Als je als laatste overblijft de vrijdag, kan dat soms een beetje lastig zijn. Elke keer de deur openging dacht je al mama of papa.
Maar nee, altijd iemand anders die geluk had. Dan zullen we maar eens proberen den boel een beetje te forceren. Je kan niet weten dat het helpt als je zelf je muts eens probeert aan te trekken.
...dat één van onze meisjes (zie foto van dinsdag) een beetje lesbisch is. Ze weent als ze naar mooie mannen kijkt! Rogier is hier natuurlijk niet zo veel meer en weet dan ook niet dat ze bang is van alle mannen en mannenstemmen. Zelfs als ze hen niet ziet begint ze te wenen. Niet dat hier zoveel mennen komen, hé, begrijp maar niet verkeerd. Eigenlijk weent ze ook bij alle vreemde personen, mannen en vrouwen. t Is dus gewoon een beetje bang van vreemden. Rogier zal dus zijn mening even moeten bijsturen.
Soms wring je jezelf wel eens in nesten door onder de keukentafel iets te willen pakken. Maar dan schijnt plots weer de zon als je van je netelige positie een foto nemen!
Of toch niet echt! We hebben vandaag een telefoontje gekregen dat Joren morgen voor het eerst zal komen. Maar intussen kunnen de kindjes die er altijd zijn op woensdag ook eens genieten van een lekker verwendagje. Een beetje meer rust in huis. Een beetje meer aandacht en soms ook wel eens een knuffeltje meer. Allemaal mooi meegenomen. Kijk maar eens naar de foto: Louis geniet er nog van!
Nog nooit eerder in de geschiedenis hebben we al die meisjes gehad.
En vandaag is het dus meidendag. Er zijn zeven aanwezigen. Allemaal meisjes!
Onze Victor heeft nog een weekje vakantie samen met zin mama.
En Louis is er nooit op dinsdag. En Juna komt alleen maar op dinsdag. En als alle puzzelstukjes samen vallen zijn we vandaag met alleen maar zeven meisjes!
Niet dat het hier anders was dan andere dagen, meisjes hebben soms ook wel eens
een snokje of ze kunnen ook wel iets afpakken wat een ander juist heeft.
t Was wel grappig, zoveel staartjesen speldjes vandaag!
Als er hier eens iets mispeuterd wordt (dat gebeurt ook wel eens)
zeggen we soms: t is een beetje niet flink hé! of ook nog: foei! dat mag niet!
En onze Zennah heeft zo haar eigen opmerkingen ook altijd klaar.
Ditmaal een samenvoeging van beide gezegden: t is een beetje foei hé!
Maar op de foto is het niet meer een beetje foei. Ze zijn maar met 3 meer. Ze zijn een beetje stilgevallen. Geen ruzie meer. Gewoon ieder op zijn eigen nog een beetje prutsen en ontdekken. Het weekend zet mooi in als je t mij vraagt!
We hebben sedert kort ons bumbo-stoeltje weer in huis gehaald. Victor kan er al een beetje inzitten. Alhoewel, zitten is niet zo zeer zijn geliefde bezigheid. Hij draait en keert liever in zijn park.
Dat is veel leuker dan zo stil in een stoeltje te moeten zitten. En gelijk heeft hij, t zal nog heel lang stil te zitten zijn.
Maar Louis heeft met het stoeltje andere bedoelingen.
Het is een hele klus dat stoeltje voor je uit te dragen. Je kan maar amper zien waar je loopt met dat ding voor je neus.
Dan toch maar even een rustpauze nemen en er zelf in gaan zitten. Ook best leuk, want de tijd dat het er voor hem stond ligt ook al een eindje achter ons!
Het blijft altijd een leuk spelletje: rond de kleinste babys kruipen. Victor amuseert zich vanwege de aandacht die hij krijgt en Fleur geniet van de aandacht die ze kan schenken.
En als alle anderen in hun middagdutje zijn is het nog veel leuker. Je kan door niemand gestoord wordt. Anders zouden er zeker al jaloerse blikken en vooral trekkingen of wegduwen gekomen zijn. Laten we nog maar even genieten van de stilte in ons huis en de kleinsten die het samen leuk hebben. Als de bende er straks weer staat zal daar geen aandacht meer voor zijn.
De vakantie is leuk geweest. Dank aan alle mamas en papas, omas en opas of collegas onthaalmoeders die onze kindjes de nodige aandacht en knuffeltjes gegeven hebben.
