Voor de 10 de maal gaat in  het Duitse Munsingen de Uralan-Frühjahrsmarathon van start. Op 21 april worden  max. 700 mountainbikers op Münsinger Alb verwacht. De marathon van  45 km  opent het Bundesliga  weekend  in Munsingen en de omloop is ongewijzigd gebleven ten opzichte van vorig jaar.
In 10 jaar is het succes van de marathon aanzienlijk gegroeid en het aantal deelnemers verdriedubbeld.
Birgit Söllner won het vorig jaar bij de dames en is ook dit jaar weer topfavoriete.

Markus Kaufmann uit  Meckenbeuren  is de grote kanshebber bij de heren ,  aangezien de biker van het   Centurion-Vaude Team al 3 keer op rij de voorjaarklassieker won. Hannes Genze, Marcus Nicolai en de plaatselijke renner  Uwe Hardter , staan verder nog 3 marathonspecialisten te popelen om Markus Kaufmann van een vierde zege te houden.



http://www.mtb-cup.de/index_12.html


 

Op Tweede Paasdag wordt traditiegetrouw in Nieuwkuijk de Paasbike verreden. Sinds een paar jaar staat deze wedstrijd op de UCI kalender, wat ook dit jaar een internationaal deelnemersveld betekende. Met deze grensoverschrijdende aspiraties heeft de organisatie per jaar een nieuwe technische passage in het parcours gebouwd. Dit jaar was de nieuwgebouwde ‘rock garden’ het onderwerp van de discussie op een internet forum. Hij zou te gevaarlijk zijn en teveel materiaalpech veroorzaken, net zoals de ‘drop-off’ een aantal jaar geleden.
Met één gele leiderstrui (Laura Turpijn) in de gelederen stond het voltallige MPL-Specialized MTB Team aan de start van de tweede manche van de Dynasys MTB Topcompetitie in Nieuwkuijk. In de twee Elite categorieën wilden de Nederlandse Specialized renners de eer hoog houden en in ieder geval de gele trui bij de dames in het team houden.

De dames mochten, redelijk vroeg in de ochtend, voor het team het spits afbijten. Vrijwel gelijk na de start lieten Anne Terpstra, Laura Turpijn en Nicoletta  De Jager er geen gras over groeien, ze zaten namelijk bij de eerste zes. Net zoals een week eerder in Norg opende dames erg sterk en wilden zij op herhaling. Anne  Terpstra ging al vroeg alleen op oorlogspad en liet twee groepjes met daarin de andere favorieten achter. Laura en Nicoletta zaten in het tweede groepje en reden voor plek vier tot tien. Ronde na ronde reed Turpijn  verder bij de andere dames weg en vielen de groepjes uit elkaar. Na zo’n half uur moest Nicoletta de strijd voor een plek in de top vijf staken, want zij gleed in een bocht onderuit. Zij kwam in een groepje verder te zitten en wist uiteindelijk tiende te worden. In de afgelopen week heeft Laura een vijfdaagse wegwedstrijd als training gereden waardoor zij halverwege de wedstrijd leeg was. Hierdoor moest zij de twee dames laten gaan die voor de derde plek reden en uiteindelijk finishte Laura op een nette vijfde plek. Anne maakte het verschil met de concurrentie vooral op de slingerende singletracks en de technische passages. Op de finish had Anne Terpstra een voorsprong van bijna drie minuten op de tweede dame. Na de podiumceremonie werd Anne nogmaals gehuldigd omdat zij de gele trui over wist te nemen van teamgenote Laura Turpijn.

Na de gehele ochtend zo goed als droog te zijn geweest, begon het een uurtje voor de Elite wedstrijd toch echt te regenen. Het parcours wat er redelijk droog bij lag veranderde al snel in een natte glibberige ondergrond. Voor het MPL-Specialized MTB Team stonden Jeroen, Rien en Frank aan de start. Na hun goede prestaties van een week eerder wilden zij dit onder compleet andere omstandigheden herhalen. Alle drie de heren waren goed weg en reden sterk in het eerste half uur van de wedstrijd. De regen bleef maar aanhouden waardoor menig renner over het parcours gleed. Uiteindelijk zijn zo’n tien man in totaal de wedstrijd uitgestapt, waaronder  Jeroen Van Eck.

