Ik ben Mr White
Ik ben een man en woon in Waasland (België) en mijn beroep is student.
Ik ben geboren op 05/02/1990 en ben nu dus 35 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: muziek, film, boeken (klassiekers), voetbal, uitgaan, kunst, wetenschap, filosofie, schaken, slapen, eten, Amerikaanse t.
Dit is Moby. Hij is een Australian Cattle Dog (Australische veehond). Hij is geboren bij een kweker in Frankrijk, die hem Moustache noemde. Hij is zowel genoemd naar de zanger Moby als naar de beroemde walvis Moby Dick omdat hij overloopt van enthousiasme om dingen aan flarden te bijten, zij het op gelukkig iets kleinere schaal. Het is een zeer mensvriendelijk en enthousiast beest, want hij overlaadt iedereen met lekjes die hij tegenkomt, zelfs Albanezen met een koevoet, stinkaards, Vlaams Belangers, marginalen enzovoort. Kruiwagens, grasmachines en lelijke honden daarentegen maken hem woedend. Zijn voornaamste hobby's zijn: ontsnapte kippen opvreten; in vuile, modderige sloten baden; als een losgeslagen gek rondlopen in de hof; vodden e.d. aan flarden scheuren en apporteren. Zijn bijnamen zijn: 'Roste Smeirlap', 'Rosten Duvel' en 'Voalen Bobby'.
Once upon a midnight dreary, while I pondered weak and weary, Over many a quaint and curious volume of forgotten lore, While I nodded, nearly napping, suddenly there came a tapping, As of some one gently rapping, rapping at my chamber door. `'Tis some visitor,' I muttered, `tapping at my chamber door - Only this, and nothing more.'
Ah, distinctly I remember it was in the bleak December, And each separate dying ember wrought its ghost upon the floor. Eagerly I wished the morrow; - vainly I had sought to borrow From my books surcease of sorrow - sorrow for the lost Lenore - For the rare and radiant maiden whom the angels named Lenore - Nameless here for evermore.
And the silken sad uncertain rustling of each purple curtain Thrilled me - filled me with fantastic terrors never felt before; So that now, to still the beating of my heart, I stood repeating `'Tis some visitor entreating entrance at my chamber door - Some late visitor entreating entrance at my chamber door; - This it is, and nothing more,'
Presently my soul grew stronger; hesitating then no longer, `Sir,' said I, `or Madam, truly your forgiveness I implore; But the fact is I was napping, and so gently you came rapping, And so faintly you came tapping, tapping at my chamber door, That I scarce was sure I heard you' - here I opened wide the door; - Darkness there, and nothing more.
Deep into that darkness peering, long I stood there wondering, fearing, Doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before But the silence was unbroken, and the darkness gave no token, And the only word there spoken was the whispered word, `Lenore!' This I whispered, and an echo murmured back the word, `Lenore!' Merely this and nothing more.
Back into the chamber turning, all my soul within me burning, Soon again I heard a tapping somewhat louder than before. `Surely,' said I, `surely that is something at my window lattice; Let me see then, what thereat is, and this mystery explore - Let my heart be still a moment and this mystery explore; - 'Tis the wind and nothing more!'
Open here I flung the shutter, when, with many a flirt and flutter, In there stepped a stately raven of the saintly days of yore. Not the least obeisance made he; not a minute stopped or stayed he; But, with mien of lord or lady, perched above my chamber door - Perched upon a bust of Pallas just above my chamber door - Perched, and sat, and nothing more.
Then this ebony bird beguiling my sad fancy into smiling, By the grave and stern decorum of the countenance it wore, `Though thy crest be shorn and shaven, thou,' I said, `art sure no craven. Ghastly grim and ancient raven wandering from the nightly shore - Tell me what thy lordly name is on the Night's Plutonian shore!' Quoth the raven, `Nevermore.'
Much I marvelled this ungainly fowl to hear discourse so plainly, Though its answer little meaning - little relevancy bore; For we cannot help agreeing that no living human being Ever yet was blessed with seeing bird above his chamber door - Bird or beast above the sculptured bust above his chamber door, With such name as `Nevermore.'
But the raven, sitting lonely on the placid bust, spoke only, That one word, as if his soul in that one word he did outpour. Nothing further then he uttered - not a feather then he fluttered - Till I scarcely more than muttered `Other friends have flown before - On the morrow will he leave me, as my hopes have flown before.' Then the bird said, `Nevermore.'
Startled at the stillness broken by reply so aptly spoken, `Doubtless,' said I, `what it utters is its only stock and store, Caught from some unhappy master whom unmerciful disaster Followed fast and followed faster till his songs one burden bore - Till the dirges of his hope that melancholy burden bore Of "Never-nevermore."'
