voetgangers hebben de naam vroeg te vetrekken. als ik om 7 uur de gîte verlaat ben ik de eerste. nog 25 km voor ik aan het koninginnestuk begin: debeklimming van de pyreneën via de somport. la patronne van de zaak waar ik gisteren was ,kenner van al de routes zegt dat er kortere of toch lagere zijn, maar deze heb ik uitgetekend op mijn gps en ik wil niet beginnen knoeien met de kaarten op iedere splitsing. ik wil het na de rit van gisteren die weer langer dan de bedoeling is uitgevallen kalm aan doen, de somport in 2 keer,het is een beetje de ultieme test. clemens sweerman, de man die de gids schreef en dus zijn volk leerde lange-afstandfietsen-schrijft: "een beetje geoefend fietser met bagage rijdt het trajekt van oloron naar jaca in 1 dag. je weet dan dat je spanje ook wel aan kunt " bij het naderen van oloron krijg ik geleidelijk zicht op de bergen:wit bekroonde bergtoppen. het benieuwt en beangstigt me. ik maak een stop in oloron en neem een ontbijt. op tijd stoppen en drinken, is het devies. het is prachtig weer. het enige wat ik echt vrees zijn hellingen van 9-10%. zolang ze minder zijn mogen ze lang duren. het erste stuk loopt over kleine weggetjes,ook met korte nijdige klimmetjes maar het gaat redelijk goed. voor sarrance vervoegen we de grote weg. veel vrachtverkeer, maar niet storend druk. het wegdek is een verademing,zo glad, in tegenstelling tot de kleine weggetjes die een marteling zijn voor mijn zitvlak.ook de wind speelt voor een keer in het voordeel, je wordt de hellingen niet opgeblazen, maar toch. de natuur is overweldigend mooi,hoe verder ik kom hoe meer ik onder de indruk ben.ik koop minimum proviand in sarrances, in de winkel-postkantoor-bar-ineen, ik hou me in voor nodeloos gewicht. tegen de middag haal ik op mijn gemak acous, er is een restaurantje op mijn maat,beaucoupde monde du region. ik bekijk mijn kaarten en zie dat ik goed opschiet: de col du somort kan ik halen! het idee overweldigt me, dat ik de rit waar ik zo bang van was kan volmaken met mijn lijf waar ik jaren roofbouw op heb gepleegd en verwaarloosd raakt me diep en ontroert me, ik eet stilletjes verder met de tranen in mijn ogen. maar er is nog dertig km te gaan naar de top, en niet de simpelste. ik rij gestaag, stop om het kwarier, om op adem te komen, te drinken,rond te kijken vol bewondering en te genieten. waar de auto's in de tunnel duiken wordt het pas hels:ononderbroken 9%. ik neem een lange pauze, ga pootje baden in een stortbeek, wissel kleren en vertrek weer. ik krijg de 15 minuten met moeite rond, haal nauwelijks 5 km per uur. het is wel adembenemend mooi, en geen verkeer meer. als altijd wgen de laatste loodjes het zwaarst. zelfs op 300m van mijn doel, de gîte op de grens, moet ik nog eens stoppen om bij te komen. de grens, en alles is plots anders. niet alleen het klimmen is gedaan, ook de taal, de bouwstijl. gelukkig spreekt de gastvrouw nog frans, ik heb niet meer de energie om spaans te proberen. boven de boomgrens, ik op mijn fiets, ik kan het nauwelijks zelf geloven! adembenemend zicht rondom,en de belofte morgen eerst 20km te dalen, je zou een fles wijn bestellen voor minder: buiten mezelf is er mar 1 gast:bruno komt te voet uit stuttgart, vertrok 29 maart.hij hoopt binnen vier wken in coñpostela te zijn. het eten is duur en niet goed, maar ik weet, er bestaat een goeie spaanse keuken. 80 km, 10.3 gemiddeld! 1657 m stijging, waarvan 1644 maximum, dat wil zeggen ononderbroken! clemens sweerman, ik geef mezelf een onderscheiding..
ola! mijn eerste dag in spanje. een heel rustige nacht gehad, goeie kamergenoot,bruno uit stuttgart. de spanjaarden beginnen dus ook niet vroeg.in de albergue wordt het ontbijt pas van 8.30 bediend, dus kozen wij allebei om ons plan te trekken. zo is mijn proviand ineens een stuk geminderd: wat me rest van frans brood is voor de vogels.omdat de gelagzaal afgeslotenis ontbijt ik buiten, met adembenemend zicht op de bergen rondom. ik vertrek naar jaca. doe de eerste 10 km zonder 1 pedaalslag, alleen de remmen en de billen even dicht, het gaat gauw 50-60 per uur. wel koud, ik heb al mijn warme kleren aan,maar mijn kniëen bevriezen zo wat, het is 11 graden zie ik en passant .ik stop zodra ik aan de koffie kan:straf en goedkoper dan in frankrijk. ik rij langs een drukke weg,kom algauw aan de uitgang van de tunnel waar ik niet in mocht,minder dan een half uur nadat ik van de top vertrokken ben: gisteren deed ik ruim een halve dag over het trajekt. gelukkig wordt de vallei gauw breder en dus zonniger. in een uurtje sta ik in jaca, het is 9 uur en het stadje komt langzaam in beweging. ik dwaal er even rond,het is op mijn maat, met echte oude straatjes, ik bedoel niet opgepoetst voor toeristen.drink nog een koffie,al ws het maar omdat het "chez claudine" is. tijd om naar de bib te gaan,abierta a las10horas, de eerste plek die open is met internet, zo zegden ze bij het officina del turismo. waarvan akte,waarvan aktie