Rien Terpstra  heeft volgens eigen zeggen tijdens de wedstrijd een sliding gemaakt waar menig voetballer jaloers op zijn tijdens het inrijden van de verzorgingszone maakte hij een sierlijke pirouette. Ondanks al die uitglijders reed Rien erg sterk en wist een flink aantal heren weer bij te halen. Gestaag reed Frank Schotman  verder naar voren, in de laatste ronde had hij zicht op de vijfde plaats, tot hij een boompje aantikte. Een paar heren kwamen hem nog voorbij en wisten hem voor te blijven. Na een wedstrijd knokken tegen de concurrentie, maar bovenal tegen de elementen finishte Frank  Schotman op een negende plaats en werd Rien Terpstra als 25ste.

Tijdens alle wedstrijden heeft de ‘rock garden’(en de drop-off) laten zien niet al te moeilijk te zijn en niet voor al te veel pech te zorgen. Het bracht voor publiek en de renners juist de nodige spanning mee, vooral met wat regen aan het eind van de dag. Tijdens grote internationale wedstrijden wordt elk jaar meer verwacht van de technische vaardigheden van de renners. Of het nu natuurlijke of kunstmatige hindernissen zijn, het parcours gaat er over heen, dus in Nederland moeten we mee om onze renners uit te dagen en te trainen! Elke wedstrijdorganisatie zou dit soort passages en obstakels moeten inbouwen in de parcoursen.
 
Aankomend weekend staat er een grote internationale wedstrijd op het programma voor het MPL-Specialized MTB Team. Dan wordt er in het Ardens stadje Houffalize gestreden voor de tweede manche uit de World Cup. Op zaterdag en zondag zullen de renners  van het MPL Specialized team zich meten met ’s werelds beste mountainbikers! Zij kunnen uw steun, als fan en supporter, tijdens de wedstrijden zeker gebruiken."

Paasdag reden 2 jonge Belgen zich in  het Nederlandse Nieuwkuijk in de kijker. Bij de 11 en  12 jarigen  waren alle ogen gericht op Nathan Massoz en Jonas Wellens, die allebei het podium haalden.

" Het parcours was niet gewijzigd ten opzichte van andere jaren; enkel hadden ze nu een rock garden erin gelegd en mochten we dit jaar ook de drop doen ! Het was een pittig parcours met héél veel single tracks ." zei Jonas Wellens van het Kriekel Cycling Team uit Tessenderlo.

"Ik mocht op de 1ste rij starten, langs mij hoofdzakelijk meisjes die meer dan 1 kop groter waren dan mezelf. Ik was als 1ste weg en kon zo naar het lange stuk asfalt rijden . Het hele pak zat in mijn wiel.

We moesten 3 ronden rijden, wat eigenlijk overeenkomt met iets meer dan 20 minuten wedstrijd.

Nathan Massoz  had al snel de leiding genomen. Daarachter zat een meisje,  die zeer sterk reed. Ik heb lang op de 3de plaats gereden maar op het einde van de 2de ronde moest ik nog een  Nederlandse jongen laten voorgaan. 
Op het einde moest ik me nog haasten om de renner achter mij voor te blijven . Dolblij kwam ik als 3de jongen over de meet !

Ik heb volgens mij een goede wedstrijd gereden , alleen nog soms iets te groot !! Maar daarvoor ben ik aan het trainen. Bedankt voor de vele “Belgische” supporters ! Chapeau voor de goede organisatie ; het was wééral af !" besloot de jonge Wellens.

(Don’t) break a leg!

Vorig jaar brak Jeffry Goethals  2 weken na de eerste editie van de Houffalize Open Tour zijn heup. Het verdict was hard, en  in eerste instantie wouden ze onmiddellijk een prothese plaatsen. Na wat tegenpruttelen kreeg hij  de mogelijkheid om te hopen op volledig herstel met 3 titanium schroeven. In de 6 weken verplichte bedrust die volgden daalde het risico op het afsterven van de kop  respectievelijk van 80% naar 50 %. In de maand erop zakte dat naar 20%...
 

