18 augustus 16u stipt

De 4U MTB Endurance Overpelt gaat zijn 7de editie in.
Ook dit jaar zetten de Peltercrosser hun beste beentje voor . Met € 500 euro prijzengeld voorzien voor de eerste 5 teams en naturaprijzen, grote tent voor een goei pint achteraf en met een prachtig springkasteel werd er ook weer gedacht aan de kleintjes die meekomen om te supporteren.

4U MTB Endurance Overpelt is een evenement op recreatieve basis die verschillende teams van maximum 3 en minimum 2 renners de mogelijkheid biedt om het tegen elkaar op te nemen in een 4 uur durende endurance over een uitdagend, tegelijk technisch en snel parkoers van ca. 3,5 km. Maar sinds vorige editie is er ook de mogelijkheid voor de diehards die het aan durven om de 4u MTB Endurance Overpelt alleen te rijden.  We zijn zeer benieuwd wie deze uitdaging aandurft.

De renners kiezen zelf wanneer en hoe vaak zij elkaar aflossen. Het team met de meeste rondjes na 4 uren is de winnaar. De perfecte situatie om aan teambuilding of gewoon om er een mooie MTB dag van de maken..

Het registreren van de rondes van de 4 Uur gebeurt via een elektronisch systeem. Elk team krijgt hiervoor één chip die de renner in koers steeds bij zich moet hebben. Aan de finish moet elke renner langs een chip passeren zodat bij passage van de biker (met chip) de gegevens per team worden bijgehouden in een centrale computer.

http://www.peltercrossers.be/4u-endurance/inschrijven/#.T4Zrg6t1AXs

12 de VulkanBike Eifel-Marathon  op 14 en 15 september 2012 in  Daun

Short-Track (30 km)
Halve Marthon (60 km) 
Marathon (85 km)  
ULTRA Marathon (100 km met  2.300 hm)

http://www.vulkanbike.de/mainframe.asp?lang=de&e1=263

Na de prachtprestatie in de Houffalize Open Tour van vorig jaar, waar Kris Hertsens en Kris Henderieckx  tot op de streep met Joris Massaer voor de eindwinst streden, keek iedereen binnen het Nomadesk -Narviflex team met hoge verwachtingen uit naar de tweede editie van de HOT.

Belgisch kampioen ( masters ) Kris Henderiekcx :

"Ik keek er natuurlijk ook naar uit , want in Houffalize kan ik meestal net iets meer. Mijn winst in Olne van vorige week kwam net op tijd en bevestigde dat ik klaar was om de strijd aan te gaan. Doel was mijn eerste plaats bij de masters van vorig jaar over doen, en een top-5 plaats versieren tussen al die toppers.

De proloog over twee ronden van het oude wereldbekerparcours viel tegen: het was weinig technisch, buiten de dan weer zeer technische stukken op het nieuwe wereldbekerparcours. Een training met MTBclinics aan de jonge gasten van Nodrugs en WMTB de woensdag voordien maakte dat ik die stukken door en door kende.

De start was verschroeiend en ik voelde al snel dat ik jammer genoeg niet over superbenen beschikte. Aan Massaer en teamie Vermeulen viel niet te tornen, maar ik kon in de laatste ronde wel aansluiten bij een groepje van vier dat streed voor de vierde plaats. Daar was Jan Dams net uit weggeslopen. Ik viel op de laatste zware helling langs de fourcrosspiste hard aan, maar toch kwamen er nog twee over. Jammer genoeg viel één van hen in de steilste afdaling, waardoor ik die te voet moet aflopen. Zo kon ik net niet spurten voor die vierde plaats. Gelukkig was ik wel leider bij de masters! Ik moest de volgende twee dagen alleen Kurt Tempst en de Franse winnaar van de Mont Blanc race in de gaten houden. Whow!

