We hebben sedert kort ons bumbo-stoeltje weer in huis gehaald. Victor kan er al een beetje inzitten. Alhoewel, zitten is niet zo zeer zijn geliefde bezigheid. Hij draait en keert liever in zijn park.
Dat is veel leuker dan zo stil in een stoeltje te moeten zitten. En gelijk heeft hij, t zal nog heel lang stil te zitten zijn.
Maar Louis heeft met het stoeltje andere bedoelingen.
Het is een hele klus dat stoeltje voor je uit te dragen. Je kan maar amper zien waar je loopt met dat ding voor je neus.
Dan toch maar even een rustpauze nemen en er zelf in gaan zitten. Ook best leuk, want de tijd dat het er voor hem stond ligt ook al een eindje achter ons!
Het blijft altijd een leuk spelletje: rond de kleinste babys kruipen. Victor amuseert zich vanwege de aandacht die hij krijgt en Fleur geniet van de aandacht die ze kan schenken.
En als alle anderen in hun middagdutje zijn is het nog veel leuker. Je kan door niemand gestoord wordt. Anders zouden er zeker al jaloerse blikken en vooral trekkingen of wegduwen gekomen zijn. Laten we nog maar even genieten van de stilte in ons huis en de kleinsten die het samen leuk hebben. Als de bende er straks weer staat zal daar geen aandacht meer voor zijn.
De vakantie is leuk geweest. Dank aan alle mamas en papas, omas en opas of collegas onthaalmoeders die onze kindjes de nodige aandacht en knuffeltjes gegeven hebben.
We zijn allemaal blij dat onze vriendjes terug zijn!
Alleen Zennah verstaat het nog niet goed dat Viktor nu niet meer komt.
Telkens als de deur open gaat denkt ze dat Viktor komt.
En als Fleur dan als laatste arriveert en Viktor nu weeral niet mee is zal ze het wel moeten geloven: Vanaf vandaag is Viktor naar school en is onze Zennah de grootste.
Ze zal voortaan moeten genoegen nemen met onze kleine Victor, die nu dus niet meer kleine Victor zal zijn maar gewoon Victor.
Onze Viktor heeft weer nog eens bewezen dat hij klaar is voor de school.
Proper overdag(al lang!) Kan alleen jas aan en uit doen. Kan zich goed verstaanbaar maken. En heeft bovendien een ongelooflijke opmerkingsgeest!
Ze waren al in bed toen Lauren aankwam. En nu slaapt zij nog als zij al opgestaan zijn. Hij ziet haar tas staan en zegt: Kijk, Lauren is hier ook!
We gaan je missen Viktor. Reinhilde zei gisteren ook al dat ze een beetje triest was bij het lezen van de blog en het bedenken dat ze je niet meer bij ons zal terugzien.
We wensen juf Krista alvast even mooie momenten met jou als wij hebben gehad.
En voor jou Viktor: een goede start van een mooie schooltijd! Het ga je goed!
Viktor denkt dat het spinazie is. Ik verbeter en zeg snijbiet. En Zennah maakt een combinatie van de beiden.
Voor de kindjes dus beter gekend als nazibiet.
Spinazie noemt hier eigenlijk ook wel nazi. Vandaar de leuke combinaite: nazibiet.
En dan heb je zo van die shirts die zoveel zeggen. Alleen moeten we soms eens bijzeggen dat we het achterstevoren zullen aandoen als hij niet flink is. Dat is gelukkig nog nooit moeten gebeuren!
Vandaag kunnen we een heel uitzonderlijk fotootje nemen. Onze drie Victors samen.
De grootste is nog een keertje op bezoek. De middelste is hier zijn laatste weekje. En de kleine Victor zal daarna de naam hoog houden!
Gezien het leeftijdsverschil kunnen ze nog niet veel samen spelen, maar samen op de foto is wel leuk. Dat was een unieke gelegenheid, het zal waarschijnlijk nooit meer gebeuren, onze naamgenootjes samen te krijgen.
Onze kleine Victor is een beetje kapoen aan het worden. Hij kan al ongelooflijk draaien en bewegen in het park. Maar sedert vandaag is zijn nieuwste spelletje kousen uittrekken en met zijn voeten spelen. Met zijn eigen voetjes wel te verstaan. Dolle pret natuurlijk! t Is daar nogal sleuren aan aan zon kous. Alhoewel er is duidelijk verschil. De ene kous is de anderen niet. En tussendoor speelt hij natuurlijk ook nog met de trapeze. Dat maakt lekker veel lawaai. Kousen doen dat niet. Dat zal hij wel vlug doorhebben.
Laat de kleuterjuffen maar fruitsla maken. Die van ons zullen wel weten wat ze er allemaal kunnen inmengen. Maar op tafel staat nog een bordje. Voor wie zou dat nu zijn?
En dan in koor: voor cavia!
t Is niet omdat we er niet vaak over schrijven dat onze cavia gen eten krijgt. Altijd als hij appels hoort schillen laat hij zich horen.