" Ondertussen was ik terug beginnen fietsen met als doel om het herstel te bevorderen (doorbloeden van een gewricht kan nooit verkeerd zijn). Natuurlijk zat ik met de bibber op het lijf om opnieuw te vallen en mijn afdaaltechniek was rampzalig slecht geworden.
Maar als je merkt dat het beter en beter gaat, dan begin je nieuwe doelen te stellen en de HOT van 2012 stond op dat lijstje. " zegt het GT boegbeeld.
" Met een goede winter waar mijn algemene conditie en de spieren rond mijn heup weer op peil zouden komen, wat lichaamsgewicht te verliezen en terug het vertrouwen te krijgen in de afdalingen moest een goeie 3-daagse wel lukken.

Dus daar stond ik afgelopen zaterdag redelijk zenuwachtig aan de start van de proloog bin de Fun klasse. Ik had net met Nicolas Vermeulen het parcours verkend en voelde me fysiek niet echt lekker. Gelukkig had ik elke afdaling onder de knie en wist ik dat ik daar weinig tot geen tijd ging verliezen op mijn concurrenten in de “Open” categorie. In de oude startklim lopen mijn benen echter onmiddellijk vol met melkzuur en moet ik passen. We duiken een veldweg in in plaats van nog verder te klimmen en door de wind op kop daar slaag ik er in om toch nog wat te recuperen en me te herpakken. Eenmaal we richting Fosse d’Outh gaan kom ik op dreef, samen met Bjorn Rondelez duiken we de dieperik in en gaat de dolle rit verder. Ik hou wat reserve in de klimstroken, ik zat toch al voor het grote pak en in die afdalingen ging ik zeker tijd goed maken. Samen met een Nederlander die wonder boven wonder goed daalde,  knallen we naar de top 30, om dit dan ook vast te houden in de 2de ronde. Sam Malfliet had echter zijn XC talenten nog niet verspeeld en stond een kleine 2 minuten voor op mij in het klassement. Geen ramp want ik ben vooral een marathonspecialist, hoewel ik niet weet hoe mijn lichaam na mijn heupbreuk hersteld van competitie. " vraagt de Antwerpenaar zich af.

" Dag 2 begint met kleine sneeuwvlokjes, maar ik voel me beter en volledig hersteld. De startklim verteer ik dan ook veelbeter, ik hou reserve en zit snel in een groepje met Ken Van Den Bulke, Klaas Vanmoortel en Sam Malfliet. Bij een steile helling beslist mijn ketting er tot 2x toe af te gaan en verzeil ik naar een achtervolgende groep. Hier ligt het tempo wat lager... Perfect, zo kan ik me sparen voor de hevige finale. Ondertussen halen we Sam Malfliet terug in, die heeft te weinig trainingskilometers in de benen om een volledige marathon te kunnen knallen. Na 60 kilometer speedway wordt het echt mountainbiken met steile klimmen en pittige afdalingen. Ik trek door en blijf knallen tot de finish, één voor één haal ik voorliggers in. Ondertussen was ik ook aan het wegrijden van mijn concurrenten voor de blauwe trui (maar dat zag ik pas in het klassement na de aankomst). En daar stond ik dan sinds heel lang nog eens op een podium... met dik 6 minuten voorsprong in het klassement.

De laatste rit was dus controleren geblazen. Maar het was vooral ook overleven. Het regende en het werd een echte overlevingstocht. Mijn lichaam reageerde heel slecht op de kou , dus bleef ik tot de laatste bevoorrading op “ralenti” fietsen. Krampen op het einde van een marathon kunnen je immers tientallen minuten kosten. Ik kreeg gelukkig genoeg geen krampen (behalve op de laatste afdaling waar ik in de kussens belandde) en reed vlot naar de overwinning in de Open en een 22ste stek in de scratch.

Nu maar hopen dat ik niks meer breek!
Zoals ze zeggen over een Zaskar. De enige die je kunt breken is diegene waar je met een vrachtwagen over rijdt." aldus Jeffry Goethals, account manager  GT Belgie & Nederland.