Op zondag stond een eerste marathon van dik 80 km op het programma. Op papier was het parcours zeker niet het zwaarste, maar het tempo lag zodanig hoog dat het harken was. Weer had ik geen superdag en dus was het aanklampen. Gelukkig kon ik rekenen op mijn teamies Robby Meul en Wouter Cleppe, die me bij stonden waar nodig. Kurt Tempst en zijn teammaat Micha van den Eynde leken me erg sterk, maar ik bleef er wel mooi aanhangen. Onderweg kregen we zelfs enkele sneeuwbuien te verwerken, maar toch bleef de spirit aanwezig.
Gelukkig was de finale échte MTB en kende ik dat stuk erg goed. Op 12 km van het einde plaatste ik samen met Robby Meul een aanval en Kurt moest even passen. Hossay ,Van den Eynde en Cleppe sloten wat later aan. Op de eerstvolgende zware helling protesteerden mijn benen hard, maar ik bleef alles geven. Op het vlakke stuk daarachter trokken Wouter Cleppe , Robby  Meul en ik keihard door, maar net voor het WB-parcours moest ik lossen. Het was nog harken tot aan de finish die ik als 6e overschreed, maar ik kon mijn voorsprong op de andere masters verder uitdiepen. Even later hoorde ik dat Nicolas  Vermeulen de spurt om de dagwinst had gewonnen van Massaer. Super!

De laatste dag beloofde de zwaarste te worden! Niet alleen was het parcours soms ongelooflijk zwaar, maar ook het weer zat niet mee: het regende aan één stuk door! In de start moest ik een klein gaatje laten op de toppers met daarbij Kurt Tempst. Gelukkig kon ik al snel aansluiten. Door het hoge tempo viel de kopgroep al snel uit elkaar, maar er zaten niet minder dan 4 TNDN'ers onder de kopgroep van zeven. Aangezien Kurt Tempst er niet bij was, reed ik zo hard mogelijk op kop. Na een uur vlammen begon ik dat toch serieus de voelen en op de prikken van Massaer reageren werd moeilijker en moeilijker. Ook Nicolas Vermeulen had het moeilijk en dus probeerden we hem toch wat te helpen. Uiteindelijk reden Joris, Nicolas, Micha en Jens Schuermans weg en reed ik samen met Robby Meul en Wouter Cleppe in de achtervolgende groep. We waren nu bijna halfweg en op de lange asfaltklim aan het parc a Gibier in La Roche ontwaarde ik een groepje achtervolgers. Die mochten zeker niet terugkomen!
De volgende 20 kms waren ongelooflijk zwaar, maar zelfs op de steilste helling verplichtte ik me om tot boven te fietsen. Hoe zwaarder het parcours, hoe beter voor mij! Ik maakte er mijn teammaats op attent dat we vorig jaar hier verkeerd reden door een ondermaatse bepijling, maar gelukkig was de bepijling van deze editie gewoon subliem!
Door de aanhoudende regen begon ik het koud te krijgen, al had ik onder mijn leiderstrui nog drie lagen aan. Dus stopten Robby en ik aan de laatste bevoorrading, kregen van verzorger Steven een regenvestje, een bidon en wat sportvoeding en reden verder. Wouter Cleppe was al doorgereden, in de hoop Micha VDE zijn derde plaats nog af te snoepen. Ik bleef bij Robby, want hij reed tegen de krampen aan en kon na al dat beulenwerk wel een wederdienst gebruiken. Ik reed op de snelle stukken zo hard mogelijk en op de hellingen paste ik het tempo aan aan dat van Robby. Kreunend trapte hij zich naar boven en na een strijd van 3.5 uur kwamen we uiteindelijk aan. Oef!

Ik trok zo snel mogelijk droge kleren aan, haastte me naar de douche en genoot van een welverdiende superwarme douche. Bij de prijsuitreiking viel pas mijn euro hoe goed we het als team wel hadden gedaan: we hadden bij de beste zes in de eindranking maar liefst vier teammaats zitten! Nicolas Vermeulen  op twee, Wouter Cleppe  op vier, ik op vijf en Robby Meul  op zes. Daarnaast wonnen we de klassementen bij de masters en dat van de Open reeks met Jeffry Goethals.