vrienden en geburen, ik zit nu wel écht op de route des pélerins. in ieder dorp word je er aan herinnerd, grote borden bij het binnenrijden met steun van de eeg.. na mijn dingen te hebben gedaan in dax wou ik vlug de drukke stad uit. het is middag en voor ik weer in den buiten kom stop ik nog aan een routier, jawel: ok zoals altijd, 11 , oui,oui, tout compris. de vlakke landes zijn voorbij, het landschap verandert weer, klimmen en dalen. later in de middag komen er een paar nijdige hellinkjes. bij het raadplegen van mijn gids boek ik een gîte in navarrenx, per telefoon.het lukt in één keer, moet wel een beetje tempo zetten want ik moet binnen zijn voor 18.30hr. achteraf blijkt het niet echt zo stipt. het is een grote gîte, wel 50 bedden zo schat ik; ingericht door de gemeente in een groot oud huis, ik kom in chambre 3, daar staan zes bedden, geen stapelbedden, de kamer is niet hoog genoeg. practisch ingericht; een soort papieren lakens, nog nooit gezien,maar het lijkt goed. veel opbergruimte in kasten op de gang en onder het bed in een grote schuif, goed sanitair. ik moet een beetje wennen, dat zal van hier af wel meer zo'n massabedoening zijn. ik wandel door navarrenx, een soort vestingsstadje , baskisch ook, ze spelen hier dat rare kaatsspel, de naam is me ontgaan. la patronne vient m'aider: c'est la pelote.. het spel wordt ook een beetje commercieel gespeeld. café- bar st jacques is er een voorbeeld van, ik ga er weg, al vind ik het een mooie meid die de zaak runt.in het midden van de stad vind ik een andere, simpele zaak,"le bar du centre, chez monique et jean pierre" meer naar mijn tand: gewone menu, lekker en ook internet. zo ben ik ineens bij, da's wel leuk. morgen begin ik met een beetje schrik aan het laatste trajekt in frankrijk: ik zit nu nog 20 km van oloron-ste marie, daar begint de beklimming van de somport, de pas in de pyreneëen, ik zag ze al vaag in de verte: zestig kilometer gestaag klimmen, ik doe het wellicht in 2 dagen. duimen,aub, het is mijn groot examen! that reminds me: dank aan allen die reageerden, om niemand te vergeten ga ik geen namen noemen, het is echt leuk een reactie te krijgen. en zij die proberen te mailen zonder dat het lukt tot nu toe: blijven volhouden! wellicht komt het volgend bericht van over de bergen, op een querty-klavier dan, weer ergernis? 91 km,16.0 gem. 563 m stijging, max 131 au revoir, adios!
maandagmorgen,lekkere nacht dank zij de kikkers. ik ruim op mijn gemak mijn boel op en ontbijt met wat me rest. vertrek rond 7 uur met mooi weer; route zoals gisteren. ik kijk uit voor een bakker of om het even wat. maandagmorgen is alles potdicht. alleen in een bar-tabac krijg ik van een mooie maar norse dame koffie, ze heeft het niet zo op toeristen lijkt het. mijn km 1000 valt net op het midden van een kruispunt , een open plek in de bossen van servanches. ik parkeer mijn fiets au milieu du carrefour, trakteer al de passanten met een glas champagne,bloos met al de gelukwensen. voor mezelf hou ik het met water en mijn laatste proviand, één tomaat die me rest. mijn benen zijn niet goed, ik wijt het aan gebrek aan suiker.bijna de hele ochtend op water alleen, zelfs geen druivesap.. in puisseguin, naar st emilion toe wordt de wereld weer bevolkt . aan een villa staat een prachtige kerselaar, ik vraag aan de oma van dienst om er te mogen plukken. het mag, zij schoorvoetend. er hangen zeker een ton kersen, de takken hangen tot in het gazon. na een tijdje komt een madam zeggen dat het welletjes is geweest, zij vreest dat ze tekort komt.. de gierige pin! maar ik ben gered, voel mijn krachten weer komen. de route loopt nu langs de beroemde wijngaarden, pomerol en saint emilion. mooi maar o zo commercieel. ik verlaat de route voor st emilion om te gaan shoppen in het grotere libourne, in een grote carrefour: mij zal het niet meer gebeuren dat ik zonder eten val! voor ik de stad verlaat eet ik nog in een soortement routier, lekker en goedkoop: 14 vin & tout compris.vive la france! van libourne naar brenne wordt de weg gemakelijker. onderweg nog een paar kerselaars aangerand, het is zo verleidelijk en lekker! dan verder naar cadillac, waar ik hoop op een soortement cel in een hopital , een oud gebruik exclusief voor pelgrims. je wordt in een echte cel opgesloten, met wat water en brood nar het schijnt. de cellen zijn reeds bezet door mijn hollandse kameraden, er is verder geen plaats; ik bezoek hen, vind het niet erg dat er geen plek is, boek een leuke b&b 5 km verder. terwijl ik nog bij hen ben barst het onweer los dat er zat aan te komen, beginnend met brokken ijs, even, zo groot als een gebalde vuist: stel je voor dat je onderweg bent! b&b is excellent, zelfs met internet, maar het lijkt op nix: zie mijn verslagen van za/ zo, ik heb ze gelukkig al een beetje kunnen opkalefateren. het diner laat op zich wachten: de gastheer komt maar niet thuis. er is ook nog een oud-koloniaal en zijn relatie. die ouwe knar doet een beetje geleerd en is vooral dwars, zo vindt hij zich blijkbaar interesant. de gastheer probeert ook zijn beste weerwerk, ik zit er een beetje bij voor spek& bonen, het duurt me allemaal te lang, de man staat al 10 minuten met zijn fles te gesticuleren voor hij zijn eerste glas inschenkt, etcetera. het eten is weél enorm lekker: soep van andijvie, dan gebraden duif in een croûte, met groentekrans, de billetjes apart op een brochette, dan een merveilleus gebak met chocolademousse.. ik vlucht uiteindelijk naar de pc, onbeleefd, maar goed..het is ook erg behelpen, ik geef het na een tijdje op. ik wou 's morgens nog wat verder werken maar het internet was niet meer accessible, le patron dormait encore comme je partais et madame n'en connaissait rien.
