Vaak word ik misselijk van recensisten. Neem de filmcritici: ze weten het beter, kraken op creatieve wijze films af en gaan alleen voor de aparte, alternatieve films. Alsof ze jaren op een filmset hebben gewerkt, twee Academy Awards hebben gewonnen en puur voor de lol een recensie afwisselen met het schrijven van hun Hollywoodscript. Dacht het niet dus. Demeesten zijn hun dorp of plaatsje nog nooit uit geweest, laat staan dat ze LA of New York kennen. De grootste ster die zij in levende lijve hebben gezien, is hun miss provincie of Harry Piekema van de Albert Heijn commercials. En de enige trailer die zij van binnen hebben gezien, is de caravan op de camping van Bunnik. Heel rock n roll, ja.
Maar ach, wie ben ik om hen af te kraken? Ik maak mijn factuurtjes, schrijf mijn tekstjes en probeer de klanten zo goed mogelijk te helpen. Ook al zo sexy. Maar waar het mij om gaat, is dat recensisten vaak niet weten wat een bloed, zweet en tranen er achter al dat acteer-, filmscript- en regiewerk zit. Uitgeperst door mensen van vlees en bloed, die ook maar gewoon hun best doen en vragen om aandacht, waardering en zelfexpressie. Zei Julia Roberts, een filmster spelend in de film Nothing Hill, niet ooit: I am just a girl, standing in front of a boy, asking him to love her. Dat is toch lief en schattig? De grootste filmsterren zijn ook gewoon mensen, met een klein hartje waar je als recensist niet zomaar op moet staan. Foei!
Dus recensisten mocht je ooit je eigen frustratie hebben weggeschreven, schrijf dan nu een excuusbrief naar de betreffende Amerikaanse, Franse of Italiaanse acteur, met behulp van online vertaalbureau 24hTranslations. Doe je hen een plezier en maak je dat donkere geweten van je schoon. En daarna ET, Annie of Titanic kijken, met als stoere vent de Fishermens Friend vlakbij de hand.
De bladen hebben het moeilijk. Adverteerders blijven weg of willen voor dumpprijzen een advertentie kopen. Lezers bedanken vriendelijk voor abonnementen en kopen nog slechts mondjesmaat een magazine. Alles vanwege de crisis. Aan de andere kant, hoezeer doen de bladen nog hun best of hebben ze iets interessants te melden waarvoor je wilt betalen? Wil je echt weten dat Caroline Tensen het overspel van haar partner ontkent? Of dat Xander de Buisonjé niet meer vreemdgaat? En dat Nick en Simon dronken debuteerden? Nee, dank je wel. Dus bladenmakers, wees minder commercieel en vol achterklap, maar wees origineel en enigszins betekenisvol; al heb je het nog over platte onderwerpen als mode, design of film. Of zouden mensen gewoon minder behoefte hebben aan geschreven wetenswaardigheden, nieuws of artikelen? Nou, zeker niet. Mensen scrollen zich suf op het internet, en bepaalde media, zoals LINDA. en Happinez, bewijzen dat mensen maar al te graag in hun buidel tasten om iets te lezen hebben. De vertaalbusiness levert een vergelijkbaar bewijs. Websites worden gretig gebouwd en naar alle mogelijke talen vertaald. Artikelen vliegen de hele wereld rond; een artikel kan in tien landen geplaatst worden na een goedkope vertaling die binnen 24 uur gereed is. Als journalist zit je dan ook op rozen als je vertaalbureau 24hTranslations of EigenZaak kent: één keer een artikel schrijven, en tien keer betaald krijgen, na een goede vertaling. Rijk worden als journalist, wie had dat anno 1995 voor de opkomst van het internet kunnen bedenken?
Ik ben beter dan Wesley Sneijder. Waarom? Om één simpele reden. Oké, ik mag dan geen begenadigd schot in mijn linkerbeen hebben. Mijn vrouw heet ook geen Yolanthe. En mijn inkomen is iets minder dan dat van hem - vooruit, víjf nullen komen niet eens voor op mijn belastingaangifte. Waarom ik dan toch beter ben dan onze Wesley? Omdat ik mijn talen beheers. Mijnheer Sneijder spreekt alleen Engels, Spaans en Italiaans, gebrekkig nog wel. Ikzelf tover met gemak Franse, Duitse, Italiaanse, Engelse, Chinese en Indonesische zinnen uit mijn mouw. Foutloos.
Oh, ben ik nu arrogant? En Wesley niet? Hij mag dan goed zijn, maar een vaste positie eisen in het Nederlands elftal? Dat deed zelfs de magische Dennis Bergkamp niet. En grapjes maken over het minuscuul salaris van je medespelers, dat is bescheiden? Ruikt naar overcompensatie. Maar ik ben dus beter dan Wesley op het gebied van talen. Goed, voordat ik allerlei schouderklopjes ontvang, moet ik nog wel iets bekennen. Af en toe maak ik gebruik van een online vertaalbureau, www.24hTranslations.com. Om de puntjes op de i te krijgen, binnen 24 uur. Om geen flater te slaan bij mijn buitenlandse vrienden. Ik beheers dan wel mijn talen, maar ik ben geen native speaker Frans, Italiaans, et cetera.
En zeg nou zelf, denk je dat Wesley geen geheime hulpmiddelen heeft? Natuurlijk wel. Het bijgeloof van Yolanthe dat ze Wesley af en toe Jan noemt, om hem te laten razen over het voetbalveld. Of het zoenen op de parkeergarage en gefilmd worden door de beveiligingscamera - als de camera van je houdt, houdt de bal vast ook van je, moet Wesley gedacht hebben. En je dacht toch niet dat er geen rijmbureau ingeschakeld was, toen Wesleys moeder de namen van haar kinderen bedacht? Jeffrey, Rodney en Wesley; dat zijn nog eens namen. Ach, zal ik maar zeggen, whatever works