We zijn allemaal blij dat onze vriendjes terug zijn!
Alleen Zennah verstaat het nog niet goed dat Viktor nu niet meer komt.
Telkens als de deur open gaat denkt ze dat Viktor komt.
En als Fleur dan als laatste arriveert en Viktor nu weeral niet mee is zal ze het wel moeten geloven: Vanaf vandaag is Viktor naar school en is onze Zennah de grootste.
Ze zal voortaan moeten genoegen nemen met onze kleine Victor, die nu dus niet meer kleine Victor zal zijn maar gewoon Victor.
Onze Viktor heeft weer nog eens bewezen dat hij klaar is voor de school.
Proper overdag(al lang!) Kan alleen jas aan en uit doen. Kan zich goed verstaanbaar maken. En heeft bovendien een ongelooflijke opmerkingsgeest!
Ze waren al in bed toen Lauren aankwam. En nu slaapt zij nog als zij al opgestaan zijn. Hij ziet haar tas staan en zegt: Kijk, Lauren is hier ook!
We gaan je missen Viktor. Reinhilde zei gisteren ook al dat ze een beetje triest was bij het lezen van de blog en het bedenken dat ze je niet meer bij ons zal terugzien.
We wensen juf Krista alvast even mooie momenten met jou als wij hebben gehad.
En voor jou Viktor: een goede start van een mooie schooltijd! Het ga je goed!
Viktor denkt dat het spinazie is. Ik verbeter en zeg snijbiet. En Zennah maakt een combinatie van de beiden.
Voor de kindjes dus beter gekend als nazibiet.
Spinazie noemt hier eigenlijk ook wel nazi. Vandaar de leuke combinaite: nazibiet.
En dan heb je zo van die shirts die zoveel zeggen. Alleen moeten we soms eens bijzeggen dat we het achterstevoren zullen aandoen als hij niet flink is. Dat is gelukkig nog nooit moeten gebeuren!
Vandaag kunnen we een heel uitzonderlijk fotootje nemen. Onze drie Victors samen.
De grootste is nog een keertje op bezoek. De middelste is hier zijn laatste weekje. En de kleine Victor zal daarna de naam hoog houden!
Gezien het leeftijdsverschil kunnen ze nog niet veel samen spelen, maar samen op de foto is wel leuk. Dat was een unieke gelegenheid, het zal waarschijnlijk nooit meer gebeuren, onze naamgenootjes samen te krijgen.
Onze kleine Victor is een beetje kapoen aan het worden. Hij kan al ongelooflijk draaien en bewegen in het park. Maar sedert vandaag is zijn nieuwste spelletje kousen uittrekken en met zijn voeten spelen. Met zijn eigen voetjes wel te verstaan. Dolle pret natuurlijk! t Is daar nogal sleuren aan aan zon kous. Alhoewel er is duidelijk verschil. De ene kous is de anderen niet. En tussendoor speelt hij natuurlijk ook nog met de trapeze. Dat maakt lekker veel lawaai. Kousen doen dat niet. Dat zal hij wel vlug doorhebben.
Laat de kleuterjuffen maar fruitsla maken. Die van ons zullen wel weten wat ze er allemaal kunnen inmengen. Maar op tafel staat nog een bordje. Voor wie zou dat nu zijn?
En dan in koor: voor cavia!
t Is niet omdat we er niet vaak over schrijven dat onze cavia gen eten krijgt. Altijd als hij appels hoort schillen laat hij zich horen.
Das de beste manier om niet vergeten te worden. Kindjes weten dat ook wel!
s Middags kan het hier nogal druk zijn. Eerst muisstil, tijdens het slaapuurtje (paar uurtjes)
en dan één van onze spitsuren. Iedereen op het potje, en daarna broek aan en kousen aan.
Van begin af aan is te zien wie een beetje handig is en wie niet. Maar soms spelen ze ook wel eens met je voeten of zoeken ze een beetje extra aandacht. Wie zal het zeggen? t Is in ieder geval een beetje raar dat het soms meteen lukt en s anderendaags ze tot 5 keer toe moeten herbeginnen vanwege achterstevoren of schoenen verkeerd!
Blijven oefenen is ook hier de boodschap. Dan kunnen ze toch al heel wat zelfstandig tegen dat ze naar school mogen, en dat is het belangrijkste voor ons.
moekemagda