En dan moest het mooiste nog komen! Kris Hertsens, die een redelijk anonieme race reed, won met de tombola een auto! Ze viel letterlijk iedereen in de prijzen bij ons!

Ik wil nog even de tijd nemen om het hele team uitgebreid te bedanken. In de eerste plaats de renners zelf, die elkaar hielpen waar nodig en zo voor een échte teamspirit zorgden. Maar ook Veerle en Tinne, die de leiding namen in onze twee gehuurde huisjes en ons erg goed verzorgden. Maar zeker ook Steven, Rune en Arno, die er voor, tijdens en na de race waren om onze renners bij te staan. Meestal gewoon met een bidon of een energiereep, maar waar nodig ook met het broodnodige schouderklopje." besloot Kris Henderieckx uit Belsele.

Ooit was Marga Fullana één van de meest succesvolle atletes van Spanje. Ze bleef echter niet onbesproken en werd in augustus 2010 tijdens het WK in Canada betrapt op het gebruik van EPO .
Na een schorsing van 2 jaar keert de inmiddels 40 jarige Spaanse uit Mallorca terug naar de competitiesport.
In de kleuren van haar eigen Marga Fullana TDR Team maakt ze aanstaand weekend haar comeback in de marathon van  Cala Mesquida.
Ondanks het feit dat ze niet aan officiele wedstrijden mocht deelnemen, heeft de drievoudige wereldkampioene niet stil gezeten.  Tijdens de schorsingperiode  leerde ze andere disciplines zoals duatlon kennen . Ze bleef  recreatief bezig met fietsen en atletiek en zette zich regelmatig in voor het goede doel.
In 2009 won Maragrita Fullana -Riera  de World Cup in Houffalize en in Madrid, maar geraakte daarna op terugweg en greep naar verboden produkten.

Voor de tweede World Cup  hebben zich  maar liefst 750 renners uit 39 landen aangemeld, dwz : een absoluut record.
Met 165 elite heren uit 34 landen, 93 dames uit 27 landen, 111 beloften uit 26 landen , 38 U23 dames uit 21 , 140 juniores uit 25 landen, en 49 junior dames uit 17 verschillende landen schrijft Houffalize geschiedenis.
Daarbij komen nog 103 heren en 51 dames aan de start van de Cross Country Eliminator op vrijdag wat de populariteit van Houffalize nogmaals onderstreept.
Organisatoren John Linstad en Gérard Otto stellen met trots een omloop van 5,3 km met 300 hoogtemeters voor met start en aankomst buiten het dorp ( aan de brandweerkazerne ).
Het parcours is zeker zo selectief als andere jaren ;  biedt  haast geen recuperatiemogelijkheden en  garandeert  afdalingen die Ol Fosse d' Outh helemaal doen vergeten..

Het feest begint op vrijdag met de World Cup Eliminator . Deze nieuwe discipline omvat 3 manches, met  Houffalize als primeur en Kevin Van Hoovels en Sebastien Carabin als blikvangers.
Daarna volgen nog Nove Mesto na Morave in Tsjechie en La Bresse in Frankrijk.

Zaterdag komen de beloften met de Belgen  Ruben Scheire, Jeff Luyten, Jonas De Backer, Jens Scheurmans , Didier Bats, Bart De Vocht, PJ Kindermans , Pieter Geluykens en Olivier Bruwiere en de dames juniores met Alicia Franck in actie .
Zondag vanaf 9 uur is het de beurt aan de juniores en de dames .
Bij de juniores is het uitkijken naar de Limburgse topper Kevin Panhyzen en  de Waalse  favoriet Boris Cara. Bij de dames rijden  slechts 2 landgenotes  : nl Githa Michiels en Kristien Nelen.
Bij de eliten herkennen we zondag  Kevin Van Hoovels met nummer 38 , Sebastien Carabin met 58, Robby De Bock met 88 en Sven Nys met 90 .
Verder komen Pascal Hossay  met 131, Tim Wijnants 132, Davy Huygens 146 en Jorgen Flion met 158 vanaf 14 uur op Belgische bodem in actie .