Net als vorig jaar leek de HOT in Houffalize  wel op een groot teamNomadesk-Narviflex feest. Na een XC op het vroegere wereldbekerparcours op zaterdag en twee marathons op zondag en maandag was de balans erg positief:

 " We hebben dit weekend voor de mooiste teamprestatie ooit gezorgd met ons team, en dat in het mekka van de Belgische MTB.We wonnen de leiderstruien bij de masters 1 en de open wedstrijd, hadden vier renners in de top-6 van het eindklassement en behaalden in totaal 6 dagoverwinningen, waarvan de eerste plaats scratch op zondag van Nicolas Vermeulen de mooiste was." aldus Kris Henderiekckx.

Daarnaast Kim Saenen zorgde ook voor een prachtprestatie door een 5e plaats te behalen in de Roc Laissages, een marathon uit de UCI marathon series. Daardoor is ze automatisch geplaatst voor het wereldkampioenschap marathon in oktober.

Op het  Pan American Continental Mountain Bike kampioenschap  in Puebla, Mexico ging Todd Wells met het goud aan de haal.
De Amerikaanse  Specialized biker won in 1:32:15 en ging bij de eliten  de Argentijn Catriel Andres Soto met 1min 29 vooraf.
De derde plaats was voor  Rubens Valeriano uit Brazilie.

Met de zege van  Russell Finsterwald (Subaru-Trek) pakte Amerika nog een gouden medaille bij de beloften.

Ook  Jacqueline Harmony pakte goud voor Amerika en won de downhill  voor Lorena Dromundo (Mexico) en  Diana Maggraff (Ecuador)
 
Trek  World Racing biker Neko Mulally won het zilver in de DH . De Colombiaan Marcelo Gutirrez was het snelste en kreeg het goud, het brons ging naar de Ecuadoriaan Mario Jarrin.

Afgelopen winter was Kim Saenen  een beetje op de sukkel . Rugproblemen en  gekneusde ribben zorgden voor een behoorlijke trainingsachterstand . De voorbije weken  werkte ze  al wat chrono’s af,  maar steeds met een duidelijke trainingsopdracht. Toch leverde dat Nomadesk Narviflex bikester uit Diest  de beste tijd bij de dames op in Spa, Andenne en Olne.
Dat de conditie bijna terug op peil is, bewees Saenen met een vijfde plaats in de Roc Laissagais, wat haar meteen een ticket voor het WK marathon opleverde.

" In tegenstelling tot de teamies die de HOT reden , stond ik zondag aan de start van de Roc Laissagais in Frankrijk. De meer dan deftige conditie die ik gehoopt had hier al te hebben, is er dus nog niet. Ik ging dus naar Laissac met weinig ambitie behalve te genieten en me te amuseren. Deze wedstrijd in Laissac hoort bij die nieuwe UCI marathon series. Aan de start stonden dan ook heel wat verschillende nationaliteiten. Vrijdag samen met Peter Ven al een eerste keer een stukje verkend. En het parcour zag er echt wel goed uit.
Droog, wel wat stenen, lastige klimmen en leuke singletracks en afdalingen. Zaterdag regende het echter de hele dag en sommige stukken van het parcour lagen er ineens veel lastiger bij.
1 klim was totaal ondoenbaar door de ondergrond en zelfs al stappend naar boven waren je banden dubbel zo dik door de modder (eerder een soort klei). Tijdens de koers zelf bleek het eigenlijk toch nog vrij goed te gaan. Enkel een losgekomen drinkbushouder dreigde nog even roet in t eten te gooien. Ik had nog zicht op een 4de plaats maar toen ze me zag komen kon ze toch nog versnellen en dat ging nu net niet meer bij mij. Dus een 5de plaats maar dat was al veel meer dan ik op voorhand verwacht had. Ik wil nog even mijn vriend Patrick bedanken voor de pefecte bevoorradingen en natuurlijk ook Peter Ven en Kristien  Nelen voor het gezelschap"

De Limburgse Trek KMC biker Kevin Panhuyzen heeft in het Nederlandse Nieuwkuijk de tweede manche  van de Dyna-Sys MTB Topcompetitie voor juniores gewonnen.
Ronny Geerts werd vijfde bij de masters 2.
Clemence Baude eindigde  14 de van de 22 deelnemers bij de dames jeugd.
 
Bij de dames won Anne Terpstra  voor Annefleur Kalvenhaar en Rozanne Slik ; onze landgenote Joyce Vanderbeke werd 8 ste.