111 km,14.7 gem. tot stijging 719m,117 max. 45 voor alles: duur maar voor een keer zijn geld waard
eindelijk! na dagen zonder fatsoenlijk internet te hebben geleefd heb ik hier, in st paul -les -dax als eerste werk weer een fatsoenlijk engels theesalon gevonden met een degelijke verbinding. pas evident du tout en france..; om de kwaliteit van mijn verslag ga ik niet chronologisch verder maar naar wat me het dichtst bij is en gemakkelijkst vertelt. gisteren vertrok ik bij cadillac om een uur of zeven, het begon te motregenen. eerst had ik geprobeerd een cel te bemachtigen in het hopital, maar daar was ik te laat bezet ,door mijn hollandse maatjes. ik heb hen bezocht, was blij om het eens te zien maar niet rouwig dat ik iets anders moest vinden. ik had een hele mooie confortabele b&b met gratis maal(offert au pélerins),maar goed ,meer daarover in een ander verhaal. vertrokken met motregen die al gauw gestage regen werd. het heeft niet opgehouden dan net voor de avond. de landes moeten heel mooi zijn bij mooi weer, maar ook gevaarlijk voor zonnebrand en zonneslag. dat risico ben ik mooi ontlopen. omdat het niet echt koud was deerde het me ook niet echt: van de nood een deugd maken. de landes is een enorm uitgestrekt, weinig bewoond gebied, erg verlaten, zo dat ik op een bepaald moment, op de weg genaamd tire-oreilles naar struikroversverhalen, -er is ook nog een tire-veste en een tire-culotte- bang werd: als ik hier lek reed mocht ik zeker een halve dag marcheren. misschien het enige moment dat ik spijt had toch mijn fietspomp niet bij te hebben. het voordeel van die desolaatheid is dan weer dat ik op dezelfde weg, een honderd meter voor me, 2 herten zag opdoemen, omdat ik stilstond hadden ze geen haast, ze gingen rustig de weg over en begonnen pas angstig te rennen toen ik weer in beweging kwam. verder, soms een uur aan een stuk: niets, niemand. er moet hier een vreselijke storm zijn gepasseerd. overal zijn ze nog afgeknapte bomen aan het ruimen.her en der liggen nog electriciteitsdraden langs de grond; indrukwekkend. in de dorpjes waar leven is stop ik plichtsgetrouw om navraag te doen naar un connection internet: meestal zie ik grote ogen van verbazing: men weet van het bestaan, da's al. na een tijdje vraag ik het niet meer. zowat halfweg, in labouheyre, -ik ben er al door zonder ik het weet en bijna weer weg- vraag ik aan een postbode om een restaurantje: hij wijst me een aan dat ik alleen nooit had gevonden, het halve dorp zit er te eten. ik dineer met smaak en voor geen geld, op zijn frans, met voor & wijn &na voor 12.5 terwijl ik stilzit krijg ik koud in mijn natte plunje en ga me tussendoor verkleden met droog spul. het lijkt op te klaren, tot ik 5 minuten op de fiets zit. regenvest weer aan, en trappen: na een tijdje valt het met bakken tegelijk. schuilen kan ik niet, is geen optie ook wegens toch doornat. eigenlijk is het een andere ervaring, het deert me niet echt. ik besluit te fietsen tot taller, een 25 km voor dax: daar is een gîte municipal aangegeven in de gids. een paar keer heb ik de gemeente opgebeld, maar geen gehoor. er is gelukkig toch plaats. er zijn 2 wandelaars, engelse simon en spaanse esther. het is netjes maar piepklein: 2 stapelbedden, een douche en een toilet, een tafel en een frigo in de slaapruimte. een beetje benauwend vind ik maar het gaat.
straks verder, ik moet eerst mijn was afwerken
zo, de was is geplooid,opgevouwen en weer droog weggeborgen, het ging veel vlotter dan de vorige keer. mensen die de route wandelend doen zijn voor mij rare. de spaanse zit in yogazit op haar bed(boven mij) zij is hier al voor de tweede dag, wegens blaren. de engelsman, simon, die uit brussel komt, regels alles: wanneer er gegeten wordt en zo, eerst gaat hij een dutje doen, dan zijn dagboek bijwerken , dan pas samen eten. om de vrede wacht ik, ongeduldig. esther wil tot in compostela gaan, deed al een paar trajekten, afgewisseld met etappes per trein. zij spreekt frans met veel spaanse woorden tussen, een beetje grappig.elle cherche "la femina"niet alleen voor haar maar voor alle vrouwen, ze is psychologe. simon vraagt veel maar geeft zelf weinig antwoord. we drinken nog een fles wijn, die ik ga kopen in de tabac hier tegenover, de vrouw is een beetje boos dat ik achterom ga, het is hun sluitingsdag.. daarna doe ik nog een wandelingetje rond het dorp, je ziet inderdaad meer en anders dan per fiets. ieder wil vroeg vertrekken, dus op tijd naar bed. het opstaan duurt toch lang, ik doe het liever alleen.
127 km 16.5 gem. 366 m omhoog, max stijging 85 m
in 11 dagen reed ik 1225 km. van nu af doe ik minder denk ik, ook al omdat ik aan de voet van de pyreneëen kom;maar ook omdat ik het eerste deel vooral als verplaatsing zag naar wat vanaf nu meer een pelgrimstocht zou moeten worden. amen.
