Het gebeurt wel eens dat de koekjes op zijn. Dan pakt mama naar de reserve, eigenlijk voor de broers bedoeld. Maar ons Hanneke laat het zich ook smaken!
Het mag van haar zeker nog wel meer gebeuren dat de koekjes op zijn. Alhoewel, een gewoon vitabisje is ook altijd lekker!
Het is hier weer de grand luxe, zoveel grote kindjes in huis.
Ze kunnen al heel veel alleen. Alleen eten, op de pot, schoenen uit, broekje uit.
Je zou zo denken dat moeke hier niets meer moet doen.
Alleen af en toe een beetje bijsturen. En dat is vandaag wel nodig, want Ooteke probeert hier wel goed alles uit. Af en toe botst ze eens op een nee. Ze is zeer gewillig: ze zegt nee nee, maar doet jaja. Dat is natuurlijk buiten ons huisreglement gerekend.
Maar al bij al heeft ze het hier goed naar haar zin. Als papa komt zegt ze welgemeend:Ooteke nog blijven spelen!
Het moet hier dus wel reuzeleuk geweest zijn vandaag!
Ze hebben grote honger deze middag. Iedereen zit al in zijn stoel en de patatjes worden geplet. En dan controleren ze alles. Olie bijdoen.
Ik neem het flesje en...oei...de olie is op.
Wat moeten we nu doen?
En Viktor weet wel raad: een nieuwe meebrengen. Goed zo Viktor, maar ik heb al een nieuwe. We zijn zo gered.
En de patatjes zijn weer lekker als altijd!
En dat worden meteen ook de laatste fotos van Viktor.
Volgende week is voor hem de laatste week in ons midden. Viktor, je stoeltje staat al klaar op school! Morgen mag je mat mama eens een kijkje gaan nemen.
Ze zitten allemaal op de pot na het middageten. Viktor roept: pipi edaan.
Ik ben ondertussen kleine Victor patatjes aan het geven, en zeg: wacht nog even meneer.
En hij heel kort daarop: is Viktor!
Ah, pardon, Viktor!
Dat vond hij natuurlijk heel grappig.
Als we onze kleine Victor niet meer horen spelen mag je zeker zijn dat hij op zijn buik gedraaid is en hij volop ligt te genieten van zijn duim. De kleine sloeber!
En onze Fleur maakt vorderingen: ze kroop van in de veranda het trapje op, deze middag terwijl alle anderen in bed lagen. Geen getuigen dus. Alleen zij en ik hebben het nieuwe kunstje gezien!
Zennah wil altijd heel propertjes eten. Voor haar druiven wil ze zelfs ook haar babet aandoen. Ze begrijpt niet dat er bij druiven geen gevaar is je kledij te besmeuren. Voor haar telt: eten is altijd met een babet aan!
Maar vandaag, bijna een ramp. Mama is de babet (en de hele zak) vergeten. Dat is al meerdere mamas eens overkomen.
Ze kijkt nogal vol verwondering dat ze niet zal kunnen eten als ze geen slabbetje om heeft.
Tot de redding komt: moeke heeft ook nog veel slabbetjes in reserve.
Grote opluchting en ze laat het zich lekker smaken!
Vandaag heel wat tijd gestoken in het zoeken van Hanne haar speldjes. Aan iedereen gevraagd waar ze waren, dat ze die moesten terug nemen. Niks kon helpen. Dan maar onze aloude leuze: t zal uitkomen zonder zoeken.
Alvast een ander speldje in haar haartjes gestoken, zodat ze weer een heldere kijk op de zaken had.
En dan tegen de middag, een verse pamper voor het slapengaan. Liggen die speldjes netjes in haar tas, bovenop de pampers.
Iemand had ze dus daar gelegd en wist het blijkbaar niet meer. Onze leuze dat alles terecht komt zonder zoeken is dus weeral eens bewezen. En dat geldt ook overal. Soms komt er eens eentje aan op pantoffeltjes, want de schoentjes zijn zoek. Maar s anderendaags zijn de schoentjes terecht. Dus: goede raad, steek niet teveel tijd in zoeken!
Hij is heel goed gehumeurd vandaag. t Kan niet meer stuk. Gans iets anders dan gisteren!