Das de beste manier om niet vergeten te worden. Kindjes weten dat ook wel!
s Middags kan het hier nogal druk zijn. Eerst muisstil, tijdens het slaapuurtje (paar uurtjes)
en dan één van onze spitsuren. Iedereen op het potje, en daarna broek aan en kousen aan.
Van begin af aan is te zien wie een beetje handig is en wie niet. Maar soms spelen ze ook wel eens met je voeten of zoeken ze een beetje extra aandacht. Wie zal het zeggen? t Is in ieder geval een beetje raar dat het soms meteen lukt en s anderendaags ze tot 5 keer toe moeten herbeginnen vanwege achterstevoren of schoenen verkeerd!
Blijven oefenen is ook hier de boodschap. Dan kunnen ze toch al heel wat zelfstandig tegen dat ze naar school mogen, en dat is het belangrijkste voor ons.
Het gebeurt wel eens dat de koekjes op zijn. Dan pakt mama naar de reserve, eigenlijk voor de broers bedoeld. Maar ons Hanneke laat het zich ook smaken!
Het mag van haar zeker nog wel meer gebeuren dat de koekjes op zijn. Alhoewel, een gewoon vitabisje is ook altijd lekker!
Het is hier weer de grand luxe, zoveel grote kindjes in huis.
Ze kunnen al heel veel alleen. Alleen eten, op de pot, schoenen uit, broekje uit.
Je zou zo denken dat moeke hier niets meer moet doen.
Alleen af en toe een beetje bijsturen. En dat is vandaag wel nodig, want Ooteke probeert hier wel goed alles uit. Af en toe botst ze eens op een nee. Ze is zeer gewillig: ze zegt nee nee, maar doet jaja. Dat is natuurlijk buiten ons huisreglement gerekend.
Maar al bij al heeft ze het hier goed naar haar zin. Als papa komt zegt ze welgemeend:Ooteke nog blijven spelen!
Het moet hier dus wel reuzeleuk geweest zijn vandaag!
Ze hebben grote honger deze middag. Iedereen zit al in zijn stoel en de patatjes worden geplet. En dan controleren ze alles. Olie bijdoen.
Ik neem het flesje en...oei...de olie is op.
Wat moeten we nu doen?
En Viktor weet wel raad: een nieuwe meebrengen. Goed zo Viktor, maar ik heb al een nieuwe. We zijn zo gered.
En de patatjes zijn weer lekker als altijd!
En dat worden meteen ook de laatste fotos van Viktor.
Volgende week is voor hem de laatste week in ons midden. Viktor, je stoeltje staat al klaar op school! Morgen mag je mat mama eens een kijkje gaan nemen.
Ze zitten allemaal op de pot na het middageten. Viktor roept: pipi edaan.
Ik ben ondertussen kleine Victor patatjes aan het geven, en zeg: wacht nog even meneer.
En hij heel kort daarop: is Viktor!
Ah, pardon, Viktor!
Dat vond hij natuurlijk heel grappig.
Als we onze kleine Victor niet meer horen spelen mag je zeker zijn dat hij op zijn buik gedraaid is en hij volop ligt te genieten van zijn duim. De kleine sloeber!
En onze Fleur maakt vorderingen: ze kroop van in de veranda het trapje op, deze middag terwijl alle anderen in bed lagen. Geen getuigen dus. Alleen zij en ik hebben het nieuwe kunstje gezien!
Zennah wil altijd heel propertjes eten. Voor haar druiven wil ze zelfs ook haar babet aandoen. Ze begrijpt niet dat er bij druiven geen gevaar is je kledij te besmeuren. Voor haar telt: eten is altijd met een babet aan!
Maar vandaag, bijna een ramp. Mama is de babet (en de hele zak) vergeten. Dat is al meerdere mamas eens overkomen.
Ze kijkt nogal vol verwondering dat ze niet zal kunnen eten als ze geen slabbetje om heeft.
Tot de redding komt: moeke heeft ook nog veel slabbetjes in reserve.
Grote opluchting en ze laat het zich lekker smaken!
Vandaag heel wat tijd gestoken in het zoeken van Hanne haar speldjes. Aan iedereen gevraagd waar ze waren, dat ze die moesten terug nemen. Niks kon helpen. Dan maar onze aloude leuze: t zal uitkomen zonder zoeken.
Alvast een ander speldje in haar haartjes gestoken, zodat ze weer een heldere kijk op de zaken had.
En dan tegen de middag, een verse pamper voor het slapengaan. Liggen die speldjes netjes in haar tas, bovenop de pampers.
Iemand had ze dus daar gelegd en wist het blijkbaar niet meer. Onze leuze dat alles terecht komt zonder zoeken is dus weeral eens bewezen. En dat geldt ook overal. Soms komt er eens eentje aan op pantoffeltjes, want de schoentjes zijn zoek. Maar s anderendaags zijn de schoentjes terecht. Dus: goede raad, steek niet teveel tijd in zoeken!
moekemagda