Live te volgen op http://live.redbull.tv/events/37/uci-mtb-world-cup-houffalize-belgium-cross-country-eliminator/

PROGRAMMA

Vrijdag 13 april
 
17:30 World Cup Cross-country Eliminator - Qualificatie
18:30 World Cup Cross-country Eliminator - Finale
20:00 4X Training
21:30 4X - Qualificatie

Zaterdag 14 april
 
9:00 - 11:15 Official Cross-country Training World Cup rijders
11:30 World Cup Olympic Cross-country - Dames Under 23
11:31 World Cup Olympic Cross-country - Dames Juniors
14:00 World Cup Olympic Cross-country - Heren  Under 23
16:30 Open Race
17:00 Rondo  Kid's
17:00 Team Managers Meeting

19:00 - 20:15 4X Training
20:30 4X  - Finale

Zondag  15 april
 
9:00 World Cup Olympic Cross-country - Heren  Juniors
11:30 World Cup Olympic Cross-country - Dames Elite
14:00 World Cup Olympic Cross-country - Heren Elite

Voor de 10 de maal gaat in  het Duitse Munsingen de Uralan-Frühjahrsmarathon van start. Op 21 april worden  max. 700 mountainbikers op Münsinger Alb verwacht. De marathon van  45 km  opent het Bundesliga  weekend  in Munsingen en de omloop is ongewijzigd gebleven ten opzichte van vorig jaar.
In 10 jaar is het succes van de marathon aanzienlijk gegroeid en het aantal deelnemers verdriedubbeld.
Birgit Söllner won het vorig jaar bij de dames en is ook dit jaar weer topfavoriete.

Markus Kaufmann uit  Meckenbeuren  is de grote kanshebber bij de heren ,  aangezien de biker van het   Centurion-Vaude Team al 3 keer op rij de voorjaarklassieker won. Hannes Genze, Marcus Nicolai en de plaatselijke renner  Uwe Hardter , staan verder nog 3 marathonspecialisten te popelen om Markus Kaufmann van een vierde zege te houden.



http://www.mtb-cup.de/index_12.html


 

Op Tweede Paasdag wordt traditiegetrouw in Nieuwkuijk de Paasbike verreden. Sinds een paar jaar staat deze wedstrijd op de UCI kalender, wat ook dit jaar een internationaal deelnemersveld betekende. Met deze grensoverschrijdende aspiraties heeft de organisatie per jaar een nieuwe technische passage in het parcours gebouwd. Dit jaar was de nieuwgebouwde ‘rock garden’ het onderwerp van de discussie op een internet forum. Hij zou te gevaarlijk zijn en teveel materiaalpech veroorzaken, net zoals de ‘drop-off’ een aantal jaar geleden.
Met één gele leiderstrui (Laura Turpijn) in de gelederen stond het voltallige MPL-Specialized MTB Team aan de start van de tweede manche van de Dynasys MTB Topcompetitie in Nieuwkuijk. In de twee Elite categorieën wilden de Nederlandse Specialized renners de eer hoog houden en in ieder geval de gele trui bij de dames in het team houden.