De regen bleef niet uit; ook in het Nederlandse Nieuwkuijk kregen de deelnemers goed hun deel.
Bij de eliten en beloften nam Henk Jaap Moorlag als snel het commando en wist in de eerste ronde zelfs wat uit te lopen. Voor de rest beleef het pak in het begin goed bij elkaar op de vrij gladde omloop.
Voormalig wereldkampioen Michiel Van de Heijden liet zijn teamgenoot niet begaan en wist  al vrij snel aansluiting te vinden bij Moorlag .
Hans Becking van  het Milka Superior team leidde de achtervolging op 20 seconden van de 2 leiders.

Na 3 ronden nam Van der Heijden de kop en kwam Hans Becking sterk opzetten. Hij wipte over Moorlag en ging naar de 2 de plaats. Intussen gaf Nederlands kampioen Rudi van Houdts,  pas hersteld van een schouderblessure, die als 11 de  reed,  op .  
Onze landgenoot Tim Wijnants verdedigde zijn 15 de plaats, met de jonge belofte Didier Bats van MTB Langdorp  op 16 . Davy Huygens ( Vanomobil ) zat in 20 ste stelling,  terwijl  de Limburgse  DW Biker Jimmy Tielens enkele plaatsen wist goed te maken en op 24 reed.
Bart De Vocht (Goeman Scott )  reed op 10 toen hij na een sterke wedstrijd met pech af te rekenen kreeg en met een gebroken ketting aan de kant stond .
Met nog 2 ronden te gaan bleef Hans Becking op 30 sec van een ijzersterke Van der Heijden, terwijl Frank Beemer en Henk Jaap Moorlag streden voor plaatsen 3 en vier.

Michiel Van der Heijden ging als koploper de laatste ronde in, gevolgd door Hans Becking op 1 min , Henk Jaap Moorlag 3 de,  Frank Beemer  4 en Irjan Luttenburg  op 5 .
Tim Wijnants en Didier Bats en Davy Huygens streden voor een plaats in de top 15 , terwijl Jimmy Tielens opgerukt was naar  17 .

Rabobanker Michiel Van der Heijden kwam nooit in de problemen en won de Paasbike in Nieuwkuijk voor Hans Becking en Henk Jaap Moorlag .
Na een mooi veldritseizoen toont Van der Heijden klaar te zijn voor de World Cup van aanstaande zaterdag in Houffalize.


top 10 heren
1 Michiel van der Heijden 
2 Hans Becking 
3 Henk Jaap Moorlag 
4 Rourke Croeser 
5 Irjan Luttenberg 
6 Frank Beemer 
7 Kenta Gallagher 
8 David Fletcher
9 Frank Schotman 
10 Bas Peters

top10 dames
1 Anne Terpstra 
2 Annefleur Kalvenhaar 
3 Rozanne Slik 
4 Karen Brouwer 
5 Laura Turpijn 
6 Annie Last
7 Monique Zeldenrust 
8 Joyce Vanderbeken  (B)
9 Reza Hormes 
10 Nicoletta de Jager


bron : Bric

Joris Massaer (Los Pedalos) heeft de laatste etappe  van de HOT  in Houffalize gewonnen en daarmee voor het  tweede jaar op rij  het eindklassement.
De regen teisterde dag 3  in Houffalize en de 78 km  richting La Roche draaide uit op een ware veldslag.
Joris Massaer kreeg is de eerste wedstrijdhelft het gezelschap van de jonge Versluys biker Jens Schuermans. Halfkoers echter trok Massaer er alleen op uit en ging op zoek naar de tweede zege van deze driedaagse. In de laatste kilometers kwam Nicolas Vermeulen sterk opzetten , maar de Nomadesk Narviflex biker kwam aan de meet 2 seconden tekort.
Joris Massaer uit Pepingen won het eindklassement voor Nicolas Vermeulen en Micha van den Eynde.
Bij de Masters ging de eindstand naar Kris Henderieckx, terwijl Jeffry Goethals de  blauwe leiderstrui  in de Fun klasse veroverde.
Het feest voor het team Nomadesk Narviflex  werd  helemaal compleet toen Kris Hertsens met de tombola een auto won.

