Soms hebben ze leuke spullen, in de Lidl. Zoals deze week: huppeldieren. En ik heb er eentje kunnen bemachtigen. t Is al leuk om naar te kijken. Maar als je dan het vermaak van de kindjes ziet, t is gewoon de max, voor iedereen! Fleur doet het vrij rustig. Louis wordt ongeduldig en luttele seconden later trekt en sleurt om Fleur eraf te krijgen. Dan maar kiezen voor de noodoplossing: je mag je beurt afwachten in de hoek, sorry Louis, maar er zit niets anders op. Elk om beurt is elk om beurt.
Onze meest actieve baby in jaren kan dus ook heel rustig zitten en ongestoord een pop ontleden. Oogjes, neusje alles vastpakken. Tot hij merkt dat je hem in de gaten hebt. Dan begint hij, zoals we hem best kennen, wild rond te kruipen. Stil zitten is voor mietjes hé Victor! Dat doe je alleen als je denkt dat niemand je ziet!
Vorige maand was het gouden huwelijksjubileum van oma en opa.
Eindexamen in de computerles was een bedankingsfoto of een uitnodiging maken op basis van een eigen foto. Twee vliegen in één klap dus.
En een bedanking voor oma en opa én een eindexamen.
En bij deze wil ik graag nog eens alle omas, opas, mamas, papas, mammies of papies bedanken die op dinsdag de kindjes om 17u30 kwamen halen.
Tijdelijk niet meer nodig dus. Maar vanaf september graag opnieuw. Dan wordt het website bouwen En nu nog vlug op den blog zettenanders verschijnt er nog eens om 00u00. En zo laat is het nog net niet!
Dat doet mij denken aan mijn lager school. In de tijd van de nonnekes. Als we het niet mochten horen spraken ze ook Frans tegen elkaar.
Maar Hanneke toch: heb jij geen fruit mee? Kom, we steken een appel van moeke in je boekentas. En hier is je restje koek van gisteren, steek het er ook maar bij.
En haar gezicht klaart uit! Het hele probleem is meteen opgelost!
En alsof dat nog niet genoeg was. Voor het eerst in maanden: accidentje in bed. En dan op de foto met het leuke reservekleedje. Meer dan 20 jaar oud. Reinhilde kan het zich zelfs niet meer herinneren!
Hanne heeft net opgeruimd. t Heeft wel wat moeite gekost. Zoveel fietsen en buggys helemaal alleen tegen de muur zetten. Er is altijd wel iets dat je kan afleiden terwijl je naar het volgende fietsje gaat.
Maar Bravo voor Hanneke, heel flink. Je ziet ze groeien.
En dan juist komt papa binnen.
Ze heeft juist opgeruimd papa.
Ja, kijk papa de fietsen tegen de muur.
En papa komt kijken: Oh, t kan toch nog wel een beetje beter hé!
Foei papa! Hanne en ik vonden het al dik in orde. Die papas toch!
En dat hij nu nog ne keer zegt dat onze blog weeral een beetje stil gevallen is
We moeten nog wel een paar dagjes terugkeren, maar dat zal voor een volgende keer zijn.
Mag hier toch duidelijk meer dan de kindjes! Eerder deze week liep ze ook al van het terras weg. En vandaag komt ze weer eens uitdagen. Hanne weet goed dat ze niet in het gras mag. En de poes wil toch geaaid worden. Er is dus maar een oplossing: de poes zo dicht mogelijk tegen het terras en Hanne en Fleur zich in alle bochten wringen om allen maar je voetne van het terras te schuiven en er zelf te blijven opzitten. En zo kan je poesjes aaien!
Gisteren ging het goed met de looptrein. Maar je probeert best meteen elk toestel eens uit. Fleur haar lievelingsbrommer lijkt mij anders ook nog wel wat! Op de fietsjes durft Fleur nog niet maar met haar brommer gaat het prima om de veranda rond te rijden. Victor houdt het voorlopig bij voortschuiven in alle mogelijke richtingen.
