Reglement

De BMX Habay-Blegny Challenge wordt in twee proeven gereden op 01/08/2010 in Habay-la-Neuve en op 15/08/2010 in Blegny.

Het is verplicht om beide proeven te rijden om in de eindstand van de Challenge in aanmerking te komen.

Tijdschema en inschrijvingsgeld op beide proeven :

Training : 9u30 tot 11u45

Start : 12h

Inschrijvingen t/m 14 j.: 6 € per wedstrijd

Inschrijvingen 15+ en Cruisers: 8 € per wedstrijd

De categorieën zijn :

Girls 5-7, 8/11, 12/14, 15+
Boys 5-6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, Juniors/Elites
Cruisers 29 en minder en 30+

Op elke wedstrijd is er een beker voorzien voor de drie eersten (ook bij Juniors/Elites), en een aandenking voor de 5 opvolgers en voor de recreanten. Een beker is voorzien voor de 8 eerste van de eindstand behalve voor de Juniors/Elites voor wie een prize money van 500 € wordt verdeeld als volgt:

1. 200 €
2. 100 €
3. 75 €
4. 45 €
5. 30 €
6. 25 €
7. 15 €
8. 10 €   

Puntsysteem :

Manches : 10-8-6-4-3-2-1 Finale : 20-17-15-13-12-11-10-9 (A-Finaal) -8-7-6-5-4-3-2-1 (B-Finaal)

De punten van beide wedstrijden worden opgeteld voor de eindstand. In geval van gelijkpunten wordt de finale van Blegny doorslaggevend.

Dit jaar was er geen XC wedstrijd en geen VOR competitie in Einruhr, maar werd er  voor de eerste keer een marathon georganiseerd.
Mark Donné ging er  in bijzonder  hectische omstandigheden en na heel wat vijven en zessen, met de  algemene overwinning  en dus ook met de zege bij de masters op de 74 km lopen.

"Al meerdere keren was ik in Einruhr present voor de XC wedstrijd van de VOR competitie.
Altijd viel de organisatie, het parkoers en vooral de omgeving zeer goed mee.

Deze week wel weer 3 tekorten vastgesteld in het bloed bij een routinecontrole. Gelukkig slechts enkele kleinere zaken, ook meteen actie ondernomen met het oog op het BK.

Ik had een zeer zware trainingsweek achter de rug, de benen waren zaterdag dan ook zeer stram.

Zondag was het ook in Einruhr zeer heet, wat ook een belangrijke factor zou zijn.

Ik opteerde toch voor de langste afstand van 75km. Ik had via mail van de organisatie vernomen dat we 2 ronden moesten rijden. Leek me logisch, er waren 3 bevoorradingen aangekondigd, maar slechts 2 op het kaartje aangegeven, en 1 vlakbij de start en finish. Maar we kregen nergens de minste informatie.

Meteen na de start nestelde ik me rond positie 15 op de vlakke aanloop op het smalle pad met veel stof. Het werd vooraan dichtgezet, ik kon niet opschuiven, maar zat goed verscholen uit de wind. Toen ik kans zag om op te schuiven deed ik dit ook, en zat netjes rond positie 5 toen de eerste klim opgedraaid werd. Ik deed niet meteen te gek, het zou lang en heet worden.
Enkele kwamen van achter me, andere reed ik voorbij. Een renner van de plaatselijke Firebike team koos meteen het hazenpad, ik pikte aan achter een groep met een 5tal. Het ging redelijk goed vooruit op het steile stuk, maar op de zeer flauw klimmende stukken kon het nog veel sneller. Ik besloot me echter niet druk te maken, nog geen overbodige krachten te verspillen. Zolang ik de koploper kon zien, bleef ik zitten. Erheen springen kon nog altijd, maar er rustige  heengebracht worden in een groepje, is economischer.

In de 2^de klim valt het al meteen uit elkaar, na de eerste 2 een gaatje, ik ga over de andere 2 naar die 2 toe, waarvan meteen weer iemand lost, zodat we een achtervolgend duo vormen. Dit nog steeds in de eerste 5km. Als ik wat later overneem bergaf volgt de man goed, ik blijf rijden met veel reserve, ook in de volgende zeer flauwe klim, maar toch laat de man los. Ik zit dan alleen op de 2^de plek, dus dan besloot ik maar naar de koploper heen te rijden, nu is het toch maar 1 tegen 1. Ik ging even wat steviger koersen, en moest toch enkele km flink werken om erbij de geraken. In de afdalingen bleek dat het een lokaal renner was, hij wist duidelijk wat er kwam !! Dan een lang stuk asfalt, hij reed niet door, ik had ook niet echt haast. We lagen op kop, het was nog ver, de rest had heel makkelijk moeten lossen, dus alles perfect onder controle. Ik nam wel eens over, maar rustig aan op het asfalt. Plots naar beneden op asfalt, komt een sneltrein van 3 renners voorbij gestormd. Dit waren de eerste 2 van de korte afstand, die 1min later zouden starten, met de 3^de bij ons die meekwam. Hierbij de Duits kampioen, die aan de start uitgebreid geïnterviewd werd, en het startschot voor ons gaf.

Het tempo ging meteen de hoogte in, we waren met 5. Ieder deed zijn ding, de Duits kampioen reed wel duidelijk met wat overschot, bergop ging het soms echt stevig snel. Ik besloot toch niet met de krachten te woekeren, terugdenkend aan mijn krampen in Sundern 2 maanden geleden … Indien het dan echt snel ging bergop, liet ik eerder een klein gaatje vallen van 10 meter ipv me echt pijn te doen om toch mee te kunnen. Ik kreeg het kleine gaatje steeds wel dicht. De 3^de man van onze lange afstand hadden we bergop definitief gelost en kwam nooit meer terug.