De dames mochten, redelijk vroeg in de ochtend, voor het team het spits afbijten. Vrijwel gelijk na de start lieten Anne Terpstra, Laura Turpijn en Nicoletta  De Jager er geen gras over groeien, ze zaten namelijk bij de eerste zes. Net zoals een week eerder in Norg opende dames erg sterk en wilden zij op herhaling. Anne  Terpstra ging al vroeg alleen op oorlogspad en liet twee groepjes met daarin de andere favorieten achter. Laura en Nicoletta zaten in het tweede groepje en reden voor plek vier tot tien. Ronde na ronde reed Turpijn  verder bij de andere dames weg en vielen de groepjes uit elkaar. Na zo’n half uur moest Nicoletta de strijd voor een plek in de top vijf staken, want zij gleed in een bocht onderuit. Zij kwam in een groepje verder te zitten en wist uiteindelijk tiende te worden. In de afgelopen week heeft Laura een vijfdaagse wegwedstrijd als training gereden waardoor zij halverwege de wedstrijd leeg was. Hierdoor moest zij de twee dames laten gaan die voor de derde plek reden en uiteindelijk finishte Laura op een nette vijfde plek. Anne maakte het verschil met de concurrentie vooral op de slingerende singletracks en de technische passages. Op de finish had Anne Terpstra een voorsprong van bijna drie minuten op de tweede dame. Na de podiumceremonie werd Anne nogmaals gehuldigd omdat zij de gele trui over wist te nemen van teamgenote Laura Turpijn.

Na de gehele ochtend zo goed als droog te zijn geweest, begon het een uurtje voor de Elite wedstrijd toch echt te regenen. Het parcours wat er redelijk droog bij lag veranderde al snel in een natte glibberige ondergrond. Voor het MPL-Specialized MTB Team stonden Jeroen, Rien en Frank aan de start. Na hun goede prestaties van een week eerder wilden zij dit onder compleet andere omstandigheden herhalen. Alle drie de heren waren goed weg en reden sterk in het eerste half uur van de wedstrijd. De regen bleef maar aanhouden waardoor menig renner over het parcours gleed. Uiteindelijk zijn zo’n tien man in totaal de wedstrijd uitgestapt, waaronder  Jeroen Van Eck.

Rien Terpstra  heeft volgens eigen zeggen tijdens de wedstrijd een sliding gemaakt waar menig voetballer jaloers op zijn tijdens het inrijden van de verzorgingszone maakte hij een sierlijke pirouette. Ondanks al die uitglijders reed Rien erg sterk en wist een flink aantal heren weer bij te halen. Gestaag reed Frank Schotman  verder naar voren, in de laatste ronde had hij zicht op de vijfde plaats, tot hij een boompje aantikte. Een paar heren kwamen hem nog voorbij en wisten hem voor te blijven. Na een wedstrijd knokken tegen de concurrentie, maar bovenal tegen de elementen finishte Frank  Schotman op een negende plaats en werd Rien Terpstra als 25ste.

Tijdens alle wedstrijden heeft de ‘rock garden’(en de drop-off) laten zien niet al te moeilijk te zijn en niet voor al te veel pech te zorgen. Het bracht voor publiek en de renners juist de nodige spanning mee, vooral met wat regen aan het eind van de dag. Tijdens grote internationale wedstrijden wordt elk jaar meer verwacht van de technische vaardigheden van de renners. Of het nu natuurlijke of kunstmatige hindernissen zijn, het parcours gaat er over heen, dus in Nederland moeten we mee om onze renners uit te dagen en te trainen! Elke wedstrijdorganisatie zou dit soort passages en obstakels moeten inbouwen in de parcoursen.
 
Aankomend weekend staat er een grote internationale wedstrijd op het programma voor het MPL-Specialized MTB Team. Dan wordt er in het Ardens stadje Houffalize gestreden voor de tweede manche uit de World Cup. Op zaterdag en zondag zullen de renners  van het MPL Specialized team zich meten met ’s werelds beste mountainbikers! Zij kunnen uw steun, als fan en supporter, tijdens de wedstrijden zeker gebruiken."

Paasdag reden 2 jonge Belgen zich in  het Nederlandse Nieuwkuijk in de kijker. Bij de 11 en  12 jarigen  waren alle ogen gericht op Nathan Massoz en Jonas Wellens, die allebei het podium haalden.