But the raven still beguiling all my sad soul into smiling, Straight I wheeled a cushioned seat in front of bird and bust and door; Then, upon the velvet sinking, I betook myself to linking Fancy unto fancy, thinking what this ominous bird of yore - What this grim, ungainly, gaunt, and ominous bird of yore Meant in croaking `Nevermore.'
This I sat engaged in guessing, but no syllable expressing To the fowl whose fiery eyes now burned into my bosom's core; This and more I sat divining, with my head at ease reclining On the cushion's velvet lining that the lamp-light gloated o'er, But whose velvet violet lining with the lamp-light gloating o'er, She shall press, ah, nevermore!
Then, methought, the air grew denser, perfumed from an unseen censer Swung by Seraphim whose foot-falls tinkled on the tufted floor. `Wretch,' I cried, `thy God hath lent thee - by these angels he has sent thee Respite - respite and nepenthe from thy memories of Lenore! Quaff, oh quaff this kind nepenthe, and forget this lost Lenore!' Quoth the raven, `Nevermore.'
`Prophet!' said I, `thing of evil! - prophet still, if bird or devil! - Whether tempter sent, or whether tempest tossed thee here ashore, Desolate yet all undaunted, on this desert land enchanted - On this home by horror haunted - tell me truly, I implore - Is there - is there balm in Gilead? - tell me - tell me, I implore!' Quoth the raven, `Nevermore.'
`Prophet!' said I, `thing of evil! - prophet still, if bird or devil! By that Heaven that bends above us - by that God we both adore - Tell this soul with sorrow laden if, within the distant Aidenn, It shall clasp a sainted maiden whom the angels named Lenore - Clasp a rare and radiant maiden, whom the angels named Lenore?' Quoth the raven, `Nevermore.'
`Be that word our sign of parting, bird or fiend!' I shrieked upstarting - `Get thee back into the tempest and the Night's Plutonian shore! Leave no black plume as a token of that lie thy soul hath spoken! Leave my loneliness unbroken! - quit the bust above my door! Take thy beak from out my heart, and take thy form from off my door!' Quoth the raven, `Nevermore.'
And the raven, never flitting, still is sitting, still is sitting On the pallid bust of Pallas just above my chamber door; And his eyes have all the seeming of a demon's that is dreaming, And the lamp-light o'er him streaming throws his shadow on the floor; And my soul from out that shadow that lies floating on the floor Shall be lifted - nevermore!
De muziek van Aphex twin alias Richard D. James, een onprettig gestoorde muziekmaker uit Wales, is een echte aanrader. Een goed voorsmaakje op zijn andere cd's is Selected Ambient Work '85-'92. Ambient is een muziekstijl die min of meer uitgevonden is door de Brit Brian Eno en die sterk beïnvloed is door de synthesizer-popmuziek uit de jaren '80 (bvb. Kraftwerk), de pianomuziek van Erik Satie en John Cage. Het wordt soms ook omschreven als 'environmental music' (omgevingsmuziek). De stijl van Aphex twin is heel apart: het is niet louter ambient, maar bevat ook acid-elementen, heftige drum 'n bass, kindergeluiden, demonische beats en andere hoogst bizarre elektronicageluiden. Zijn oeuvre zowel poëtische en serene melodieën als chaotische, boosaardige en soms buitenaards klinkende nummers. Die nogal krankzinnige mix kan volgens mij alleen maar verklaard worden door veelvuldig druggebruik en/of een ziek (maar geniaal) brein. Zijn videoclips zijn eveneens geniaal en het bekijken zeker waard. Ze zijn geregisseerd door Chris Cunningham en vormen eigenlijk een geheel met zijn muziek. Je kan ze bekijken op YouTube:
'Babel' is het derde deel van de trilogie geregisseerd door Alejandro Gonzale Inarittu. De twee vorige films waren '21 Grams' en 'Amores Perros', net zoals 'Babel' zeer tragische verhalen. 'Babel' verwijst natuurlijk naar de Babylonische spraakverwarring uit de bijbel. Het belangrijkste thema in de film is dan ook communicatie die onmogelijk is ondanks de verregaande globalisering.
De film bestaat uit vier parallele verhalen die allen verband houden met 1 geweerschot in de Marokkaanse woestijn. Die ene gebeurtenis heeft zeer ingrijpende gevolgen op een tiental levens. Een Amerikaanse vrouw wordt geraakt door de kogel, waardoor zij en haar man moeten wachten op een ambulance in een Marokkaans godvergeten dorp. De Marokkaanse jongens moeten schuilen voor de politie en worstelen met hun vreselijk geheim. Een Japans tienermeisje, dat verlangt naar een lief, ontmoet een politieagent die meer wil weten over het geweer. De Mexicaanse oppas van het koppel neemt hun kinderen mee naar een bruiloft van haar zoon en krijgt het later aan de stok met de douane. Al deze verhalen zijn psychologisch zeer intens, zeer menselijk en bij momenten heel spannend. Alle personages zijn door die ene gebeurtenis gestort in diepe verlatenheid en machteloosheid. Ze zijn als het ware de marionetten van hun eigen tragische lot. Die sfeer wordt zeer goed weergegeven door het magistrale regisseerwerk van Inarittu. De stijl en inhoud van de film deden mij vooral denken aan 'Crash' (ook een aanrader!), ook zo'n mozaïekfilm die naast onderhuids racisme ook over de onmogelijkheid van contact tussen mensen gaat.