We kwamen de eerste keer terug aan het dorpje, zowel de 54 als de 75km moesten links nemen. De 2^de ronde ging in. In de eerste vrij zware klim liet ik weer even een gat, kwam wel weer terug.

De 2^de klim nam de Duits kampioen voor zijn rekening, ik zat weer laatste, en kon goed mee. De Firebike renner zat 2^de, stond gezwind recht en volgde goed, tot ie plots ging zitten en precies helemaal in elkaar stuikte. Ik moest bergop bijna stoppen met trappen, zo viel het tempo plots stil. De man in 3^de positie bleef erachter, ik twijfelde niet en ging meteen naar die Duits kampioen heen. De andere 2 renners kwamen niet, en plooide compleet. Die kampioen vroeg me even later ook wat er aan de hand was, die mannen zomaar op een recht stuk tijdens een flauwe klim eraf ?? Tja, het was precies plots op. Maar op hen wachten vond ik ook niet nodig, de kampioen temporiseerde, maar ik hield het tempo aan, reed stevig door. Als ze niet sterker zijn als dat, hebben we er toch niets aan.

Dus we waren vertrokken, ik zag het best zitten om met de sterkste man ik koers samen weg te rijden. Echter waren we nog maar enkele km met ons 2 weg, ik had al alles op kop gedaan, en plots de splitsing. De 54km rechtdoor, voor mij de 75km rechts bergop. Dju, ik was nu al op mezelf aangewezen, dat was niet echt de bedoeling geweest vooraf.

Maar in de eerste klimmen keek ik steeds zenuwachtig om, nooit nog ergens een achtervolger te zien. Ik besloot als een metronoom te gaan bollen, constante inspanning met reserve, netjes overal net 1 tandje kleiner als normaal, zo constant mogelijk rijden.

Ik bleef achterom kijken, zelfs op een stuk waar je ruim een minuut terug kon kijken, nooit ergens iemand te zien.

Ik kwam weer aan de splitsing aan het dorp. Ik verwachtte rechtdoor, echter was de pijl van 54km weggehaald, maar die van de 75km stond er nog, nog steeds links. De mensen stuurde me ook met wilde gebaren naar links. Ik had ook echt niet het gevoel dat ik al 75km gekoerst had, dus dacht nog een kleine lus rond het dorp ofzo, of de kleine ronde ronde 1,5 ronde en wij 2,5 ofzo …

Ik vervolgde de weg, opnieuw de ronde op, vroeg toch nog eens of het juist was aan een seingever .. die snapte me niet.
Bij een volgende seingever bevestigde die dat het zeker wel juist was, nog een volgende herhaalde deze bevestiging, en riep dat het nog 20km was … Tja, dat zou kunnen.

Aan de splitsing waren ze ook overtuigd en moest ik nu ook rechtdoor, dus niet meer de hele grote ronde. 2,5 ronde dus. Nog enkele zware stukken, en vlakbij de aankomst moest ik nu wel rechtdoor, door het dorp naar de finish …

Ik kwam binnen, de speaker zei niets, stil. Ook niemand enthousiast om me te zien … Ik zag zelfs enkele fietsen met nummers van de lange afstand … Tis niet waar …

Gesprek met de speaker en organisatie leerde dat ik idd de laatste ronde niet had moeten doen, ik had 16km teveel gereden, de winnaar was ook al 40min binnen …
Maar een andere van de organisatie bevestigde wel dat de eerste renner, inderdaad van Team Fire bike, onder luid applaus binnengekomen was als winnaar, maar toen meteen vertelde dat er nog 1 renner voor hem moest zijn ….
Ah ja, ikke dus. Ook werd er door de organisatie bevestigd dat er onderweg iets fout gegaan was, iets met de nummers toekenning of zoiets …

Ook achteraf heeft die renner van Firebike het nog eens bevestigd, en het werd netjes rechtgezet. Ik kreeg toch de overwinning toegekend, en terecht. Als je verkeerd rijd, dan is het je eigen schuld … maar als er een pijl staat naar links, die daar niet had mogen staan, en je volgt die, en de mensen van de organisatie staan daar ook te schreeuwen dat je die kant op moet … dan kan je er zelf niks aan doen natuurlijk …

Ik kreeg dus terecht de eerste overwinning van het seizoen achter mijn naam !! Het deed zeker eens goed, na zoveel ereplaatsen.

Op het podium richtte ik mijn ogen naar de hemel … Davy, heb je het gezien !! Deze is voor jou, zoals ik had beloofd !! Rust nu zacht …"  aldus de geemotioneerde Trek KMC biker.

Zaterdag 10u30.
De eerste lading renners en supporters van Team Joven steekt de tent ineen op de camping.
Alles wordt in gereedheid gebracht om het weekend door te brengen in Westerlo. Al gauw wordt duidelijk dat dit een plezant weekend gaat worden. Even later gaan we samen het parcours verkennen, misschien onnodig gezien we hier 24u moeten rondrijden. Het parcours ligt er zeer droog, stoffig en snel bij. Vele lange dreven en een stukje draaien en keren in het bos, een dikke 5,5 km lang.

