Dat is dus een never ending story: kindjes zindelijk maken.
Maar we zij er bijna hé, Louis. Hij is nochtans niet echt in form vandaag. Een beetje verkouden, drupneusje en prikkelhoest. Maar zonder pamper Geen accidentjes vandaag.
En intussen doet onze Lauren ook al dapper haar best. Zij heeft wel een accidentje gehad deze middag, maar met haar 22 maanden, geef maar toe, t gaat zeker de goede kant op.
Nu er 3 vertrokken zijn naar school na de paasvakantie staan ze er alleen voor. Zelf bedenken dat je op het potje moet is al een hele opgave. Proficiat kindjes, we zijn er bijna!
Maar dat hier niet alles om het potje draait bewijst deze foto. Soms wordt hier ook wel een beetje gek gedaan. Fleur past Victor zijn muts (archieffotooje, want Victor is er niet op vrijdag)
Er is zoveel gebeurd die paar maanden dat we niet online waren.
De kranten hebben vol gestaan over kindjes die niet zindelijk zijn tegen schoolleeftijd.
Laat ze maar eens komen. Wij hebben geen plaswekkertje nodig om ze op tijd proper te krijgen, is het niet Louis? Maar voor de eerste foto die kwam konden we nu moeilijk eentje nemen op het potje. En als je te laat komt met je fototoestel moet je maar eentje nemen als er maar eentje meer aanwezig is. Eerst foto van onze come back is dus voor Louis. Grote jongen geworden, niet?! Maar dat moet wel als je deze zomer grote broer wordt. Nu mogen we dat al verklappen, er is niets geheim meer aan.
We hebben een kort bezoekje gekregen deze voormiddag. Onze kleine Veerle is eens gekomen. Doordat onze blog zolang stil geweest is weten jullie ook nog niet dat we dit jaar nog minstens 7 nieuwe kindjes verwelkomen. Veerle zal ons eerst nieuwkomertje zijn.
Dag Lode, wat heb jij een lief zusje.
We kijken al uit naar de dag dat ze bij ons komt spelen!
Terwijl onze Fleur meer en meer begint te oefenen om alleen te stappen kan Victor al mooi zitten. Vorig week was het nog een beetje wieglie-waglie maar nu gaat het goed. Hij geniet er van, t is een heel andere manier van spelen. Zo altijd op je buik is je bewegingsvrijheid toch ook maar beperkt. En als je ziet zie je veel meer rondom je. En kan je veel meer dingen grijpen. Je hoeft niet eens te steunen.
En nu ons Fleur nog eens een beetje meer durf dat ze alleen kan lopen. Zo maken we stilaan plaats voor nieuwe kindjes.
Soms gebeuren hier rare dingen. Om te lachen van s morgens als ze toekomen.
Zoals vandaag. Johannah is jaloers van haar broer in badjas. Zij moet vertrekken en er zit dus niets anders op dan in plaats van de jas de badjas aan te trekken. Mooi zicht is dat. En onze Johannah supergelukkig met haar badjas aan.
Eigenlijk is het de enige manier om de kindjes eens je badjas te tonen. Louis is zowaar een beetje jaloers.
Stel je voor: morgen komen ze misschien allemaal in badjas!
Vandaag is nog eens meisjesdag. t Wordt stilaan vast gegeven: dinsdag meisjesdag.
Louis nooit op dinsdag en Victor soms. Vandaar...
En t is er weer aan te zien. Ze spelen doktertje en kappertje. Staartje maken, haar kammen, met de vingers wel te verstaan. Wij mogen er niet aankomen, met de kam toch niet en zij spelen niet liever. Die kindjes toch!
Op de foto: twee flinke kindjes die al klaar zijn met fruit eten. De rest zit nog even aan de keukentafel.
Ze hebben al flink geoefend vandaag om de naam Johannah uit te spreken! Zelf noemt ze zich manna
Hanne had het de hele tijd over ona en Louis zei dat ook altijd na.
En een tijdje later, als alles al bijna vergeten was viel het Louis weer te binnen, alleen was het nog een beetje meer verdraaid en werd het nu al ano. Maar wonder boven wonder, kinderen verstaan elkaar en iedereen wist dat hij Johannah bedoelde!