Ook acteerprestaties mogen niet onvermeld blijven. Brad Pitt overtreft zichzelf, vind ik. Hij toont dat de rol van doodgewone Amerikaan ( i.p.v. Hollywoodheld) hem geen windeieren legt, integendeel zelfs. Maar ook de andere acteurs presteren minstens even goed.
'Babel' is een film die typisch aansluit bij de tijdsgeest. De versplintering van onze wereld is in geen enkele film als deze zo duidelijk getoond. Door het digitale tijdperk zijn onze verschillende werelden wel verbonden maar het onderlinge onbegrip en paranoia tussen de verschillende culturen wordt er niet door weggenomen. En ook al is onze wereld dichtbevolkter dan ooit, eenzaamheid is een veelvoorkomend kwaad.
Conclusie: deze film is een van de beste van 2006 omwille van de sublieme sfeerschepping, de intense tragiek en het geëngageerde karakter ervan. Drie elementen die jammer genoeg in de meeste Hollywoodproducties opvallend afwezig zijn.
'120 dagen van Sodom of de school der losbandigheid' is zoals de schrijver beweert aan het begin echt het schandaligste boek ooit. Ik ben er in beginnen te lezen omdat ik nieuwsgierig was naar de figuur Markies de Sade die het in de 18de eeuw aandurfde zo'n boek te schrijvenen omdat in de filosofie vaak naar hem wordt verwezen. Het boek gaat over 4 schurken uit de hogere klassen die een grote groep tieners, mannen en vrouwen gevangen houden in een desolate burcht. In een soort van dagboekvorm beschrijft Sade de activiteiten in het kasteel, die afgewisseld worden met verhalen die verteld worden door oude vrouwen. De seksuele uitspattingen worden alsmaar vunziger en de wreedheden alsmaar gruwelijker. Het vierde (fragmentarische) deel over de 150 moorddadige passies is praktisch onleesbaar door de verschrikkingen die worden beschreven. Een kort fragment maakt dat duidelijk:
54. Un bougre, avec les hommes et avec les femmes, a l'usage d'une autre poudre, dont l'effet est de vous ôter l'usage des sens et de vous rendre comme si vous étiez mort. On vous croit tel, on vous enterre, et vous mourez désespéré dans votre bière, où vous n'êtes pas plus tôt, que la connaissance vous revient. Il tâche de se trouver au-dessus de l'endroit où vous êtes enterré, pour voir s'il n'entendra pas quelques cris; s'il en entend, il s'évanouit de plaisir. Il a fait mourir ainsi une partie de sa famille.
(...)
79. Il aimait à tordre un doigt, et, pour seconde, il casse tous les membres, arrache la langue, crève les yeux, et laisse vivre ainsi, en diminuant tous les jours la nourriture.
Sade wil duidelijk zijn ogen niet sluiten voor de gruwelen waartoe mensen in staat zijn: in een opzicht bewondert hij ze. Het boek is een soort bijbel van het kwaad waarin het genot en de ondeugd superieur zijn aan de ondeugd. 'De wellust is de enige beloning die in een door God verlaten wereld kan worden opgeëist,' beweert hij zelf. De vraag is of er iets is waardoor het goede kiezen de voorkeur verdient boven de pure ondeugd. Misschien wou Sade wel aantonen dat de mens van nature neigt naar het slechte en dat hij zijn ware aard verbergt als gevolg van sociale controle of het goddelijk gezag. Godsdienst en sociale controle is in de burcht totaal afwezig. De vier mannen plegen bijgevolg elke mogelijke misdaad en uitspatting enkel en alleen voor het bewerkstelligen van hun genot.
Markies de Sade heeft het boek geschreven in de beroemde gevangenis van Bastille op dunne rolletjes papier. Hij zat de helft van zijn leven achter de tralies omwille van het mishandelen van prostituées en zijn schandelijke boeken. Zijn boeken zijn lange tijd verboden geweest en behoren tot de donkerste die in de bibliotheek te vinden zijn. Ik vond de '120 dagen' tegelijkertijd gruwelijk en fascinerend. Het is niet louter een pornografisch boek, het gaat in de eerste plaats over de menselijke natuur en over 'de door God verlaten wereld' na de Verlichting.
Er is ook een film die voor een groot deel gebaseerd is op het Boek van D.A.F Sade nl. 'Salo o le 120 giornate di sodoma' van P.-P. Pasolini (zie afbeelding bovenaan).
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