Een parcours voor de snelle mannen. 4 van de 6 renners zijn inmiddels klaar voor de start: Geert Kerkhofs, Niels Mertens, Rob Henckens en Niels Emonds.
20min.
Voor de start komt ook Jos Kerkhofs aan, hij zal solo deelnemen aan de 24u.
Om 16u gaat de 24u van start. Niels Emonds neemt deze voor zijn rekening. 2 ronden zeer diep gaan alsof het de start van een XC-wedstrijd is, dan de wisselzone in en bidon met chip aan Geert doorgeven… we zijn vertrokken!
Eén voor één malen we onze rondjes af, 2, 3 of 4 rondjes achtereen We nemen deel aan het gemengd klassement en ‘onze vrouw’ Sofie Renier komt pas in de vroege avond aan met een ambetante metgezel: bronchitis. Zij moet gedurende de 24u minstens 15 rondes afleggen, we vrezen een beetje voor de afloop. Onze 6e renner komt ook pas later op de dag aan. Georges Gerits wordt quasi onmiddellijk na aankomst op de fiets geplaatst. De nacht nadert en we krijgen allemaal een eerste kleine klopje. Supporters helpen ons bij het aansteken van de bbq waarvoor dank. Goed eten wordt dus geen probleem. Ook Jos  Kerkhofs (solo) komt rond 21u binnen om te eten maar heeft intussen wat lichamelijke kwalen opgelopen en voelt zich allesbehalve kiplekker. Rust dient zich aan voor hem.
Sofie en Georges trekken huiswaarts voor de nacht, we moeten deze dus met 4 overbruggen. We rijden ’s nachts aflossingen van 6 ronden met het idee wat te kunnen slapen tussendoor… met een dik uurtje slaap kunnen we enkel vaststellen dat dit plan toch maar zeer beperkt is gelukt. Gelukkig hadden we die ene gekke supporter Ben die de hele nacht in slaapzak langs het parcours zat om ons aan te moedigen!!!
Bij het ingaan van de nacht staan we op positie 7 bij de gemengde teams, een positie waar we zeker tevreden mee zijn. Een beetje verlichting van de organisatie en een grote ‘phare’ op de fiets, een heel speciaal gevoel om in het donker te fietsen. Vertrouwen in de fiets en jezelf is onontbeerlijk.
Bij het krieken van de dag staan we ineens op positie 4, nog wat later zelfs op 3!
Georges wordt gebeld om voort te maken en terug naar Westerlo af te zakken aangezien we allevier stilaan leeg geraken en wat langere pauzes willen tussen de stints.
Rond 10u komt Georges aan, een uurtje later is ook Sofie terug van de partij, nog steeds redelijk ziek, zo niet nog zieker dan gisteren. Zij gaat, tegen beter weten in, proberen haar resterende 7 ronden tot een goed einde te brengen en dit lukt haar vrij aardig. Zelfs een crash en een haperende derailleur kunnen haar niet afstoppen.
We nemen intussen een ronde voorsprong om nummer 4 in het klassement en denken stilaan aan consolideren hoewel er nog 5u te gaan zijn.
De laatste uren zijn een ware overlevingstocht, de hartslagen gaan niet meer omhoog, de benen voelen lam. En toch blijven de rondetijden redelijk constant. De aflossingen worden wel korter en korter. We rijden nu op pure adrenaline omdat we een mogelijke podiumplaats in het vizier hebben.
15u, nog 1 uur te gaan. Geert, Rob en Niels E gaan nog een laatste maal aan de slag voor telkens 1 ronde, gevolgd door nog 2 (uiteindelijk 3) rondjes van Georges. We staan hem aan de aankomst op te wachten en dan is het juichen. Jawel, zonder er op zaterdag rekening mee te hebben gehouden, mogen we zo dadelijk, na een 24u durende afmattingsrace en 102 ronden oftewel  561km later, het podium op als 3e.
We klimmen met z’n allen het podium op, steken die mooie trofee en de bijhorende fles cava de lucht in en genieten van de foto’s en de aandacht. Team Joven is een verrassende maar zeer fiere 3e in het gemengde klassement.
De trofee zal een mooi plaatsje krijgen bij Jos Kerkhofs in de winkel!

Voor de volledigheid: Jos Kerkhofs  kreeg af te rekenen met een moeilijke nacht en werd aangemaand er de brui aan te geven. Toch sprong hij wat later terug op de fiets en reed de 24u uit en eindigde op een verdienstelijke 9e plaats. Zeer veel respect voor hem en alle andere solo-renners, zij zijn absoluut nog iets straffer dan de teamrijders.

Team Joven wil graag de supporters bedanken die ons van eten en aanmoedigingen voorzagen. Op een moeilijk moment kan een opengesperde keel of wat handgeklap wonderen doen.

Maar ook de organisatie verdient een grote pluim! Schitterend evenement, doe zo zeker verder!

Top-3 gemengd:
1 MTB Cyber 12
2 Berggaaten 1
3 Team Joven

Zondag stond de vijfde en laatste  manche van de Euro Four Cross Serie 2010 op het programma . 
Na Praag, Polen,  het Duitse Winterberg en Harthill ( Gr Br) hadden nog vier fourcrossers uitzicht op de eindwinst in de overall ranking.
In het Oostenrijkse Leogang streden de Nederlander Joost Wichman,  Johannes Fischbach en Lukas Mechura  voor  de eindwinst . Zelfs Michal Prokop , de nummer 4 in het klassement kon nog aanspraak maken op de algemene overwinning.

Joost ' The Boost ' Wichman  kon zich moeiteloos kwalificeren op vrijdag en zaterdag en zette de snelste tijd neer. 
Dat beloofde vuurwerk voor de finale.
Mechura, de leider in het klassement had  immers aan een tweede plaats genoeg om de eindwinst binnen te halen.
De door Guido Tschugg gebouwde omloop lag er integenstelling tot de World Cup 4X  heel droog  en snel bij.