En vandaag is ons Juna een beetje mis. Nog net voor de soep en al 2 plasbroeken. Dat is er minstens één teveel. Ja, en eigenlijk helemaal slecht begonnen. Al een vuile pamper na een kwartiertje. Juna, dat is de afspraak niet! Hier doen tweejarigen pipi op de pot. En sinds vorige week hoor jij daar bij. Vandaar,..., eens moeten boos zij. En...
Goed begrepen blijkbaar.
De rest van de dag zijn alle plasjes op de pot!
En deze middag zelfs een drolletje. Dikke knuffel Juna.
Hij komt al huilend binnen en wil liever mee met mama.
Ze zouden daar plezier hebben zeker!
Niks brengt hem tot bedaren. Knuffel van mama, knuffel van moeke,... Tot mama toch door moet en ik hem voor de keuze stel: of flink zijn of nu in de hoek. Mama hoort hem nog net zijn keuze kenbaar maken.
Hij kiest eieren dus voor zijn geld. Wat zalig voor iedereen, weer rustig op maandagmorgen. En je gelooft het of niet, de ganse dag niet één opmerking moeten geven.
Flink zijn neemt soms een rare start!
En ons zusje demonstreert ondertussen uitgebreid haar kruipkunsten. Weeral bijgeleerd dit weekend!
Nee, geen gekwetste mondjes dus, alleen heeft het lekker gesmaakt. Ons Fleurtje is eer zelfs van onderuit gezakt! Alleen concentreren op eten, niet op rechtop zitten deze keer.
En Louis lepelt er ook al goed op los. Hij heeft het bijna beet dat je niet altijd gevoederd hoeft te worden, maar dat je dat ook wel zelf kan doen. In het begin van de week kon hij nog niet scheppen. Hij bracht de lepel wel zelf naar zijn mondje. Maar zelfs het scheppen begint nu ook te lukken. Nog even, Louis, en je kan helemaal alleen eten!
Wat is het hier toch stil vandaag. Onze grootste sloeber heeft vandaag oma-dag. We zullen je missen Viktor. We beginnen nu pas goed te beseffen dat we onze laatste maand samen zijn ingegaan. Jij waarschijnlijk nog niet! Profiteer nog maar goed van het kattenkwaad dat hier allemaal getolereerd wordt. Bij juffrouw Christa zal je weer de kleinste zijn. Goed dat je al flink je mannetje kan staan!
En met het mooie weer vandaag toch nog weer eens buiten gaan spelen. De fotos buiten lukken altijd veel beter dan binnen. Met al onze ramen, en een ongeoefende fotograaf, t is een hele klus om iets toonbaars te voorschijn te toveren.
Gisteren was zijn appelsien zuur, en hij eet dat niet graag en hij wil liever pudding en heel de reutemeteut.
Maar nee, Viktor, mama heeft sinaasappel meegegeven en jij moet dat eten . En dat is wel lekker. En je zal ook nog wel eens pudding krijgen!
Vandaag is het dus zo ver. Chocoladepudding dan nog. En niet zuur! Lekker! En bovendien krijgt Zennah haar druifjes niet op. En Viktor mag er 3 eten van haar. En... ze zijn niet zuur!
En op de foto onze kleine Victor met zijn bokshandschoenen aan. Onze vindingrijkheid tegen het duimzuigen wordt weer goed getest!
Fleur is een beetje moe aan het worden. En een beetje ongelukkig. Ze wil weer van alles proberen. Rechtstaan in het park wil niet zo goed lukken. Dan maar luidkeels om hulp wenen.
Maar als er dan zo een rij op hun potje komt zitten vlak voor je neus. Dan is er amusement verzekerd. Het maakt niet meer uit of ze nu zit of half staat of wat dan ook. Ze kijkt zich gek op al die kindjes die net hetzelfde doen.
Ons Fleurtje doet verwoede pogingen om het trapje op te kruipen. Het wil helaas niet lukken.
Dan maar wenen in de hoop dat iemand je kan helpen. Maar nee, zusje, we kunnenniet helpen. En onze leuze is nog steeds. Blijven proberen. Ooit zal het wel lukken. Alle kindjes kruipen dat trapje wel op.
Fleur kan diep ongelukkig zijn als er iets niet lukt. Voorlopig heeft ze geen boodschap aan een beetje aanmoediging om te blijven proberen. Als ze dan toch het trapje naar de keuken niet op kan verkiest ze toch maar weer tevreden te zijn en in de veranda te spelen.