En daarna gingen ze weer staartjes maken. Sedert we hier al die meisjes hebben gebeurt dat regelmatig. En er moet maar eentje zeggenstaartje maken en Hanne is onmiddellijk akkoord: Ze zet zich altijd in haar zelfde hoekje, op haar knieën, gezicht naar de muur, en haartjes klaar om te grijpen en een staartje te maken. Grappig, tot ze je in de gaten krijgen.
Gisteren waren er dus fotos van het nieuwe decor aan de keukentafel.
Ze beginnen het goed te weten als er fotos genomen worden. En dan zo af en toe eentje in close-up is zeker ook mooi meegenomen!
We verlangen eigenlijk naar een beetje vriesweer, zodat ze in de veranda kunnen spelen. Leuk voor de kindjes en veel gemakkelijker om fotos te nemen.
Maar wie weet, volgende week hebben we misschien meer geluk met het weer. k Kan niet rap genoeg de veranda sluiten, ze volgen onmiddellijk en voor je het ziet zitten ze al op een fiets. Eén rondje maar, want het is hier nog koud.
Vandaag komt onze Zennah nog eens op bezoek. Hanne had taart mee voor haar verjaardag. t Was al even geleden, maar nu dus taart. t Kon nu toch niet zijn dat Zennah niet eens mocht proeven. Vandaar dus dat ze ook uitgenodigd was. En zo kon ze zelf eens vertellen hoe leuk het wel is in de school. We hebben zowat alle bronnen al gehoord intussen. En allemaal zijn ze het eens: Ze stelt het goed op school. We hadden natuurlijk niet anders verwacht, maar tocht, t is een grote overgang. Maar met Viktor in je klas wordt het natuurlijk helemaal leuk.
En t is dus heel leuk bij juffrouw Flista!
En op de foto nog net even de wijzigingen: de grote kindjes zijn naar school en de kleine zijn groot geworden.
Aan alle mamas en papas, oma of opas, mammies en pappies die voor onze kindjes gezorgd hebben gisteren. t Was dus ons soldendagje en we hebben een fijne dag gehad.
Er zijn dus grote veranderingen. Niet alleen dat Zennah naar school is.
Onze Victor doet al een poging om te kruipen. Daarbij wordt hij aangemoedigd door Louis. Op woensdag zijn er dus nog steeds niet veel kindjes en dan kan je al eens energie steken in eentje leren kruipen, hé Louis! Als er veel zijn mag Victor nog niet op de vloer, kwestie van niet onder het voetvolk te geraken! Kindjes kijken nu eenmaal niet altijd waar ze lopen.
Het fotootje is uiteraard vrijdag genomen. Maar eentje per dag is nu wel genoeg, vandaar even terugblikken naar vrijdag.
We hebben het laatste samenzijn van Zennah en Viktor vereeuwigd. We zijn benieuwd hoe ze het stellen vandaag. Viktor zag het in ieder geval zitten zei zijn mama. Naar school en Zennah komt ook. Ik ga met haar spelen.
En hier is het kalm vandaag. Zo een beetje half vakantie nog. Waarschijnlijk in voorbereiding voor ons soldendagje van morgen.
We zijn weer een beetje triest maar tegelijk ook heel happy!
Triest omdat er weer eentje vertrekt. Maar heel gelukkig dat het weer eens dik meegevallen is.
Zennah, wat denk je we hebben samen wel wat beleefd hé! Veel gebabbeld, nieuwe dingen geleerd, ook ik van jou. En vooral samen erin geslaagd je goed voorbereid naar school te laten gaan. Onze Viktor is speciaal nog eens meegekomen met zijn zusje zodat jullie hier nog eens konden samen spelen. Maandag zal hij je wegwijs maken in de school.
We zullen je missen Zennah, en vooral je knuffeltjes. En eerlijk, we genoten er samen van!
Voor Zennah zijn haar dagen hier geteld. Morgen de laatste. Morgen nemen we zeker nog een fotootje van haar. En als grote verrassing komt onze Viktor ook nog een mee met zijn zusje. Dat zullen hij en Zennah vast leuk vinden. Want maandag mag hij haar voorstellen in de kleuterklas. Vandaag moest ze met Louis spelen, wat eigenlijk ook best meevalt.
Als hij nog alleen overblijft is terwijl ik afwas telkens de pottenwagen dichtschuiven. Hij kijkt dan zo met een brede glimlacht toe?
Ja, t Mag toe. Tussen ieder potje of ieder dekseltje gaat de schuif dicht.