Wichman ( RSP Racing Team) won de finale op nieuwe omloop in Leogang ,  maar Mechura eindigde als tweede.
De  kersverse Europese kampioen kwam  net 10 punten te kort .

De  fourcoss wedstrijd was ongetwijfeld een meerwaarde voor het Out of Bounds Festival in Leogang  en men kijkt nu al uit naar naar de volgende editie.

Voor de 14 de editie van de internationale Spessart Bike marathon waren heel wat Belgen naar het Duitse Frammersbach afgezakt.
Er was keuze tussen 3 afstanden :  34 km met 850 hm, 64 km met 1650 hm en 117 km   met 3100 hoogtemeters.

De Duitser Christian Schneidawind was de winnaar op de langste afstand voor zijn landgenoot Volker Ordowski ;  de Nederlander Axel Bult legde beslag op de vierde plaats.

Beste Belg was Hans Plankaert op de 38 ste plaats in een tijd van 4u 55min 41,6 sec wat hem de tweede plaats bij de masters opleverde , Peter Paelinck  werd  53 ste en vervolledigde het podium bij de masters.

Wesley Luca  eindigde als 66 , Wouter Declerqc 73, en Danny Van Nuffelen op 80.

Bij de dames ging de  vierde plaats op de extreme afstand naar Kim Saenen van Team Nomadesk .
De Zwitserse Petra Henzi  won in 5u9min20 sec voor de  de Duitse Katrin Schwing en Birgit Sollner. De 33 jarige Saenen werd 95 ste algemeen en finishte in een tijd van 5u37min31 sec.

" Ik reed vierde na 3 profs,  dus dat valt nog goed te praten . De organisatie daar was super met  heel veel sfeer! " liet Kim Saenen tevreden weten.

Hans Planckaert :

"Dit maal had ik de UCI- Spessart Bike marathon, met zijn 117 km(3100 hm) met stip aangeduid.Het zonnetje toonde zich van zijn beste kant, en het parcour lag er kurkdroog bij.  Ideale omstandigheden dus.
Samen met iets meer dan 200 bikers bevond ik mij s'morgens om 8 u ergens op de 10de rij van het startvak.  De marathon bestond uit 2 ronden.
Direct na de start werd er een duchtig tempo opgelegd.  Ik kon wat plaatsen opschuiven, in de asfaltbeklimming, en kon me in de grote kopgroep handhaven.
Na de lange beklimming, volgde de ene, na de andere onverharde strook.  Het tempo bleef hoog, en ik moest alles uit de kast halen om bij de groep te kunnen blijven.
Uiteindelijk na een 15-tal km, begon het groepje te verbrokkelen, en samen met een 4-tal andere bikers verzeilde ik wat meer in de achtergrond.
Het parcour bestond hoofdzakelijk uit een bonte afwisseling van bospaden, singletracks en schotterpaden.  In de beklimmingen kon ik wat terrein goedmaken.
Bij de (snelle)bos-afdalingen was het hoofdzaak om er met je gedachten bij te zijn.
Na een 30-tal km stond Frans Luca(Granville-Trustteam) me op te wachten om mij van de nodige drank te voorzien.
De W-cup vloeide rijkelijk door mijn keelgat.  Gelukkig reden we nu en dan doorheen het bos, en was het iets frisser.  In de open vlakte was het werkelijk braden in de zon.

Wat verder volgde er een hobbelige bosafdaling.  Toen mijn drinkbus uit mijn drinkbushouder schoof, poogde ik die te nemen.  Natuurlijk verkeerde keuze. 
Juist dat moment, hobbelde mijn bike over een bult, en verloor ik de controle.  Boem,patat, op de grond met bike en al.  Gelukkig bleef het bij schaafwonden, en kon ik mijn wedstrijd verderzetten.  Jammer, ik zat juist in een groepje van een man of 3.  Ik kreeg een adrenaline-stoot en bleef snoeihard doorgaan.
Op tijd eten en drinken.  Na een 40 tal km kon Wouter Declercq bij mij aansluiten.  Wat verder moest hij de rol dan lossen.

Bijna op het einde van de eerste ronde, kregen we dan de beruchte Grabig voorgeschoteld.  Honderden mensen stonden de bikers aan te moedigen, bij de beklimming ervan.  Gelukkig had ik mijn klein verzetje, en kon ik moeiteloos deze hindernis overwinnen.
Wat later nog een mooie grasafdaling, en zo belandde ik terug in het dorpje Frammersbach om de 2de (bijna identiek dezelfde)ronde aan te vatten.
Een W-cup gelleke en reep, en ik bleef goed op mijn ritme verderbiken.  Mijn Rotwild voelde zich goed in zijn sas.  Nu en kon ik een biker remonteren.
Halfweg de ronde kon Frans me terug voorzien van drank.  Wat later echter, na enkele afdalingen,voelde ik de kracht wat minderen.

'Blijven eten en drinken, Hans. ' Mijn maag begon stillekes aan, in een knoop te geraken.  Gelukkig waren het 'maar' een stuk of 15 km meer.
Naarmate het einde naderde, kon ik mezelf terug oppeppen.
Ik bereikte volledig uitgeput de finish.  Mijn lichaam had een heel zware dag achter de rug gehad.Ik eindigde als 2de in mijn cat., en 38 ste in de totaalranking. 
Yes, terug podium, en dit in een international getinte marathon.
Algemeen winnaar werd Christian Schneidawind." aldus de biker van het Smart Cycling team.

In het Noord-Italiaanse Biella vond dit weekend de tweede manche van de UCI World Cup bike trial plaats.