Ondertussen is Viktor ook weer clown van de bende!
Hij heeft een elastiekje gevonden. Hij wil dus een staartje. Jammer dat de foto van het staartje een beetje mislukt is. Het stond hem wel goed. Alleen, gisteren thuis en rokje aan, hier een staartje en regelmatig met de chakoskes spelen. Als dat maar goed komt?!
Geen nood, het staartje was er even vlug weer uit. Hij had toch eens het gevoel gehad een staartje te hebben>. Met al die meisjes hier tegenwoordig, allemaal met speldjes of staartjes. Je zou wel van minder jaloers zijn!
Jits heeft zich helemaal alleen aan de grote tuintafel geplaceerd. En weet je wat ze roept: komen eten, komen eten. Leuk hé, als je zo eens de ganse groep kan samenroepen. Alleen, ze hebben nog maar net fruit gegeten en hebben dus nog niet echt honger. Ze zal het dan ook rap opgeven en maar weer gaan spelen! En verder doet ze het goed, onze Jits, al de ganse dag met hetzelfde broekje aan en zonder pamper.
...onder geen enkel beding. Je wil je popje in de buggy binden, op zich al geen gemakkelijke klus. En dan nog je bromfiets die je niet mag verlaten, want nu hij nog zo nieuw is zijn er altijd kapers op de kust. Dan kan je maar beter van op je bromfiets je popje vastzetten. Daarna zien we wel.
En onze Zennah heeft deze morgen de krant gelezen. Of liever er commentaar op gegeven.
Ze bekeer vooral de fotos. Er was eentje bij met een frituurpan. En gebakken pietjes. Mooi hé!
Maar de volgende bladzijde eentje met een donkerkleurige meneer. Niet mooi hé! Dat heeft ze niet van mij geleerd! Maar een hand van een halve pagina groot was ook niet mooi. t Waren eigenlijk vooral de pietjes die haar aanspraken.
Tante Lieve heeft via haar zus, oma van een kindje dat nu in het eerste leerjaar zit een bromfiets gekregen.
Dat is natuurlijk heel nieuw bij ons. Daar profiteren natuurlijk de grootste kindjes eerst van!
Stel je voor, van de fiets naar de bromfiets. Daar kan je ook leuk op rijden.
Laat nu nog een paar maandjes de voorkeur aan Viktor. De rest krijgt uitgebreid de kans als hij naar school is. Louis is weeral lachebekje omdat er een foto genomen wordt. t Maakt niet uit, op de nieuwe bromfiets of niet.
...Een foto te nemen. En dan heb je geluk dat er nog eentje niet afgehaald is. t Is natuurlijk ook vaak dezelfde die laat blijft. En bovendien altijd bereid even op de foto te staan. Maar ooit komt wel een dag dat er een lang verhaal te schrijven is van de andere. Bij voorbeeld als zij zelf de oudsten zullen zijn zullen ze ook wel het verhaal maken. Vrijdag is de volle bezetting van 7 kindjes tegenwoordig. Waar is de tijd dat de mamas vervroegd hun weekend inzetten?
En een foto nemen met alle 7 erop is niet gemakkelijk voor een amateurke als ik. Maar we blijven oefenen en hopen in de loop van dit jaar nog veel bij te leren ivm fotos nemen. En waarop we moeten letten enz. Alvast een prettig weekend .
PS het rode pulletje is terug naar de rechtmatige eigenaar. Alweer een zaak die opgelost is!
Als je zo tegen de avond een beetje moe wordt, zoek je wel niet meer naar nieuwe uitdagingen. Je zou dan best nog eens een paar maanden jonger willen zijn. Zo weer een kleine baby. Alleen maar om nog eens in de babysit te mogen liggen. Hij lag erin tegen dat ik het zag. Maar om er weer uit te geraken. Je zou je zowaar in alle bochten wringen om het toch maar nog even te laten duren!
En wat hem waarschijnlijk nog het meeste verwonderde is dat er geen opmerkingen kwamen. Je had die blik moeten zien!
Maar als er maar 2 kindjes meer zijn kijk je al eens iets door de vingers. We zullen er wel over waken dat dit niet te vaak gebeurt, want we verwachten nog babys in de babysit de komende jaren.
moekemagda