Danièle Troesch trok het eindklassement bij de dames naar zich toe, terwijl Petra Mermans Vanomobil naar de 2 de podiumplaats reed.
Isabel Van de Voorde ( Cameleon Bike ) vervolledigde het podium  bij de dames.

" ‎2de geworden in het eindklassement van de HOT. Super organisatie, mooie etappes, zon, sneeuw, veel regen, maar vooral genoten van het biken! Iedereen bedankt voor de vele aanmoedigen, nu weet ik weer waarom ik op de MTB  zit." besluit  Petra Mermans uit Retie.

volledige uitslagen : www.chronorace.be
 

Willow  Rockwell Koerber  kondigde vandaag haar afscheid van de  competitiesport aan .
Vorig jaar  in Pietermaritzburg sloeg het feit dat ze zwanger was in als een bom. Ze had pas de overstap van het Subaru Trek team naar het prestigieuze Trek World Racing Team gemaakt en  de deelname aan de Olympische Spelen in Londen
was haar grote streefdoel.
Nu ze sinds eind 2011 moeder is van haar eerste kindje Raven Starr Rockwell  heeft ze besloten zich volledig aan haar gezinnetje te wijden.
Nochtans begon ze het seizoen 2012 in Pietermaritzburg, maar met een ontgoochelende 54 plaats verloor ze alle hoop op een Olympisch ticket.
Haar carriere leverde haar 2 bronzen WK  medailles in Canberra en Mont St Anne  op en 2011 sloot ze af met de 2 de plaats in de UCI ranking.

" We zijn  bedroefd dat Willow onze kleuren niet meer zal verdedigen, maar staan achter haar beslissing. We zijn dankbaar voor elke dag dat ze in ons team was. Ze heeft zo'n goed karakter, altijd positief . Niet enkel wij zullen haar missen, maar het is een groot  verlies voor de MTB sport
in het algemeen." zegt Martin Whiteley,de eigenaar van het Trek World Racing team.

" I am a woman now.  Having a child changes everything.  I am no longer the warrioress who would cut off a breast so the bow and arrow would fit her like a man.  I am now an earth mother goddess.  And I want to immerse myself in the magic of that.  I want to BE a woman. I want to BE a mother. I want to BE a wife.  These things I choose with pride and from a space of love."

Willow Koerber stopt onmiddellijk en  zal dus niet meer aan de start komen van de tweede World Cup in Houffalize .
Trek World Racing zal haar dit seizoen ook niet meer vervangen.  Haar echtgenoot Myles Rockwell blijft wel aan boord als raadgever voor de  Trek downhillers.

Kristien Nelen  wou eens een andere uitdaging aangaan, waarom geen deelname aan een UCI marathon ?
Met het oog op  een mogelijke kwalificatie (top 20) voor het WK,  trok de dame uit Essen naar Frankrijk . Tegelijkertijd was dit voor de bikester van het Houffalize Granville team een prima voorbereiding op de wereldbeker in Houffalize.
  
" Mijn vaste begeleider  kon niet, gelukkig kon ik op het laatste moment nog mee met marathonspecialiste Kim Saenen en haar man en biker Peter Ven. Zaterdag regende het de hele dag, toch moesten we het eerste gedeelte van de start en het laatste stuk van de aankomst verkennen. De hele omloop verkennen is onmogelijk maar dat maakt zo'n wedstrijden ook zo plezant en uitdagend: volle bak afdalen zonder dat je weet wat er gaat komen! Toen we na 10km op een lange klim kwamen had ik er al spijt van. De ondergrond van deze berg bestond namelijk uit klei! Het was niet te doen en we konden niet anders dan de hele tijd onze fiets dragen. Dat beloofde voor morgen, ik vreesde vooral voor het materiaal en de remblokken. Anderzijds zorgde de regen ervoor dat de technische rotsafdalingen nog moeilijker werden en dat was een kolfje naar mijn hand!
 
