Toen Jonas iets na middernacht
wakker werd, zag hij hoe zijn vriendin Lynn onrustig door het venster naar
buiten zat te staren. Hij zette zich recht in bed en keek haar een tijdje
woordeloos aan.
Liefje, wat is er aan de hand?
Kom toch terug in bed liggen? Het is berenkoud.
De jonge vrouw keek hem
verstrooid aan. De gebeurtenissen van de afgelopen dag bleven maar door haar
hoofd spoken. Telkens als ze haar ogen sloot, zag ze de videobeelden van Sanne weer
voor zich.
Jonas, ik ben bang dat wat we
nu doen helemaal niet juist is. Het grootste slachtoffer in heel deze zaak is niet
Xander of ikzelf, maar Sanne en zij heeft in feite niets met dit alles te
maken.
Zet het uit je hoofd, Lynn.
Morgen is alles achter de rug en dan kunnen we het definitief achter ons laten
en ergens anders volledig opnieuw beginnen.
Maar dat kan ik niet, Jonas.
Begrijp dat toch.
Snap je het dan niet, liefje.
Ze proberen gewoon op je gemoed te werken via dat kind. Je mag hier niet in trappen.
Je moet je aan ons verhaal houden en dan komt alles in orde.
Maar
?
Niets te maren! Wat wil je dan
doen, Lynn? De waarheid vertellen? Daar is het nu veel te laat voor.
|