Een prachtig schouwspel voor de toeschouwers die de trial-wereldtop aan het werk zagen in het historische stadscentrum. Voor Kenny Belaey -de leider in de UCI ranking- viel er in Biella minder te genieten. Belaey kreeg af te rekenen met mechanische pech en werd derde na Gilles Coustellier en Vincent Hermance.

Zelfs een perfecte, foutloze tweede ronde in de halve finale volstond niet voor een topresultaat. In de eerste ronde was Kenny immers tegen twee domme ‘vijven’ gelopen én vooral de zones waren weinig geschikt om het verschil te maken. Voor dit niveau ongezien maar in de tweede ronde van de halve finale legden maar liefst vier rijders, waaronder Belaey een foutloos parcours af.
 
Gilles Coustellier stak de winst op zak voor de veteraan Caisso, Hermance en The Magician. Daarmee was hij ook de enige Belg die de finale haalde. De Franse topper Giacomo Coustellier moest in die halve finale verstek geven na een kwetsuur aan de knie.

Pas om 22u, vijf uur later dus, ging dan de 26” finale van start. Belaey voelde zich duidelijk in zijn sas en maakte ondanks het late uur een puike indruk in de opwarming. Desondanks ging het al meteen fout. In de eerste zonde kreeg Kenny een vijf achter zijn naam. Niet uitzonderlijk zou achteraf blijken want met strafpunten voor Coustellier (Gilles) en Hermance lag alles nog open. In de tweede ronde kreeg Belaey echter een nieuwe opdoffer want zijn remhendel brak af waardoor hij weer tegen een vijf aankeek. Ook in de tweede ronde kwam onze landgenoot nooit op zijn beste niveau. Zo moest hij uiteindelijk respectievelijk 7 punten toestaan op Hermance en 14 op winnaar Coustellier.

Regerend wereldbekerwinnaar Belaey krijgt op 1 augustus de kans om voor eigen publiek (Antwerpen) het tij te keren. Dan staat de derde ronde van de World Cup op het programma. Maar volgend weekend vindt nog eerst het EK plaats in het Duitse Melsungen.

KENNY BELAEY

“Een verloren veldslag is nog geen verloren oorlog natuurlijk. Toch had ik me Biella heel ander voorgesteld. Mijn voorbereiding was niet ideaal met veel extra-sportieve beslommeringen in de voorbije week. Dat speelde mentaal zeker een rol. Ik geef ook grif toe dat ik fysiek niet echt een fan ben van avondwedstrijden. Tussen de gebouwen was het ook nog eens drukkend warm, voeg daar de druk van de wedstrijd en mijn technisch probleem bij... Dat waren ongeveer de ingrediënten van één van mijn grootste wanprestaties de voorbije jaren.

Om na die hendelbreuk verder te kunnen had ik eerst nog heel wat sleutelwerk en de nodige portie stress maar ik kwam nooit in de wedstrijd en bleef strafpunten verzamelen. Ik ga in ieder geval rustiger toeleven naar het EK volgende week. Daar wil sportieve revanche halen!”

World Cup Biella 26”

1. Gilles Coustellier (FRA) 17 ptn, 2. Vincent Hermance (FRA)  24 ptn, 3. Kenny Belaey (BEL) 31 ptn, 4. Guillaume Dunand (FRA) 37 ptn, 5. Marc Caisso (FRA) 37 ptn, 6. Andrei Burton (GBR) 40 ptn, 7. Aurelien Fontenoy (FRA) 43 ptn, 8. Laszlo Hegedus (HON) 49 ptn

Tussenstand UCI World Cup na twee ronden

1. Gilles Coustellier (FRA) 250 ptn, 2. Kenny Belaey (BEL) 215 ptn, 3. Vincent Hermance (FRA)  215 ptn, 4. Guillaume Dunand (FRA) 175 ptn, 5. Marc Caisso (FRA) 175 ptn, 6. Andrei Burton (GBR) 175 ptn, 7. Hannes Hermann (DUI) 165 ptn, 8. Giacomo Coustellier 156 ptn, 9. Aurelien Fontenoy (FRA) 150 ptn, 10. Kevin Aglae (FRA) 140 ptn


bron :  pm Tom Jacobs

In het Olympiapark van München werd zaterdag het startschot gegeven van de 24 u MTB wedstrijd.
Aan de start onze landgenoot en wereldkampioen Ives Verbruggen. De biker van het XP Sport team  had vorige maand  beslag weten te leggen op de tweede plaats in  het Italiaanse Finale Ligure. 
In Munchen legde de biker uit Molenstede in 23u44min 41 sec , 45 ronden af en won daarmee de 24 u solo wedstrijd bij de masters voor Michael Grosse en Dieter Deppe.

Julien Absalon  heeft de wedstrijd in Zwitserse  Bern gewonnen. 
In 2004 werd de Swiss Bike Trophy voor het eerst op de Gurten in Bern gereden en maakte destijds  deel uit  van de befaamde Swisspower Cup Serie.  De wedstrijd Hors Categorie is intussen  één van de10  belangrijkste wedstrijden ter wereld. 

Olympisch kampioen Absalon  ging met de meeste UCI  punten aan de haal en klopte de regerend wereldkampioen Nino Schurter. Christoph Sauser werd  in de beginfase door een val gehinderd en bleef 33 km op achtervolgen aangewezen. 
De Duitse kampioen Wolfram Kurschat kwam zaterdag op training ten val en legde met gekneusde ribben beslag op een ontgoochelende 12 de stek.
De jonge Nederlandse belofte Henk Jaap Moorlag had last van tandpijn, maar legde desondanks nog beslag op  een mooi 14 de plaats.