voor het eerst heb ik slecht geslapen : ik hoorde alle slagen van de kerktoren tusen één en vier. veel flitsen van ver en lang geleden houden me uit mijn slaap.peter die bij mij de kamer deelt verhuist naar de sofa: ik maak te veel kabaal, zegt hij later. tegen zeven ben ik op weg. de nevel valt uit de lucht, het is aangenaam want warm. het parelt op de haartjes op mijn armen: mooi.het blijft labeur. in brie koop ik met mijn allerlaatste centen een koffie.,moet noodgedwongen geld gaan pinnen in de stad want in de dorpjes kan dat niet. ik rij naar montmoreau. ik ben net te laat om in te kopen. dat wordt armoe.. in voeux et giget is een eeuwig mooi romaans kerkje annex plein waar ik piknik en siesta doe. weer weg: half afgesproken met p& h in laprade. ik haal het met moeite, maar de gite bestaat niet meer, moet noodgedwongen nog 10 km verder.piet en harry zijn blij me te zien, ze maakten zich al zorgen. omdat alles potdicht is maakt de uitbater eten voor ons, simpel maar genoeg en lekker. ik logeer alleenin een stacaravan , binnen is geen plaats meer. vogels alom en ook veel kikkers die luid kwaken,daar slaap ik altijd goed van
lang en diep geslapen. het inpakken vraagt wat tijd. ik ontbijt bij de lokale bakker, hij is jaloers, wil de trip ook doen pendant sa retraite. ik moet eerst weer helemaal naar beneden in de stad voor ik in de goeire richting kom, dat is pech. ik blijf op de grote weg in de hoop internet te vinden. het lukt na wat navraag in gencay,waar ik inkopen deed in de mousqetaire: de toeristische dienst wijst me naar een engels theesalon, het stikt hier van de gepensioneerde engelsen. bij een lekkere thee raak ik mijn ei kwijt, het is altijd een opluchting te kunnen schrijven. ik rij verder naar het zuiden, wil toh weer op de aangegeven route, de auto's stinken en ik snak naar de frisse geuren van de velden. piknik langs de weg, een nieuwsgierige visser komt poolshoogte nemen. als dessert pluk ik kersen recht van de boom op de hoek van de straat-dus van niemand-, heerlijk. aan kleine dingen merk ik dat ik in het zuiden kom: een citroen ami, een oeroude renault camionette. in het volgend dorp zijn de daken met van die typisch zuiderse pannen gedekt. de route is zwaar,voortdurend op en af, en het weer is broeierig, af en toe een paar druppels ik slaap een half uurtje langs een graskant. kom moeilijk weer weg. om 17.00 hr land ik in nanteuil-en -vallée, een toeristisch plaatsje. er is een halte jacquaire, er is nog plaats. oude bekenden: piet en harry-ze hebben nu een naam- zijn er ook ,en nog een hollander,peter. allen voortijdig gestopt wegens te zwaar. we blijven buiten hangen, de twee hebben restaurant geboekt, ik kook zelf: madame le boucher runt de gite,dus doe ik daar wat inkopen.een lekkere steak, boter krijg ik in het restaurant ernaast, een dik magnum ijs als toetje.. 80 km 15.3 gem 613 m omhoog,max198 meter halte jacquaire: 10
deze auberge wordt een beetje militair gerund: alles met pasjes en achter slot, zo ook mijn fiets.ik kan hier niet weg voor acht uur, ook al door het laat ontbijt. het is erg warm vandaag. de rit loopt meestal vlak op rustige wegen: alleen een paar korte klimmetjes.de dorpen liggen eerder ver ui mekaar. terwijl ik water tank op een kerkhof komen de twee oude belgen me weer voorbijgesjeesd, het is een voortdurend kat- en muisspelletje. ik stop zo om het half uur om te drinken, vind een piknikbank in nouatre, lijkt een garnizoenstadje. ik neem me voor een siësta te doen als de warmte te erg wordt. chatellerault komt er aan. ik lees in de gids dat er een mooie st jacobskerk is en bezoek ze, éen van de eerste monumenten die ik aandoe. de fietsweg naar poitiers ligt slecht: een stukje r.n. die parallel koopt is veel beter voor mijn billen. ook omdat ik anders poitiers niet haal en geen zin heb om te kamperen blijf iker op, ondanks de drukte. de fransen zijn erg charmant voor fietsers op de weg: iedereen vertraagt en/of rijdt in een boog om me heen. je vindt er ook meer accomodatie van eten en drinken dan langs de fietswegen. bij rustpauzes xord ik regelmatig herkend en aangesproken als compostelaganger: bonne route, bonne courage! poitiers ligt beneden, en de auberge weer helemaal boven aan de andere kant.zware laatste loodjes dus. de ame aan de receptie is vriendelijk maar lijkt onbekwaam: de formaliteiten gaan tergend traag. ik beklaag de groep trekkers te voet die binnenspoelen terwijl ik aan de beurt ben. het is hier al een eind buiten het centrum, lijkt op een gemeentelijk domein, erg rustig. de douche doet deugd,zeker na de r.n. er is een klein winkelcentrum vlak hiernaast, ik ben te moe om weer naar het centrum van de stad te fietsen,ik ga binnen iets drinken. tot mijn verbazing is er gekookt in de auberge: na een beetje aandringen wil de kookin nog wel iets in mekaar flanzen: après huit heures, ok? ik ben al blij met om het even wat, het wordt een stevige deugddoende maaltijd. internet is hier niet meer: désolée. bij ons zou dat toch niet kunnen denk ik mijn fiets neem ik best mee op mijn kamer, zo wordt me aangeraden. ik til hem op mijn schouder,enkele trappen op: zo zwaar, dan nog zonder mijn tassen! ik ga vroeg slapen. 117 km 16.7 gem. 571 totaal omhoog, max. hoogte 154 m
de internetverbinding in de auberge de jeunesse waar ik verbleef was vreselijk: duur en helemaal verouderd, ik moest iedere tekst 2 keer over doen wegens 1 aanslag op de drie ontbrekend-en ik typ niet snel. ik was vroeg in tours.hoopte op een wasserette en internet: het ene was er dus wel, de wasserette was niet ver af , dus daarheen. ik ben verbaasd reeds zoveel wasgoed te hebben. onhandig als ik soms ben kreeg ik het ding niet gestart, gelukkig is er een noodnummer . de man belooft in 20 minuten daar te zijn, en is er wonderwel. bleek ik te weinig te hebben ingeworpen! maar eind goed al goed. de toeristische buurt, een paar straten en een pleintje is onaantrekkelijk door de commerciele drukte. een beetje verder zijn les halles: meestal een referentie om eettentjes te vinden. in de eerste zaak word ik geweigerd wegens alleen: désolé, pas de place, hoewel ik lege tafels zie,maar ik begrijp.; een ander zaakje loop ik eerst voorbij maar iets maakt het aantrekkelijk.bingo! het eten is fijn, de bediening aangenaam: als dat geen homo's zijn.. ik vertoef niet lang meer en ga slapen
ik pak in stilte mijn spullen in,probeer alles zo droog mogelijk te houden. alleen de tent is erg nat.'s morgens is het kil, zaak van zo vlug mogelijk warm aangekleed te zijn, ik ben als de dood voor ziek worden nu,maar tot hier toe lukt het aardig.je zou denken:naar het zuiden wordt het beter maar in de reisverslagen die ik las is het hoog in spanje dikwijls nat, en dus koud. het is nog net niet licht als ik op de fiets zit, ik moet mijn houding een beetje zoeken voor mijn zitvlak. na een eindje gaat het wel.het is een vrije dag, en de fransen houden zich daar aan. voor 9 u komm ik geen kat tegen.in ieder dorpje hoop ik op een bakker, niet dus.zelfs in vendome, toch al een echte stad,geven ze niet thuis. ik laat me daar de eerste keer weer meeslepen in een afdaling,en rij verkeerd. het is niet de laatste keer vandaag. je moet ook zo goed op de weg letten bij het afdalen, als ik klim heb ik meer tijd om op de aanwijzingen op mijn scherm te letten... het weer is zwoel, hoewel niet echt zonnig. ik smeer me toch in. er is sprake van "orages", ik voel ze naderen. tegen tienen vind ik eigenlijk een bar met koffie en een bakker met broodjes. ze krijgen hier nogal wat compostelagangers over de vloer, nu vooral hollanders, volgende maand verwachten ze meer belgen. tegen de middag foerageer ik in chateaurenault, ik heb al in de gaten dat het anders riskant wordt. even buiten de stad begint het te rommelen. ik loer naar schuilplaatsen: een leegstaande schuur, een open garage naast de weg..als het onweer losbarst- het is er opeens zit ik redelijk confortabel in een ruime bushalte. j'ai du vin,du pain, du boursin en nog een paar lekkere dingetjes.. na een uurtje kan ik verder, het houdt toch niet echt op,maar mijn regenkledij is ok en voor de ergste vlagen schuil ik nog even onder een grote eik. naar tours toe is het nog erg klimmen door vouvray. veel nieuwe wijngaarden zijn geplant.