Ook aan de schuiven van de bestekken kan hij niet weerstaan. Ze moeten telkens weer toe.
Het leukste wat je de eerste werkdag van het nieuwe jaar overkomt is...
...als onze Zennah als eerste aankomt en al van in degang zegt Gelukkig Nieuwjaar.
Ze heeft er goed op geoefend en is blij dat je haar wensen waardeert! Als Louis als derde en laatste arriveert zegt ze ook tegen zijn papa: Gelukkig Nieuwjaar. t Is dus duidelijk dat je alle mensen die voor het eerst dit jaar ontmoet een gelukkig nieuwjaar wenst. Goed gedaan Zennah!Louis heeft dat nog niet geoefend maar wat hij wel weet als je het fototoestel neemt...
Poto gevolgd door de gulle smile van altijd.
We zijn aan beetje aan het bijbenen. De rest van december volgt ook nog wel eens. Maar met onze goede voornemens voor 2008 willen we alvast starten en onze blog een beetje bijhouden.
Vanmiddag waren er veel kindjes. Gelukkig veel grote kindjes, die allemaal alleen kunnen eten. Ondertussen kan ik de kleinsten helpen. En onze Louis eet ook alleen. Hij trekt aardig zijn plan. Zijn snoetje verraadt dat het lekker was. t Hangt zo nog een beetje langs alle kanten. Hij doet nog een laatste poging om alles uit zijn bordje te krabben. Want rode bietjes zijn superlekker. En dat je snoet er een beetje rood van ziet duurt niet lang. Even een wreefje hier en daar en alles is weer netjes.
Onze Lauren zal zo graag haar bedje zien. Ze ziet er een beetje moe uit. De grote eerst nog pipi potje en dan allemaal een welverdiend slaapje! t Zal voor iedereen deugd doen. Tegen dat de 2 kleinsten in bed liggen zit er al eentje meer slapend dan wakker te knikkebollen op haar potje. Als het nu maandag was zouden we denken: zwaar weekend gehad. Maar nu zal het eerder een zware midwoch geweest zijn!
Alweer op zijn woensdags. Wat vliegen de weekjes toch.
Er zijn maar drie kindjes. En ze spelen heel mooi samen.
Niet veel werk dus, laat ze hun gangetje maar gaan. Alleen in de gaten houden hoe ze alles doen. Ruzie is er niet rap als ze maar metdrie zijn. t Mag eens rustig zijn ook.
Juna is een beetje triest als ze aankomt. Ze bespreekt eigenlijk al op voorhand dat ze liever naar mémé gaat. Maar vandaag, zoals elke dinsdag is mémé niet thuis. Ze moet dus bij de kindjes komen spelen. Ze zit dan ook liever een beetje bij mij in de keuken. Ze wil boekjes lezen. Natuurlijk is boekjes lezen hier een sociale vaardigheid, dat doe je niet alleen. Dus, iedereen in de stoel. En een massa boekjes. Kindjes kunnen heel rap lezen! Er wordt niet verteld vandaag. Ze kijken gewoon elk in hun eigen boekje. En de boekjes worden heel snel doorgegeven. Daarna gaan ze een beetje spelen. En,... we krijgen de zon in de veranda.
Eerst nog soep drinken en dan is het echt al warm in de veranda.
Wie gaat er fietsen? Het hoerageroep is wel duidelijk. De hele meute richting veranda.t Is weer leuk, t was een tijdje geleden met al die regen de laatste weken.
En nota bene onze muziek van gisteren is er ook weer bij!
Zennah heeft haar tweedehands cassetterecordertje mee. Met hardrockmuziek dan nog wel.
Allé, k weet niet echt welk genre het is. Geen smartlappen, geen disco en zeker geen kinderliedjes. Iets dat een beetje hevig klinkt. Maar de kindjes horen het graag. De muziek heeft veel succes. Alleen jammer dat ze niet kunnen meezingen. Dansen gaat wel. Soms lijkt het meer op ronddraaien dan op dansen. Als dat maar goed afloopt!
Niettegenstaande het een vrij robuust toestel is liggen op een gegeven ogenblik de batterijen op de vloer. Help! Er komt geen muziek meer uit, en Zennah krijgt die batterijen ook niet meer netjes op een rijtje. Moeke zal eens moeten helpen zeker?
Voilà, Zennah, en laat je muziek nu maar even rusten!
moekemagda
