ThembaCare…

Dinsdag was het tijd voor onze tussentijdse evaluatie. Dit verliep ongewoon, via skype. Was toch wel raar om tegen de computer te praten tegen mijn begeleider van school en ondertussen ook tegen de ergotherapeute hier. De ergotherapeute had er ook een raar gevoel bij, maar we maakten er het beste van. De evaluatie was goed. Niet teveel werkpunten, mijn persoonlijke doelen die ik opstelde voor stage zijn nu eigenlijk niet echt van toepassing met het weinige werk en de weinige druk die we hebben op stage. Stress is niet van toepassing.. Ik kreeg geen extra werkpunten meer, dus we doen gewoon verder zoals we bezig zijn.

We maakten ook verdere afspraken om komende 3 weken (jaja, de laatste 3 weken van stage) naar andere projecten te gaan. Komende woensdagen zouden we naar een crèche/schooltje gaan voor kinderen tussen 3 en 7. We zullen wel zien welke functie we daar krijgen. In de klasjes kijken of er aanpassingen nodig zijn, kijken of er kindjes een grote achterstand hebben, eventueel tips geven hoe ze dat kunnen aanpakken en waarschijnlijk zal het ook wel spelen worden met die kindjes onder de middag enzo.. we zien het wel.

23 en 24 maart gaan we waarschijnlijk 2 dagen naar Grabouw. Dat ligt toch een uurtje rijden met de auto van bij ons. Het plan is dus om de 23^ste na stage tot daar te rijden en 2x te overnachten in Village of hope (nog een ander project van Thembalitsha). Het is tamelijk vroeg vertrekken, denk tussen 6 en 7u ’s ochtends gaan de verpleegsters en care givers op hun ronde van huis tot huis in de townships. ‘huis’ tussen aanhalingstekens. Ik denk dat dit een echte confrontatie zal worden met armoede, leed, verdriet, … maar we willen deze ervaring meepikken. Het is dan ook realiteit en ook daar zullen we bekijken of ergo’s een taak kunnen hebben bij deze huisbezoeken. Op vrijdagnamiddag zullen we misschien de kans krijgen om mee te doen aan sportactiviteiten met kinderen uit de townships en de community. Het is enerzijds iets om naar uit te kijken, het zal variatie brengen in onze stage ervaringen, anderzijds weten we nu al dat het hard zal zijn en niet te onderschatten.

Voor derest loopt onze stage door zoals het al weken gaat en nog even rustig.

-          Deze week shminkten we de oudsten die naar de crèche gaan en natuurlijk als inleiding ook onszelf, jullie zien nog een fotootje op facebook verschijnen (van ons).

-          We kregen gratis braai op vrijdag

-          Ik hield me bezig met de voorbereiding voor een kleine verrassing voor mijn meme’s 90^ste verjaardag! Ik kan natuurlijk nog niet verkondigen wat ik allemaal uitgespookt heb, want dan is de kans dat het een verrassing wordt zoveel kleiner. Jullie horen het later nog wel!

En elke weekdag kijken we zo uit naar die vrijdag! Weekend! Dit weekend waren we van plan het eens wat rustiger aan te doen. Die uitstappen en tripjes maken ons toch meestal enorm vermoeid, waardoor we op stage soms ook zo moe kunnen toekomen, de vermoeidheid kruipt in je lijf en we wilden daar toch een doorgeraken.

Vrijdagavond een rustig filmavondje thuis, we dronken onze wijn die we eerder open deden uit, keken 2 filmpjes. Hadden eens zin in een romantisch drama, we hadden het deze week wat lastig op stage met die lange dagen en doordat er geen verandering  in komt en dat toch wel weegt op onze schouders, doordat we het zo lastig hadden, hadden we veel meer zin om het thuisfront te horen. We pleegden verschillende telefoontjes naar de andere kant van de wereld. En dit gevoel, licht gemis, vulden we aan met een romantisch drama, we kwellen onszelf wel eens graag.

Op zaterdagochtend sliepen we eens uit. Wat was dat lang geleden! Om 7u werd ik wakker, maar ik was te koppig om vroeger uit bed te komen. Voor 10u wou ik er niet uitkomen. En dat wakker worden en nog eens kunnen draaien kan ook wel eens genieten zijn.