zelfs de langslapers onder de pelgrims zijn al een tijdje weg. omdat ik niet van plan ben ver te trekken ben ik niet echt gehaast. het is prachtig weer en het loopt echt lekker, de gemakkelijkste rit tot nog toe. er zijn maar een paar korte klimmetjes,wel nijdig. tegen de middag zet ik me na zo'n klim ,ook omwille van rugpijn tegen de talud van de weg, ik doezel weg, schrik wakker, zoek een andre plek waar ik beter kan een dutje doen. iets verder zitten een paar mensen van op de camping te piknikken,ik sluit me bij hen aan en eet ondertussen ook. zij weer weg.. je blijft mekaar maar tegenkomen,of je nu sneller of trager gaat. weer een eind verder kom ik ze weer tegen. omdat ik ben vertrokken met slecht weer ben ik mijn zonnecreme vergeten, mijn oren zijn al met een randje zwart geblakerd,mijn armen voel ik ook branden, bij een leclerc ga ik eerst shoppen, ook proviand. de zonnecreme is een balsem.het is echt zuiders nu, en een mooi parcours. ik heb een gite in gedachten voor de nacht, maar de telefoon wordt niet beantwoord. al ik aanbel is er geen plaats,niet erg als ik de vrouw zie. 15 km verder is een camping municipal,mooi,rustig, goed sanitair. ook anderen die ik gisteren zag komen aangespoeld,maar ik heb nog niet veel zin in gezelschap. ik geniet van het mooie weer, ga een fles wijn en ander lekkers kopen en laat een reuze pizza brengen. ik eet alles op. denk eerst een dutje te doen maar slaap door. ik schrik wakker van het vogelgefluit, nog niet uitgerust.: half een, en volop vogelgezang, het blijft de hele nacht,nog nooit meegemaakt. dit moet een paradijs zijn voor ornitologen ! 87 km 15.9gem. 424m omhoog 173m max stijging
ik merk dat ik niet normaal ben,rijkelijk laat, maar ik merk het toch. ik ben ook hier als eerste wakker. ik fris me een beetje op en ga naar de stad, op zoek naar alles & nog wat, vooral een lekkere koffie. chartres is een heel propere stad, afgaand op het aantal mensen van de reinigingsdienst die aan het poetsen zijn, het is nog geen 6 uur. verdr zie ik niemand dan een groenteboer die zijn groenten zorgvuldig aan het oppoetsen is op de openbare markt, hij is daar de enige.ik loop even door wat de oude stad moet zijn, het boeit me matig. de bevoorrader van de krantewinkels-dat zijn er heel wat in frankrijk- rijdt me met zijn camoinette voor waar hij de eerste warme bakker vermoedt, ook nix. hier en daar komen voetgangers tevoorschijn, de stad is dan toch bewoond, ze gaan allemaal in dezelfde richting, ik loop mee, naar het station.la boulangere verkoopt me een beetje nors een lekkere dubbele expresso, met een croissant,dan nog een pain au chocolat. vooral de koffie is lekker.ik wandel maar wat,voorzichtig, heel wat van mijn spieren zijn stijf. ik volg de jongelui die nu stilaan richting centrum trekken, nar school. de meisjes zien er vroeg volwassen uit, er lopen er tussen die wel 25 lijken. hoe zien die er uit als ze 25 zullen zijn? ontroerend en van overal: een pril koppeltje,afgezonderd van de rest,hand in hand.de touristische dienst opent pas om 9 uur, ik wacht hier niet langer en ga terug naar de camping. kamperen is een mooie noodoplossing vind ik. 's morgens is het een ellende. zelfs bij mooi weer als nu is alles drijfnat van de condens, als ik mijn tentje droog wil inpakken moet ik wellicht wachten tot de middag. ook mijn donsslaapzak is klam. gisteren was het iet anders, maar bij het openzetten in de zon was het wel in een wip droog. toch maar meer uitkijken naar ander logies.