" Het parcours was niet gewijzigd ten opzichte van andere jaren; enkel hadden ze nu een rock garden erin gelegd en mochten we dit jaar ook de drop doen ! Het was een pittig parcours met héél veel single tracks ." zei Jonas Wellens van het Kriekel Cycling Team uit Tessenderlo.

"Ik mocht op de 1ste rij starten, langs mij hoofdzakelijk meisjes die meer dan 1 kop groter waren dan mezelf. Ik was als 1ste weg en kon zo naar het lange stuk asfalt rijden . Het hele pak zat in mijn wiel.

We moesten 3 ronden rijden, wat eigenlijk overeenkomt met iets meer dan 20 minuten wedstrijd.

Nathan Massoz  had al snel de leiding genomen. Daarachter zat een meisje,  die zeer sterk reed. Ik heb lang op de 3de plaats gereden maar op het einde van de 2de ronde moest ik nog een  Nederlandse jongen laten voorgaan. 
Op het einde moest ik me nog haasten om de renner achter mij voor te blijven . Dolblij kwam ik als 3de jongen over de meet !

Ik heb volgens mij een goede wedstrijd gereden , alleen nog soms iets te groot !! Maar daarvoor ben ik aan het trainen. Bedankt voor de vele “Belgische” supporters ! Chapeau voor de goede organisatie ; het was wééral af !" besloot de jonge Wellens.

(Don’t) break a leg!

Vorig jaar brak Jeffry Goethals  2 weken na de eerste editie van de Houffalize Open Tour zijn heup. Het verdict was hard, en  in eerste instantie wouden ze onmiddellijk een prothese plaatsen. Na wat tegenpruttelen kreeg hij  de mogelijkheid om te hopen op volledig herstel met 3 titanium schroeven. In de 6 weken verplichte bedrust die volgden daalde het risico op het afsterven van de kop  respectievelijk van 80% naar 50 %. In de maand erop zakte dat naar 20%...
 

" Ondertussen was ik terug beginnen fietsen met als doel om het herstel te bevorderen (doorbloeden van een gewricht kan nooit verkeerd zijn). Natuurlijk zat ik met de bibber op het lijf om opnieuw te vallen en mijn afdaaltechniek was rampzalig slecht geworden.
Maar als je merkt dat het beter en beter gaat, dan begin je nieuwe doelen te stellen en de HOT van 2012 stond op dat lijstje. " zegt het GT boegbeeld.
" Met een goede winter waar mijn algemene conditie en de spieren rond mijn heup weer op peil zouden komen, wat lichaamsgewicht te verliezen en terug het vertrouwen te krijgen in de afdalingen moest een goeie 3-daagse wel lukken.

Dus daar stond ik afgelopen zaterdag redelijk zenuwachtig aan de start van de proloog bin de Fun klasse. Ik had net met Nicolas Vermeulen het parcours verkend en voelde me fysiek niet echt lekker. Gelukkig had ik elke afdaling onder de knie en wist ik dat ik daar weinig tot geen tijd ging verliezen op mijn concurrenten in de “Open” categorie. In de oude startklim lopen mijn benen echter onmiddellijk vol met melkzuur en moet ik passen. We duiken een veldweg in in plaats van nog verder te klimmen en door de wind op kop daar slaag ik er in om toch nog wat te recuperen en me te herpakken. Eenmaal we richting Fosse d’Outh gaan kom ik op dreef, samen met Bjorn Rondelez duiken we de dieperik in en gaat de dolle rit verder. Ik hou wat reserve in de klimstroken, ik zat toch al voor het grote pak en in die afdalingen ging ik zeker tijd goed maken. Samen met een Nederlander die wonder boven wonder goed daalde,  knallen we naar de top 30, om dit dan ook vast te houden in de 2de ronde. Sam Malfliet had echter zijn XC talenten nog niet verspeeld en stond een kleine 2 minuten voor op mij in het klassement. Geen ramp want ik ben vooral een marathonspecialist, hoewel ik niet weet hoe mijn lichaam na mijn heupbreuk hersteld van competitie. " vraagt de Antwerpenaar zich af.