We hebben eentje dat jarig is vandaag. En hij geniet er duidelijk van. t Is mooi weer en ze mogen op het terras spelen. En als je bovendien nog zon leuke looptrein krijgt kan je dag niet meer stuk. Maar die poes die van het terras mag en de kindjes niet, dat kan je maar beter goed in de gaten houden!
t Is mooi weer vandaag. We kunnen volop genieten buiten!
We zijn al gaan wandelen. Allemaal petje of hoedje op. Dat vergeten onze kindjes nooit. Zelfs als ze in de veranda met de fiets rijden moet de pet op. Jong geleerd .
En dat het vandaag warm was bewijst deze foto.
Lekker fris in je blote billen als het warm is in de veranda!
Moeke ziet de bakken liever netjes gestapeld. De kindjes denken er natuurlijk anders over. Bakken stapel je toch niet! Die zet je gewoon allemaal op een rij.
Goed dan, maar opruimen kan ook in bakken die naast elkaar staan wel te verstaan.
Louis twijfelt toch wel of zijn bal ook in de baken moet.
Of kan ik die beter nog even bijhouden en nogeen beetje voetballen
Dat is dus een never ending story: kindjes zindelijk maken.
Maar we zij er bijna hé, Louis. Hij is nochtans niet echt in form vandaag. Een beetje verkouden, drupneusje en prikkelhoest. Maar zonder pamper Geen accidentjes vandaag.
En intussen doet onze Lauren ook al dapper haar best. Zij heeft wel een accidentje gehad deze middag, maar met haar 22 maanden, geef maar toe, t gaat zeker de goede kant op.
Nu er 3 vertrokken zijn naar school na de paasvakantie staan ze er alleen voor. Zelf bedenken dat je op het potje moet is al een hele opgave. Proficiat kindjes, we zijn er bijna!
Maar dat hier niet alles om het potje draait bewijst deze foto. Soms wordt hier ook wel een beetje gek gedaan. Fleur past Victor zijn muts (archieffotooje, want Victor is er niet op vrijdag)
Er is zoveel gebeurd die paar maanden dat we niet online waren.
De kranten hebben vol gestaan over kindjes die niet zindelijk zijn tegen schoolleeftijd.
Laat ze maar eens komen. Wij hebben geen plaswekkertje nodig om ze op tijd proper te krijgen, is het niet Louis? Maar voor de eerste foto die kwam konden we nu moeilijk eentje nemen op het potje. En als je te laat komt met je fototoestel moet je maar eentje nemen als er maar eentje meer aanwezig is. Eerst foto van onze come back is dus voor Louis. Grote jongen geworden, niet?! Maar dat moet wel als je deze zomer grote broer wordt. Nu mogen we dat al verklappen, er is niets geheim meer aan.
We hebben een kort bezoekje gekregen deze voormiddag. Onze kleine Veerle is eens gekomen. Doordat onze blog zolang stil geweest is weten jullie ook nog niet dat we dit jaar nog minstens 7 nieuwe kindjes verwelkomen. Veerle zal ons eerst nieuwkomertje zijn.
Dag Lode, wat heb jij een lief zusje.
We kijken al uit naar de dag dat ze bij ons komt spelen!
Terwijl onze Fleur meer en meer begint te oefenen om alleen te stappen kan Victor al mooi zitten. Vorig week was het nog een beetje wieglie-waglie maar nu gaat het goed. Hij geniet er van, t is een heel andere manier van spelen. Zo altijd op je buik is je bewegingsvrijheid toch ook maar beperkt. En als je ziet zie je veel meer rondom je. En kan je veel meer dingen grijpen. Je hoeft niet eens te steunen.
En nu ons Fleur nog eens een beetje meer durf dat ze alleen kan lopen. Zo maken we stilaan plaats voor nieuwe kindjes.
Soms gebeuren hier rare dingen. Om te lachen van s morgens als ze toekomen.
Zoals vandaag. Johannah is jaloers van haar broer in badjas. Zij moet vertrekken en er zit dus niets anders op dan in plaats van de jas de badjas aan te trekken. Mooi zicht is dat. En onze Johannah supergelukkig met haar badjas aan.
Eigenlijk is het de enige manier om de kindjes eens je badjas te tonen. Louis is zowaar een beetje jaloers.
Stel je voor: morgen komen ze misschien allemaal in badjas!
moekemagda