Zondag was het gelukkig droog,  maar koud. Omdat ik maar 1 drinkbushouder heb,  ging ik met een camelback rijden, al zou Patrick zorgen dat hij aan de bevoorradingen stond.
Ik had een goede start, het was een heel stuk windop en bleef lekker in de wielen van de wereldtoppers. Net voor de eerste offroad klim was het sprinten voor een goede plek, ik had goede benen maar besloot op eigen tempo te blijven rijden. Alles ging goed tot we aan die vettige klei-klim kwamen en te voet stonden. Ik werd langs alle kanten voorbijgegaan en even zakte de moed in m'n modderschoenen. Ik probeerde me op te peppen met de gedachte dat er een technisch lange afdaling volgde waar ik veel goed kon maken. Het viel me op dat het technische niveau van de anderen niet zo hoog lag en daar kon ik als cross-country rijdster van profiteren. Echter volgde nog een klim die door de modder te voet genomen moest worden. Het jojo-effect was een feit.
Ik wou van de camelback drinken want ik was gestart zonder bidon, maar plots viel de dop van het slangetje eraf en begon alles eruit te lopen! Alles liep over m'n benen en dat werd ijskoud. Gelukkig kwamen we al vrij snel aan de 1ste bevoorrading, waar ik een bidon kon aannemen. En dan maar hopen dat Patrick alle posten vond zodat ik telkens met 1 bus toe kwam.
Uiteindelijk kwam ik met een Zwitserse te zitten, bergop kon ik vlot mee en was dat een mooi tempo, bergaf ging ze ook best goed maar ik kon sneller. Het had geen zin om van haar proberen weg te rijden, het was nog zo lang. Met 2 is leuker om je aan op te trekken en we hadden een goede verstandhouding, er kon zelfs een babbeltje af.
 
Ik wist dat ik het op het einde moeilijk zou krijgen. Ik had hier helemaal niet voor getraind, de laatste "lange" training was er eentje van amper 3.5u en dat was al even geleden. Het laatste uur begon ik er door te zitten, het waren niet direct de benen maar de energie die de schuldige was, ik begon sterretjes te zien. Bergop moest ik nu toch harken om bij te blijven en als ik erin slaagde om als eerste af te dalen had ik wel een gaatje maar ze kreeg het steeds weer dicht. Het ging erom spannen, nog 10km. Na de laatste wreed steile klim had zij een gat maar er volgde nog een snelle afdaling waarin ik me plat gooide en bijtrapte. Dan zou er een lang vlak stuk komen, ik had al gezien dat mijn concurrente altijd klein trapte en zette dus de grote molen op en legde me weer plat op m'n stuur knal windop. Ik was precies aan het tijdrijden en ik kwam steeds dichter! Ik had er geen idee van hoe ver het nog was, voorlopig kwam er mij nog niks bekend voor. Huizen! En net op tijd was ik er terug bij geraakt!
Dan herkende ik plots de spoorweg en het kerkhof, nu was het echt niet ver meer ik moest op kop zitten! Er begonnen krampen op te komen maar ik zag dat ook zij naar haar been greep en het moeilijk had. Nog een paar bochten...OEPS bijna knalde ik nog op een betonblok achter een bocht! Dan was het oppassen voor de steentjes in de bochten, wat gingen we gruwelijk hard. Toen we in de buurt van de startzone kwamen viel mijn frank dat we niet hier finishten maar wat verderop, doemme ik moet het nog wat langer zien uit te houden! Wat lang afzien al niet doet met een mens, nadenken kan een beetje moeilijker worden . Nog 100 meter, nog 50 meter, ik durfde niet omkijken, gewoon blijven knallen! En YES ik was er!
Een 6de plaats en een ticket voor het WK, wie had dat gedacht? Top 10 leek me al zeer mooi. Kim Saenen was 5 de en mocht nog mee op het podium met een Russische, een Noorse, Portugese en een Deense.
Ik hoop nu goed te kunnen recupereren van dit avontuur en klaar te zijn voor de wereldbeker zondag in Houffalize, al zal dit van een ander kaliber zijn. Bij het sprinten (of met de krampen?) heb ik blijkbaar toch iets verrokken, want ik zit nu met pijn in de hamstring, hopelijk is dit dan weg.
 
Graag wil ik nog Patrick van Team Nomadesk bedanken voor de perfecte bevoorradingen en het kuisen van de fiets. Ook Peter Ven waarmee ik naar huis kon terugkeren wil ik langs deze weg bedanken." aldus Kristien Nelen.