" Dag 2 begint met kleine sneeuwvlokjes, maar ik voel me beter en volledig hersteld. De startklim verteer ik dan ook veelbeter, ik hou reserve en zit snel in een groepje met Ken Van Den Bulke, Klaas Vanmoortel en Sam Malfliet. Bij een steile helling beslist mijn ketting er tot 2x toe af te gaan en verzeil ik naar een achtervolgende groep. Hier ligt het tempo wat lager... Perfect, zo kan ik me sparen voor de hevige finale. Ondertussen halen we Sam Malfliet terug in, die heeft te weinig trainingskilometers in de benen om een volledige marathon te kunnen knallen. Na 60 kilometer speedway wordt het echt mountainbiken met steile klimmen en pittige afdalingen. Ik trek door en blijf knallen tot de finish, één voor één haal ik voorliggers in. Ondertussen was ik ook aan het wegrijden van mijn concurrenten voor de blauwe trui (maar dat zag ik pas in het klassement na de aankomst). En daar stond ik dan sinds heel lang nog eens op een podium... met dik 6 minuten voorsprong in het klassement.

De laatste rit was dus controleren geblazen. Maar het was vooral ook overleven. Het regende en het werd een echte overlevingstocht. Mijn lichaam reageerde heel slecht op de kou , dus bleef ik tot de laatste bevoorrading op “ralenti” fietsen. Krampen op het einde van een marathon kunnen je immers tientallen minuten kosten. Ik kreeg gelukkig genoeg geen krampen (behalve op de laatste afdaling waar ik in de kussens belandde) en reed vlot naar de overwinning in de Open en een 22ste stek in de scratch.

Nu maar hopen dat ik niks meer breek!
Zoals ze zeggen over een Zaskar. De enige die je kunt breken is diegene waar je met een vrachtwagen over rijdt." aldus Jeffry Goethals, account manager  GT Belgie & Nederland.

Net als vorig jaar leek de HOT in Houffalize  wel op een groot teamNomadesk-Narviflex feest. Na een XC op het vroegere wereldbekerparcours op zaterdag en twee marathons op zondag en maandag was de balans erg positief:

 " We hebben dit weekend voor de mooiste teamprestatie ooit gezorgd met ons team, en dat in het mekka van de Belgische MTB.We wonnen de leiderstruien bij de masters 1 en de open wedstrijd, hadden vier renners in de top-6 van het eindklassement en behaalden in totaal 6 dagoverwinningen, waarvan de eerste plaats scratch op zondag van Nicolas Vermeulen de mooiste was." aldus Kris Henderiekckx.

Daarnaast Kim Saenen zorgde ook voor een prachtprestatie door een 5e plaats te behalen in de Roc Laissages, een marathon uit de UCI marathon series. Daardoor is ze automatisch geplaatst voor het wereldkampioenschap marathon in oktober.

Op het  Pan American Continental Mountain Bike kampioenschap  in Puebla, Mexico ging Todd Wells met het goud aan de haal.
De Amerikaanse  Specialized biker won in 1:32:15 en ging bij de eliten  de Argentijn Catriel Andres Soto met 1min 29 vooraf.
De derde plaats was voor  Rubens Valeriano uit Brazilie.

Met de zege van  Russell Finsterwald (Subaru-Trek) pakte Amerika nog een gouden medaille bij de beloften.

Ook  Jacqueline Harmony pakte goud voor Amerika en won de downhill  voor Lorena Dromundo (Mexico) en  Diana Maggraff (Ecuador)
 
Trek  World Racing biker Neko Mulally won het zilver in de DH . De Colombiaan Marcelo Gutirrez was het snelste en kreeg het goud, het brons ging naar de Ecuadoriaan Mario Jarrin.