een goeie fiets is een must. wat ik al heb gemerkt dat mijn kleinste versnelling nog niet klein genoeg is: ik heb er gezien die heel wat soepeler blijven ronddraaien, en daar komt het toch op aan. tip voor uitvinders: een automatische versnelling op de fiets die je kan instellen op je eigen krachtontwikkeling
internet verbinding is in frankrijk niet vanzelfsprekend, en indien beschikbaar meestal heel traag.gaat meestal bij gebrek aan kabel via te zwakke telefoonlijnen. als ik ooit eens vijf minuten tijd heb probeer ik eens foto's op te laden, hoewel, ik maak er niet zo veel. achteraf zal ik weer dikke spijt hebben zeker? nu ga ik weer pakken, en een eindje verder trekken. het is al laat, erg ver kom ik niet meer. tot de volgende internetverbinding, miel de pelgrim
als een marmot heb ik geslapen.wakker bij het eerste hanengekraai. ik mis koffie, vind bij een tweede inspectie van de keuken nescafe. na het kraaien van de haan beginnen de zangvogels op het gemak alles weer gepakt(zeep vergeten in de douche!) en gezakt, daar gaan we weer. het is nog muisstil op de boerderij. mooie morgen, wel koud. op weg naar noyon kom ik in een landschap waar ik herten verwacht.en een beetje verder staat inderdaad een ree met kalf op me te wachten. te traag voor een foto, maar zoiets kleurt mijn dag. compiegne was gisteren inderdaad te ver gegrepen: ik zit al aan 40 km als ik in de stad kom. in de touristische dienst blijk dat ik de hele dag een verkeerd nummer heb gebeld. foutje van vriend clemens. ik krijg een stempel in mijn boekje. naïef dacht ik dat het klimmen voor later was: het klimt hier, tot 10%! tegen de middag kruis ik een route nationale. iets verder op de r.n. zie ik een dorpje, daar moet een routier zijn. klopt nog ook. ik neem de lichtste lunch, bang voor de hellingen die nog komen. het weer is beter. na de middag kan ik zelfs in korte mouwen. de wind blijft hard uit het zuiden, maar se route loopt in een grote boog rond parijs, dus meer west, zo heb ik de wind niet echt op kop. het blijft wel hard labeur. ik wil graag op hotel, maar meru, het laatste stadje, lijkt wel een stad in afrika. ik vind ook geen hotel. 10 km verder in henonville is nog een camping, dat wordt het dus. de laatste km er naar toe is weer een helling van 10%.. ik ben stikkapot. zodra mijn tent staat doe ik eerst een dutje. slechte camping trouwens vind ik. 4 van de zes nederlanders die ik al tegenkwam staan hier ook, die vinden het best. er is letterlijk ix in het dorp. mijn avondeten is wat mij rest van gisteren. ik had het mij anders voorgesteld,frankrijk...ik mis een flesje wijn.
119 km 13.5 gemiddeld stijging 834 m hoogst punt 208
zoals gewoonlijk eerst wakker. ik wil hier zo vlug mogelijk weg. mijn tent nat ingepakt, vind iik niet leuk, mijn bagage is wat rommelig nu. het is nog niet helemaal klaar, ik controleer mijn achterlicht wel drie keer, ik moet immers op de weg rijden. gelukkig zijn de fransen voorzichtig: als ze niet in een wijde boog om me heen kunnen blijven ze achter, ik zie dat niet gebeuren bij ons. aan een bosrand zie ik weer twee herten. ik ben niet van plan zo hard te fietsen als gisteren bij de eerste kruising van een grote weg rijd ik naar het vlakbije dorp/stadje. het is nog geen zeven uur, ik moet wachten op de bakker. ik stop regelmatig, drink ook veel,laat mijn bus iedere keer weer bijvullen in de bar-tabacs waar ik stop voor koffie. er zijn weer een paar nijdige klimmetjes, als ik teveel moeite heb stop ik en kom even weer op adem, vervloek soms mijn bagage maar weet niet wat ik ervan kan missen. in een afdaling rij ik een afslag voorbij. vloeken! ik moet weer omhoog.. het is lekker hard naar beneden, maar in tijd moet ik 7 keer langer klimmen en dus afzien dan bij dalen.. geef mij maar platte wegen, maar die zijn er hier helemaal niet. ieder afdaling huiver ik al bij de gedachte aan de klim die er op volgt,onvermijdelijk. bij het kruisen van de seine stop ik even, voel me duizelig, lichte paniek: te weinig gedronken,te weinig suiker? er is een supermarkt en ik sla fruit en druivensap in. het gaat voorbij. op de middag heb ik net 60km. omdat ik niet zo ver wil rijden mik ik op een gite een eindje voor nantes. omdat de weg glooiender is geworden reken ik dat ik het haal om 16.00 hr.er is geen plaats! dedju, het is lastig weer op te stappen ,ook al is het prachtig weer. mijn gat doet erg pijn,ik wil stoppen maar moetnoodgedwongen nog 15 km verder, tot in chartres. als beloning heb ik een mooie camping met alles op & aan, zelfs een pc.. nu nog iets leuk zoeken om te eten, en morgen ga ik eerst op stadsbezoek, rij maar een goeie halve dag dan. in chatres zie ik de eerste compostelatekens op het fietspad, ook in de camping . er zijn verschilende (hollandse) caminogangers op de fiets.
123 km, 13.6 gem. tot. stijging 1003m,hoogste 192m camping kost hier 7.70,gisteren 10
redelijk geslapen: een tent is geen hotelkamer.het waaide erg en het regende veel.ool als ik wakker werd om een uur of 5 ik wil blijven liggen tot het over is,maar kàn dat niet: wakker=opstaan! de anderen op mijn camping geven geen kik. ik eet de resten van mijn piknik en pak alles weer zorgvuldig in. klaar een heel stuk na zes uur. het is koud, ik trek alles aan wat een beetje warmt, alleen mijn benen niet, die draaien wel warm.. het schiet niet op. en de wereld is lng verlaten, zeker niks open voor een kop koffie. als routier was ik anders gewend,reed toen ook op andere wegen.. als ik stop om even te rusten,drinken,een stukje fruit,komt een andere pelgrim aangesjeesd. mijn eerste ontmoeting op de camino met een lotgenoot, een hollander van mijn leeftijd. gisteren deed hij maar zestig km met dat weer. we rijden elk appart verdr, ook zijn wens.ik blijf tocheen tijdje in zijn buurt, tot ik even verkeerd rij. nog 2 andere pittige 60plussers halen me in, sakkerend op het weer. ik zie ze later in st quentin terug,maar ik moet dringend foerageren: de winkels zijn open tot de middag op zondag, maar maandag is bijna alles dicht weet ik uit ervaring. het loopt niet lekker vandaag, om het half uur stop ik,maar ik wil persé naar compiegne. ik heb al een paar keer de info touristique daar gebeld- zij houden de sleutel-maar krijg geen gehoor.. in bussy wordt het verkeer gestopt door een echte gendarm,compleet met snor,het lijkt een karikatuur. er moet een wielerkoers langs, het duurt eindeloos. meer volgwagens met veel getoeter dan renners, een farce. terwijl ik wacht word ik aangesproken door een man: tu vas à compostela? je vous présente mon logis, gratuit pour vous. aarzelend door verbazing ga ik er toch op in,ook door de onzekerheid rond compiegne. het is meer dan ik durf wensen. ook de vrouw heeft compostela in haar hart. na een douche dineer ik uitgebreid met droge worstjes, 2 kazen ,een paté en wijn natuurlijk. goed bezig. de wind lijkt geluwd, morgen ook hoop ik maar ik hoorde nog geen meteo.