Nita is op weekend met vrouwen van de kerk, we hebben het huis dus een heel weekend voor onszelf, daar moeten we nu toch eens van ‘profiteren’. Ik kleurde Jolijn haar haartjes, dat heb ik dan ook weer eens gedaan en geleerd. ^^. Khad soms wel schrik om een plekje te missen, maar ze ziet er toch goed uit. Na al onze preparaties waren we van plan om naar ’t stad zelf eens te gaan, naar green market square en long street, … Eerst even stoppen bij Waterfront om volgend weekend tickets voor Robbeneiland te reserveren. 1 probleem.. Jolijn kon geen geld afhalen, weeral niet, wel vervelend die problemen. Het is 200 rand per persoon. Ik had extra geld mee voor in het geval dat, maar niet zoveel. Extra geld dat we konden gaan eten en drinken voor ons twee. De reservaties zullen we dus even uitstellen. In Waterfront zagen we een kinderkoor optreden, echt mooi. Wel héél gelovige liedjes, maar een mooi project. Je kan er alles van lezen op: www.watoto.com (kmoet zelf ook nog eens kijken naar hun website). De kinderen gaven voorbeelden van hun eigen situaties tussendoor, toch wel aangrijpend. Kinderen die wees geworden zijn door ouders die aan AIDS storven, verkracht en misbruikte kinderen, … Zij kregen een nieuwe thuis en kans op onderwijs dankzij watoto.

Soms krijg ik echt het gevoel als ik dit allemaal zie en hoor dat Afrika overleeft op projecten zoals deze, Thembalitsha waar wij bij werken, … Overal rondom jou zie je projecten die jobs creeëren, kinderen kans geven op onderwijs of een betere thuis, gratis medicatie voor HIV en AIDS, .. Je kan het je niet inbeelden of er bestaat een project rond.

Goed.. ik zat bij Green Market Square.. doordat we zolang op Waterfront vertoefden, waren de mensen de kraampjes al aant opruimen. We liepen er nog even door en iedereen gaf ons closeprises. ‘Normaal is het 50, maar doordat het closing time is kunnen jullie het krijgen voor 20 rand!’ Maar ik was niet in koopstemming, misschien in de laatste week wat soeveniertjes als ik nog centjes over heb.

We dronken iets, spraken af me Stuart, waren van plan om bij mama Afrika te gaan eten, maar zij was volboekt. Was een beetje ontgoochelend, want we waren met die instelling vertrokken. Uiteindelijk bij café Sofia beland waar we lekker eten kregen, maar weinig voor de prijs die we betaalden. De avond sloten we af met twilight om dan om 2u in ons bedje te kruipen.

We zagen dat het volgende week zaterdag carnaval is in long street, wat we toch wel eens willen gezien hebben. We zijn ook van plan om volgende week eens uit te gaan in long street met Stuart en vrienden van hem. Na al die weken zijn we nog geen enkele keer uitgeweest, hoe braaf zijn wij niet J. In België zijn we het anders gewoon, dus we hebben iets in te halen.

Zondag was nog rustiger dan de zaterdag. Naar bloubergstrand geweest, rond 4u naar huis gekeerd, begon toch weer af te koelen en bewolkt te geraken. Ik had mijn trui nodig, zo fris was het. Vanaf 5u - half 6 gestart voor school. Verslagen en producten in orde brengen, nog eens een efforke doen en de voorbeeldige student uithangen op zondagavond. ^^. Wel met ongelooflijk veel tegenzin en moeite.. niet altijd even productief dus, maar algemeen is die productiviteit uit mij verdwenen. Tijd om af te studeren! Nog een grote 3 maanden.. Ik kijk er al volop naar uit om in het werkleven te stappen en te denken aan de toekomst die mij te wachten staat.

Groentjes en zoentjes!

Mieke

PS: Ik stuurde het zonnetje op via de post naar jullie, wel.. hier begint het ondertussen te verfrissen. ’s Morgens en ’s avonds de trui aan of een dekentje om me heen. Maar het is hier nog steeds warmer dan bij jullie, dat is zeker.

PS2: Over post gesproken. Ik kreeg deze week een briefje van Frederik’s mama. Ik sprong een gat in de lucht om na 2 a 3 weken elke dag naar de post te gaan kijken en niets te ontvangen, eindelijk een envelopje in mijn handen te krijgen.

PS3: Over dit en een maand zijn we terug THUIS.. de gedachte erbij is enerzijds leuk, maar anderzijds toch wel ontmoedigend!