwind recht en volgde goed, tot ie plots ging zitten en precies helemaal in elkaar stuikte. Ik moest bergop bijna stoppen met trappen, zo viel het tempo plots stil. De man in 3de positie bleef erachter, ik twijfelde niet en ging meteen naar die Duits kampioen heen. De andere 2 renners kwamen niet, en plooide compleet. Die kampioen vroeg me even later ook wat er aan de hand was, die mannen zomaar op een recht stuk tijdens een flauwe klim eraf ?? Tja, het was precies plots op. Maar op hen wachten vond ik ook niet nodig, de kampioen temporiseerde, maar ik hield het tempo aan, reed stevig door. Als ze niet sterker zijn als dat, hebben we er toch niets aan.
Dus we waren vertrokken, ik zag het best zitten om met de sterkste man ik koers samen weg te rijden. Echter waren we nog maar enkele km met ons 2 weg, ik had al alles op kop gedaan, en plots de splitsing. De 54km rechtdoor, voor mij de 75km rechts bergop. Dju, ik was nu al op mezelf aangewezen, dat was niet echt de bedoeling geweest vooraf.
Maar in de eerste klimmen keek ik steeds zenuwachtig om, nooit nog ergens een achtervolger te zien. Ik besloot als een metronoom te gaan bollen, constante inspanning met reserve, netjes overal net 1 tandje kleiner als normaal, zo constant mogelijk rijden.
Ik bleef achterom kijken, zelfs op een stuk waar je ruim een minuut terug kon kijken, nooit ergens iemand te zien.
Ik kwam weer aan de splitsing aan het dorp. Ik verwachtte rechtdoor, echter was de pijl van 54km weggehaald, maar die van de 75km stond er nog, nog steeds links. De mensen stuurde me ook met wilde gebaren naar links. Ik had ook echt niet het gevoel dat ik al 75km gekoerst had, dus dacht nog een kleine lus rond het dorp ofzo, of de kleine ronde ronde 1,5 ronde en wij 2,5 ofzo
Ik vervolgde de weg, opnieuw de ronde op, vroeg toch nog eens of het juist was aan een seingever .. die snapte me niet.
Bij een volgende seingever bevestigde die dat het zeker wel juist was, nog een volgende herhaalde deze bevestiging, en riep dat het nog 20km was
Tja, dat zou kunnen.
Aan de splitsing waren ze ook overtuigd en moest ik nu ook rechtdoor, dus niet meer de hele grote ronde. 2,5 ronde dus. Nog enkele zware stukken, en vlakbij de aankomst moest ik nu wel rechtdoor, door het dorp naar de finish
Ik kwam binnen, de speaker zei niets, stil. Ook niemand enthousiast om me te zien
Ik zag zelfs enkele fietsen met nummers van de lange afstand
Tis niet waar
Gesprek met de speaker en organisatie leerde dat ik idd de laatste ronde niet had moeten doen, ik had 16km teveel gereden, de winnaar was ook al 40min binnen
Maar een andere van de organisatie bevestigde wel dat de eerste renner, inderdaad van Team Fire bike, onder luid applaus binnengekomen was als winnaar, maar toen meteen vertelde dat er nog 1 renner voor hem moest zijn
.
Ah ja, ikke dus. Ook werd er door de organisatie bevestigd dat er onderweg iets fout gegaan was, iets met de nummers toekenning of zoiets
Ook achteraf heeft die renner van Firebike het nog eens bevestigd, en het werd netjes rechtgezet. Ik kreeg toch de overwinning toegekend, en terecht. Als je verkeerd rijd, dan is het je eigen schuld
maar als er een pijl staat naar links, die daar niet had mogen staan, en je volgt die, en de mensen van de organisatie staan daar ook te schreeuwen dat je die kant op moet
dan kan je er zelf niks aan doen natuurlijk
Ik kreeg dus terecht de eerste overwinning van het seizoen achter mijn naam !! Het deed zeker eens goed, na zoveel ereplaatsen.
Op het podium richtte ik mijn ogen naar de hemel
Davy, heb je het gezien !! Deze is voor jou, zoals ik had beloofd !! Rust nu zacht
" aldus de geemotioneerde Trek KMC biker.
Mark Donné
podium masters met op n°1 Mark Donné
podium dames Einruhr : 54 km met Claudia Claesen op n°1
Categorie:Marathon
|
>>> OPENING NIEUWE WINKEL <<<
Het World Cup weekend in Leogang begon mooi, maar het weer veranderde er snel. Met het weer veranderde ook de staat van de omloop.
Na de World Cup DH in Leogang bleven de meest renners in Oostenrijk voor het Out of Bounds Festival en de tweede manche van de iXS Downhill Cup . 