102 km 13.6 gemiddeld hoogteverschil 673m, max.150m adres: famille codron,la cressonnière à bussy . voor mij: gratis
op een normaal uur wakker, en op tijd weg. na mijn ontbijt per toeval om 06.00 hr precies vertrokken. de meteo is zoals verwacht,dus slecht: met vlagen nat en sterke wind uit het zuiden, mijn rijrichting. toch wil ik een hele rit doen: ik plan compiegne te halen in 2 dagen, dan is het rotnoorden voorbij en wordt de accomodatie beter-naar het schijnt-.. ik passeer het kerkhof en keer op mijn stappen terug voor een korte pauze bij sonny. het eerstvolgende uur fietsen we samen. sonny, je laat me nooit meer los. ik vecht daar niet meer tegen.
ondanks de felle tegenwind schiet ik goed op. een vroege boer in schuiferskapelle/tielt wil wel een praatje maken: van waar ben je?daar had ik familie wonen. ik had ze nog gekend ook. voorbij moen, tegen spiere-helkijk doe ik een eerste pitstop:café la france:2 warme cecemel voor 2, ik rij blijbaar in de goedkope richting. de cafebaas,aan de netheid te zien duidelijk een man alleen,wil ook al weten van waar ik kom. hij vertelt enthousiast over een boerderij waar hij als chauffeur kalkoenen ging laden: de groeten aan mijn zus beatrijs! de wereld is niet groter. grappig is dat
het draait toch tegen één uur als ik in doornik kom: hier sluit ik aan op de grote route. ik was er bijna door en wég,maar keer terug: ik moet mezelf een beetje dwingen om te onthaasten ik neem de tijd om de st jakobskerk te zoeken. de inwoners kunnen me niet helpen,zelfs een agente niet. de vierde toren is de goeie. ik hoop een stempel te halen, nodig voor in compostela,maar ik ben alleen in de kerk,geen "tampon" dus. ik trakteer mezelf bij een vietnamees,deed ik nooit eerder(vietnamees) dan maar weer op pad,verder langs de schelde. rij ik moeilijker door het eten? het duurt nog een uurtje voor ik in frankrijk ben. ik wil mezelf trakteren op een picon of zo, maar er is niks, zelfs geen café la belgique. ik wil ergens te stoppen om te overnachten, maar vind nix. de enige gîte is bezet.ik zie 2 grote boerderijen met een binnenkoer in een dorp,leuke kampeerplek, maar niemand thuis.een nieuwsgierige dronkeman wil me een plek verkopen maar ik schud hem af. in mijn gids staat een eind verder nog een kleine camping vermeld. ik foerageer eerst wegens nakende sluitingstijd van de winkels en rij er naar toe. de camping is al 2 jaar dicht. in een café verwijze ze me naar een volgend dorp maar onderweg vind ik een uitermate geschikt "terrein in het wild". ik piknik met smaak: mijn eerste rillettes, flûte, flesje wijn,een bakje aardbeien van de boer.. nog een glas drinken onder de mensen en naar bed.. slaapwel!
152 km 14.7km/hr 593 meter stijging max hoogte 64m adres: cimetière de wasnes au bac-gratis
gelukkig goed geslapen,zoals meestal niet lang. ik schrijf dit laatste bericht nog op mijn eigen pc, seffens trek ik hier de stekker uit. de verse koffie smaakt. ik zet mijn raam open om beter de eerste merels te horen. veronique en bart zijn net langsgeweest: zo zien we mekaar het vaakst, zij gaan slapen als ik wakker word. leuk. claudine komt ook, natuurlijk. we gaan samen ontbijten, vers afgebakken broodjes en al de restjes uit mijn frigo. ik moet nog een regelmaat zoeken in mijn ontbijtritueel onderweg, geen idee hoe het wordt,alleen de wetenschap dat een klassiek frans ontbijt niet zal volstaan.. het weer ziet er beter uit dan voorspeld, maar in het ochtendgloren is dat dikwijls zo:een windluwe periode voor de dageraad. alles is gepakt, nog eens gewikt en gewogen. wat er niet in zit gaat niet mee, ik hoop niets essentieels vergeten te hebben, dat merk ik wel gauw..
time! ik hoop gauw meer te kunnen vertellen. liefs voor allen,
woensdag vandaag... na twee drukke werkdagen gisteren in mijn luie stoel in slaap gevallen. ik zou het niet meer kunnen opbrengen om een hele week naeen te presteren. vanmorgen wakker gemaakt door claudine voor ons vast ontbijtritueel. "op mijn nest gepakt" noemen we dat in de volksmond. een rustige drukte begint met een smeerbeurt voor mijn auto. in het gemeentehuis regel ik mijn kiesplicht. ik bel met mijn accountant en krijg ineens een afspraak. zo wil ik altijd door mijn verplichtingen spoelen,alles klaar in een wip! ik heb nauwelijks nog de tijd om een beetje boodschappen te doen. niet te veel, da's moeilijk.