De Russin Irina Kalentieva ging er in de vierde van zes af te leggen ronden vandoor. Ze  vergrootte haar voorsprong op Sabine Spitz tot 25 sec. Maar in de laatste ronde wist de Duitse Central Pro bikester nog 15 sec achterstand goed te maken en strande op 10 sec van de wereldkampioene. De Zwitserse Katrin Leumann verloor de aansluiting met Spitz in de vijfde ronde en moest na 26,8 km  vrede nemen met de derde plaats.

heren :

1. Julien Absalon (FRA),
2. Nino Schurter (SUI),
3. Christoph Sauser (SUI),
4. Florian Vogel (SUI),
5. Lukas Flückiger ( SUI)
6. Moritz Milatz (D),
7. Martin Gujan (SUI),
8. Mathias Flückiger (SUI),
9. Marco  Aurelio Fontana (ITA),
10. Jose Antonio  Hermida (ESP) 

dames :

1. Irina Kalentiva (Rus) 1:52:34.
2. Sabine Spitz (D) 0:06.
3. Katrin Leumann (Sui) 0:36.
4. Nathalie Schneitter (Sui) 3:58.
5. Eva Lechner (It) 6:14.
6. Emily Batty (Ca) 7:40.
7. Sabrina Enaux (Fr) 9:43.
8. Kathrin Stirnemann (Sui) 10:18.
9. Fanny Bourdon (Fr) 11:07.
10. Elisabeth Brandau (D) gl. Zt

In het  zonovergoten Paal werden zaterdag de jongeren verwacht voor de 9 de manche van de Kids Challenge. Organisator Stefan Vanpol schotelde de kids een mooi, bosrijk en technisch parcours voor.
Bij de 12 jarigen trok Tom Van Ingelgom het laken naar zich toe en klopte Tijl Pauwels en Jarne Driesen : deze laatste blijft voorlopig leider in het klassement. Cedric Beck kwam als vierde over de meet in Paal.

Cedric Luyckx pakte de zege bij de 13 jarige aspiranten en klopte op eigen bodem  Belgisch kampioen Quintin Deby en Stijn Siemons.
Vincent Van De Perre en Jasper Knaeps waren goed voor plaatsen vier en vijf.  Voor Cedric Luyckx was het na Averbode, zijn tweede zege op rij.
 
Bij de 14 jarigen waren alle ogen gericht op de Limburgse gebroeders Nick en Niels Vanpol. De beide  renners van het LMTB Gedimmo Robus team hadden hun zinnen gezet op deze wedstrijd in eigen streek.
Het was toch Gianni Van Doninck die zoals verwacht  de zege opeiste. Kenneth Coomans legde beslag op de tweede plaats en klopte Nick Vanpol in de sprint. Niels Vanpol finishte op vier voor Elias Van Hecke.

Kenneth Coomans :

"In Paal verwachte ik er niet te veel van. Toch zeiden velen dat het parcours mij wel zou liggen. Maar ik had een ander gedacht aangezien we met “de  schoolexamens “ zo goed als niet kunnen trainen hebben, maar dit is zo voor iedereen.
De start was niet zo lang omdat hij onderbroken werd door een bocht. Ik was ongeveer 4^de weg maar na die bocht kon ik op schuiven naar de 2^de plek. Gianni Van Doninck reed een meter of 2 voor me dus ik versnelde nog even en ik zat in z’n wiel. Achter me was al een gat van een 5 tal meter, papa riep nog ‘u ni opblaze e’ eerst dacht ik van ‘hoeda ?’ Maar toen Jelle  Schuermans op een klein bergje (te voet) een sneller weg nam zat ik nu 3^de. Later was dit misschien maar goed ook want als ik met Gianni mee wou gaan had ik me waarschijnlijk toch nog opgeblazen. En aangezien Gianni al weg was ging ik ook gewoon mee met Jelle.
Na 1 rondje hingen we met 4 samen Jelle, Nick en  Niels Vanpol  en ik. Maar in de 2 en 3^de ronde had ik een dipje (en dan geeft papa nog een drinkbus aan waar dat verwarmend massage spul aanhangt, zeker geen aanrader hoor!!!)
In de 3 ronde ging Jelle Schuermans ketting eraf. Dus waren we nog met 3.
Nick en Niels reden op kop ,dat mocht ik niet laten gebeuren, dus nestelde ik me er tussen. Maar in de 4^de ronde moest Niels lossen. Dat was een pak van mijn hart want met 2 ‘Vanpollekes’ de laatste ronde ingaan zag ik niet zitten. Nick vroeg om over te nemen dus deed ik dat ook. Naar een rondje vroeg ik aan Nick om over te nemen. Aangezien hij niet direct kwam keek ik achterom. Wat zag ik daar plots 2 Vanpollekes in mijn wiel. Nick nam dan toch over en we reden de laatste ronde met 3. Dus voor het podium moest ik er zeker nog 1tje kwijt zien te geraken. Niels moest gelukkig lossen toen Nick een beetje door trok, ik kon goed mee en bleef de hele tijd in zijn wiel zitten. In het steilste klimmetje viel Nick aan. Aangezien hij op zijn kleinste blad lag vooraan en ik op mijn midden blad kon ik goed mee en nam ik boven meteen over (hij moest nog naar zijn midden blad schakelen) heb toen nog 2 keer door getrokken:1 keer op een plat stuk en 1 keer op het laatste klimmetje. Het enige wat nog restte was de sprint. Ik zat op kop en schakelde snel naar groot blad. Ik zette de sprint zo vroeg mogelijk in maar Nick kwam naast me dus versnelde ik nog wat en kon hem nog afhouden. Het draaide dus weer op een sprint uit , maar ditmaal heb ik het gehaald. Het leuke aan een sprint is dat je als het ware door je supporters naar de meet geroepen word…

En werd dus zo 2^de  ; tja  nu mag nieuweling en teamgenoot Kevin Panhuyzen in St.-Vith mijn fiets gaan poetsen.

