II

Miranda kwam uit de slaapkamer van hun jongste zoontje Bas en zag haar man onderuitgezakt in de zetel zitten. Hij zapte lusteloos van de ene zender naar de andere.

Het gezin heeft een eigen leefruimte op de bovenste verdieping van de moderne villa van de broer van haar man. Hun twee jongens hebben er elk hun eigen slaapkamer en naast een kleine zithoek met terras beschikken ze er ook over een aparte badkamer. Ze wonen dan wel samen in één groot huis met Xander en zijn dochter Sanne, maar op die manier beschikken ze toch ook over wat ruimte voor henzelf.

De vrouw zette zich neer in de hoekfauteuil naast haar man. Ze legde haar hand troostend op zijn linker bovenbeen.

“Wat scheelt er toch? Je bent al de hele avond zo afwezig. Daarstraks aan tafel heb je zelfs amper een hap gegeten.”

“Het is mijn broer, Mira. Ik weet echt niet meer wat ik nog kan doen om hem te helpen. Heb ik me dan toch in hem vergist?”

“Ik begrijp dat het voor jou moeilijke weken zijn, maar je mag je niet laten gaan schatje. Seffens wordt je nog ziek en wat dan? Dan kan je je broer zeker niet meer helpen. Je moet gewoon blijven geloven dat de waarheid ooit naar boven komt.”

“Ik weet het, maar door de getuigenis van ons vader lijkt alles nog erger te zijn geworden dan het al was. Waarom kan die man ons niet gewoon met rust laten en voorgoed uit ons leven verdwijnen?”

“Je moet positief blijven. Morgen is het jouw beurt om je verhaal te vertellen. Je zal zien dat alles uiteindelijk weer in orde komt.”

“Ik hoop het Mira. Ik hoop het echt.”

De 8-jarige Ben zat met zijn grote broer aan de eettafel een spelletje ‘Mens erger je niet’ te spelen toen hun vader de woonkamer kwam binnengestrompeld. De man had de hele voormiddag op café gezeten en kwam nu naar huis om iets te eten. Hij liep rechtstreeks naar zijn broer toe.

“Wat zit jij daar te niksen!” riep de man met dubbele tong tegen zijn oudste zoon. “Maak dat je in de keuken bent en iets te eten klaarmaakt! Het wordt tijd dat je volwassen wordt en iets doet voor je kost in plaats van de hele dag op je luie kont te zitten!” Hij gleed vervolgens met zijn rechterarm over de tafel en schoof daarbij het spel dat de jongens aan het spelen waren op de grond. De kleine jongen liep angstig naar zijn grote broer voor bescherming. Toen de man zijn jongste zoon daar als  een klein, bang vogeltje zag staan, kalmeerde hij en liep naar de jongen toe.

“Benny, kom eens hier. Bij papa. Ik heb iets leuks voor je meegebracht. Ik ben echt trots op je.”

Toen Ben zijn vader dichterbij zag komen verstopte hij zich achter de rug van zijn broer Xander. De man liet zich echter niet tegenhouden en greep zijn zoontje vast bij zijn armen en trok hem naar zich toe. Toen Xander tussenbeide wilde komen werd hij door zijn vader uit de weggeduwd.

“Uit de weg jij! Bastaardjong! Dit is iets tussen mij en je broer!”

Vervolgens richtte hij zich opnieuw tot zijn jongste zoon.

“Benny, wat denk je ervan als we samen frietjes gaan eten. Als we moeten wachten tot hij daar iets heeft klaargemaakt dan zijn we straks allebei omgekomen van de honger.” Daarna richtte hij zich terug tot zijn oudste zoon en sprak hem op een vermanende toon toe. “En als we terug thuis zijn, wil ik dat alles hier opgeruimd is, anders zal het je beste dag niet zijn. Begrepen!”

De jongen knikte stilletjes met zijn hoofd en ging op de grond zitten om de rommel die hun vader zojuist had gemaakt op te ruimen. De man verliet ondertussen samen met zijn zoontje Ben de woonkamer. Toen ze de woning verlieten struikelde hij bijna over het trapje aan de voordeur. Ben kon zijn papa gelukkig nog op tijd vastpakken en zo voorkomen dat hij op de grond viel. Ondersteund door zijn zoontje liep de man naar zijn auto die enkele meters verder geparkeerd stond. Voordat hij erin slaagde de deur van zijn wagen te openen viel de sleutel een aantal keren op de grond. Hij wilde net de auto startten toen zijn oudste zoon Xander kwam aangelopen. Het volgende moment ontstond er een hevige ruzie tussen vader en zoon en voor Ben ook maar besefte wat er gebeurde deed zijn broer het autoportier open en trok hem naar buiten. De jongen keek geschrokken naar zijn vader die levenloos op de grond lag.

“Ben, kom mee naar huis,” zei zijn broer tegen hem. “De volwassenen zullen ondertussen wel voor hem zorgen.”

De man was in de armen van zijn vrouw in slaap gevallen. Rond half tien schrok hij wakker van het gerinkel van zijn gsm. Het was Danny met belangrijk nieuws.