ward en marieke zijn mijn eerst gasten. omdat ik niet zag hoe vanmiddag nog even te gaan winkelen heb ik ze meegenomen na school,korte stop in de aldi. ze verkozen als échte in de auto te blijven. aan hun reactie te zien bleek ik net even te lang weg.. blijven leren, opa! een beetje meer dan anders zit ik ze te observeren, en ben mild gestemd: het bord moet niet echt leeg,direkt er na mag al iets anders om te eten, en dat hebben ze direkt door: mogen we een ijsje, we hebben een beetje honger naar... ik probeer het toch een beetje te sturen maar geniet van hun geslepenheid. gelukkig goed weer, ze spelen veel buiten. het afscheid nemen neemt een aanvang, zowel van mijn kant als van anderen. andré, mijn buurman vraag ik zelf, hij was vorige week aan de deur en ik had geen tijd.. griet komt ook vroeger dan anders marieke ophalen, zalige momenten, ook ciska komt vroeg achter ward. . ik zie hen niet meer voor ik vertrek. geen drama, maar ik voel aan griet's knuffel dat het mij niet alleen pakt. stef en griet komen ook langs, gezellig, lekker buiten op terras. een vraag van hen,van velen, naar religiositeit /spiritualiteit kan ik alleen maar beantwoorden met "open staan". waar ik mezelf mee verwonder. ik moest nog dringend naar damme. of zeg ik beter dwingend? een verstandige pelgrim doet dat niet. maar ik wou persé aan mijn maten de gelegenheid bieden mijn blog te leren kennen. positief onthaal toch. het fietst lekker naar huis. warm, geen wind. ene buurman en andere buurvrouw wachten op mijn terras. kan ik hier wel vertrekken? in ieder geval wel naar bed. mijn nervositeit stijgt lichtjes, ik vibreer op 240 in plaats van op 220 volt
heel wat mensen zijn erg geïnteresseerd in de route. zelf heb ik er me nog niet erg in verdiept,wetend dat ik iedere dag maar kan plannen voor de volgende dag, en vooral omdat ik de route bij heb op papier(de boekjes van clemens sweerman) en dito op gps-track. in het weekend had ik een discussie over de afstandsverdeling tussen frankrijk en spanje, en peter moet ik achteraf gelijk geven: ik had de afstand tot de pyreneën onder- en die in spanje overschat.een beetje schaamrood is dus op zijn plaats. hierbij geef ik de route in grote trekken, voor de liefhebbers.
ik sluit op de sweermanroute aan in doornik, van hieruit 83 km dan gaat het naar cambrai,st quentin,noyon,compiegne, rond parijs naar chartres, vendôme,tours tours chatellerault,poitiers,angoulême,st emilion, cadillac,biganon,labouheyre,dax, peyrehorade,oloron ste marie. over de col du somport naar spanje.tot hier toe een 1300 km
spanje is me nog minder bekend dan frankrijk. er is nog zo'n duizend km te gaan via jaca, punto de la reina, logrono, belorado, burgos, sahagun ,leon, astorga ,villafranco de bierzo, tenslotte compostela. maar dat is voor mij nog de ver van mijn bed show. misschien ben ik al murw als ik zo ver ben
het weekend was zo mooi, dat ik spijt had niet weg te kunnen.nog een weekje geduld...ik heb van het mooie weer geprofiteerd om de kinderen uit te nodigen, samen met jan & claudine, mijn beste buren. het was heel gezellig maar alles samen nogal veel: ook zaterdag was ik al even op afscheidstoer en zondagavond nog de maandelijkse kaartavond er boven op... van het goede te veel. goed dat ik aan het werk ben ,dat geeft structuur. morgenprober ik bij de fietsenmaker langs te gaan, nog even laten nakijken.. en nu naar bed, werkdag begint om 05.00he, mijn mooiste shift..
p.s.: op verschilende eenvoudige manieren kan gereageerd worden op mijn schrijven. een beetje feed back zou ik erg fijn vinden..
nog 9 dagen te gaan, of beter te wachten. ik voel me klaar ervoor en dus rustig.. vandaag kreeg ik eindelijk meer nieuws van mijn voorgangster op haar blog:www.bloggen.be/coolens gerda .zij gaat me exact 14 dagen voor, met identiek dezelfde route en bijna gelijkaardig materiaal, ik bedoel fiets & zo,ook gps. het is niet evident om je dagboek op blog te kunnen bijhouden, zo blijkt. maar verder stelt haar verhaal mij gerust. marieke en ward heb ik zoals altijd van school gehaald: marieke (3) van de hogeschool in oedelem, ward(4) van de universiteit van donk-maldegem. het is leuk dat ze zo open babbelen over hun schools en ander wereldje, nu toch tenminste, in het begin ging dat niet zo vlot: vaak ging de conversatie niet verder dan hoe is't?- goed! wat heb je gedaan op school? - gespeeld met de blokken, met de auto's.. ben je moe? -nee! nu moet ik ze soms om beurten doen zwijgen, anders kom ik er niet uit. ik vroeg me af hoe ik dat een beetje moest duidelijk maken dat ik er niét zou zijn de volgende weken, maar dat was geen probleem: ward vertelde al dat hij 5 keer naar omie& opie gaat(1 van de verschillende grootouderkoppels), marieke bevat het minder, ik kreeg er toch geen hoogte van. de namiddag was een leuk gevecht tussen hen en mij over wat wel en niet kan en het zoekend bijstellen van de regels. ik prijs me gelukkig dat ik ze alleen heb, het is zo ànders met de ouders erbij,dan hou ik me gedeisd. de kinderen kunnen ook plots helemaal van stemming omslaan als hun mama er aan komt. ik hoop dat ik ze niet mis. eens ze weg zijn ga ik als gewoonlijk even naar damme, in de hoop bekenden te zien. bruno was er. veiligheidshalve heb ik nog een afspraak gemaakt met mijn huisdokter, jan kamoen, om één en ander nog eens bij te sturen.maar goed ook, mijn bestelling bij mijn apotheker( ut domi/paul dewaele) dient nog aangepast: hij maakt mijn medicatie speciaal voor mijn trip in capsules, gemakkelijker om te doseren en mee te nemen. van service gesproken?! ik ben content om die laatste check up, voor volgende week heb ik een afspraak voor de evaluatie van de aanpassingen. eigenlijk had ik nooit gedacht van mezelf zo afhankelijk te worden van mijn medische opvolging. misschien ook typisch aan ouder worden? ik geloof niet van mezelf dat het een doodsangst is: ik leef niet naar een lang te rekken leven. nog 2 werkdagen deze week. ik opteer voor een rustig laatste weekend thuis, met als het kan een bbq met de kinderen. het weekend erop wil ik stilletjes wegsluipen. toch nog één en ander te doen tussendoor. wedden dat het nog druk wordt?