Conclusie: goede start, even een dipje maar ik kwam er toch weer door en kon het nog afmaken in een sprint  ." laat Kenneth Coomans weten.

Na de caotische ontwikkelingen van gisteren zou de derde en  laatste etappe van de Tour de l'Ain bepalend zijn.

Kevin Van Hoovels die gisteren al meestreed voor de overwinning,  wou vandaag absoluut een sterke prestatie neerzetten als antwoord op zijn niet selectie voor het EK.  

De Lingier Versluys biker versloeg  vandaag Maxime Marotte en Francois Baily Maitre.
Net als gisteren reden de motors vooraan verkeerd en slaagden erin om  de renners op het verkeerde pad te zetten..Gelukkig bleef het deze keer slechts bij een 200 tal meters en kwam alles terug samen.



Kevin Van Hoovels blijft  dus vriend en vijand verbazen en wint oppermachtig de laatste etappe in Tour de L'ain en komt slecht 3 seconden tekort voor eindwinst. 
Na een 3de plaats in de Tour de France, opnieuw een 3de plaats in een sterk internationaal bezette etappe wedstrijd en dit op 3 seconden van de winnaar Francois Baily Maitre . 
De Nederlander  Frank Schotman was goed voor de 6 de plaats algemeen wat resulteerde in de 8 ste plaats in de rangschikking.
Eerste belofte  in Bourg-en-Bresse werd  Alexis Chenevier op nummer  vier.
Sebastien Carabin,  die in het begin van de koers 2 maal ten val kwam,  was vandaag constant op achtervolgen aangewezen , eindigde als 7 de goed voor een 5de plaats in het algemeen klassement en 2de belofte na de Fransman Alexis Chenevier .

Nicolas Vermeulen  had last van hooikoort en werd 13 de.

Bij de vrouwen was  de DuitseMona Eiberweiser andermaal de sterkste. Ze haalde het  met ruime voorsprong op haar landgenote , elite rijdster Silke Schmidt en de Nederlandse Anne Trepstra. Dit is ook meteen de stand van het eindklassement.

uitslag laatste etappe :

heren
1 ELI (1)  VAN HOOVELS Kevin BEL LINGIER VERSLUYS TEAM  1h57:01.962
2 ELI (2)  MAROTTE Maxime FRA TEAM BH-SUNTOUR  1h57:08.639 op 6.677
3 ELI (3)  BAILLY MAITRE François FRA  TEAM SCOTT LES SAISIES  1h57:08.973  op7.011
4 U23 (1)  CHENEVIER Alexis FRA  TEAM SCOTT LES SAISIES  1h57:09.252 op 7.290
5 ELI (4)  LEBRETON Pierre FRA TEAM BH-SUNTOUR 1h57:14.345 op12.383
6 ELI (5)  SCHOTMAN Frank NED  STAPPENBELT SPECIALIZED MTB TE  1h57:19.636 op 17.674
7 U23 (2)  CARABIN Sébastien BEL LINGIER VERSLUYS TEAM  1h57:37.852 op 35.890
8 ELI (6)  BECKINGSALE Oliver GBR GREAT BRITAIN NATIONAL TEAM  1h58:00.939  op 58.977
9 ELI (7)  VINIT Guillaume FRA TEAM BH-SUNTOUR  1h59:10.071op 2:08.109
10 U23 (3)  CANAL Fabien FRA  TEAM KEOPS ITWO  1h59:26.222op 2:24.260

dames :
1 U23 (1)  EIBERWEISER Mona GERMAN NATIONAL TEAM  2h15:06.806
2 ELI (1)  SCHMIDT Silke  GERMAN NATIONAL TEAM  2h24:40.634 9:33.828
3 U23 (2)  TERPSTRA Anne NED STAPPENBELT SPECIALIZED MTB TE  2h26:06.244 10:59.438
4 U23 (3)  LAST Annie GBR GREAT BRITAIN NATIONAL TEAM  2h36:23.890 21:17.084
5 U23 (4)  MATTHEWS Lily GBR GREAT BRITAIN NATIONAL TEAM  2h41:17.514 26:10.708
6 U23 (5)  BOYKO Alla UKR ISD CYCLING TEAM  2h47:08.490 32:01.684
7 ELI (2)  JOUBERT Laura FRA TEAM SEFIC SKYDE  2h51:46.901 36:40.095

Voor de 4 de editie van de  BC Bike Race  kwamen 500 bikers  uit 21 verschillende landen naar Vancouver afgezakt. De zevendaagse in Brits Columbia  opende met een proloog van 2,1 km  en werd gewonnen door Chris Sheppard,  die hiermee aan zijn 3 de deelname op rij toe was.
De Canadees Geoff Kabush  deed er 7min en 30 sec over,  wat 7 sec meer was dan de winnaar en goed voor de tweede plaats.

De biker van het Maxxis – Rocky Mountain  team vormt een duo samen met Luna Chix Catherine Pendrel  .
Pendrel zette individueel de 28 ste tijd neer , wat het duo Kabush-Pendrel aan de leiding brengt in de reeks van de mixed koppels.

Melanie Mcquaid  was de snelste dame in de solo reeks.
Morgen begint het grote werk met een etappe van 70 km in Nanaimo.

uitslag tijdrit

1  Chris Sheppard 00:07:22
2  Geoff Kabush 00:07:30
3  Marty Lazarski 00:07:46
4  Barry Wicks 00:07:47
5  Kris Sneddon 00:07:55
6  Stefan Widmer 00:07:56
7  Manuel Prado 00:08:02
8  Max Knox 00:08:07
9  Greg Day 00:08:08
10  Jason Sager 00:08:08

De Zwitser Ralph Naf, Felderer, Tiberi, Bas Peters,  Alban Lakata, Zoli, Kugler, Bohme, Celestino, Leisling, Vastaranta, Longo, Spadi, Trayter en Buchli waren nog in strijd voor de Eurpose titel bij de heren.
Intussen  gaven Johnny Cattaneo (Full Dinamix) en Johannes Schweiggl (Silmax)  op.

De Noorse Gunn Rita Dalhe leek ongenaakbaar bij de vrouwen en leidde een quartet . De leading ladies Dahle, Suss, Klemenic en Pia Sundstedt  namen 10 " voorsprong  op de Britse Jane Nuessli  en een achtervolgend groepje met de Deense Noergaard,  Sally Bigham, Roberta Gasparini , Laura Turpijn en  Nina Gassler op 1 minuut .

Na iets meer dan 3 uur wedstrijd   hielden de Zwitserse Multivan Merida biker Ralph Naf, Mike Felderer van Full Dynamix en Andrea Tiberi  het voor bekeken en trokken ten aanval.

Tim Bohme (Bulls), Jukka Vastaranta (Fin), Peters Bas ,  Marc Trayetr Alemany (Spa), Alban Lakata (Topeak), Lukas Buchli (Bixs), Andreas Kugler (Multivan Merida), Mirko Celestino (Semperlux), Manuele Sapdi (Focus) en Yader Zoli (Surfing) zaten in de achtervolging.

Ralph Naf scheen in de singeletracks nabij Bufo Bufo  vleugels te krijgen en ging er alleen vandoor en liet Mike Felderer en Andrea Tiberi achter.
Bas Peters volgde na goed 3 uur wedstrijd  in het gezelschap van  Andreas Kugler, Tim  Bohme,  Mirko Celestino,  Alban Lakata,  de Fin Jukka Vastaranta en  de Spanjaard Marc Trayetr .
De Zwitser twijfelde niet en leek regelrecht op zijn tweede marathon titel af te stevenen. Op de Italiaanse omloop in Tambre 2006 haalde hij voor het eerst het goud in de marathon.

Vooraan bij de dames moest de Sloveense Blaza Klemecic de kopgroep lossen en  ging de titelstrijd  verder tussen Dahle , Suss en Sundstedt. Klemencic op vier, daarna Jane Nuessli,  Bigham samen met Laura Turpijn en Nina Gassler aan de zijde van Gasparini. 

Er restten nog 20 km als Naf solo aan het laatste en moeilijkste stuk van  de wedstrijd begon.  Met 2 min voorsprong ging hij  Mike Felderer  vooraf. Op 3'30" volgde een zestal met Lakata, Kugler, Bohme, Trayter, Celestino en  de Fin Vastaranta. 
Op meer dan 4 min zaten Silvio Buchli en de Fransman  Thomas Dietsch. 
Andrea Tiberi , die vroeg op de dag met de eerste ontsnapping meeging, gaf op.

Het trio Dahle, Suss en  Sundstedt bleef samen en  nam 3 min op  Klemencic en Jane Nuessli . 
Laura Turpijn,  Sally Bigham, Nina Gassler  en de Italiaanse  Roberta Gasparini liepen intussen vijf min achterstand op .

Aan de finish werd alles in gereedheid gebracht om de 37 jarige Noorse  Gunn Rita Dahle op gepaste wijze  te ontvangen.
 
Intussen was Ralph Naf op weg naar zijn tweede Europese marathon titel en was hij op enkele kilometers van een schitterende overwinning .
In de slotfase liep de voorsprong van Naf  op Felderer  op tot 3 minuten.

De 30 jarige Zwitser triomfeerde en kwam dolgelukkig over de meet na 4u 59'06" wedstrijd.
De Italiaanse Full Dynamix biker Mike Felderer was  haast heel de wedstrijd op weg naar  het zilver, maar werd in extremisch gevloerd door de 36 jarige ex wielrenner Mirko Celestino : van sensatie gesproken !
Met  de Zwitser Andreas Kugler op nummer  3,  legde Multivan Merida beslag op 2 podiumplaatsen.
Op vier kwam de Fin Jukka Vastaranta, dan Alban Lakata (Topeak), Mike Felderer (Full Dynamix), de Spanjaard Trayter , de Fransman Thomas Dietsch (Bulls), de Zwitser Lukas Buchli (Bixs), Pierluigi Bettelli (Scott), De Bertolis (Full Dynamix), Johan Pallhuber (Silmax) en de Duitser Tim Bohme (Bulls).  
 
Terwijl Naf zijn  nieuwe trui in ontvangst nam, kwam er bij de vrouwen een grote verandering.
Gunn Rita Dalhe had in de eindfase onderspit moeten delven  en zat in tweede stelling op 20 " van Esther Suss. 
De Zwitserse van het Wheeler team behaalde het goud bij de dames voor Gunn Rita Dahle-Flesja die onverwachts vrede moest nemen met het zilver.
De Finse Pia Sundstedt vervolledigde het podium in Montebelluna.
De Slovaakse Blaza Klemencic viel met haar vierde plaats net naast het podium. De vijfde plaats ging naar  de Britse Jane Nuessli.

De Zwitsers halen met Naf en Suss twee titels binnen !